menu

Dio - Strange Highways (1993)

mijn stem
3,66 (67)
67 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Metal
Label: Vertigo

  1. Jesus, Mary & the Holy Ghost (4:14)
  2. Firehead (4:07)
  3. Strange Highways (6:54)
  4. Hollywood Black (5:09)
  5. Evilution (5:37)
  6. Pain (4:13)
  7. One Foot in the Grave (4:02)
  8. Give Her the Gun (6:00)
  9. Blood from a Stone (4:14)
  10. Here's to You (3:24)
  11. Bring Down the Rain (5:45)
totale tijdsduur: 53:39
zoeken in:
avatar van Edwynn
4,0
Ik weet niet of het Costa Mesa-incident een oorzaak is van Strange Highways. Hollywood Black lag al klaar voor de eerstvolgende Sabbathevocatie. Die band zou uiteindelijk via Cross Purposes met Forbidden een stuk wanstaltiger voor de dag komen.

avatar van Zagato
Rond de kerstdagen deze ook maar eens beluisteren. Voor mij zijn de eerste 2 worpen van Dio tot nu toe de beste. Achteraf gezien werd het vanaf Sacred Heart al minder en eind jaren 80 was Dio een beetje uit mijn gezichtsveld verdwenen. Na de wat teleurstellende terugkeer naar Black Sabbath heb ik eigenlijk geen enkel album van Dio meer gekocht.

Aangezien Dehumanizer een beetje een come-back voor mij heeft gemaakt geef ik deze ook weer eens een kans, je weet maar nooit...

avatar van milesdavisjr
4,0
Die band zou uiteindelijk met Forbidden een stuk wanstaltiger voor de dag komen.


Forbidden viel inderdaad niet mee. Op een vreemde wijze geproduceerd door Ernie C. van Bodycount, en met zeer wisselvallig songmateriaal raakte Sabbath de weg kwijt. Dehumanizer was al geen klassieker maar deze schijf blijkt niet meer dan een voetnoot te zijn. De gebeurtenissen rondom het Costa Mesa concert zijn tekstueel gezien niet direct te herleiden naar Strange Highways, ik kan mij echter enkele interviews van Dio destijds herinneren waarin hij aangaf zich weer senang te voelen met Pilson en met name Appice in de band. Iommi en Butler hadden hem een kunstje geflikt en dat moest je niet doen met deze kleine brulboei. Dio was in ieder geval geïnspireerd door de zware productie van Dehumanizer want Strange Highways is zo mogelijk nog heavier.

avatar van wizard
4,0
Dit blijft mijn favoriete plaat van Dio. De opgekropte frustraties over de in ruzie geëindigde reünie met Black Sabbath komen op Strange Highways naar buiten. Dat maakt dit album meteen Dio's hardste. Dio's zang zit tegen het schreeuwen aan, en Tracy G. weet met bijpassende riffs te komen.
Helaas wordt het hoge niveau van de eerste helft van het album niet overal gehandhaafd op de tweede helft, maar dat mag de pret niet erg drukken.

Op Angry Machines probeerde Dio de lijn van Strange Highways door te trekken, maar met minder succes. Dat album heb ik de afgelopen weken regelmatig geluisterd, maar sla ik nu maar even over.

1. Strange Highways
2. Lock Up The Wolves
3. Dream Evil
4. Holy Diver
5. The Last in Line
6. Angry Machines
7. Sacred Heart

avatar van The_CrY
4,5
Ook voor mij blijft Strange Highways de favoriet, denk ik. We zijn tien jaar verwijderd van de grote Holy Diver, en hoewel de sound nog steeds herkenbaar is, heeft de band nog nooit zo log en agressief geklonken. Het staat ze goed. Vinny Appice is terug achter het drumstel en slaat Simon Wright er met gemak uit. Jeff Pilson van Dokken vervangt Teddy Cook en Jens Johansson; eindelijk heeft Dio dus door dat die toetsenist alleen maar salaris krijgt voor dat ene loopje uit 'Rainbow in the Dark' en die ene keer dat er een nummer van Sacred Heart live wordt gespeeld. Tot slot is de jonge Rowan Robertson niet teruggevraagd, maar zijn vervanger is een voor mij eveneens volstrekt onbekende man, genaamd Tracy Grijalva. Wat een bak herrie kan deze man uit zijn gitaar persen, zeg! Hij is misschien niet de solist die Vivian Campbell of Craig Goldy kon zijn, maar geen van hen speelt een riff zo naar als deze man. Jammer dat hij na zijn tijd bij de Dio band nooit echt bekendheid heeft vergaard.

Het album zelf bevat stuk voor stuk sterke songs met een gefliptere Dio die zijn frustraties van zich af schreeuwt onder begeleiding van de zwaarste riffs en ditto drumpartijen die hem ooit hebben mogen begeleiden. Een nummer als Firehead is zo heerlijk slepend en log, zonder dat het wat mij betreft onder doom metal geschaard hoeft te worden. Dat de Dio sound onder deze nieuwe lik verf nog steeds uit duizenden herkenbaar is - dat intro van 'Strange Highways' hebben we vaker gehoord - is toch knap.

1. Strange Highways
2. Holy Diver
3. Dream Evil
4. Lock Up the Wolves
5. Sacred Heart
6. The Last in Line

avatar van milesdavisjr
4,0
Voorganger Lock Up the Wolves was qua sound al iets steviger van aard, hiermee stond Dio met 1 been in de jaren 90, nu trekt de beste man een geluidsmuur op van heb ik jou daar. Wat past de stem van Ronnie toch goed bij een heavy benadering. Hoewel op den duur wel wat log - een paar snellere songs had de plaat goed gedaan - blijft het een prima plaat. De tweede helft van de schijf vind ik wat sterker dan de eerste paar songs, hoewel die zeker een voldoende scoren. De enorme zware riff van Evilution, kan er geen genoeg van krijgen, de wijze waarop Dio zijn gal spuwt, de beste man laat of liet horen als zanger tot de top te behoren in het rockgilde. Pain van hetzelfde laken het pak. One Foot in the Grave met zijn swingende refrein, uitstekend. Give Her the Gun vormt dan weer een wat zwakke compositie. Bring Down the Rain en Blood from a Stone, het zijn niet de meest innovatieve tracks die aan je voorbij trekken maar Dio weet hier exact waar zijn kracht ligt, de nummers treffen doel. Een fijne terugkeer na zijn tweede vertrek bij Sabbath.

Tussenstand:

1. Strange Highways
2. Dream Evil
3. Holy Diver
4. Lock Up the Wolves
5. The Last in Line
6. Sacred Heart

avatar van gigage
4,0
Al 3 x bovenin de marathonlijstjes maar met het matige gemiddelde houdt Strange Highways slechts 3 albums achter zich. Beetje jammer.

3,5
Goed album, maar zowel The Last in Line als Holy Diver sla ik echt hoger aan, maar goed kwestie van smaak.

avatar van vielip
3,0
Daar voeg ik Sacred heart en Dream evil nog aan toe. En ja, dat is uiteraard een kwestie van smaak. Strange highways begint zeer sterk maar op den duur wordt het me allemaal te langdradig. Teveel uit hetzelfde vaatje. Hierboven wordt al ergens gezegd dat 1 of 2 uptempo songs extra de plaat goed hadden gedaan. Daar kan ik me volledig in vinden.

avatar van milesdavisjr
4,0
Wellicht had een wat sneller nummer de plaat nog wat meer afwisseling mee gegeven echter de loodzware logge sound maakt heel veel goed, mijn hemel alsof er een stoomwals over je heen dendert. Beluister Evilution en je bent ingepakt. De beste schijf van de kleine man met de grootse stem.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:14 uur

geplaatst: vandaag om 09:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.