Suede - Autofiction (2022)

3 x Dog Man Star zelfs Eric, We Are The Pigs, The Two Of Us en New Generation.

Weet ik, je quote nu de nummers die ik in Londen zag voorbijkomen op setlist.fm (avond 1 en 2 aldaar). Ik kon donderdag nog niet opschrijven wat er zaterdag in de Melkweg werd gespeeld uiteraard

Wat we nu wel weten is dat in Amsterdam tot nu toe de minste nummers werden gespeeld (scheelt overigens niet veel). Ik vond het publiek ook wat aan de tamme kant, maar dat kan aan mij liggen natuurlijk. Iedereen was achteraf wel enthousiast.

Ah, dacht dat de edit net was toegevoegd.
Ik vond het publiek eigenlijk wel enthousiast!

Editten kan maar heel kort

Ik vond dat het publiek niet altijd echt goed meeging met Brett. Beetje tam, maar ik zag dat de gemiddelde leeftijd ook niet bepaald laag was dus misschien was dat het wel

Wel grappig: vooraf een drankje gedronken in hotel American en daar kwam ik de band tegen. Heb ze met rust gelaten verder, een goede show gewenst en dat leverde me een zuinig duimpje van Brett op en de rest reageerde helemaal niet

Wat een fantastische plaat! In elk nummer zit wel een heerlijk refrein of een geniale hook. Had wel eens eerder van de band gehoord, maar nog nooit echt goed naar geluisterd.
Voorlopig 4,5 ster, maar kan best weleens 5 worden.

Al jaaaaren niet meer in de gaten gehouden en nu weer wakker geschud door hoge klassering van het nieuwste album op MuMe. Daar moest naar geluisterd worden dus.
De kracht en energie spat er nog steeds vanaf. Wat zeg ik? misschien wel meer dan vroeger! Overdonderd door de eerste nummers, maar moet er gaandeweg het album wel aan wennen dat zang en instrumenten best stevig zijn ingemixed waardoor het wat too much wordt voor mij. Had ik vroeger soms ook al. Ik word een soort van ‘moe’ door de sound. Zal de leeftijd wel zijn. Nummers zijn echt puik en zitten geweldig in elkaar. Niet heel erg moeilijk, maar gewoon iedere keer raak.
Even nog geen rating. Eerst de sound in laten dalen. Kan even tijd kosten, maar de zin om er vaker naar te gaan luisteren is er. Sowieso een meer dan aangename verrassing.

Zaterdag 22 oktober optreden bij "Later with Jools Holland" op BBC 2.

Was afgelopen zaterdag bij het concert van Suede in de oude zaal van de Melkweg. Ze begonnen met het spelen van het nieuwe album. Heb zelden zo'n energiek en goed concert meegemaakt. Autofiction werd bijzonder warm ontvangen door het publiek. Brett Anderson is een held!
Grote klasse dat een band die al bijna 30 jaar meegaat nog met zo'n ijzersterk album komt.
Hulde!

Suède....een band uit mijn jeugd maar kon mij nooit bekoren. Dus altijd links laten liggen. Tot nu op MuMe opeens dit album op de voorgrond stond.
Reviews gelezen en toch nieuwsgierig geworden......
FUCKING HELL!!!! wat een album.....voel me weer terug in de goede jaren negentig wat een sound, wat een energie, wat een songs, wat een speelplezier.....
Voor mij tot nu toe album van .2022

Ik vond het optreden bij Jools Holland leuk om te zien.
Maar ik kreeg het zelf bijna benauwd toen ik Brett zag zingen. Net alsof hij het laatste stukje energie eruit perst om een aantal noten toch te halen.

Misschien was het zijn dag niet maar misschien is het beter voor zijn gestel als hij stopt met zingen?.
Hoe fijn ik Suede en dit album ook weer vind.

Ik vind dit album toch wel een flinke Dog Man Star vibe hebben, dat is positief want dat is mijn favoriet van de band.Qua sound, qua donkerte, qua hoes en ook wel qua de indringende manier van zingen van onze vriend Brett. Ik vind het 2de deel van t album, 6 t/m 11, het sterkst. Soort van 3,5 vs 4,5 en dan kom ik op een 4 uit al zit er zeker nog rek in. De blauwe sterretjes heb ik gezet bij 6, 10 en 11 3n een evt 4de sterretje zou op dit moment naar Shadow Self gaan.

Gewoon top

Een echt rockende, jagende punky plaat van deze Indie-britpop veteranen…. Een plaat die voor mij een aparte status in hun oeuvre heeft… ze blijven de hele plaat gas geven en in hun andere platen zaten veel meer pop en rustpunten. Gewoon zeer goed gedaan van Suede!

Van begin tot eind dik in orde: heldere en krachtige stem, uitstekende muziek, goed strak tempo met af en toe een rustmomentje. Het wordt hoog tijd om eens wat meer van deze band te gaan beluisteren en te checken of de oudere albums net zo goed zijn.

Bijzonder sterk album deze laatste worp van Suede.
Over het algemeen een stevig album en Brett die voor mijn gevoel wat minder theatraal zingt dan anders.
Favorieten zijn voor mij opener She Still Leads Me On en het absolute hoogtepunt What Am I Without You?
Deze plaat kan voor mij wedijveren met mijn favoriet Coming Up.

Suede laat het verhalende van de afgelopen twee albums achter zich en komt met een geweldige, energieke rockplaat die geschreven is om live te spelen. Dit album is voor mij een logisch vervolg op de Coming Up 25th Anniversary-Tour, want het album klinkt als het broertje van dat album.

De eerste twee tracks 'She Still Leads Me On' en 'Personality Disorder' zetten de toon voor een album waarop Richard Oakes weer z'n kenmerkende riffs mag laten klinken. Maar de hele band is op dreef.
Het niveau blijft het hele album hoog en de plaat heeft een heerlijke flow. Andere hoogtepunten zijn 'Shadow Self' en 'What Am I Without You?', maar eigenlijk is elk nummer raak. Topplaat!

Ik heb ze live gezien toen dit hele album gespeeld werd. Geweldig. En komende zondag zie ik ze weer. Ongetwijfeld zullen er dan maar misschien enkele nummers aan bod komen en dat vind ik absoluut geen straf. Van de week weer gedraaid en het is nog steeds mijn terechte nummer 1 over 2022.

Halfje omhoog omdat t live wel goed overkwam

Nu uitgebracht als Autofiction: Expanded. De nieuwe editie bevat de extra nummers The Sadness in You, the Sadness in Me, Days Like Dead Moths, The Prey, You Don't Know Me, There Is No Me If There Is No You en Still Waiting. Daarnaast een live uitvoering van het album. SUEDE. AUTOFICTION:EXPANDED — PREORDER NOW - suede.co.uk

Redelijk sterke plaat van Suede. Wat steviger dan we van ze gewend zijn (noem het post-punk invloeden) en misschien ook iets minder veelzijdig daardoor, maar onmiskenbaar Suede. Eigenlijk geen of weinig zwakke broeders op Autofiction, maar ook geen echte uitschieters. Ik vind 'She Still Leads Me On' een fijn nummer, maar zeker niet een van hun beste van de afgelopen jaren. 'Personality Disorder' , 'The Only Way I Can Love You' en 'Drive Myself Home' zijn mijn andere favorieten hier. Op sommige nummers wordt de dramatiek iets teveel ('What Am I Without You', 'Turn off Your Brain and Yell', wat ook een kritiekpunt van mij was op de vorige plaat. Vreemd genoeg vind ik Dog Man Star hun beste werk (sterker nog, de beste plaat ooit), dus blijkbaar komen ze daar beter weg met hun dramatiek.

Dus wederom een fijn plaatje, Night Thoughts blijft hun beste sinds de comeback, maar ze klinken hier energieker dan ooit; het zij ze vergeven dat er op Autofiction geen echte nieuwe Suede klassiekers aan hun imposante oeuvre worden toegevoegd. Er valt echter genoeg te genieten.