The Decemberists - As It Ever Was, So It Will Be Again (2024)

Afschuwelijke hoes maar 2 prachtige singles. Kijk er enorm naar uit.

Geweldige hoes! Joan in the Garden is echt heel tof, had op Crane Wife kunnen staan w.m.b.

Komt vooral door het lettertype denk ik?

Albums staat nu net op! Fijne liedjes vooralsnog.

Yes! Hier heb ik een tijdje naar uit gekeken. Terug naar vorm? Meer traditionele liedjes, en speciaal gemaakt voor een dubbel vinyl! Ik ga hem hier via spotify opzetten.

De eerste vier nummers zijn uitstekend, het slotepos is fan-tas-tisch, de liedjes ertussenin willen voorlopig nog niet echt landen.

Zo dan, goeie plaat, zeg! Superafwisselend, veel variatie in instrumenten. Beste plaat sinds King is Dead, zo op het eerste gehoor.

Wat een fijne band is dit toch eigenlijk...

Heerlijke band! Toch wel één van mijn favoriete bands. En weer terug in vorm, na het tegenvallende vorige album weer een sterke plaat! Prachtige opener en weer zo’n heerlijk epos als afsluiter. Hopelijk komen ze snel weer eens in Nederland.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: The Decemberists - As It Ever Was, So It Will Be Again - dekrentenuitdepop.blogspot.com

The Decemberists - As It Ever Was, So It Will Be Again
De kwaliteit van de albums van The Decemberists zakte het afgelopen decennium wel wat in, maar op het fraaie As It Ever Was, So It Will Be Again presteert de Amerikaanse band weer op de toppen van haar kunnen

Colin Meloy schreef de afgelopen drie bijzondere boeken (verzameld als Wildwood Chronicles), maar ging vervolgens weer aan de slag met zijn band The Decemberists. Ook As It Ever Was, So It Will Be Again bevat mooie verhalen, maar ook in muzikaal opzicht is het ruim een uur durende nieuwe album van de band uit Portland, Oregon, zeer de moeite waard. Ook op haar nieuwe album is de band niet vies van Britse folk(rock), maar de songs van The Decemberists staan dit keer bol van de invloeden. Het zijn invloeden die een plek hebben gevonden in een serie zeer aansprekende songs. Het was lang stil rond The Decemberists, maar de band is gelukkig weer helemaal terug.

De Amerikaanse band The Decemberists maakte tussen 2002 en 2018 een achttal uitstekende albums. Het zijn albums waarop de band uit Portland, Oregon, in eerste instantie vooral haar liefde voor Britse folk(rock) liet horen, maar naarmate de jaren vorderden werd de muziek van de band rond voorman Colin Meloy steeds veelzijdiger. De albums van The Decemberists waren stuk voor stuk van hoog niveau, maar op een of andere manier bleef de band redelijk onbekend, al zou ik het persoonlijk geen cultband noemen.

De afgelopen zes jaar hoorden we niet veel van The Decemberists, in de tussentijd schreef Colin Meloy wel een drietal succesvolle boeken, maar deze week keert de Amerikaanse band terug met een nieuw album. Op As It Ever Was, So It Will Be Again pakt de band meteen flink uit, want het album bevat ruim een uur muziek. In dat ruime uur passen slechts dertien tracks, waaronder het negentien minuten durende epos waarmee het album afsluit.

Colin Meloy produceerde het nieuwe album van The Decemberists samen met de gelouterde producer Tucker Martine, met wie de band ook in het verleden werkte, en haalde verder een aantal gastmuzikanten naar de studio, onder wie James Mercer van The Shins en R.E.M.’s Mike Mills.

As It Ever Was, So It Will Be Again opent met een rijk ingekleurde song, die direct laat horen dat The Decemberists zich al lang niet meer alleen laten beïnvloeden door Britse folkrock. De gitaarlijnen doen denken aan de muziek van R.E.M., de koortjes aan The Beach Boys en als er dan ook nog wat blazers opduiken sleept de band uit Portland er nog wat meer invloeden bij.

As It Ever Was, So It Will Be Again klinkt als een album dat met minstens één been in het verleden staat, maar wat klinkt het ook lekker. De laatste twee albums van de Amerikaanse band vond ik persoonlijk net wat minder dan zijn voorgangers, maar op haar negende album heeft de band de goede vorm weer gevonden.

Na de Amerikaans aandoende openingstrack duiken invloeden uit de Britse folkrock op in de tweede track, al geven de wat exotische ritmes en blazers een bijzondere draai aan de song. De sfeer zit er direct goed in, de zon schijnt uitbundig eigenlijk laat alleen de buitentemperatuur het nog even afweten.

Colin Meloy liet op de vorige albums van zijn band al horen dat hij een uitstekend verhalenverteller is en ook As It Ever Was, So It Will Be Again staat vol prachtige verhalen. Het zijn verhalen die zijn verpakt in uitstekende songs. Het zijn songs die citeren uit de folkrock en Westcoast pop van weleer, maar de meeste songs op het album hebben ook een zeer aangename R.E.M. vibe en zo sleept de band er nog wel wat invloeden bij, om uiteindelijk toch weer vooral als The Decemberists te klinken.

Ruim een uur muziek is meestal te veel van het goede, maar door de kwaliteit van de songs, de verschillende invloeden en het veelkleurige geluid houdt het album makkelijk de aandacht vast. As It Ever Was, So It Will Be Again is op vinyl een album met vier plaatkanten en die klinken allemaal wat anders. De ene keer wat uitbundiger, de volgende keer grotendeels akoestisch en meer folky, dan weer wat veelzijdiger, om te eindigen met een prachtig, indrukwekkend en bijna proggy epos over Jeanne d’Arc. Sterk album weer van de Amerikaanse band. Erwin Zijleman

Een album van The Decemberists is eigenlijk altijd de moeite waard en ook de moeite van het ontdekken waard. Hier speelt de band op veel plekken de jaren 60 kaart zoals tijdens het psychedelische hippy anthem Born to the Morning maar net zo makkelijk ook een wat moderner geluid zoals bij het fraaie R.E.M. achtige Never Satisfied welke een prachtig electrisch gitaargeluid heeft. Het album sluit af met een Joan of Arc epic. Nu zijn er wel meer liedjes over haar verschenen en met twee is het lastig concurreren ( )maar deze is ook prachtig met zijn Byrds/R.E.M. achtige koortjes, indrukwekkende electrisch gitaar getokkel, bronzen bel geklater en een fantastische Pink Floyd jaren 70 achtige opbouw. De epic van het jaar tot dusver!

Hosanna, hosanna, hosanna yeah!

De eerste indruk is positief, klinkt beter dan de twee voorgangers. Maar (op Spotify althans) laat de geluidskwaliteit wat te wensen over, behoorlijk veel clipping, wat een lage DR verraadt. Hopelijk is de CD beter gemasterd.

Een erg mooi album dit. Ik kende de band eigenlijk alleen van naam maar besloot mij eens aan het album te wagen omdat het hier voorbij kwam. De eerste twee nummers zijn helemaal geweldig, maar dat geldt eigenlijk voor het hele album wel. Het 19 minuten durende epos over Jeanne d’Arc is prachtig, alleen het voortslepende tussenstuk had wat korter gemogen. Al dat gegalm dat maar duurt als ik het op de fiets heb opstaan waardoor ik op een gegeven lichtelijk geïrriteerd maar stop om het op mijn telefoon een paar minuten door te skippen had niet echt gehoeven, het haalt de vaart er behoorlijk uit.

Een ijzersterk album dat per draaibeurt groeit en groeit. Steeds meer geweldige details komen als het ware vrij. Ik begin te neigen naar hun beste plaat tot op heden. Dat betekent concurrentie met 'The Hazards Of Love'. Ik ben heel plezierig verrast door wat toch bijna een comeback album kan worden genoemd.

Oke, het is pas de tweede luisterbeurt, maar ik durf toch wel stellig te beweren dat ze met Joan in the Garden echt een nieuw hoogtepunt in hun carrière heben weten te fabriceren. Wat een nummer!

Goeie plaat van the Byrds euh Decemberists.

inderdaad hoog Byrds gehalte. Topplaat!

Mooi verzorgde hoes, met tekstboek en leuk kaartje. (Zo moesten meer LP's uitgewerkt worden..; gewoon fijn om in je handen te hebben.) Veelzijdig met een hele mooie (bijna 20 minuten) afsluiter op kant 4 van de dubbel lp.

Ai...... band bestaat al sinds 2000 lees ik. Ik had er nog nooit van gehoord, maar zag dat dit album op 2 staat in de rotatielijst. Dus vanochtend maar eens opgezet. Zéér de moeite waard! Leuke nieuwe ontdekking dankzij deze website.

Interessante tekst, maar ik heb geen idee wat er staat. Ligt dat aan mij? Graag uitleg (ben nooit te oud om te leren)

DR is dynamic range, ofwel de verhouding tussen hard en zacht. Als deze heel laag is klinkt de muziek vrij hard, en weinig dynamisch. Omdat drums etc vaak heel hard zijn 'drukken' ze deze omlaag bijvoorbeeld. Wanneer een geluidsgolf te hard is, dan vervormt het geluid, dat klinkt dat als kraken, dat noemen ze clipping. Zoek ook eens op loudness war.

Ken je The Shins al? Niet helemaal hetzelfde maar wel een vergelijkbare sound

James Mercer doet niet voor niets mee op Burial Ground.

Die zijn nog wel een paar klassen beter dan The Decemberists, maar inderdaad een redelijk vergelijkbare sound.

Inmiddels meerdere keren beluisterd en het is een fraai album vind ik. Opvallend dat het album al een tijdje op nr. 1 in de rotatielijst staat doch dat er weinig berichten hier worden geplaatst.

Het middenstuk van het laatste nummer doet een beetje denken aan de vroege Pink Floyd jaren. Nou was er weinig mis met de eerste periode Pink Floyd maar bij deze groep/op dit album vind ik het een beetje detoneren.