menu

Gil Scott-Heron - Pieces of a Man (1971)

mijn stem
3,98 (232)
232 stemmen

Verenigde Staten
Soul / Jazz
Label: Flying Dutchman

  1. The Revolution Will Not Be Televised (3:09)
  2. Save the Children (4:28)
  3. Lady Day and John Coltrane (3:37)
  4. Home Is Where the Hatred Is (3:22)
  5. When You Are Who You Are (3:23)
  6. I Think I'll Call It Morning (3:31)
  7. Pieces of a Man (4:55)
  8. A Sign of the Ages (4:03)
  9. Or Down You Fall (3:14)
  10. The Needle's Eye (4:51)
  11. The Prisoner (9:25)
totale tijdsduur: 47:58
zoeken in:
Misterfool
(This review) wil not be televised

Er is een ware soul revolutie bezig in huize Peerdeman. Sterke zang. Soms zelfs duistere klaagzang met het grootste gevoel gezongen, Repetitieve ritmes wat zowel swingend als jazzachtig kan overkomen, geweldig, ik hou er wel van. Natuurlijk zal ik altijd een rockliefhebber wezen. Maar soul jazz en funk zullen toch zeker mijn muziekcollectie verfraaien.

Het eerste wat me opvalt aan Gil Scott-Heron is zijn stem. Het is (voor mij althans) geen stem die je gelijk kan waarderen. Op het eerste gehoor heeft het iets zeurderigs(vooral bij de uithalen). Maar na een tijdje wen je aan zijn stem en worden de uithalen en haast klaagzangachtige manier van zingen zijn grootste pluspunten. De sproken word/Proto rap stukjes vind ik smaakvol omdat het hier bij het ritme en sfeer past en daadwerkelijk iets toevoegt aan de nummers. zijn stem werkt soms ontzettend hypnotiserend . je word als het ware in de nummers gesleurd.

De tekstuele passages variëren van normaal, niks op aan te merken, tot absoluut briljant. the Prisoner is een van de nummers met een absoluut briljante tekst.

On my way to work in the morning when I don't give a damn
Can't nobody (x4) see just who in hell I am
Hemmed in by a suit, yes all choked up in a tie
Ain't no wonder some times near morning I hear my woman cry
She knows her man is a prisoner, won't you hear my plea
Yeah, cause I need somebody, wooo, to listen to me

De teksten van gil scott heron zijn weleens waar simpel en bevatten weinig dichterlijke poeha maar ze zijn zeker doeltreffend en geven het beoogde gevoel mee aan de luisteraar. De teksten gaan vaak direct in op de sociale problemen en hebben daardoor een klagend en protesterend karakter.

De sfeer van deze plaat is aan de ene kant typisch (begin)jaren 70. Onbezorgd laidback en groovend. Aan de andere kant staan de wat duistere protestsongs als the prisonor en the revolution will not... deze afwisseling tussen protestsongs en de onbezorgde grovende jaren 70 soul geeft het album een zekere snelheid. het is heerlijk oppeppend op sommige momenten.

De instrumentatie is een mix van repetitieve soul(met name de keyboards en de gitaren) jazz en R&B. De drums zijn helaas niet goed gedaan. Nergens werken de drums samen met de rest van de instrumenten. Het drumwerk is houterig ,weinig verfijnd en kortom baggerslecht. De drums hebben nergens de ritmiek van het album. De drums lopen de rest van de instrumenten maar wat achterna. erg jammer.

Conclusie: voor mij een heerlijk album. Vooral door de het beklag van prisoner. Een van de beste soul nummers die ik tot nu toe gehoord heb. Een waar klagend meesterwerk. Niet altijd past mij de muziek even goed maar zeker driekwart van de nummers klinken briljant en gemeend. Ik denk dat ik deze plaat 4 gouden glitterdingen ga geven.

beste nummers: the revolution will not be televised,prisoner,pieces of a man
slechtste nummers: a sign of the ages.

avatar van Niek
4,5
Wie sampled dat stukje I saw the thunder and heard the lightening van de titeltrack ook al weer?

avatar van Osiris Apis
3,5
KMD - What A Nigga Know? Remix.

avatar van Niek
4,5
Die ook ja, maar die bedoel ik niet...

crimsogenerator
geweldig album. heerlijk doorleefd.

avatar van barrett
4,0
Idd een geweldig album, het verwonderde mij enigzins dat er nog niet op had gestemd. Bij deze is een 4 op zijn plaats.

avatar van Kill_illuminati
Ligt het aan mij, of is dit album gewoon moeilijk (lastig) verkrijgbaar?

avatar van Kill_illuminati
De Kerstman was dit jaar eens zo vriendelijk geweest om deze voor mij mee te nemen. Nooit gedacht dat hij deze plaat kende. Metallica moest plaats maken voor Piece of Man. Een prachtige plaat van een man met een deftige stem. Die is het beste te vergelijken met Jimi Hendrix. De nummers zijn intelligent ingespeeld. Het heeft een zeer warme sound. Gil Scot zingt erg poetisch en rebels over zijn visies en streven. Dit is Soul zoals ik wil hebben. Geen misser op het moment. Ook hier geldt, een betere beoordeling volgt na een aantal luisterbeurten. Deze summary geeft al weer dat ik dit een fijne plaat vind.

avatar van Lord Flashheart
4,0
Het eerste nummer beloofde heel wat, maar de rest van de plaat heeft een erg hoog flower power gehalte. Veel geleuter over zielige kindertjes en blije melodietjes op de achtergrond. Weet nog niet wat ik ervan moet denken. Vooralsnog 3*** met een grote kans op meer bij een volgende luister ronde.

avatar van LeRoi
3,5
Wat heeft deze man toch een prachtige strot....

Dacht dat de stem van Lou Rawls onnavolgbaar was, maar dat blijkt dus niet juist.

Vandaag pas voor het eerst kennis gemaakt met Gil, maar ga hem zeker verder uitchecken!

avatar van Masimo
4,0
Heerlâk!

Prachtige stem heeft deze mijnheer natuurlijk, schoon en zuiver kan 'ie zeker zingen, maar er zit ook nog gevoel in z'n woorden: je gelooft wat Gil Scott-Heron zingt. Hij brengt iets over met prachtige zang (en soms spoken word) partijen maar ook dmv de geweldige band die achter hem speelt. De laatste dagen helemaal in de ban van deze plaat, benieuwd of 'ie me ooit nog los zal laten!

avatar van Silky & Smooth
4,5
Pieces of a Man begint vrij opstandig met The Revolution Will No Be Televised. Een erg bekend en vaak gebruikt nummer. Lekker opzwepend en een mooi einde met: The revolution will be live.... Al meteen vanaf begin zit je in vrij positieve sfeer, gecreëerd door een man waarbij je het gevoel hebt dat hij het leven door en door kent. Zijn zang klinkt vrij klagerig, door de lange uithalen aan het einde van woorden en zinnen. Ook de onderwerpen zijn vaak niet echt positief te noemen, veelal over maatschappelijke misstanden. Toch weet Gill Scott-Heron een gevoel bij je neer te zetten van 'het komt allemaal wel weer goed!' Het tempo ligt vrij laag, maar wel precies goed. Mijn aandacht blijft constant bij zijn mooie teksten en de warme muziek. Alles klinkt gewoon zo goed. Het zegt al genoeg dat ik na elk nummer denk 'dit is het mooiste nummer!' En dit elke luisterbeurt weer. Het mooiste nummer vind ik tot nu toch wel I Think I'll Call it Morning.

"I'm gonna take myself a piece of sunshine and paint it all over my sky."

avatar van Sjoerd_
@ Misterfool: Ik vind A Sign Of The Ages juist een erg mooi nummer.

avatar van Japsuh
4,5
Mooi album, jammer dat hij onverkrijgbaar is. Echt vreemd voor zo'n klassieker.

Improvision
Japsuh schreef:
Mooi album, jammer dat hij onverkrijgbaar is. Echt vreemd voor zo'n klassieker.
Op vinyl is hij nog te verkrijgen hoor.

Ulfat-e-Zulmat
But there ain't no peace on earth, man
Maybe peace when you die..


Ik denk dat ik nooit in staat zal zijn om deze woorden aan te horen zonder een traan te laten.
Maar dat is verder niet erg; dat is precies waar de schoonheid van muziek ligt.

avatar van joyce19791
5,0
Ik heb net mijn eerste luisterbeurt er op zitten en ik heb echt de hele tijd met een grote glimlach zitten luisteren, omdat ik zoiets prachtigs heb ontdekt. Wat een stem, wat een prachtige muziek en wat een variatie in dit album, waardoor het geen moment verveeld.
Bedoordeling volgt naar meer luiterbeurten.

avatar van joyce19791
5,0
Ik ben verliefd geworden op dit album. Ik kan er niets anders van zeggen.......

avatar van Mathough
5,0
Bespottelijk, hou fijn dit album in het gehoor ligt. Een luisterbeurt levert een bijzonder gevoel op dat ik graag koester. Aavankelijk was het ''Home is where the hatred is'' dat de kroon spande, maar sedert het kwartje viel (wat overigens niet lang duurde) is het zwaartepunt naar het midden verschoven (Nr. 5t/m8). Een van de mooiste cd's imo, gevoelsmatig wellicht mijn favoriet.

avatar van Ward
3,5
De reïntegratie van Ward deel 3:

Deze tip heb ik van jassn gekregen zodat ik mezelf eens kon verdiepen in het soul-genre. Dat was ik al langer van plan, dus het is fijn om door middel van deze tip een beginpunt te hebben. Het nadeel is alleen dat ik het hierdoor lastig vind om een recensie te schrijven, aangezien ik dus (op losse nummers na) weinig bekend met het genre ben. Maar zal toch even mijn bevindingen bij dit album neerpennen.

Wat het eerst in het oog springt zijn de directe, vrij letterlijke teksten van Gil Scott-Heron. Ik ben iemand die over het algemeen (hiphop is misschien de uitzondering) die niet erg met teksten bezig is. Ik ga niet actief achterhalen waar een liedje over gaat. De directe tekstuele aanpak van Gil Scott-Heron zorgt er echter voor dat ik het niet kan helpen dat ik op de teksten let. Dit heeft zowel een positief als negatief effect in mijn ogen. Zeer positief is dat zijn sociale bevlogenheid wel echt aankomt. Hij komt sowieso erg oprecht over in zijn frustratie over sociale misstanden. Het hoogtepunt in die zin is het bekende The Revolution Will Not Be Televised.

There will be no pictures of pigs shooting down
brothers in the instant replay.
There will be no pictures of Whitney Young being
run out of Harlem on a rail with a brand new process.
There will be no slow motion or still life of Roy
Wilkens strolling through Watts in a Red, Black and
Green liberation jumpsuit that he had been saving
For just the right occasion.


Een prachtige opzwepende, treffende tekst. Knap ook vind ik hoe dat nummer wel enorm cynisch is, maar dat hij ook de nodige humor erin weet te verwerken (The revolution will not go better with Coke ). Zeker in de sociaal betrokken nummers vind ik de directe schrijfstijl erg effectief (Home is Where the Hatred is, The Prisoner). Het gevaar dat echter op de loer ligt is om te vervallen in banaliteit. Gelukkig weet hij dit over het algemeen wel vrij goed te vermijden. Maar de tekst van een nummer als Save The Children is een voorbeeld waar zijn directe aanpak verzandt in afschuwelijk clichématige banaliteiten.

We've got to do something to save the children
Soon it will be their turn to try and save the world


Dit soort Imagine/Heal The World-achtige clichés werken enorm op mijn lachspieren. Neemt niet weg dat ik dit album voor het grootste deel tekstueel dik in orde vind. Bovendien vind ik de stem van Gil Scott-Heron erg fijn. Het is niet de perfecte zoetgevooisde soulstem, maar zijn bevlogenheid maakt dit ruimschoots goed. Hij zingt met ziel en zaligheid en heeft alle vocale tierelantijntjes waar soulzangers zich nog wel eens aan willen wagen niet nodig. Hij houdt moeiteloos je aandacht vast.

Muzikaal heb ik weinig aan te merken op dit album. Zeer sfeervol gearrangeerd met een fijn laidback jazzy sfeertje. De gitaarpartijen zijn vaak lekker los ingespeeld aangevuld met jazzy pianopartijen en wat dartelende fluitpartijen (hoewel die voor mijn gevoel wel iets te vaak worden ingezet). De afwisseling tussen de wat repetitieve, donkere nummers en de optimistische uptempo catchy nummers zorgt ervoor dat het ook nergens eentonig wordt. Toch verslapt mijn aandacht wat naar het einde toe. Maar wanneer ik de nummers van de tweede helft los beluister doen die eigenlijk niet onder voor de eerste helft (The Prisoner is zelfs een van de hoogtepunten). Dat mijn aandacht verslapt zal vermoed ik dan toch te maken hebben met het feit dat soul (nog) niet helemaal mijn genre is en ik drie kwartier dan toch een tikkeltje te veel van het goede vind. Toch vind ik dit wel een overtuigende 3,5* waard.

P.S. de mensen die dit erg kunnen waarderen zouden ook eens de band Cymande moeten opzoeken. Deed dit me af en toe aan denken en is ook erg de moeite waard.

avatar van west
4,5
Wat moest ik toch met die stem van Gil Scott-Heron? Ik kende allang The Revolution Will Not To Be Televised, een eigenwijs eigengereid en geweldig nummer met een boodschap natuurlijk. Alleen die stem moest ik aan blijven wennen. Omdat ik een liefhebber ben van de soul / funk, zeker uit die van eind jaren '60 / begin jaren '70 vond ik dat ik deze plaat een paar keer moest draaien. Het was niet voor niets.

Inmiddels vind ik de bijzondere stem van Gil Scott-Heron een echt aangename. En die gebruikt hij bovendien op heel wat buitengewoon fraaie nummers. Nummers die een soort - alweer eigengereid - mengsel van soul, jazz en funk behelsen. Daar komen ook zijn directe en rake, deels maatschappij kritische, teksten bij en je hebt het hier toch over een bijzondere plaat.

Een aantal nummers springen eruit, zoals het eerder genoemde The Revolution Will Not Be Televised. Mijn favorieten zijn Lady Day and John Coltrane & Home Is Where The Hatred Is (wat een titel...). Maar inmiddels kan ik zelfs het wat simpeler When You Are Who You Are waarderen.
I Think I'll Call It Morning heeft een fijne piano en wordt erg mooi gezongen. Titelsong Pieces of A Man is een fraai jazz/soul nummer en het lange slotnummer The Prisoner mag er ook wezen.

Kortom, dit blijkt inderdaad toch een echte soul klassieker te zijn. Maar wel een originele met veel jazzy invloeden. En oh ja: in 2 dagen (!) opgenomen... April 19 & 20, 1971.

avatar van Poeha
3,5
GSH! Wat een geweldige ontdekking vorig jaar tijdens de eerste editie van de That's Soul Ladder (inmiddels zijn we bezig met editie 2). Hij heeft een unieke zangstem en wat voor een. Een enorm warme stem. Op dit album spreekt vooral de sfeer boekdelen. Zo'n heerlijke jazzy soul ambiance.

The Revolution Will Not Be Televised blijft het meesterstuk, maar ook When You Are Who You Are en I Think I'll Call It Morning springen er uit. Pieces Of A man vond ik eerst bij de minste nummers behoren, maar begint langzamerhand wat meer gezicht te krijgen. Enige minpuntje vind ik dat het bij Or Down You Fall (verder een sterk nummer) af en toe bij enkele regels ietwat "vals" overkomt. Heeft vast ook met de manier van zingen te maken. Ook bij de afsluitende zin waarin hij de titel aanhaalt. Ik kan dat idee maar niet van me afzetten

Het album moet nog wat groeien, dus een mogelijke verhoging van sterren zit er zeker in, want potentie heeft dit album voldoende. Wat een zanger is die man.

avatar van Lura
4,5
Poeha schreef:
Hij heeft een unieke zangstem en wat voor een. Een enorm warme stem.


Misschien dan ook eens dit album proberen : Terry Callier - What Color Is Love (1973)
En mocht die bevallen : Terry Callier - The New Folk Sound of Terry Callier (1964)

avatar van Poeha
3,5
Bedankt voor de tips, Lura.
Maar ik doe mee aan de That's Soul Ladder en juist de nummers van Terry Callier (en ook Otis Redding) doen me weinig tot niets. Maar mogelijk dat een heel album anders over komt.

avatar van Mb.
Mb.
Poeha schreef:
Enige minpuntje vind ik dat het bij Or Down You Fall (verder een sterk nummer) af en toe bij enkele regels ietwat "vals" overkomt. Heeft vast ook met de manier van zingen te maken. Ook bij de afsluitende zin waarin hij de titel aanhaalt. Ik kan dat idee maar niet van me afzetten


De afsluitende zin zingt hij met verslagenheid - alsof hij de zin niet wil afmaken. En de instrumentatie stopt ook abrupt om dat te benadrukken. Dat geeft het stuk daarvoor extra betekenis: "Go away! I can't stand to see your face, because you've seen the weakest me. And now you know I am only human instead of all the things I like to be." Gil vecht om wat van het leven te maken, maar dat lukt hem niet altijd. En toch moet hij.

avatar van Ernie
4,0
Deze CD komt de laatste dagen niet uit mijn autoradio. Heerlijke zang en prachtige songs & arrangementen.

Nummers als Save the Children, Home Is Where the Hatred Is & When You Are Who You Are bevatten heerlijke instrumentaties bovenop het sublieme & warme stemgeluid van de heer Scot-Heron zelf.

Over "The Revolution Will Not Be Televised" kan ik ook veel zeggen maar sterker is om het bij 1 argument te houden en dat is dat Gil Scot-Heron zijn tijd ver vooruit was. Wie weet ben ik mis maar dit toch wel het eerste hiphopnummer ooit? Prachtige bezwerende teksten en die beat, bass & drums zijn om van te smullen en kunnen alleen maar 1 van de blauwdrukken zijn voor een genre dat zich een grote 10tal jaar later zou ontwikkelen.

Ik leerde hem kennen in mijn puberperiode door het nummer 'Gun' dat op de soundtrack van de skateboardfilm 'Real to Reel' stond. Doodzonde dat ik toen niet doorgezocht heb naar deze schitterende artiest maar kijk, 10 jaar later valt alles toch op zijn plaats

Reflections wordt zowiezo ook nog aangeschaft!

avatar van Mastroianni
4,5
De release van Gil Scott-Heron & Makaya McCraven - We're New Again (2020) - MusicMeter.nl heeft mij op het spoor gezet van deze gigant.

Wat een heerlijke plaat is dit! Lekker jazzy en het ademt de losse sfeer uit een vervlogen tijd. Ideaal voor een regenachtige zondagmorgen.

avatar van aerobag
4,5
Gil Scott is een absolute favoriet, voor mij misschien zelfs wel dé grootmeester van de soul. Ik zal hier vast wat andere soul helden te kort mee doen, maar de zware stem van Gil Scott gecombineerd met de fijn uitgewerkte jazz-funk producties zijn een waar genot voor mijn oren. Gil Scott weet zijn nummers zo sierlijk en poëtisch voor te dragen, dat het een ademend en meeslepend geheel wordt. Zijn teksten zijn politiek getint, maar voelen nooit te prekerig. Pieces of a Man klapt direct al op volle snelheid uit de startblokken, met het grandioze The Revolution Will Not Be Televised, wat nog steeds relevant is. Het nummer introduceert ook de jazz-fluit van Hubert Laws, wat de trouwste metgezel van zowel Gill Scott als de luisteraar gaat worden. Home Is Where the Hatred Is, is ook een imposant stuk songwriting, met een gepassioneerde Gil Scott die er geen doekjes omwendt. Het album is gevuld met deze pareltjes en de uitstekende instrumentale begeleiding maken dit een monumentaal album die vele herbezoeken waard zijn.

avatar van Film Pegasus
4,5
Gil Scott-Heron opent het album met de belangrijkste boodschap van het album: The Revolution Will Not Be Televised. Hier nog in vooral spoken word, wat aansluit bij zijn debuutalbum. Maar vooral omdat hierdoor de boodschap duidelijker wordt. Het klinkt als een speech of een manifest. Gelukkig gaat hij daarna over in heerlijke soulzang. Daardoor komt het openingsnummer beter tot haar recht. Na de belangrijke boodschap spreekt de muziek, maar het wordt nooit opdringerig. Zeer sterk soulalbum.

avatar van LucM
4,0
Van Gil Scott-Heron heb ik nu pas een album volledig beluisterd (en ook besteld). Het openingsnummer The Revolution Will Not Be Televised vind ik tenslotte het minste nummer hierop en is niet representatief voor dit album. Voor de rest bevat dit album prima softsoul met jazzy randje waarbij de teksten soms maatschappijkritisch zijn. Zijn lage stem doet mij een beetje aan Lou Rawls denken maar is toch vrij apart.

avatar van ZAP!
Op NPO3, straks: Classic Albums - Seizoen 13 (2021), afl. 4.

avatar van Niek
4,5
LucM schreef:
Voor de rest bevat dit album prima softsoul met jazzy randje waarbij de teksten soms maatschappijkritisch zijn.
Oef, dit vind ik toch wat denigrerend klinken hoor, ‘prima softsoul met jazzy randje’. Als je goed luistert naar bv Home is Where the Hatred is, de teksten binnen laat komen, dan dekt ‘softsoul’ toch niet de lading? Dit album gaat voor mij door merg en been. Super intense zang en teksten met geweldige muzikale ondersteuning. Wat ingetogen soms misschien maar verwar dat niet met oppervlakkig. (Misschien lees ik overigens te veel in jouw quote hoor, maar het triggerde gewoon deze reactie met meneer Heron nu door de speakers)

avatar van Droombolus
3,0
LucM schreef:
Zijn lage stem doet mij een beetje aan Lou Rawls denken maar is toch vrij apart.


Net als Lura moet ik regelmatig aan Terry Callier denken. Lou Rawls haal ik er weer niet uit, die zit toch nèt even in een lager register. Niet gelijk aan, maar toch meer in de richting van de "bromberen van de soft-soul" Isaac Hayes en Barry White

Gast
geplaatst: vandaag om 14:50 uur

geplaatst: vandaag om 14:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.