Steely Dan - Aja (1977)

Leuke hiphopsampletjes hier

Nou leuk hoor... Waar heb ik dat nou weer aan verdiend?

Zonder gekheid - ik kan me wel vinden in je commentaar. Zeker, Steely Dan heeft zich per plaat ontwikkeld, waardoor vrijwel elk album een ander gezicht van de band toonde - en een ander geluidsbeeld. Op Gaucho schiet de zoektocht naar klinische perfectie net te ver door, al vind ik het nog steeds heerlijk om ernaar te luisteren.

Maar op Aja lijken Fagen en Becker precies de juiste balans gevonden te hebben. Technisch kunnen, hoogwaardige maar natuurlijke geluidskwaliteit, creativiteit, spelvreugde en uitstekende composities zijn hier een perfect huwelijk aangegaan. Natuurlijk is het ook zo dat ze met de verdiensten van hun vorige albums de beste studiomuzikanten bij elkaar konden krijgen, maar dan nog is het knap dat het eindresultaat niet klinisch of te bestudeerd klinkt.

Komt natuurlijk ook door de zang van Donald Fagen. Ze hadden er, gezien het instrumentale topniveau, ook een wereldzanger aan toe kunnen voegen die alle noten perfect had gezongen. Maar juist dat ruwe randje van Fagens stem, in combinatie met de cynische en vaak cryptische teksten, geeft de muziek van Steely Dan een meerwaarde die het anders niet gehad zou hebben.

Peg, Josie en Deacon blue waren de singles van het album en hebben de hoogste meezingbaarheid. Ondanks de jazzy inslag blijft het heel toegankelijke muziek voor elk moment van de dag, de nacht of het jaar. Elk nummer heeft wel wat smakelijke details die je er pas uitpikt als je goed luistert, maar de topper blijft voor mij het titelnummer, waarin toegankelijkheid wordt gecombineerd met veel muzikaal vernuft en een werkelijk hemels klinkende instrumentatie. Aja is voor mij een plaat die in alle opzichten af is.

Erg leuk om te horen dat DOOM hier zijn sampletjes heeft gevonden.

Ja, ze hebben het er maar druk mee...:

Steely Dan | WhoSampled

Terugkijkend zaten ze met Aja wel aan het plafond vind ik.
Na het nog enigzins rockende Katy Lied - na Aja, mijn favoriete SD plaat - werd het op het ook voortreffelijke The Royal Scam gelikter en funkyer.
De jazz is nooit ver weggeweest bij Becker en Fagen, maar wat gaucho al terecht aangeeft, Fagen had dat lekkere rauwe randje en muzikaal is het vooral toegankelijk gebleven en nooit te veel doorgeslagen naar een bepaalde richting.

Het album Gaucho luistert lekker weg, maar bleek een hel om te maken.
De progressie in de muziek is dan definitief van de baan.
Afgezien daarvan is er nog nooit een slechte plaat verschenen, ook lang erna niet.

Aja is hun beste, al is The Royal Scam daar niet veel punten van verwijderd.....Gaucho was te kil naar mijn mening!

Onze gaucho moet zijn username maar gaan veranderen. De arme jongen denkt steeds dat ie negatief wordt behandeld hier.

Aja is ook een mooie naam!
Just kidding!

Heb dit album nu een krappe 2 jaar in huis. Wat heb ik dit album toch ondergewaardeerd. Kwam al snel tot de conclusie dat ik slechts de A-kant echt de moeite waard vond. Misschien was het na Royal Scam een teleurstelling. Dat is voor mij hun beste album. Later ben ik de nummers als Peg, Home at Last en Josie gaan waarderen. Alleen I Got The News valt me wat tegen. Laatste tijd draai ik hem wel vaker, maar kwam er zojuist achter dat ik hier helemaal nog geen stem op geplakt heb .

Black Cow moet wel mijn meest gedraaide Dan nummer zijn. Dat eerste couplet blijft me pakken op de een of andere manier. Moet ook iets te maken hebben met het feit dat het stukje gesampled is door m'n favoriete rapper. Ben een half jaartje in het bezit van een keyboard, ik maak er geen geheim van dat ik dat ding heb aangeschaft vanwege de piano solo op Black Cow.

De doc. the making of Aja is ook interessant om te zien. Leuk om te zien hoe Becker en Fagen te werk gaan.

In de Classic Albums-reeks?

Zeg Rudi1984 je gaat natuurlijk niet zomaar wegkomen met die 0,5 waardering voor dit album, dat kan namelijk écht niet.
Ben zeer benieuwd naar je onderbouwing voor deze wel hele lage waardering.

Weet je wel zeker dat je die pluk stof onder je naald vandaan hebt gehaald?

?

Er schijnt ontzettend veel talent, zorg en kunde door op dit album. Muzikaal strooit dit album met elementen pop, soft-rock, fusion, funk en big band. De instrumenten weten precies de ruimte te vinden om leuke dingen te laten horen zonder de andere instrumenten in de weg te zitten. De melodieën en harmonieën klinken verzorgd, stemmen zijn fijn. Teksten zijn in orde. Algehele productie van het album is al helemaal top.

Maar toch klikt het bij mij niet helemaal. Het klinkt voor mij wel heel controleerd allemaal. Alsof de muziek is geschreven als afstudeerwerk door een excellente leerling op een muziekopleiding, of voor een hifi-winkel om muziekinstallaties te etaleren. Ik mis een emotioneel component bij de muziek denk ik. En ik had het fijn gevonden als ze muzikaal wat exotischer waren gegaan. Het neigt nu bijna naar heel goed uitgevoerde muzak.

Ik blijf het af en toe proberen, maar ik vrees dat ik gewoon nog niet veertig genoeg ben. Punten voor het duidelijk aanwezige vakmanschap.

Daar sla je de spijker, het klinkt allemaal wat zielloos ........

Ik las vlak na de rielies van Aja een interview met Donald Fagen die vertelde dat ze kwa eksperiment alle muziek uitgeschreven hadden en ingeleverd bij The Crusaders. Die hebben vervolgens alle backing tracks opgenomen en de heren Steely Dan hebben het album daarna afgemaakt.

Het kan natuurlijk dat Fagen met dat interview weer een van zijn grappen uitgehaald heeft, maar toch .......

Zielloos?? Ik ben blij dat iedereen een andere mening kan hebben, maar zielloos totaal niet. Misschien wel Gaucho....

Ik kan mij wel iets vinden in de commentaren van frankv 91 en Droombolus.
Steely Dan is hier op een punt gekomen dat de perfectie overheerst. Gladjes is het natuurlijk wel, maar dat de combi jazz en pop werkt, staat voor mij als een paal boven water.
De beste sessielui zijn hier op te horen.
Een koers meer richting jazzrock.
Echter, zijn de songs zo goed en compact - nergens hoor ik gepiel of overvloeze solo's bijvoorbeeld - dat het luistergenot groot blijft.
Een late night plaat die ook nog eens fijn funkt en flowt.

Het klinkt inderdaad klinisch en gepolijst (maar niet gelikt) en op dit album moet je geen rauwe randjes zoeken maar dat wordt volledig gecompenceerd met muzikale en tekstuele diepgang. De muziek hier is veelzijdig en zit geraffineerd in elkaar, telkens ontdek je weer nieuwe elementen. Dit album is een goed voorbeeld van gelaagde popmuziek, ogenschijnlijk luchtig en toegankelijk maar erg doordacht wat in de jaren '70 wel vaker voorkwam (10cc, Abba). Aja is vakkundig album zonder pretentieus over te komen.

Zal geen vast lid van de Steely Dan fanclub worden daar zijn de jazz elementen in hun muziek nou net iets te talrijk voor.
Maar ik betrap me erop dat de muziek mij wel steeds beter gaat bevallen.
Dacht altijd met een verzamelaar wel genoeg in huis te hebben van de band maar ik zag onlangs de geremasterde versie van Aja voor een zacht prijsje liggen en heb deze toch maar meegenomen.
Ik moet zeggen dat deze plaat verdomd goed in elkaar steekt met o.a het prettige stemgeluid van Becker en uitstekende productie.
Bij opener Black Cow wordt ik zelfs enthousiast, geweldig nummer vind ik dat.
Helaas wordt dat teniet gedaan door het titelnummer, de muziek vind ik hier te bedacht en tot mijn irritatie overheersen de jazz invloeden.
De rest van het album vind ik goed met een aparte vermelding voor het prachtige Peg.
Sluit een hogere waardering voor dit album niet uit en zal mij eens verder verdiepen in de afzonderlijke platen van de band.

Het prettige stemgeluid wat je hebt waargenomen is van Donald Fagen Frank.

Mooi album. Al heel lang in bezit.

Moest tot een jaar of 15 geleden helemaal niks van deze band hebben, totdat ik een keer rond middernacht in bed met hoofdtelefoon naar een Frans radiostation luisterde dat dit album integraal afspeelde, en opeens viel het kwartje. Unieke en tijdloze sound, overgeproduceerd maar niet doodgeproduceerd.

Apart, iemand die het titelnummer het minste vindt van deze plaat. Dat vind ik juist hun 'tour de force'. Maar het zal wel in hoge mate afhangen van de vraag of je jazzrock in het algemeen kunt waarderen of niet.

Sterker, er staat geen zwak nummer op,. Kon ik een 10 geven dat deed ik dat ook

Bedoel Donald Fagen natuurlijk!

Nee, jazzrock is absoluut niet mijn ding!

Nee, nou Brand X is nog steeds super!

Hoezo jazz rock?? Op het titelnummer doen bijvoorbeeld enkele gerenomeerde jazz muzikanten mee. Zoals daar zijn Wayne Shorter (op dat moment lid van Weather Report met Joe Zawinul) op tenor saxofoon en Steve Gadd (net afgezwaaid bij Chick Corea's Return to Forever) op drums. Daarnaast ook nog Joe Sample (the Jazz Crusaders) op elektrische piano.

Ik kan van sommige jazzrock erg genieten (Jean Luc Ponty bijv.), maar bij Steely Dan is dat minder het geval.
Laat ik nou op dit album stuiten op mijn ontdekkingsreis langs lijstjes (jaarlijst 1977 van Oor, positie 14).
Ik was vroeger al niet zo'n SD fan en ook na Aja nogmaals beluisterd te hebben kom ik niet verder dan 3.5*
Toch een ruime voldoende dus.

Op de Musicmeter ranglijst van 1977 staat hij toevallig ook op plek 14 . Top 10 had ie wel verdiend. Niet perse mijn favoriete SD album, maar mag er heel graag naar luisteren. Er is in mijn ogen geen band geweest die zo constant kwaliteit kon leveren.

Wat een heerlijk plaatje. Steely Dan in topvorm. Jongens wat een virtuositeit. Niks voor niks dat ze soms maanden in de studio zaten. Op één of andere manier slaagt Steely Dan er toch telkens in om ondanks de jazzy invloeden en de technische hoogstandjes echte pareltjes af te leveren !

klopt een jaar in de studio is niks voor die gasten. Larry Carlton heeft dan een lange solo, waar de heren maar een klein stukje van op de plaat zetten.

Zo'n zelfde soort situatie gebeurde met Mark Knopfler die ingehuurd was voor Gaucho. Die sessies schenen helemaal eeuwen te duren. Becker worstelde met een drugsverslaving en had ook nog eens een ernstig ongeluk gehad. Dus dat ging allemaal niet soepel.
Afijn, Knopfler had ook een behoorlijk lange tijd doorgebracht in de studio, maar uiteindelijk zijn er maar een paar seconden gebruikt van zijn solo.
Opmerkelijk dat dit met Carlton ook gebeurde.

Ja, erg perfectionistisch dit stel. Touren deden ze niet, dus tijd zat kennelijk.