menu
zoeken in:
avatar van rudiger
Snakeskin schreef:
maar niet in kwaliteit.


The Cure was veelzijdig in kwaliteit en hun kwaliteit was veelzijdig .

avatar van James Douglas
Zeker, en deze Wish heeft een mooie plek in het oeuvre van Smith en co. Natuurlijk niet zo diep en meeslepend als Disintegration maar wel met een directere sound en dat maakt dat je hier relatief snel op terug kunt vallen. Één van de hoogtepunten is wat mij betreft Open met die invallende 'haunting' gitaartonen waar Smith patent op leek te hebben. Blijft ook fier overeind als opener op Show.

avatar van Snakeskin
Tabula Rasa schreef:
(quote)


"Kwaliteit" is in deze een kletskoekwoord dat wordt gebruikt om de eigen smaak wat meer gewicht te geven.


Nee, ik geef alleen maar aan wat ik er van vind. kennelijk vindt jij iets anders omdat jij ietwat overspannen reageert.

avatar van Snakeskin
Boy-October-War-the unforgettable Fire-Joshua Tree-Rattle and Hum
Murmur-reconstruction of the fables-lifes rich pageant-Document-Green

het jaren tachtig repertoire van respectievelijk U2 en R.E.M. Lijkt mij een keurig rijtje en dan te bedenken dat in beide gevallen de bands zichzelf ook nog gingen overtreffen.

Zorin
Snakeskin heeft het inderdaad bij het juiste eind, al is R.E.M. niet helemaal mijn'ding' . Ik kijk dus over mijn smaak heen en dan zie je het ook wat objectiever . Overigens, laatste keurige Cure plaat deze, met ook Open als favoriete nummer van mij.

avatar van ricardo
Bloodflowers is anders ook nog een keurige Cure plaat hoor.

avatar van rudiger
ricardo schreef:
Bloodflowers is anders ook nog een keurige Cure plaat hoor.


Indeed and a very good one too .

avatar van orbit
Snakeskin schreef:
Boy-October-War-the unforgettable Fire-Joshua Tree-Rattle and Hum
Murmur-reconstruction of the fables-lifes rich pageant-Document-Green

het jaren tachtig repertoire van respectievelijk U2 en R.E.M. Lijkt mij een keurig rijtje en dan te bedenken dat in beide gevallen de bands zichzelf ook nog gingen overtreffen.


Weegt toch voor geen meter op tegen 17 seconds-Faith-Pornography-The Top-Head On The Door-Kiss Me Kiss Me Kiss Me-Disintegration
Vergeleken daarbij zijn U2 en R.E.M. ernstig saaie bands..

avatar van rudiger
orbit schreef:


Weegt toch voor geen meter op tegen 17 seconds-Faith-Pornography-The Top-Head On The Door-Kiss Me Kiss Me Kiss Me-Disintegration
Vergeleken daarbij zijn U2 en R.E.M. ernstig saaie bands..


Is wel erg cru gezegd Orbit .
Vergeleken daarbij zijn U2 en R.E.M. minder veelzijdige bands .

avatar van ricardo
Zo veelzijdig als Pink Floyd in de jaren 70 was, zo veelzijdig vind ik The Cure in de jaren 80.

Ik heb The Cure qua veelzijdigheid ook een stuk hoger zitten nog dan U2. R.E.M ken ik verder niet, daar houd ik mij verder maar buiten. The Cure heeft verschillende periodes gehad, net als Pink Floyd. Qua muziek zijn beide bands natuurlijk totaal niet met elkaar te vergelijken.

avatar van ricardo
rudiger schreef:

Is wel erg cru gezegd Orbit .
Vergeleken daarbij zijn U2 en R.E.M. minder veelzijdige bands .
Minder veelzijdig is gewoon de genuanceerde versie van saai anders hoor.

avatar van rudiger
Het voordeel van een band als The Cure is dat er voor elk wat wils tussen zit.

avatar van ricardo
rudiger schreef:
Het voordeel van een band als The Cure is dat er voor elk wat wils tussen zit.
Klopt, maar dat is met Zappa en Pink Floyd ook zo, als je er maar tijd en moeite in wilt steken.

Led Zeppelin vind ik trouwens ook een erg veelzijdige jaren 70 band, maar dat terzijde verder.

avatar van rudiger
ricardo schreef:
(quote)
Klopt, maar dat is met Zappa ook zo,


Ik ken helemaal niks van Zippo .
Met welke kan je het beste instappen?
Er staan maar liefst 91 albums van Zippo op MM .

Zorin
Als je iets erg mooi vindt , roep je al gauw dat het dan ook het beste is; dat is zoiets als liefde maakt blind. Heel menselijk, niet erg.

Over Wish: de enige plaat van na de 80's van de The Cure die ik nog écht de moeite waard vind.

Tabula Rasa
Snakeskin schreef:
(quote)


Nee, ik geef alleen maar aan wat ik er van vind. kennelijk vindt jij iets anders omdat jij ietwat overspannen reageert.


Wat jij ervan vindt: Mening, dus smaak.

avatar van orbit
Zorin schreef:
Als je iets erg mooi vindt , roep je al gauw dat het dan ook het beste is; dat is zoiets als liefde maakt blind. Heel menselijk, niet erg.


Doe jij tenslotte ook Verder roep je al heel snel, als je iets niet zo mooi vindt, dat iets anders het beste is.. ook menselijk.
Overigens loopt de waardering van 80s Cure of REM, U2, Cave e.d. niet erg uiteen op diverse muzieksites, eerder worden enkele platen van de Cure een stuk beter beoordeelt nog (evenals op deze site)

Zorin
Deze site is natuurlijk niet representatief; hier zitten over het algemeen de nerds en zulke mensen schieten zó door, dat ze niet meer objectief naar iets kunnen kijken.....

avatar van herman
haveman schreef:
Hoewel dit album uit 1992 komt, durf ik toch wel mee te gaan met ricardo.

17 Seconds(1980)
Faith(1981)
Pornography(1982)
The Top(1984)
The Head On The Door(1985)
Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me(1987)
Disintegration(1989)

Daar komt niks bij in de buurt.


Van bovenstaand rijtje ken ik de middelste 3 nog niet, maar de rest vind ik nou ook weer niet zo denderend al heb ik Faith wel hooggewaardeerd.

Wel eens van Sonic Youth gehoord?

avatar van herman
Tabula Rasa schreef:
Gelukkig wel. Bands die altijd met hetzelfde deuntje thuiskomen vervelen snel. Maar een band die in 5 (!!) jaar tijd met totaal anders klinkende platen als "Seventeen Seconds", "Pornography", "The Top" en "Japanese Whispers" (OK, de laatste is geen regulier album, maar wel kenmerkend voor de variatie) aan weet te komen, dat is ongekend.

Ja, als je er geen reguliere albums bij gaat halen kan ik ook nog wel band of wat verzinnen die hier in variatie overheen gaan.

avatar van deric raven
Japanese Whispers was wel kenmerkend voor die periode.
Bestaat namelijk uit singles en b-kanten uit die periode die niet op een regulier album stonden.

avatar van Snakeskin
een nieuwsgierig debuut, de artistieke piek op seventeen seconds de continuering op Faith, de positionering middels de trits Pornography, The Top en The head on the door waarna de aftakeling inzet op kiss me, kiss me, kiss me en Disintegration. Zo beleef ik The Cure. Een goede band, hoor.

avatar van orbit
herman schreef:
(quote)

Ja, als je er geen reguliere albums bij gaat halen kan ik ook nog wel band of wat verzinnen die hier in variatie overheen gaan.


Hij had beter The Top en dan Kiss Me 3x kunnen noemen.. variatie te over, meer dan de meeste bands waar jij naar luistert.. alleen Bowie komt wel in de buurt.

Zorin
Variatie zegt niet direct iets over de kwaliteit van de nummers/het album. Zo zit in bijv. alleen al in de titel van Kiss Me Kiss Me Kiss Me (3x !) niet veel variatie, dus vóór dat je het album nog beluisteren moet .

avatar van orbit
Daar heb je gelijk in.. ik denk ook dat een discussie over kwaliteit is gedoemd tot mislukken, over welke band het ook gaat. Kwaliteit van songschrijven, kwaliteit van musiceren, kwaliteit van teksten, kwaliteit van productie? En naast dat je daar oeverloos over kan zwammen, blijft het volstrekt subjectief welke maatstaven je vervolgens wel of niet belangrijk vind of waar de accenten liggen voor jou. Laten we het erop houden dat ook deze band veel volgers kent en een sterk oeuvre waarop dat is gebaseerd.. evenals andere genoemde artiesten.
Een band als de VU heeft ook maar liefst 2 platen genoemd naar hun line-up, VU en VU&Nico.. je hebt zelfs een band die hun eerste 2 platen gewoon Tindersticks hebben genoemd, naar zichzelf. Kennelijk is het nog heel wat om sterke titels te bedenken

avatar van herman
Wat dacht je van Led Zeppelin: I, II, III IV, V, etc.

orbit schreef:
meer dan de meeste bands waar jij naar luistert.. alleen Bowie komt wel in de buurt.

Ik weet niet hoor, maar volgens mij ken jij de helft van wat ik luister niet eens. Ik ken 5 albums van The Cure en die zijn heus wel redelijk afwisselend (zeker als je Disintegration vergelijkt met het beginwerk), maar we moeten het ook niet gaan overdrijven. Het is niet alsof ze een dEUS- of Radiohead-achtige ontwikkeling hebben doorgemaakt. The Cure heeft natuurlijk wel een groot oeuvre en laat zich daardoor lastig vergelijken met bands die niet verder zijn gekomen dan een paar albums. Overigens zijn er ook maar weinig artiesten van wie ik alles goed vind. Van The Cure ook niet. Van mijn nummer 1, 2 en 3 ook niet. Dus voor mij is het eigenlijk niet zo relevant of een artiest nu wel of geen gevarieerd oeuvre heeft.

avatar van Snakeskin
The Cure is wel degelijk een heel grote band die in de jaren tachtig met de grootsten meedraaide, maar zij zijn nooit echt mega geweest zoals daarvan wel enige voorbeelden te noemen zijn. Overigens de eerste vier albums van Peter Gabriel waren alle gelijknamig.

avatar van ni slecht
voor de mensen die het gemist hebben: Robert Smith in samenwerking met Crystal Castles: not in love. voor mij het beste dat hij in jaren gemaakt heeft. klinkt ook erg verfrissend naar mijn mening

YouTube - Crystal Castles - Not In Love ft. Robert Smith

avatar van ricardo
Snakeskin schreef:
een nieuwsgierig debuut, de artistieke piek op seventeen seconds de continuering op Faith, de positionering middels de trits Pornography, The Top en The head on the door waarna de aftakeling inzet op kiss me, kiss me, kiss me en Disintegration. Zo beleef ik The Cure. Een goede band, hoor.
Ik zie het anders: Het begint met een punky en lekker rebels/ spontaan maar ook een beetje naief album Three Imaginairy Boys, een beetje in de stijl zoals het debuutalbum van The Clash, maar dan minder goed. Het debuutalbum van The Clash vind ik samen met het debuut van The Ramones de mooiste punk albums van mid tot eind jaren 70.

Een mooi rebels begin met een verandering in stijl vanaf 17Sec, de stijl veranderde van rebelsheid van het debuut steeds meer in woede vanaf 17Sec, daarna werd de intense woede verder uitgebouwd met Faith, om tenslotte tot een ongekend hoogtepunt te komen met Pornography. Wat een gepasioneerde woede straalt dat album uit, een absoluut hoogtepunt uit hun oevre vind ik!

Daarna kwam er opnieuw een stijl verandering, eerst met De Top, een album waarop ze opnieuw wat zoekende waren met psychedelische invloeden, daarna het wat lichtvoetiger album Head On The Door, waar de woede wat verdwenen is en langzaam omgezet word in bezinning en berusting, die stijl werd verder uitgebouwd met Kiss Me 3x, om daarna opnieuw met Disintegration tot een ongekend hoogtepunt te komen, maar dan met verdriet, berusting en bezinning.

Daarna was het wel een beetje over met The Cure vind ik, al zijn Wish en Bloodflowers nog hele mooie albums. Een beetje in dezelfde stijl als Disintegration, maar dan een stuk minder intens.

Zo ziet voor mij het oevre van The Cure er ongeveer uit, of tenminste zo beleef ik hun ouvre een beetje in een notedop samengevat.

avatar van deric raven
ni slecht schreef:
voor de mensen die het gemist hebben: Robert Smith in samenwerking met Crystal Castles: not in love. voor mij het beste dat hij in jaren gemaakt heeft. klinkt ook erg verfrissend naar mijn mening

YouTube - Crystal Castles - Not In Love ft. Robert Smith


Ni slecht.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:57 uur

geplaatst: vandaag om 18:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.