Iron Maiden - Senjutsu (2021)

halfje erbij hij wordt steeds beter

Ik denk toch echt dat dit een dijk van een album had kunnen worden als de laatste drie songs achterwege waren gelaten. Oké, Death of the Celts kan me nog bekoren vanwege het wat folky geluid maar man, kan iemand Harris niet afremmen bij die uitgesponnen saaie epics? Schaar erin! Gelukkig staan deze draken op de tweede cd dus die blijft lekker zitten waar die zit, in het doosje

In tegenstelling tot Matthijs78 zijn het juist de laatste vier nummers die het voor me doen, jammer dat Darkest Hour de tweede cd niet opent .
Zo zie je maar dat smaken verschillend. Voor mij zijn deze zogenoemde draken het hoogtepunt van het album en zelfs het beste Maiden materiaal (Paschendale is een uitzondering) sinds Seventh Son.

‘Het beste sinds seventh Son ‘ gaat mij wat ver, maar zeker Hell on earth vind ik echt een wereld nummer!

Vergelijkbaar met het vorige album maar met minder hoogtepunten na een eerste luisterbeurt. Misschien dat tijd daar nog verandering in brengt.

Ik vind Senjutsu met elke luisterbeurt beter worden. Ook de zeer lange nummers die mij in eerste instantie maar matig konden bekoren, zoals het titelnummer en The Parchment, beginnen steeds meer te groeien. Maiden heeft nog steeds de gave om melodielijnen te schrijven die dagenlang in je hoofd blijven rondzingen.
Het enige minpunt blijft voor mij dat irritante gepiep van het keyboard van Harris. Ik begrijp niet wat de toegevoegde waarde daarvan zou moeten zijn. Gelukkig staat het niet echt op de voorgrond en kan ik mij daar dus wel overheen zetten. En The Writing on the Wall en The Time Machine zijn gewoon twee van de beste Maiden nummers sinds Bruce is teruggekeerd in de band.

Zojuist gebombardeerd tot mijn album van 2021! Heerlijke plaat, blijf hem draaien.

Het is zo langzamerhand tijd om de eindejaarslijst op te maken. Daarom luister ik alle 2021- releases die ik in huis heb gehaald nog eens om het gehoor op te frissen en te zien of mijn standpunt ten aanzien van het album is veranderd.

Als het aankomt op de meest teleurstellende albums van 2021 dan is Senjutsu zeker een kandidaad. Dat heeft natuurlijk ook alles te maken met mijn verwachting als Iron Maiden een album uitbrengt. The Book Of Souls was zoveel beter....

Score: 74/100

Jaarlijst 2021:

1. Rivers Of Nihil - The Work
2. Harakiri For The Sky - Mære (92)
3. Moonspell - Hermitage (91)
4. Soen - Imperial (90)
5. Wheel - Resident Human (89)
6. Witherfall - Curse Of Autumn (88)
6. Terra Odium - Ne Plus Ultra (88)
8. Dvne - Etemen Ænka (87)
8. Year Of No Light - Consolamentum (87)
10. Nekromantheon - Visions Of Trismegistos (86)
10. Amenra - De Doorn (86)
12. Kauan - Ice Fleet (85)
12. Frost* - Day And Age (85)
14. Cult Of Luna - The Raging River (84)
14. Motorpsycho - Kingdom Of Oblivion (84)
14. Dordeduh - Har (84)
17. Epica - Omega (83)
17. Flotsam and Jetsam - Blood In The Water (83)
17. Styx - Crash Of THe Crown (83)
20. Empyrium - Über den Sternen (82)
- - . Cryptosis - Bionic Swarm (81)
- - . Pestilence - Exitivm (81)
- - . Seth - La Morsure Du Christ (80)
- - . Asphyx - Necroceros (80)
- - . The Ruins Of Beverast - The Thule Grimoires (80)
- - . Tribulation - Where The Gloom Becomes Sound (79)
- - . Therion - Leviathan (78)
- - . Helloween - Helloween (78)
- - . Gojira - Fortitude (77)
- - . Cynic - Ascension Codes (75)
- - . Transatlantic - The Absolute Universe (74)
- - . Psychonaut/Sâver - Emerald (74)
- - . Iron Maiden - Senjutsu (74)
- - . Evergrey - Escape The Phoenix (73)
- - . Orden Ogan - Final Days (73)
- - . Vola - Witness (73)
- - . Wode - Burn In Many Mirrors (72)
- - . White Void - Anti (70)
- - . Decline Of The I - Johannes (69)
- - . Dread Sovereign - Alchemical Warfare (68)
- - . Evership - The Uncrowned King - Act 1 (67)
- - . Iotunn - Access All Worlds (64)
- - . White Stones - Dancing Into Oblivion (64)
- - . The Lion's Daughter - Skin Show (60)

Vandaag eindelijk het originele boekje binnen gehad (bij de luxe box zat per ongeluk ook het writing on the wall boekje bij de cd). Dan verbaas ik me er meer en meer erover dat er niet oor ander cover artwork is gekozen. Er is zoveel mooier artwork gemaakt wat nu verscholen blijft in de boekjes. Helaas.

Geen minuut teveel of intro te lang op dit album is mijn eerste indruk. Moest er even inkomen, met name zang en productie, maar de CD draait nu ook hier zijn rondjes. Ben aangenaam verrast met dit spannende album. Heb de digipak en dat artwork wordt er alleen maar mooier op als je de verpakking omdraait en openslaat. Ook aan de opdruk van de schijven is de nodige zorg besteed.

Pracht plaat. Prijsnummer voor mij
Death of the Celts

Ik ben alleen niet erg onder de indruk van
The Parchment 
Hell on Earth 

Je houd van de lange nummers van Maiden of niet, dat is gelukkig voor iedereen een ander gevoel wat je erbij voelt. Ik vind de laatste van hun erg goed en vooral de nummers The Writing On The Wall, Hell On Earth en Death Of The Celts. Iron Maiden weet na dik 40 nog steeds te boeien, en hoop ze eind juni dan na 2 jaar te hebben moeten wachten weer live te mogen zien.

O man, ik kom er maar niet doorheen, die nieuwe Maiden. Heb het meerdere malen geprobeerd - te langdradig, te saai, te veel meezingbare folk-achtige "jodelstukjes", te veel accoustische intro's, te voorspelbaar, gewoon niet spannend......
Op het vorige album stond tenminste nog zo'n lekker compact, rockend nummer als Death or Glory.

Die oude Iron Maiden albums zijn zo'n beetje heilige geschriften, maar als het aankomt op oudgedienden binnen de metal, dan vind ik tegenwoordig Metallica - hoewel ook vaak lange nummers - op hun laatste twee albums een stuk heavier, to-the-point, rockender, avontuurlijker en spannender te werk gaan.

Ben ik niet helemaal met je eens. Ik vind de laatste Metallica echt een lekkere plaat, maar het is wel heel vaak dezelfde riff herhalen, wat het juist minder spannend maakt. Senjutsu is zeker niet de beste plaat die Maiden gemaakt heeft, bij lange na niet maar ik vind hem wel mooi omdat ze niet krampachtig op het verleden blijven teren. Ze proberen toch weer anders te klinken dan op voorgaande platen.

Het is natuurlijk een kwestie van smaak, maar de zwakste nummers van de laatste twee albums vind ik de compacte hardrocktracks: Death Or Glory en Stratego. Iron Maiden heeft niet meer de felheid van weleer om dat soort tracks goed uit de verf te laten komen. Waar de kracht van de band nu ligt is midtempo werk met sterke prog- en folktonen en nadruk op organisch samenspel en de meer vertellende stijl van Bruce, die daarmee zijn verminderde bereik ruimschoots compenseert.

Iron Maiden - Senjutsu

Dit album heeft ook bij mij langer nodig gehad om goed binnen te komen, maar uiteindelijk heeft hij me toch aardig te pakken.
Qua stijl is de huidige Iron Maiden al lang niet meer vergelijkbaar met de uitgebrachte albums in de jaren 80. Zoals Don Cappuccino hierboven terecht aangeeft is de nadruk steeds meer op lang uitgesponnen nummers komen te liggen waar de uithalen grotendeels uitblijven. Deze ontwikkeling is al terug te horen sinds Brave New World.
Wat betreft dit album ben ik toch grotendeels positief. Er zit een groot verschil tussen de twee helften van dit album. De eerste helft bevat vooral pakkende nummers, waarbij voor mij Stratego en Days Of Future Past het beste uit te verf komen, zeer genietbare nummers. Juist The Writing On The Wall vind ik niet heel fantastisch. Hoewel het redelijk begint met een oosters klinkende intro, is het refrein echt te repetitief. Ook The Time Machine doet het niet helemaal voor mij, mede vanwege de ietwat vreemde transition midden in het nummer. Lost In A Lost World vind ik dan wel weer erg gaaf.
De tweede helft van het album laat zien hoe ik Iron Maiden het liefste zie. Ik ben erg gecharmeerd van nummers als When The Wild Wind Blows en Empire of the Clouds, dus ik wist als ik, met name de lange nummers wat vaker zou luisteren, ik er vanzelf in zou komen. The Parchment is voor mij inmiddels uitgegroeid tot favoriete nummer van het album, maar ook Hell On Earth is het benoemen waard. Beide zijn nummers van grote klasse waarbij de ervaring die de bandleden inmiddels hebben er vanaf spat. Er hangt een hele aangename sfeer om deze nummers waardoor je in het avontuur gezogen kan worden. Darkest Hour misstaat hier dan ook niet tussen. Death Of The Celts vind ik wel de minste van deze 4, ik weet niet precies waarom maar de toon klinkt me iets te vrolijk ten opzichte van de rest van de nummers die juist proberen spanning op te bouwen.
Ik ben toch in ieder geval grotendeels positief over dit album, wat mij betreft dan ook een waardige opvolger van The Book Of Souls. Mocht dit het laatste album blijken zijn ze op een mooi moment geëindigd, maar als er in 2028 nog een nieuwe Maiden uit de lucht komt vallen ben ik zeker niet de beroerdste om het een kans te geven.

4*

Eerste keer gedraaid nu en naarmate de plaat vorderde, beviel 'ie me steeds beter. Met name de 2e cd, de laatste 2 nummers hebben voor mij soms de vibe (qua dreiging) van Powerslave, donkere riffs maar dan min de agressie van toen. Ook "Darkest Hour" is een favoriet. Enkel het refrein van "The Writing on the Wal" is wat eentonig, maar dat is sinds de reünie wel vaker het geval.
Binnenkort maar eens aan ronde 2 beginnen, ben positief verrast.

Lang niet slecht. Ik hou van Iron Maiden als ze als een stoomtrein voortrollen en niet te veel haltes hebben onderweg Klopt, hun oude albums zijn vuriger en met flitsender gitaarspel. Hun ritme sectie was de beste ter wereld. Ze zijn duidelijk ouder en dat hoor je. Maar de composities zijn nog steeds zeer harmonieus en ze klinken als een symfonische rockband. Het folkrock achtige hebben ze altijd al gehad. Diverse themaatjes zouden zo uit oude folksongs kunnen komen. Het verhalende van hun teksten past heel goed bij de muziek.
Verder lijkt het of ze een andere opname techniek gebruiken. Basgitaar en bassdrum zijn veel duidelijker hoorbaar. Dat (imho) betere geluid was al enigszins hoorbaar op Book of Souls. Een goede ontwikkeling, ik vond hun eerdere albums altijd al vlak klinken. Ik ga Senjutsu vaak draaien en zal dan dit album beoordelen

Het nummer "Lost in a lost world" gevolgd door "Days of future past (passed)" kan ik onmogelijk los zien van een Moody Blues connotatie. Dat kan toeval zijn, en ik heb er niet álle berichten op nagelezen natuurlijk... Of mis ik een gelijklopend verhaal?

Is geen toeval. Dickinson zei daar aan de vooravond van het verschijnen al iets (weliswaar heel summier) over.

MB's Lost In A Lost World kwam dan nog van een album dat Seventh Sojourn heet.

De nummers die in elkaar gezet zijn door verschillende mensen zijn veruit het best.
De pure Harris nummers........... te langdradig, teveel herhaling hadden stukken korter gekund waardoor ik ze een stuk beter had gevonden.

Grappig, zo had k nog niet naar de plaat gekeken: wie schrijft de nummers. Komt er toch uit, dat de 2cd voornamelijk door Harris is gepend, die bevalt mij dan weer echt het meest. Bevatten het meeste avontuur in mijn ogen.

Ben het hier wel met ettie eens. Ik vind dit zelf ook een enorm wisselende plaat. Hopelijk spelen ze komende tour niet alleen de lange nummers van dit album.

De nummers hadden gewoon hele goede nummers kunnen zijn.
Maar ik stoor mij eraan dat bepaalde riedeltjes te lang herhaald worden voordat de volgende stap gezet wordt. Jij stoort je daar schijnbaar minder aan. Dat kan en mag gelukkig.

Het is niet dat ik me er minder aan stoor, ik ervaar het niet zo. Maar een ieder ervaart het op een eigen manier inderdaad.

Ik trek beide werelden nog altijd heel goed. Waarbij het voor mijzelf wel opvallend vind dat ik niet heel warm werd toen ik voor het eerst The Writing On The Wall en Stratego hoorde. Eigenlijk gingen die twee tracks pas bij mij leven toen ik ze live aanschouwde. Waarbij de eerste een boost krijgt door de geweldige solo van Adrian Smith en de tweede eigenlijk uitblinkt door een geweldige brug en refrein waarbij eens niet gekozen is voor een eindeloze herhaling van woorden.

Het trio Death Of The Celts, The Parchment, en Hell On Earth voelden voor mij direct hartstikke vertrouwd. Dat is precies de Maiden waar ik ondanks het gebrek aan verrassingen geen genoeg van krijg.

Voor mij persoonlijk is Senjutsu het beste van alle reünie albums en het beste album sinds Seventh Son Of A Seventh Son en dat was toch al een oudje.
Het song materiaal vind ik ook veel beter dan op de tegenvallende voorganger The Book Of Souls.
Vooral de tweede disc met de 3 Harris epics is geweldig! The Parchment en Hell On Earth schieten meteen mijn Maiden Top 10 binnen. Maar ook Death Of The Celts kan ik smaken. Alleen Lost In A Lost World bengelt zo´n beetje onderaan het lijstje wat betreft favorieten. Het is zeker geen slecht nummer maar het pakt me minder dan de rest. Ik kijk reikhalzend uit naar hun Antwerpse optreden!

Hoe de eerste en tweede solo worden ingezet bij The Parchment doet mij altijd aan Ritchie Blackmore denken, zo mooi.