Jan Wessels schreef:
De hoesteksten zijn trouwens hilarisch (quotes van critici: bij Master and Servant staat "what do you expect from this lame bunch of dickheads"), enige zelfspot is DM niet vreemd.
Inderdaad prijsloos, die citaten. En het leukst is dat er bij elk nummer eerst een negatief oordeel en dan een positief oordeel staat.
Bij Just Can't Get Enough: 'I can. You will!'
Neil Tennant (later van de Pet Shop Boys) geeft voor het blad Smash Hits verder nog Blasphemous Rumours een veeg uit de pan. Vergelijk Mode's muziek eens met het 'gezellige' gepriegel van de Pet Shop Boys...
Eliniej schreef:
Ik vind dit gewoon een prachtige cd met machtige nummers! De eerste singles waren ook al goed, maar vanaf 'Everything Counts' begon het pas echt interessant te worden.. Krijgt 'n mooie 4sterren!
Ik leg de scheidingslijn eerder bij Leave In Silence.
De beginperiode klinkt vooral als de vroege OMD. Speels, maar zeer zeker niet onaardig.
Het is gewoon met een andere insteek dan wat het latere werk kenmerkt.
Met ingang van See You pakken de wolken zich al wat samen en vanaf Leave In Silence begint er duidelijk een tendens naar gewichtigere teksten en donkerder muziek waarna met ingang van Everything Counts de industrial-invloeden zich aandienen.
Ten tijde van People Are People is de transformatie compleet.