DIIV - Frog in Boiling Water (2024)

Nieuwe DIIV!!!! Zat er al wel een beetje aan te komen met de tour in het vooruitzicht.

Brown Paper Bag

Ze lijken de lijn van Deceiver voort te zetten, top! Brown Paper Bag is weer een heel sfeervol grungy shoegaze liedje.

Saai nummer dat Brown Paper Bag. Jammer dat ze niet voortborduren op Is The Is Are. Ik mis nummers als Bent (Roi's Song), Yr Not Far en Take Your Time.

Soul-net is gelukkig een veel betere single!

Bij mij doet Soul-net het ook een stuk beter dan Brown Paper Bag, maar BPB is zeker niet onaardig. Toch bijzonder dat ze vandaag hun internationale tour aanvangen, terwijl het nieuwe album pas in mei verschijnt. Ik neem aan dat we vanavond in Utrecht veel nieuwe nummers te horen krijgen.

Nou, we hebben er 5 gekregen. En als op de rest van het album die lijn wordt doorgetrokken dan word dit echt een heel sterk album. De grungy shoegaze van Deceiver lijkt doorgetrokken te worden. Soul-net voelt voor mij nu al als een DIIV klassieker. Die hip-hop drums daarin passen ook erg goed.

Ik vond niet alle nieuwe nummers op het eerste gehoor heel sterk, eerlijk gezegd. Inderdaad een hele sterke shoegazesound, maar een belangrijke kracht van DIIV zijn de heerlijke gitaarriffs en die lijken wat afwezig op het nieuwe materiaal. Maar eerlijk is eerlijk: shoegazenummers hebben bij mij altijd wat meer tijd nodig om te landen.

Een nummer dat gisteren wel volledig bij mij landde was Brown Paper Bag.

Net Ticketfapje gedaan, ik ben erbij vanavond in Brussel! Benieuwd!!

Zeer verstandige zet! De zanger was trouwens wel flink grieperig. Zat tijdens het concert aan de kamillethee: rock 'n' roll at it's finest. Hopelijk voor jullie Belgelanders staat hij er vanavond al wat frisser bij.

Kamillethee is one hell of a drug!

Live in Utrecht
Frog in Boiling Water

Everyone Out

Ze laten nog duidelijk horen dat ze het nog kunnen met Soul-net en Everyone Out!
Eindelijk weer zin in een nieuwe DIIV sinds Is The Is Are.

Soul-net duurt in de videoclip 4 minuten langer. Die appendix zit er op het album niet bij?

Erg gaaf nummer + videoclip trouwens, ben benieuwd naar het album.

Eerlijk....ik kende deze band nog niet tot ik hier over hun nieuw album las. Ik ben dan via Spotify het album beginnen beluisteren en ik was niet meteen enthousiast maar hoorde toch wel leuke dingen ...vooral muzikaal vind ik ze echt sterk....aan de zang moest ik wel wat wennen.

Na een paar luisterbeurten vandaag moet ik wel stellen dat ik het echt goed begin te vinden.

Vind hem weer erg fijn hoor. Toch wel een van mijn favoriete bandjes geworden de laatste jaren. Een klapper als Doused of Blankenship staat er helaas niet op. Maar als geheel een erg mooie plaat. Genieten dit!

Valt me bij de eerste 3 nummers meteen op dat er veel leentjesbuur bij slowdive is, wat niet erg is overigens.
Stabiel en lekker album, eigenlijk zoals dat altijd bij diiv het geval is. Deze keer richtten ze zich iets meer op de dream pop.

Ik vind de sfeer op dit album geweldig. Gruizig, dromerig en ook weer fantastische gitaarriffjes waar deze band een patent op heeft. Ik was aanvankelijk sceptisch naar aanleiding van de eerste singles, maar ik zit er inmiddels helemaal in.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: DIIV - Frog In Boiling Water - dekrentenuitdepop.blogspot.com

DIIV - Frog In Boiling Water
De Amerikaanse band DIIV borduurt op Frog In Boiling Water, na een stilte van bijna vijf jaar, voort op het geluid van voorganger Deceiver, maar kiest ook voor een nog wat melodieuzer en dromeriger geluid

Ik was in 2019 behoorlijk enthousiast over het derde album van de Amerikaanse band DIIV. Op Deceiver verwerkte de band flink wat invloeden uit zowel de shoegaze als de indierock en maakte het indruk met een dromerig geluid vol dynamiek. De verschillen tussen hard en zacht zijn wat minder groot op Frog In Boiling Water, maar het levert zeker geen saai album op. DIIV verrast dit keer met heerlijk dromerige songs, die zich vooral in een laag tempo voortslepen. De dynamiek is er nog altijd, maar het geluid van de Amerikaanse band is wel wat subtieler geworden. Het geluid is ook wat melodieuzer geworden, waardoor Frog In Boiling Water wat mij betreft een bijzonder sterk album is geworden.

De eerste twee albums van de Amerikaanse band DIIV vond ik zeker interessant toen ik ze voor het eerst beluisterde, maar uiteindelijk vond ik de albums met een mix shoegaze, grunge en 90s indierock toch onvoldoende toevoegen aan alle muziek die ik al in de kast had staan. Dit veranderde in 2019 met de release van Deceiver, dat ik in muzikaal opzicht een stuk interessanter vond dan zijn twee voorgangers.

Op Deceiver combineerde de band uit Brooklyn, New York, dromerige en wat melancholische klanken met veel stevigere en gruizigere passages, wat zorgde voor een album vol dynamiek. Het album, dat nadrukkelijk de aandacht trok met prachtig gitaarwerk, deed me af en toe wel wat denken aan de muziek van The Smashing Pumpkins in hun beste dagen, al waren invloeden van My Bloody Valentine ook nooit ver weg.

We zijn inmiddels bijna vijf jaar verder, maar deze week is eindelijk de opvolger van het uitstekende Deceiver verschenen. DIIV heeft lang gewerkt aan haar vierde album en het was naar verluidt zo’n lastig proces dat het voortbestaan van de band enige tijd onzeker was. DIIV bestaat gelukkig nog en heeft ook met Frog In Boiling Water weer een aansprekend album afgeleverd.

Het is een album dat op het eerste gehoor in het verlengde ligt van het vorige album. Ook op Frog In Boiling Water worden dromerige passages afgewisseld met gruizige gitaarmuren, wat zorgt voor de nodige dynamiek. Ook het vierde album van DIIV roept vrijwel onmiddellijk associaties op met de muziek van The Smashing Pumpkins, op de voet gevolgd door My Bloody Valentine.

DIIV slaat op haar nieuwe album zeker geen nieuwe wegen in, maar toch is Frog In Boiling Water ook zeker geen kopie van Deceiver. Vergeleken met het vorige album hebben de meer ingetogen en wat benevelende passages in de muziek van DIIV wat aan terrein gewonnen en Frog In Boiling Water klinkt ook wat verzorgder dan het vorige album van de New Yorkse band. Dat zal lang niet iedere liefhebber van dit soort muziek zien als een pre, maar zelf ben ik erg gecharmeerd van het geluid op het nieuwe album.

Frog In Boiling Water bevat een serie melodieuze songs en het zijn songs waarin vaker gas wordt teruggenomen dan op het vorige album. In de dromerige passages zijn fraaie bijdragen van gitaren en synths te horen, maar het is vooral de zeer aangename zang, die vaak in meerdere lagen is opgenomen, die het lome en melodieuze karakter van de nieuwe muziek van DIIV versterkt.

Het wordt ook dit keer gecontrasteerd met stevige riffs en gruizige gitaarmuren, al is het gitaarwerk minder stevig en zijn de gitaarmuren minder hoog dan op Deceiver. DIIV verruilt de inmiddels van de band bekende invloeden uit de shoegaze en de indierock met enige regelmaat voor invloeden uit de dreampop of zelfs de slowcore en dat gaat de New Yorkse band verrassend goed af.

Ik kan me voorstellen dat liefhebbers van het wat stevigere werk Frog In Boiling Water wat gezapig vinden klinken, maar luister met wat meer aandacht en je hoort heel veel moois in de songs op het nieuwe album van DIIV, dat bij vluchtige beluistering misschien wat eenvormig klinkt, maar dat wel degelijk is volgestopt met subtiele wendingen en fraaie details, waardoor het vierde album van de Amerikaanse band alleen maar interessanter wordt. Erwin Zijleman

Constante plaat met idd meer shoegaze dan we zijn gewend. Vind ik dit erg? Nee luisterd namelijk prima weg, en nergens duikt de verveling op.

Krijg een beetje de indruk dat de zanger tegenwoordig clean is. Het venijn en de verbetenheid die de vorige platen zo goed maakte hoor ik niet echt meer terug. Goed voor hem, jammer voor ons.

Hij was verslaafd?

Hij was in ieder geval goed aan de drugs. Hij is ook wel eens opgepakt vanwege heroïne bezit.

Luistert prima weg.

Las het net ja. Zal idd vast invloed op de muziek gehad hebben.

Al een tijdje als het goed is, sinds hun vorige album Deceiver.

De grillige gemoedsstemmingen en verslavingsdrang van Zachary Cole Smith zijn zeer bepalend voor de sound van DIIV. Hij overleeft ternauwernood de befaamde club van 27 maar het kost nog de nodige tijd voordat hij van zijn heroïne afhankelijkheid onder controle heeft. Blijkbaar zit hij nu in een stabiel vaarwater, al weet je dat nooit helemaal zeker. Helaas gaat het eens een junkie altijd een junkie principe vaak op, en maken ze er een kunst van om de omgeving voor te liegen. De angst dat het indrukwekkende Deceiver de zwanenzang van DIIV had kunnen worden heerst gelukkig niet meer, en met Frog in Boiling Water is de New Yorkse band eindelijk weer terug.

Voor mij blijft Deceiver het cruciale antwoord op Gish, het waanzinnige debuut van Smashing Pumpkins. Eindelijk staat er weer een band op die dreampop met grunge gitaarnoise en shoegazer combineert er een eigen draai aangeeft, al is Loveless van My Bloody Valentine de heilige Graal waartoe alles te herleiden is. Die invloed zit er bij Frog in Boiling Water wel heel dik geplamuurd bovenop, waardoor het minder eigen dan de voorganger aanvoelt. Daarbij etaleert Zachary Cole Smith zijn persoonlijke worstelingen niet echt in de teksten en richt hij zijn vizier op de boze kapitalistische maatschappij die de schuld van alle ellende is. Bij een gemiddelde andere band kan ik dit erg waarderen, bij DIIV komt het een beetje als goedkoop scoren over.

Door die afzijdige houding klinkt het ook net wat rustiger, ingehouden en minder essentieel. Het zijn nog steeds wonderschone liedjes, dat schrijverstalent is Zachary Cole Smith zeker niet verleerd. Door het slaap wiegend geluid komt de boodschap ook niet helemaal over. Maar heeft een fragiel figuur als Zachary Cole Smith de capaciteit om met wereldwijde oplossingen te komen? Dat moet je niet van hem verwachten, hij is zich in Amber in ieder geval van de opwarming van de aarde en de overige rottigheid om hem heen bewust, een teken dat hij niet meer geheel in een roestoestand verkeert.

In Amber opent met dreigende repeterende drijfzand gitaarakkoorden waarna de storm al snel gaat liggen en de serene rust het overneemt. Een meesterlijke zet om hiermee af te trappen. De frontman wil zich distantiëren van de naderende dag des oordeel, verdwijnen en vluchten. Dan hou ik mijn hart vast, want hoe ontwijkt hij in het verleden dit soort problemen? Precies…

Het verdovende Brown Paper Bag heelt de pijntjes. Dit is het cafeïne rijke ochtendkoffie paracetamol ontbijt om de kater mee weg te spoelen. Luie bijna luchtgitaargolven en verzachtende vocalen. Raining on Your Pillow stapt uit die comfortzone en voegt er verkwikkende eighties postpunk aan toe. Raining On Your Pillow speelt met het surrealistische beeld van een denkbeeldig vredelievend paradijs, zonder machtsmisbruik en zonder conflicten. In gevechtstenue bewapenen we ons in het grimmige Frog in Boiling Water titelstuk. Blijkbaar is geweld een pure noodzaak om glimlachend onze radicale doelen te verwezenlijken. Het is de donderwolken ommezwaai die zich halverwege de song inzet en waarin de magie van DIIV verscholen zit. Het moment dat de duisternis alles bedekt en zich als een inktvlek verspreidt.

Het licht gewichtige Everyone Out is wat hoopvoller. Er wordt speels met een breed klankenpalet geëxperimenteerd, en in de verte zijn strijkers hoorbaar. Reflected is de spanning voor het onbekende en die spanning zit hem enkel in de lyrics. Een misselijkmakend maar ook een bevredigend gevoel. DIIV zit gevangen in een trip, waar soms beestachtige geluiden uit ontsnappen. Toch hebben we dit in een grijs verleden al eerder en beter bij het eerder aangehaalde Smashing Pumpkins en My Bloody Valentine gehoord. Ik krijg de indruk dat het ook voor producer Chris Coady een gemakkelijke klus is, en dat hij lui achteroverleunend tevreden toekijkt. Somber the Drums is een tikkeltje gruiziger, met flarden aan herfstige Seattle buien, prachtig uitgebalanceerde gitaarakkoorden, verdwaalde madchester beats en zorgvuldig ingecalculeerde tapeloops.

Het kleingehouden Little Birds pakt een grote kwestie aan. Hoe verantwoord je de zinloosheid van oorlogen welke vooral jonge kwetsbare slachtoffers opeisen? Niet alleen onder de burgers, maar net zo goed onder de soldaten. Een hekel vraagstuk waar veel muzikanten zich niet aan durven te wagen. Toch verlang je vooral naar die oprechte innerlijke strijd van het zich normaal zo goed verwoordende boegbeeld. Die gemiste persoonlijke toetsing openbaart zich pas in Soul-net, waar Zachary Cole Smith tussen de regels door zijn ziekelijke bevredigende drang naar drugs en sensatie benoemt. Een negatieve bezieling met verraderlijke weerhaakjes. Het zacht landende Fender on the Freeway sluit het geheel goedkeurend af. Frog in Boiling Water trotseert op de automatische piloot het luchtruim, het gehoopte spanningsveld is helaas vaak ver weg.

DIIV - Frog in Boiling Water | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Die tekst gaat niet over global warming. Maar meer over het scenario dat iemand als Graham Hancock beschrijft in Ancient Apocalypse. De clip die bij Soul-net zit laat ook duidelijk zien dat ze zich begeven in de hoek van "compleet denken".

Een sterk album, maar alleen als je er naar wilt luisteren. In alle andere gevallen komt er een brei van geluid voorbij met fluisterzang die totaal niet op zal vallen. De oren echt open zetten wordt ruimhartig beloond, met allerlei geluiden, riffjes en melodieën die bij eerste beluistering niet tevoorschijn komen. Groeibriljant derhalve.

Doet in niets onder voor de voorganger, stuk voor stuk goed verzorgde en genietbare songs.

Wat een heerlijke groeiplaat is dit zeg. Zo was ik bij de live-uitvoering van het materiaal in Tivoli nog erg sceptisch. Inmiddels kan ik geen genoeg krijgen van dit album. Heel veel ijzersterke tracks en een mooi coherent geheel. Ik verhoog naar 4,5*.