menu

Leprous - Aphelion (2021)

mijn stem
3,86 (78)
78 stemmen

Noorwegen
Rock
Label: Inside Out

  1. Running Low (6:30)
  2. Out of Here (4:15)
  3. Silhouette (3:44)
  4. All the Moments (6:52)
  5. Have You Ever? (4:41)
  6. The Silent Revelation (5:45)
  7. The Shadow Side (4:28)
  8. On Hold (7:47)
  9. Castaway Angels (4:53)
  10. Nighttime Disguise (7:04)
  11. A Prophecy to Trust * (2:59)
  12. Acquired Taste [Live 2021] * (9:09)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 55:59 (1:08:07)
zoeken in:
avatar van legian
4,0
Ik quote hem hier maar even.
Mindscapes schreef:
(quote)
Ik had bij Castaway Angels (de 1e single van enkele maanden geleden ondertussen) ook 4-5 luisterbeurten nodig om er de pracht van in te zien/horen. Running Low 1x beluisterd en heeft hier idd nog geen potten gebroken. Komt misschien nog

Castaway Angels weet mij nog steeds niet echt te bekoren eigenlijk. Running Low heeft, vooral in de eerste paar minuten, nog een bepaalde spanning die ik graag van Leprous hoor. Bij Pitfalls miste ik dat grotendeels en ik verwacht dat het hier ook niet overvloedig aanwezig zal zijn. Moet zeggen dat hij hier thuis een stuk beter bevalt dan via de oortjes op het werk trouwens. Maar het komt mijn inziens niet in de buurt bij hun betere werk.

Maargoed, eerst de rest van het album eens afwachten.


avatar van nojob
4,0
nog poppier wil nie zeggen slechter

avatar van legian
4,0
Maar of het er echt beter van wordt...

avatar van Goldhand
4,5
Gisteren de livestream bekeken waar ze het album integraal speelden. Klinkt allemaal toch wel weer erg goed zo op eerste gehoor. Het album lijkt qua stijl een beetje een mix van de verschillende kanten van Leprous, maar toch nog steeds een logische opvolger van Pitfalls.

Oh ja, er komen zelfs nog wat grunts/screams (noem het wat je wilt) voorbij op Nighttime Disguise!

avatar van THEMARSVOLTA
Net beluisterd, klinkt helaas net als Pitfalls, ik had gehoopt dat het meer richting The Congregation zou gaan. Het laatste nummer is hopelijk een voorbode van een harder klinkend volgend album. Ik ga de nieuwe BTBAM maar weer draaien, die klinkt wel fijn.

avatar van ProGNerD
4,0
THEMARSVOLTA schreef:
Ik ga de nieuwe BTBAM maar weer draaien, die klinkt wel fijn.

Dat klopt zeker, maar ik heb de nieuwe Leprous nog niet beluisterd en heb er nog alle vertrouwen in...

avatar van legian
4,0
Ik moet eerlijk zeggen dat ik na een eerste luisterbeurt positief verrast ben. Ja het is een duidelijk en logisch vervolg na Pitfalls. Maar ze lijken hier weer wat meer van de spanning teruggevonden te hebben. Waardoor het geheel wat energieker en interessanter klinkt. Niet elk nummer werkt daarin even goed trouwens. Maar het merendeel weet direct te boeien, in tegenstelling tot Pitfalls. Nu nog de vraag hoe deze verder groeit.

En ja in vergelijking met de nieuwe BTBAM is dit maar een soft dingetje


avatar van ProGNerD
4,0
Na 2 luisterbeurten begin ik met 4 sterren, maar ik heb het gevoel dat het een groeier is, dus ik meld me zeker nog...

(maar morgen eerst de nieuwe NMB checken; zoveel moois... )

avatar van namsaap
4,5
Mijn review op Zware Metalen:

Het aphelium is het punt in de baan van een object om de zon dat het verst van de zon is gelegen. Voor Einar Solberg is het een metafoor voor de grote uitdagingen waarmee hij te maken heeft en hoe iets moois kan ontstaan uit moeilijke tijden. Op Leprous‘ vorige album Pitfalls stonden de teksten in het teken van de angststoornis en depressies waarmee Solberg al enige jaren kampte. Aphelion borduurt hierop voort, al gaat het nu meer over hoe zijn depressies niet langer zijn leven domineren. Het licht aan het einde van de tunnel brandt feller.

Muzikaal ligt Aphelion ook in het verlengde van Pitfalls. De koers met het meer elektronische en poppy geluid wordt gehandhaafd. Het is daarmee voor het eerst dat Leprous een album uitbrengt dat geen enorme vernieuwingen met zich meebrengt maar waarmee men eerder verdieping zoekt van het bandgeluid. Dat is geen goed nieuws voor degenen die het vorige album een stap teveel richting het popgeluid vonden gaan. Zij zullen dit album wellicht ook minder kunnen waarderen dan het vroegere werk van de band.

Wie, net zoals ik, Pitfalls een boeiende nieuwe stap van deze band vond, zal Aphelion ook zeker waarderen. De band heeft wederom tien prachtige, contrastrijke nummers voor dit album opgenomen. Running Low is zo’n nummer dat klein begint en zich langzaam maar zeker ontvouwt tot een prachtig gearrangeerd nummer, vooral dankzij de prachtige harmonieën in het refrein. Ook horen we cellist Raphael Weinroth-Browne en violist Chris Baum, zoals eerder op Pitfalls, terug op dit nummer in de prachtige apotheose. Het zijn dit soort nummers waar Leprous op zijn sterkst is. Ook All The Moments, On Hold en Nighttime Disguise zijn in dat opzicht vergelijkbaar sterke nummers waarin de band continu met contrasten werkt en de luisteraar op het puntje van de stoel houdt. Met name op het laatst genoemde nummer trekt de band alles uit de kast. Zanger Einar Solberg haalt zelfs zijn screams even uit de mottenballen. Dit is wellicht een van de beste prognummers die ik tot op heden dit jaar heb gehoord en net zo sterk als The Sky Is Red van het vorige album.

De kortere nummers zorgen voor de nodige luchtigheid en afwisseling op Aphelion. Het zijn ook de nummers waar soms subtiel met andere genres wordt gespeeld. Neem bijvoorbeeld de funky gitaren in The Silent Revelation of de heerlijke bluesy gitaarsolo in The Shadow Side. Dit soort nummers zijn het cement tussen de langere proggy nummers en zorgen voor een heerlijke flow in dit album waardoor je dit album moeiteloos keer op keer luistert. Leprous levert met Aphelion een bijzonder sterk album af!

Score: 88/100

avatar van Leptop
3,5
Ik vind Leprous albums altijd wat lastig te verteren tijdens de 1e zit. Alsof alles net niet klopt. Drummer en zanger doen ook nu weer goed hun best om ritme en melodie uit fase te houden. Dat vraagt meerdere luisterbeurten en wat geduld. Ook ligt de stem van Solberg me niet helemaal.
Live zal dit allemaal weer dik in orde klinken, daarover geen enkele twijfel.

avatar van ProGNerD
4,0
Leptop schreef:
...Live zal dit allemaal weer dik in orde klinken, daarover geen enkele twijfel.

Klopt; Leprous is ook live een emotionele belevenis en rete strak...

avatar van legian
4,0
ProGNerD schreef:
(quote)

Klopt; Leprous is ook live een emotionele belevenis en rete strak...

Luister bijvoorbeeld maar eens naar de tweede bonus track van deze CD. De emotionele 'oeh's, oh's & aha's' vliegen je om de oren. De andere bonus track is trouwens ook niet bijzonder boeiend, die is namelijk al voorbij als je er goed en wel in bent gekomen.


Nighttime Disguise begint hier trouwens wel uit te groeien tot een groot favoriet. Het nummer is een heerlijke dwarsdoorsnede van de band's muzikale historie en houd je de volledige duur constant op het puntje van de stoel. Zo hoor ik ze graag.

avatar van Aladdin
Blijf dit een wat lastige band vinden. Qua muziek sowieso top en helemaal in mijn straatje, maar de stem van Einar Solberg.....de ene keer trek hem prima, de andere keer heb ik het idee alsof ik naar het Eurosonfestival zit te luisteren. Vanochtend in de auto was dit laatste het geval en heb ik maar snel Turnstile opgezet.
Kende alleen Coal en de vorige. Op basis van het laatste nummer van deze plaat eens naar ouder werk geluisterd en daar is sprake van meer afwisseling, meer balans, doordat er Solberg niet alleen maar z'n kopstem gebruikt. Zou toch leuk zijn als hij weer wat meer zou brullen.

avatar van Wous
Aladdin schreef:
Blijf dit een wat lastige band vinden. Qua muziek sowieso top en helemaal in mijn straatje, maar de stem van Einar Solberg.....de ene keer trek hem prima, de andere keer heb ik het idee alsof ik naar het Eurosonfestival zit te luisteren. Vanochtend in de auto was dit laatste het geval en heb ik maar snel Turnstile opgezet.
Kende alleen Coal en de vorige. Op basis van het laatste nummer van deze plaat eens naar ouder werk geluisterd en daar is sprake van meer afwisseling, meer balans, doordat er Solberg niet alleen maar z'n kopstem gebruikt. Zou toch leuk zijn als hij weer wat meer zou brullen.


Ik volg je wel een beetje hierin. Ik vind het zelf ook vaak jammer als artiesten met een (enigszins) hoog bereik dan ook maar 80% van de tijd het nodig vinden om in dat bereik te moeten zingen (om even in de pop/rock kant maar als voorbeelden Chris Martin en Matthew Bellamy te noemen). Einar komt zo nu en dan ook gewoon beter tot zijn recht in de wat lagere registers. Een opbouw van een nummer krijgt ook veel meer lading. het nummer "Lower" op "The Congregation" is bijvoorbeeld in het begin in een lager octaaf gezongen, dat past hem best.

Hoe dan ook, het album nu een goede 2 keer doorgenomen van A-Z. Wat me opviel is het sterke gebruik van hele lage (sub)bass synths. Als je dit door een goed setje of een goede headphone knalt komt dat wel beter tot zijn recht dan als je dit casual op de fiets met oortjes van 10 piek luistert.

Ben ik trouwens de enige die bij de beginriff van Silhouette "Clownc0re" vibes kreeg?

avatar van Bonk
4,5
Hoewel ik gewoonlijk wel wat draaibeurten nodig heb om een album van Leprous te waarderen, moet ik zeggen dat ik dat juist bij dit album niet heb. Gisteren binnen gekregen en ik word eerlijk gezegd gewoon weggeblazen.
Wat een dynamiek, afwisseling en verrassing zit er in dit album, ook al op het eerste gehoor.
En ik wil ook wel even in het bijzonder de productie noemen, want wat klinkt deze plaat ongelooflijk goed, je hoort alle lagen. Als het ook nog een groeiplaat blijkt te zijn, dan is het zeker hun beste tot nu toe.
Maar daar ga ik het nog wat meer draaibeurten voor gunnen, maar wilde even mijn eerste enthousiasme delen!

avatar van nojob
4,0
hun meesterwerk tot nu toe

avatar van james_cameron
3,5
Meer ingetogen en minder onstuimig dan we van deze noorse band gewend zijn, maar het album is al met al toch wel weer erg fraai. Denk aan een kruising van A-ha, Muse en Tool. De sfeervol geproduceerde tracks zijn zorgvuldig opgebouwd en uitgewerkt, met een absolute hoofdrol voor zanger Einar Solberg, wiens aparte stemgeluid het songmateriaal steevast naar een hoger niveau tilt. Ik hoor de band uiteindelijk liever wat steviger en experimenteel uit de hoek komen, zodat dit zeker niet mijn favoriete album van Leprous is, maar mooi en goed is het zeer zeker.

avatar van henrie9
4,5
Echt, staat de bandnaam je tegen? Je denkt onwillekeurig aan afzichtelijk lepreus,  vermoedt extreme geluiden, Cannibal Corpse? Nou man, think again...

Ziehier, wat moois Leprous ons deze keer brengt! Hier een volleerd dramatisch klinkend muzikaal epos, dat vanaf de dreigende beginnoten van 'Running Low' heel toegankelijk als een imaginaire Noorse progrockopera binnenkomt. Met de schitterende pathetische falsetto rockstem van frontman Einar Solberg glijdt, stuitert de plaat een uur lang teatraal in z'n wilde universum rond de zon.

Dit is filmisch, dramatisch, klagend. 't Zijn losse, maar opzwepende, vaak beangstigende scores, vocals die je pakken, tot in de ziel raken. Spannend, 't is avontuur.

Naast het rockinstrumentarium, de riffs en de behoorlijk stevig doordenderende ritmes, de synths, etaleert het vijftal ook mooi krassende viool- en cellogeluiden, piano, zelfs blazers.

'Out of Here' is een spaarzaam, relatief rustig nummer, hemelse zanglijn op wiegende gitaren, zelfs de passerende rocktrein remt eerbiedig af.

'Silhouette', stompende electronica-rocksong met vocals in hoge registers, ha, met poppy o-ho-ho-achtergrondkoortjes. Het melodische 'All The Moments', schitterende totaalprestatie, zalig elektrisch ontbolsterend in een vredig piano en cello-intermezzo, uitwaaierend in een ongelooflijk muzikaal spectrum vol interferende emoties.
Het diepgrommende, in sci-fi-electronics ingeklede 'Have You Ever', fraaie donkere ruimtefantasie met oriëntaalse orkestratie.

The Silent Revelation, andermaal een hoogstandje. Episch funky openend, geeft het al vlug, in een furieuze maalstroom, de volle plaats aan de met z'n superieure klaagvocalen croonende Einar. Geagiteerde celloritmes, sluipende jazztoetsen die in kletterend beukwerk uiteenspatten. Onder alarmerende riffs en huilende vocals culmineert de prachtsong in die ene abrupt funky afsluitende rocknoot.

Een plechtig opstrijkend 'The Shadow Side', weer een ingenieus, rond Einar's stem ineengeknutseld miniatuurtje, waarrond de constant als orkest gefocuste groep, inspelend, samenzingend, harmonie in perfectie haalt.

Het prachtige 'On Hold', die melodieën in hoogtes en dalen, het legt zo mogelijk in zijn verscheiden schoonheid de gradatie nog hoger. Alle registers open! Het bijna akoestisch, sereen klassiek gedreven 'Castaway Angels', vertwijfeld repetitieve vocalen, jammerende treurzang.

Nog zo'n juweel, het afsluitende 'Nighttime Disguise'! Hevigste song op de plaat, gelaagd, indrukwekkende aanjagende riffs en drums begeleiden Einars verhaal. Droeve pianotoetsen kunnen zijn vocale erupties niet weerhouden, ze schieten door tot op de rand der metalscreams. Metalfinale als deze, die is, zo blijkt, zeldzaam geworden in Leprous' huidige sound.

Maar wat een totale luisterervaring, dit nieuwe Leprous. Is deze plaat dynamisch, boeiend! De vocale prestatie van Einar Solberg op deze plaat is effenaf indrukwekkend. Niettemin vergt elk afzonderlijk nummer het uiterste van ieder bandlid. En zie, de stukjes vallen in elke song telkens precies en mooi op hun plaats.

Aphelion, bij een planeet in een baan om de zon is 't Aphelium de plaats waar ze het verst van de zon verwijderd is. Zou hier een depressieve onderlaag in de lyrics illustreren. Laat dit nu wel het laatste zijn wat je bij dit Aphelion overkomt. Grote klasse, ja, dat des te meer!

avatar van jellylips
4,5
Heerlijke plaat wel. Ik heb de plaat even een tijdje rust gegeven omdat Einar's zang op een gegeven moment gewoon wat too much wordt bij veel luisteren. En nu bevalt het weer, zo gaan die dingen.

Nighttime Disguise is toch wel de klapper, wat een heerlijke prog metal track.

avatar van Hedser
4,5
Fantastisch album wederom van Leprous, toch wel één van mijn mooiste ontdekkingen van de afgelopen jaren. Geweldig gemusiceerd, fantastisch geproduceerd, maar wat deze plaat toch weer extra goed maakt is de zang van Einar Solberg. Wat een ongelofelijke zanger is dat toch. Kan niet wachten om dit binnenkort live te gaan zien.

Favoriete tracks: Out of Here, The Shadow Side, On Hold, Castaway Angels en Nighttime Disguise.

avatar van jellylips
4,5
Halfje verhoogd, het album blijft veel plezier geven. Consistent sterke en catchy prog, avontuurlijke sounds en een onwijze zanger waarvan de stem je moet liggen; emotie overbrengen kan ‘ie in ieder geval wel. Buitengewoon goed en ik baal dat ik geen kaartje heb voor het concert in Nijmegen.

avatar van Michiel Cohen
2,0
Eigenlijk had van dit album een versie uitgebracht moeten worden zonder vocals. Dan had ik 3.5 sterren gegeven.

avatar van notsub
4,0
Leprous was zeer actief met het geven van online shows, ik denk dat er wel vier of vijf heb gezien de afgelopen anderhalf jaar. Ze zagen ook nog tijd een nieuw album op te nemen. Ze hebben Aphelion niet met wiskundige precisie voorbereid. Integendeel, het is bewust een heel spontaan opgenomen album geworden. Misschien dat het daarom niet zo zeer heeft geleid tot nieuwe impulsen, maar vooral een samenvatting is geworden van wat de band al deed. Ik hoor in ieder geval veel terug van Malina en Pitfalls. Einar Solberg staat weer heel erg centraal en de koortjes duiken overal op. Het geluid opvalled goed en er staan weer een paar echte krakers op: The Silent Revelation, Castaway Angels en Nighttime Disguise bijvoorbeeld. Ik kan niet wachten tot een echte live show, gelukkig duurt dat nog minder dan twee maanden.

avatar van Matthijs78
1,5
Miskoop van het jaar. Castaway Angels vind ik bloedmooi maar de rest doet me echt helemaal niks. De vocals van Solberg irriteren mij ook mateloos op dit album. Waar ik me daar voorgaande albums nog redelijk overheen kon zetten, lukt me dat nu echt niet.

avatar van stoepkrijt
4,5
Wat is Aphelion een heerlijk album geworden! Vooruitgesnelde single Castaway Angels deed me niet veel - saai - en na de eerste draaibeurt schrok ik nog een beetje van het bombast: erg veel spierballen, erg veel dramatiek, erg orkestraal, erg veel hoge noten. Nu, een hoop draaibeurten verder, zijn de puzzelstukjes op hun plaats gevallen en valt me vooral op wat een sfeervol en stijlvol geheel het is geworden.

Het is wel behoorlijk dramatisch allemaal. Ik ervaar dat op Aphelion een stuk sterker dan op hun vorige albums (hoor ik nu echt zoveel meer strijkers of beeld ik me dat in?), maar dit geluid past Leprous op zich goed en dus mag het. Het enige minpunt dat ik heb zijn de teksten die niet bijster inspirerend zijn en wat veel herhaling bevatten. Instrumentaal wordt dat gelukkig deels gecompenseerd, hoewel dit album in zijn geheel meer leunt op (relatieve) eenvoud en sfeer dan op complexiteit. In vergelijking met hun eerdere werk toch zeker.

Hoogtepunten zijn er absoluut - ik denk dan als eerste aan de drive van Silhouette of aan de epische opbouw van On Hold - maar Aphelion gooit vooral hoge ogen qua samenhang, stijl, sfeer en het constante niveau. Smakelijke zanglijnen, strakke riffs en stijlvolle viool- en pianoklanken zijn allemaal in overvloed aanwezig en Leprous heeft daar de ideale balans in weten te vinden.

avatar van The_CrY
4,5
Ik had er even wat tijd voor nodig, maar wat mij betreft is Aphelion een heerlijke opvolger van Pitfalls. De metal-elementen zijn nog verder naar achteren verschoven en de stem van Einar Solberg krijgt alle ruimte om de drama van zijn lijf te zingen. De songs zijn heel mooi gelaagd en dynamisch en de uitspattingen slaan in als een bom, vooral bij 'On Hold'. Ook 'Castaway Angels' is inderdaad bloedmooi, zoals iemand boven mij al terecht opmerkte. Een paar albums terug vond ik Leprous nog veel te machinaal en steriel, maar hier druipt de dynamiek en emotie vanaf. Ze groeien zo langzaam uit tot een van mijn favoriete moderne progbands.

avatar van namsaap
4,5
Het is zo langzamerhand tijd om de eindejaarslijst op te maken. Daarom luister ik alle 2021- releases die ik in huis heb gehaald nog eens om het gehoor op te frissen en te zien of mijn standpunt ten aanzien van het album is veranderd.

namsaap schreef:
Leprous levert met Aphelion een bijzonder sterk album af!

Score: 88/100


4 maanden na de release heeft dit album nog niet aan impact verloren.

Jaarlijst 2021:

1. Rivers Of Nihil - The Work (95)
2. Harakiri For The Sky - Mære (92)
3. Moonspell - Hermitage (91)
4. Soen - Imperial (90)
5. Wheel - Resident Human (89)
6. Witherfall - Curse Of Autumn (88)
6. Terra Odium - Ne Plus Ultra (88)
6. Between The Buried And Me - Colors II (88)
6. Leprous - Aphelion (88)
10. Dvne - Etemen Ænka (87)
10. Year Of No Light - Consolamentum (87)
12. Nekromantheon - Visions Of Trismegistos (86)
12. Amenra - De Doorn (86)
12. Wolves In The Throne Room - Primordial Arcana (86)
15. Kauan - Ice Fleet (85)
15. Frost* - Day And Age (85)
17. Cult Of Luna - The Raging River (84)
17. Motorpsycho - Kingdom Of Oblivion (84)
17. Dordeduh - Har (84)
17. Wormwood - Arkivet (84)
- - . Epica - Omega (83)
- - . Flotsam and Jetsam - Blood In The Water (83)
- - . Styx - Crash Of The Crown (83)
- - . Empyrium - Über den Sternen (82)
- - . Cryptosis - Bionic Swarm (81)
- - . Pestilence - Exitivm (81)
- - . Seth - La Morsure Du Christ (80)
- - . Asphyx - Necroceros (80)
- - . The Ruins Of Beverast - The Thule Grimoires (80)
- - . Tribulation - Where The Gloom Becomes Sound (79)
- - . Therion - Leviathan (78)
- - . Helloween - Helloween (78)
- - . Gojira - Fortitude (77)
- - . Cynic - Ascension Codes (75)
- - . Transatlantic - The Absolute Universe (74)
- - . Psychonaut/Sâver - Emerald (74)
- - . Iron Maiden - Senjutsu (74)
- - . Evergrey - Escape The Phoenix (73)
- - . Orden Ogan - Final Days (73)
- - . Dream Theater - A View From The Top Of The World
- - . Vola - Witness (73)
- - . Wode - Burn In Many Mirrors (72)
- - . White Void - Anti (70)
- - . Decline Of The I - Johannes (69)
- - . Mono - Pilgrimage of the Soul (69)
- - . Dread Sovereign - Alchemical Warfare (68)
- - . Evership - The Uncrowned King - Act 1 (67)
- - . Iotunn - Access All Worlds (64)
- - . White Stones - Dancing Into Oblivion (64)
- - . The Lion's Daughter - Skin Show (60)

4,0
Als een band nummers als Castaway Angels, Out of Here, The Silent Revelation maar vooral On Hold kan schrijven ben ik verkocht! Die andere nummers en dan kan zelfs die draak (All the Moments) er niets aan af doen dat ik dit een gewedlig album vind. Ben kennelijk met de band meegegroeid want itt tot een paar jaar geleden vind ik het nieuwere werk nog beter als bijv Bilateral! Hulde voor Leprous, al hoop ik niet dat ze de harde randjes nog meer gaan verliezen.

4,0
Leprous - Aphelion

Ik kende Leprous vooral van hun nummer The Price, en na die wat vaker te luisteren kreeg ik interesse in de rest van de band. Begonnen met hun meest recente album. Het was een beetje wennen maar na een aantal keer te hebben geluisterd is dit toch echt een gaaf album!
Het begint meteen goed met Running Low, sterk refrein vanaf 'miracle', komt lekker binnen.
Out of Here en Silhouette zijn beide prima nummers, niet storend maar ook niet erg sterk.
All the Moments is ook erg sterk in de opbouw wat resulteert in een daverend refrein.
Have You Ever? klinkt op het eerste oor niet heel bijzonder, maar ik vind dit echt een lekker nummer en heb 'm ook als favoriet aangevinkt. Dit nummer heeft niet veel nodig om goed te doen. Het begint rustig, dan komen op een gegeven heel subtiel die strijkers erbij, kippenvel! Vervolgens een erg pakkend refrein, en op het eind dit refrein nog even wat bombastischer uitgevoerd.
The Silent Revelation en The Shadow Side vind ik dan weer degelijke nummers.
On Hold is wel echt een fantastisch nummer. Qua opbouw hetzelfde als All the Moments, maar wat mij betreft nóg beter uitgevoerd. Waarschijnlijk mijn favoriet van het album.
Castaway Angels is ook erg mooi gezongen, misstaat niet bij de rest van de nummers.
In afsluiter Nighttime Disguise valt de meeste prog te vinden, een heerlijk nummer en een waardig afsluiter van dit album.
Een album met meerdere sterke nummers en een aantal degelijke nummers dus!

4*

avatar van Rick53
3,5
Terugkomend op het album heb ik nog steeds een Pitfalls1.5 gevoel.
Distant Bells > Castaway Angels
Below > Running Low
The Sky Is Red > Nighttime Disguise
Etc.
Ik hoop dat de volgende worp de ongrijpbaarheid, van Malina destijds, weet te overtreffen.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:41 uur

geplaatst: vandaag om 02:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.