menu

The Zombies - Odessey & Oracle (1968)

mijn stem
4,06 (326)
326 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: CBS

  1. Care of Cell 44 (3:56)
  2. A Rose for Emily (2:18)
  3. Maybe After He's Gone (2:33)
  4. Beechwood Park (2:44)
  5. Brief Candles (3:30)
  6. Hung Up on a Dream (3:01)
  7. Changes (3:19)
  8. I Want Her She Wants Me (2:51)
  9. This Will Be Our Year (2:07)
  10. Butcher's Tale (Western Front 1914) (2:47)
  11. Friends of Mine (2:17)
  12. Time of the Season (3:32)
  13. I'll Call You Mine * (2:34)
  14. She Loves the Way They Love Her * (3:02)
  15. Imagine the Swan * (3:11)
  16. Smokey Day * (2:24)
  17. If It Don't Work Out * (2:28)
  18. I Know She Will * (2:33)
  19. Don't Cry for Me * (2:15)
  20. Walking in the Sun * (2:37)
  21. Conversation Off Floral Street * (2:41)
  22. I Want You Back Again * (2:14)
  23. Gotta Get a Hold of Myself * (2:28)
  24. Goin' Out of My Head * (3:01)
  25. She Does Everything for Me * (2:16)
  26. Nothing's Changed * (2:31)
  27. I Could Spend the Day * (2:31)
  28. Girl Help Me * (2:19)
toon 16 bonustracks
totale tijdsduur: 34:55 (1:16:00)
zoeken in:
avatar van herman
4,5
Ik moet mezelf toch even terechtwijzen: mijn vorige bericht slaat helemaal nergens op. Ik heb dit album weer een paar keer gedraaid en het is inderdaad een fantastisch mooie plaat. Prachtige melodieen, mooie en inventieve harmoniezang (bv. in het 1 na laatste nummer in de refreinen), licht jazzy arrangementen (beetje vergelijkbaar met Nick Drake op Bryter Layter) en vooral heel erg emotioneel, of het nu over de WO1 of een onbereikbaar meisje gaat. Ik doe er een vol punt bij (van 3,5 naar 4,5).

avatar van RoyDeSmet
4,5
Wat kan ik hier nog aan toevoegen, na alles wat er al over gezegd is?
Hoewel de typische jaren '60 sound veelal met vrolijkheid wordt geassocieerd bewijzen The Zombies hier dat je ook prima 'verdrietig' kon klinken in de 60s.

Met catchy liedjes, Beach Boys-achtige harmonieën en een fantastisch instrumentarium meet dit album zich met de beste albums uit die tijdsperiode. Mijn inziens heeft dit de tand des tijds veel beter doorstaan dan bijvoorbeeld Pet Sounds of Sgt. Pepper's. Grote broer 'Forever Changes' van Love is nog wel het absolute hoogtepunt uit deze periode!

avatar van west
5,0
En ook ik heb zojuist de maximale score toegekend aan dit juweel van een plaat. Wat een fraaie oh zo mooie melodieën, wat echt prachtig gezongen, wat ijzersterk en oh zo goed uitgevoerd. Een fantastische sixties plaat vol met mooie, trieste en prachtige songs.
Eigenlijk is heel kant 1 vrij briljant te noemen. Daar staan alleen maar fantastische nummers op. Op kant 2 geldt dat voor mij ook voor This Will Be Our Year, Butcher's Tale en natuurlijk voor het sublieme Time of the Season. Een van de beste platen van het decennium, dit Odessey & Oracle.

avatar van OscarWilde
5,0
Odessey and Oracle is uiteindelijk niet zo psychedelisch als de hoes doet vermoeden. Wel slaagden de bandleden erin om twaalf evenwichtige maar vooral avontuurlijke en rijkgevulde nummers bij elkaar te pennen. Het geheel vloeit perfect in elkaar, ook al wordt doorheen de verschillende nummers geëxperimenteerd met stijlen, structuren, genres en instrumentatie. De zweverige nostalgie van The Zombies is de rode draad doorheen dit muzikaal avontuur. De band was reeds gesplit toen het album uitkwam en kon ook niet verder bouwen op het succes van Time of the Season, al volgde er enkele decennia later wel een reünie.

Misschien ligt het wel aan het feit dat The Zombies met dit album zowel hun hoogte- als eindpunt hebben bereikt en daardoor van de critici en recensten een tweede kans hebben gekregen. Het is geen absolute klassieker bij het grote publiek, maar wordt wel vaak opgenomen in best of-lijstjes. Liefhebbers van de betere popmuziek, van de muzikale veelzijdigheid van Sgt. Pepper’s, de melodieusiteit van Pet Sounds of de nostalgie van The Village Green Preservation Society kunnen hun soelaas zeker vinden in dit meesterwerkje, dat bijna 50 jaar na datum nog even fris en sprankelend klinkt, maar helaas niet de aandacht krijgt die het verdient.

Vergeten parels: The Zombies – Odessey and Oracle | De Profundis - jverhelst.wordpress.com

avatar van RuudC
4,5
The Zombies blijft behoorlijk in het spoor van The Beatles. Dit album werd opgenomen toen Sgt. Peppers verscheen en dan hoef ik eigenlijk niet veel meer te zeggen. De psychedelische impact is nagenoeg hetzelfde en de thema's zijn even zoet. Het verschil is wel dat Sgt. Peppers een absolute topplaat is en dat Odessey And Oracle daar toch wel een klasse onder zit. Daar hoeven de heren van The Zombies zich verder echt niet voor te schamen. Odessey And Oracle is evengoed een meesterwerk. Er zijn genoeg mooie liedjes te vinden. Het is moeilijk zelfs om te kiezen, al is Time Of The Season natuurlijk de echte klassieker. Butcher's Tale verdient een pluim vanwege de anti-oorlogsboodschap en de prachtige, licht naargeestige partijen van Argent op de harmonium. White schreef en zong het lied, wat ook een goede keuze is. Erg leuk album dit. Odessey And Oracle is de voornaamste reden waarom ik The Zombies koos voor een marathon en dat pakt heel goed uit. Wel vreemde teksten soms (who's your daddy? Is he rich like me?).


Tussenstand:
1. Odessey And Oracle
2. Begin Here
3. The Zombies/I Love You

avatar van lennert
5,0
Beatles-vergelijkingen? Dan doe ik graag mee: ik vind Odessey And Oracle ook beter dan Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band. Dat is dan wel mijn favoriete Beatles-album, maar ik merk toch echt dat The Zombies met Colin Blunstone wel een van de betere zangers van de jaren '60 hebben en dat hij alle songs hierop echt naar grotere hoogtes brengt. Het voelt ook aan als voor het gros als een fijn, positief album. Tekstueel is dit beduidend anders (A Rose For Emily of het naargeestige Butcher's Tale (Western Front 1914)), maar over het algemeen geeft het me een goed gevoel. Psychedelisch wil ik het nog niet per se noemen, maar bij vlagen is er best een goeie esoterische sfeer te bespeuren. De koortjes en toetsen dragen hier altijd lekker aan bij. Hung Up On A Dream als ultieme voorbeeld van iets waar je lekker op weg kunt dromen.

Voor het eerst ook dat ik hoor waar latere bands goed geluisterd moeten hebben naar deze band. Op iets als Care Of Cell 44 (tof baswerk) of I Want Her She Wants Me hoor ik een sound die Genesis op A Trick Of The Tail ook hanteert. Baroque pop op het best. Butcher's Tale (Western Front 1914) is daarnaast echt een fantastisch minimalistische anti-oorlogstrack met niets anders dan toetsen (of accordeon?). Kippenvel. Over Time Of The Season hoef ik niets extra's te zeggen, dat nummer staat op zichzelf al sterk genoeg.

Na al het moois (en ook tegenvallends) dat ik tot nu toe van de jaren '60 heb gehoord, had ik toch echt nooit verwacht dat het nota bene The Zombies zouden zijn die voor mij een perfect album hebben gecreëerd. Hier kunnen geen Beatles, Stones, Who en zelfs Kinks tegenop als het op schoonheid aankomt. Misschien dat The Moody Blues hier in een toekomstige marathon nog in de buurt komen?

Tussenstand:
1. Odessey And Oracle
2. Begin Here
3. The Zombies/I Love You

avatar van NERD
4,5
Inderdaad een (te) onbekend parel uit de 60s. Geen 5 sterren want 1 of 2 nummers vind ik net iets te zeurderig, bijvoorbeeld Changes.

Iedereen kent natuurlijk wel Time of the Season. Persoonlijke favorieten: Time of the season, This will be our year & Brief candles.

Van die laatste heb ik het idee dat ik deze al heel lang ken, maar is volgens mij nooit een hit geweest, toch?

avatar van Film Pegasus
3,5
Een mooi popalbum, waar vooral het slotnummer 'Time of the season' opvalt. Voor mij blijft The Zombies nog altijd een band met enkele boeiende singles, maar verder raakt het me niet echt. Ze zijn iets te braaf ivm tijdsgenoten als The Beatles en The Beach Boys waar je ze wat mee kan vergelijken. Ze schitteren vooral door hun zang, al is die eerder mooi dan opvallend. Het is geen band die je omver blaast, maar ideaal is als sfeermuziek. Ik ben zelfs overtuigd dat ze zonder Time of the Season en She's not there, wat verdwenen zouden zijn in de loop van de muziekgeschiedenis.

avatar van AOVV
4,5
Toen dit album uitkwam in 1968, was de band al gesplit. Er waren, mede door het krappe budget en dus ook de beperkte tijd die in de opnamestudio kon worden gespendeerd, behoorlijk wat onderlinge frustraties. Zanger Colin Blunstone had tijdens de opnames van Time of the Season (nu als 60's-meesterwerk beschouwd - en terecht!) een aanvaring met Rod Argent (die de song schreef) omdat die laatste wilde dat Blunstone het nummer op een bepaalde manier zong. Uiteindelijk gaf Blunstone wel toe, maar het ging dus niet van een leien dakje, en zo gaan bands uit elkaar, natuurlijk.

De plaat sloeg destijds ook niet echt aan, de singles hadden niet bepaald veel succes. Ook omdat de band al gesplit was, werd er niet veel aandacht aan besteed. Gelukkig werd Time of the Season in de VS in 1969 "herontdekt", en kende die wel succes in de hitlijsten. Het album werd ook op de Amerikaanse markt terug uitgebracht, met betere erkenning.

Gelukkig maar, durf ik te besluiten na een aantal luisterbeurten. Want Odessey & Oracle is wel degelijk een geweldige plaat. Zelf plaats ik deze, aangezien de vergelijking reeds een aantal keer is gemaakt, boven Sgt. Pepper's. Het album klinkt opvallend licht, terwijl dit tekstueel zeker niet altijd het geval is; denk bijvoorbeeld aan het fabelachtige anti-oorlogslied Butcher's Tale (Western Front 1914).

Time of the Season, de afsluiter van het album, is uiteraard het meest bekende nummer van de plaat; op die song en opener Care of Cell 44 klinkt Blunstone het meest wervend, vind ik. Onweerstaanbaar gewoon, de manier waarop hij die songs op vocale wijze naar zich toetrekt, de luisteraar met gemak meetronend!

Naast de reeds genoemde songs gooien Hung Up on a Dream, het wat aparte Changes en This Will Be Our Year - en ach, welk nummer eigenlijk niet? - hoge ogen. Naast de leadzang, waarin vooral Blunstone uitblinkt, klinken de harmonieën ook heerlijk fris. De melodieën zijn vaak simpel, maar ontzettend doeltreffend en niet zelden herkenbaar/aanstekelijk. De albumcover doet denken aan een zoveelste psychedelische plaat, maar Odessey & Oracle is zoveel meer: frisse, dynamische 60's-popmuziek van de hoogste plank.

De schrijffout in de titel (odessey moet in feite odyssey zijn) werd niet bewust gemaakt, al deed de band er alles aan om dat verhaal hoog te houden; welneen, het was gewoon een dom foutje bij de drukker. Maar ik vind het eigenlijk beter zo, want dat zorgt er voor dat de titel, net als de plaat zelf, een zweem van mysterie rond zich heeft hangen. Het intrigeert.

4,5 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 12:49 uur

geplaatst: vandaag om 12:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.