Dit was weer erg indrukwekkend! Blij dat deze klassieker thuis in de kast staat. Terwijl ik dit stukje schrijf, twijfel ik nog of deze of Spirit Of The Earth Aflame de eerste plaats verdient. Zodadelijk zal ik de knoop doorhakken, maar het zal voor dit moment een fotofinish worden. Op langere termijn zal het waarschijnlijk makkelijker worden om de betere aan te wijzen, want beide platen gaan zeker vaker beluisterd worden.
Van het allesverwoestende Empire falls tot het maniakale No Nation To This Earth, is dit een album dat indruk maakt. Ten opzichte van de voorganger is het geluid kraakhelder en zingt Alan Averill in de heftige stukken gelukkig niet zo vals. Primordial gooit de beuk erin en levert hier een heerlijk aggressief album af met een geweldige sfeer. De afwisseling met kalme stukken is minder aanwezig, maar de rauwe energie vult dat makkelijk op. Moeilijk, moeilijk, moeilijk, maar ik geef het Spirit The Earth Aflame toch de voorkeur. Met deze koers hoeft Primordial zich absoluut niet te schamen. Wat een geweldenaren!
Tussenstand:
1. Spirit The Earth Aflame
2. To The Nameless Dead
3. Storm Before Calm
4. The Gathering Wilderness
5. A Journey's End
6. Imrama