40. Hot Chip - Need You Now
Release: Why Make Sense? (2015)
Hot Chip, de band rond producer Joe Goddard en zanger Alexis Taylor, opereert een beetje in het schemergebied tussen indie pop en house. Over het algemeen vind ik ze maar zo-zo, maar met Need You Now hebben ze een wat mij betreft een prijsnummer te pakken. Net als op Home vindt Joe Goddard met zijn productie mooi het evenwicht tussen de soulsample (van Sinnamons I Need You Now) en de moderne productie, en het resulterende nummer is een krachtige, emotionele ode aan onbereikbare of verloren liefde. Extra aandacht voor de clip, waarin dit heel knap wordt gevisualiseerd.
Flipside: Hot Chip - My Piano

39. Evil Nine - Your Girl
Release: Your Girl (2014)
Moddervette duistere breakbeat. Dit is het muzikale equivalent van verdwaald zijn in een vreemde, nachtelijke stad, het regent pijpenstelen, en je moet onder een verlaten viaduct door waarin nog maar één enkel lichtje met duidelijke tegenzin een vage schemering uitsputtert, en net op het moment dat je denkt dat het niet vuiger kan struikel je over iets zachts en groots, waarschijnlijk een zak afval, maar het komt in je op dat het zo maar eens een menselijk lichaam kan zijn, levend of dood, maar nooit van je leven dat je stil blijft staan om het uit te zoeken, dit zal achteraf misschien een hilarisch verhaal zijn om door te vertellen maar op dit moment ben je allang blij als je hier zelf levend uitkomt. Ik weet niet of ik nou een rake beschrijving heb geschreven of maar een beetje slap uit mijn nek zit te lullen. Maakt niet uit ook verder: meer van dit graag.
Flipside: DJ Metatron - Rave Child

38. Alix Perez & Sabre - Solitary Native
Release: Solitary Native / Old Flame 12" (2007)
Alix Perez en Sabre (net als de eerder genoemde Halogenix een lid van Ivy Lab) hebben hun sporen meer verdiend in de wat ruigere kant van het UK Bass spectrum, maar vooral Alix Perez heeft meerdere malen laten zien dat hij een enorm talent heeft voor liquid. Buiten de catalogus van Calibre, die voor mij toch wel de GOAT is van het genre, ken ik haast geen drum & bass die zo vol en organisch klinkt. Dit is in de eerste plaats te danken aan die wonderschone rollende bas, die is echt om je vingers bij af te likken, maar het hele nummer klopt van alle kanten en straalt een heel prettige sereniteit uit.
Flipside: dBridge - Inner Disbelief

37. Extrawelt - Soopertrack
Release: Soopertrack / Zu Fuss 12" (2005)
Gewoon een belachelijke Duitse technoknaller, deze plaat van Extrawelt. Vanaf de eerste tonen van de bassline weet je al dat het raak is, en de hooggespannen verwachtingen die hiermee worden neergezet worden naarmate het nummer zich ontvouwt meer dan waargemaakt. Duister maar ook stralend helder, angstaanjagend maar ook wonderbaarlijk, met dodelijke precisie gecalculeerd maar ook uitbundig.
Flipside: Minilogue - The Leopard [Extrawelt Remix]

36. Mac Gregor - Nan Ye Li Kan
Release: In Abidjan (1981)
We mogen weer even opgelucht ademhalen, want dit is een heerlijk uitbundige Ivoriaanse discotrack, zo’n nummer dat ergens opduikt, populair wordt, en dan voor belachelijke prijzen op Discogs wordt verkocht. Ik zou er geen belachelijk bedrag voor geven, maar in dit geval snap ik de manie wel, want dit is disco van de bovenste plank.
Flipside: Kiki Gyan - Disco Dancer

35. Pye Corner Audio - Toward Light
Release: Black Mill Tapes Volume 2: Do You Synthesize? (2011)
Pye Corner Audio heeft een volledig eigen sound, introspectieve electro/techno met vette analoge synthgeluiden, vaak op een wat lager BPM dan de meeste genrenoten, en vaak met de onheilspellende sfeer die ook Toward Light oproept. Dit is weer een minder dansbaar nummer dan het leeuwendeel van de lijst, maar ik vind het nog wel op het randje van dance, en daarbij vind ik het gewoon een parel van een track.
Flipside: Pye Corner Audio - Black Mist [Long Version]

34. Darkside - The Only Shrine I've Seen
Release: Psychic (2013)
Dance Lover en -SprayIt- gaven het beide al aan: Darkside live zien is echt een ervaring die ik iedereen zou gunnen. Ik zag de heren Jaar en Harrington in 2014 op Dour Festival, en hoewel het van tevoren al één van de namen was waar ik het meeste naar uitkeek (en dat wil op Dour altijd wel wat zeggen), had ik dit nooit zien aankomen. Ook voor mij was dit het beste concert dat ik ooit heb meegemaakt. De heerlijke texturen en melodieën van Psychic werden in de liveshow behouden, maar door toevoeging van dikke housebeats werd de intensiteit een tandje of drie omhoog geschroefd, waardoor dit op zichzelf al unieke album werd omgetoverd tot een regelrechte feestplaat. Die liveshow heeft mijn hele ervaring van het album omgegooid, en daarvan profiteert The Only Shrine I've Seen het meeste. Waar ik het op de plaat nou niet bepaald vond uitblinken, was de een kwartier durende liveversie een lange, diepe housejam waar van mij geen einde aan hoefde te komen. Na dit optreden heeft een vriend van me eens verteld dat hij op een gegeven moment achter zich omkeek en mij zag staan, gebalde vuist omhoog, zonder shirt, met baard, compleet in extase; als een viking die op het punt staat om een slagveld op te stormen, zo zei hij.
Flipside: Kasper Bjørke - Heaven [Nicolas Jaar Edit]

33. Daphni - Ye Ye
Release: Pinnacles / Ye Ye 12" (2011)
Meestal heb ik de voorkeur voor zijn alias Caribou, waaronder hij meer organisch klinkende muziek produceert, maar Ye Ye is mijn favoriete dansplaat van multi-instrumentalist, producer, en wiskundige Dan Snaith. Onder zijn DJ-alias Daphni heeft hij enkele knallers gemaakt, maar deze blijft er altijd wel met kop en schouders bovenuit steken. De basis is een staccato drumloop, met op de achtergrond een nice synthloopje gesampled uit When the Going Is Smooth and Good, van William Onyeabor, maar het wordt pas echt leuk als die dikke warme bas erin komt. En natuurlijk de schokkerige vocal samples op de achtergrond, waar de track naar is vernoemd: YE- YE- YE- YE-!
Flipside: Cos-Ber-Zam - Ne Noya [Daphni Mix]

32. CHVRCHES - Leave a Trace [Four Tet Remix]
Release: Leave a Trace 10" (2015)
Ik ben gek op het solowerk van Four Tet, maar hij is toch minstens even goed in zijn capaciteit als remixer. Op deze, een remix van een nummer van de synthpopband CHVRCHES, pakt hij stukjes van de vocalen en het akkoordenschema van het origineel om een epische tech house track te maken. Naast dat het geheel gewoon heel erg lekker klinkt, door de manier waarop de laagjes over elkaar gelegd worden en naar voor- en achtergrond worden gehaald, wil ik nog een paar kleine detailtjes uitlichten: die ratelende, galmende tikken die steeds subtiel van textuur veranderen; de aanzwellende synths die de vocalen al lang van tevoren aankondigen; en hoe na een tweeënhalve minuut durende break de terugkeer van de beat de melodische elementen juist wegneemt in plaats van ze aan te dikken, waardoor er een enorme leegte ontstaat. Dit nummer kwam een maandje uit voor zijn remix van Opus (zie ook dit leuke stukje daarover), en in zekere zin kan je zeggen dat het op alle fronten een soort generale repetitie is geweest voor die epische track, maar deze vind ik net ietsje lekkerder.
Flipside: Eric Prydz - Opus [Four Tet Remix]

31. 808 State - In Yer Face [Bicep Remix]
Release: In Yer Face (Bicep Remix) 12" (2016)
Stond al eerder in de spotlight bij de lijst van Dance Lover, geheel terecht als je het mij vraagt want dit is een sublieme moderne update van een houseklassieker uit 1990. Met die strijkers aan het begin mogen de handjes al in de lucht, als die bassline binnenstuitert stuitert iedereen lekker mee, maar halverwege, als die strijkers wegvallen, wordt de bassline extra aangezet en wordt het een heuse knaller. Ik heb dit meerdere keren op feestjes gehoord en het was telkens een hoogtepunt van de avond - ik herinner me nog een set van de Nederlandse DJ Tsepo in Transport waarin hij deze draaide naast andere updates, een cover van The Man With the Red Face (door Funkagenda & Mark Knight) en een remix van Born Slippy (van Alma & Mater).
Flipside: Underworld - Born Slippy [Alma & Mater Edit]

Mathew Jonson - Marionette als flipside, die had natuurlijk in je top 100 moeten staan, gruwelijk lekker nummer!

Klopt. Ik ken die pas sinds kort, te kort om hem er gelijk in te gooien, anders had ik het waarschijnlijk wel gedaan.

30. Moderat - Bad Kingdom
Release: II (2013)
Eigenlijk geef ik nog steeds de voorkeur aan de remix van DJ Koze, maar die stond al in mijn gewone top 100, en DJ Koze staat hieronder ook al, en het kwaliteitsverschil tussen origineel en remix is niet erg groot dus dit is maar een kleine concessie om te doen, dus vooruit: Bad Kingdom. Zelfs binnen het oeuvre van Moderat is dit wel een unieke plaat qua geluid, en door de mixage klinkt het ook bijna nooit mooi als je het probeert te mixen met een ander nummer (kan ook aan mij liggen natuurlijk). Naast die dikke bas zijn het toch vooral de prachtige vocalen van Apparat die dit tot de moderne klassieker maken die het is, al zijn die vocalen juist zo mooi door de manier waarop ze in het gehele nummer passen.
Flipside: Moderat - Rusty Nails

29. Herbert - It's Only [DJ Koze Remix]
Release: My Orphaned Son / It’s Only 12" (2012)
Naast een gave DJ en één van de beste remixers in de game is Stefan Kozalla ook nog eens een prachtig excentriek figuur. Hij komt altijd enigszins ongemakkelijk en afstandelijk over in interviews, alsof hij er echt geen zin in heeft, maar als je hem laat doen waar hij zelf zin in heeft blijft hij je verbazen - of het nou gaat om zijn bij tijd en wijle hilarische keuzes qua nummers en samples in zijn mixtapes, of om de skits op zijn albums - ingesproken door acteurs, met de computer gegenereerde stemmen, of door Kosi zelf. Dit zijn vaak geweldig grandioze skits waarin hij zichzelf ongegeneerd de hemel in prijst. Zo hoor je hem op de geweldige verzamelplaat Reincarnations Part 2, die ik aan iedereen zou aanraden, op een gegeven moment zeggen: “What do I think is the all time best remixer… I’ve thought a long time about this question and… Umm… I think it’s me. Oh, wait, wait… Ummmmmm yes, yes, it’s me, it’s me.” Prachtig toch? Hoewel ik het niet helemaal met hem eens ben, heb ik hem zelf ook erg hoog zitten, en deze schone remix van Herberts It’s Only is mijn favoriet van de man.
Flipside: DJ Koze - XTC

28. Whitney Houston - Love Will Save the Day [Extended Remix]
Release: Love Will Save the Day 12" (1987)
Misschien een wat gekke keuze, maar dit is mijn favoriete disconummer op dit moment. De dikke bassline van de extended remix past gewoon zo lekker bij die foute jaren ’80 productie, en de stem van Whitney Houston maakt het helemaal af. Eentje waar je als DJ de avond heerlijk mee af kan sluiten.
Flipside: Janet Rushmore - Try My Love [Smack Instrumental Mix]

27. DJ Boring - Winona
Release: Winona EP (2016)
De absolute klassieker van de lo-fi house - en nog geen drie jaar oud, dus dat laat wel zien hoe jong die beweging is. De artiestennaam en titel zijn al gelijk een goeie indicatie van de lo-fi stijl: DJ Boring, het extreme zelfbewustzijn en cynisme van de millenial spat ervan af; de titel verwijst naar Winona Ryder, dezelfde nostalgie naar de jaren ’90 waar ook de naam van DJ Seinfeld uit put. Ik zei dit volgens mij al eens in een eerder stukje: die nostalgie geeft de muziek dus ook kleur, met die trieste synths, dubby bassen, en nineties house invloeden; en inhoud, met het trieste relaas van Winona die vertelt over haar ervaring als lelijk eendje in de acteerwereld.
Flipside: Laurence Guy - Saw You for the First Time

26. Alan Braxe & Fred Falke - Intro
Release: Running 12" (2000)
Vorige week heb ik Climax gezien in de bioscoop, van de Franse filmextremist Gaspar Noé - bekend van onder meer Irreversible en Enter the Void. Een geweldige film, die ik overigens zeker niet aan iedereen zou aanraden, maar waarin de clubmuziek die in de de jaren ’90 in Frankrijk te horen was een belangrijke plek innam. Nu ik Intro weer luister, krijg ik flashbacks naar die film; een teken dat zowel de film als de muziek een flinke impact heeft gemaakt. Ik moet bekennen dat ik nooit zo’n fan ben geweest van Daft Punk, maar dit vind ik een fantastisch nummer en het past eigenlijk precies in dat hele specifieke hokje van Franse filterhouse. Er staat trouwens een leuk filmpje op YouTube waarin Alan Braxe laat zien hoe hij zowat dit hele nummer heeft gesampled met een geinig oud stukje hardware. En de vette funky basslines van Fred Falke maken het nummer af.
Flipside: Jess & Crabbe - The Big Booya

Mooie update weer - youtube schotelt mij Winona met grote regelmaat voor: ongevraagd maar daarom niet minder gewaardeerd, want het is een mooie subtiele plaat. Wist helemaal niet dat dat genre lo-fi house heette.

Leuke/interessante notering van Whitney Houston verder. Van de Herbert-track prefereer ik het origineel (al is deze Koze mix ook zeker niet verkeerd).

Volledig met je eens over Winona, een van de hoogtepunten uit het genre! Zo nonchalant maar zoveel gevoel!

Mooie updates weer!

Alan Braxe & Fred Falke - Intro Ik ben groot fan van Franse dance

Mooi om te lezen dat ''Climax'' meer medestanders heeft!

Komt er nog meer?

Zeker! Excuses, ik had het even druk op 'werk', maar na vandaag (ik moet zo meteen een soort intervisiegroep modereren) keert de rust hopelijk weder en kan ik verder met stukjes schrijven...

Ik hoop dat Snoeperd al een beetje op weg is met zijn lijst, dan zal ik mijne binnen 2 weken af proberen te ronden.

Ik heb de lijst al samengesteld en ben bezig met de stukjes, dus ik verwacht direct te kunnen beginnen als je klaar bent

Mooi zo, dan kan ik met een gerust hart verdergaan.


25. Brynjolfur - M25
Release: M25 (2016)
Ook deze epische track van de Faeröerse artiest Brynjolfur was eerder te bewonderen in het lijstje van Dance Lover. Op M25 krijgen we een gelikte, moderne versie van italodisco voorgeschoteld - wat op zich niet gek is aangezien ook andere hedendaagse Scandinavische artiesten, zoals Todd Terje en Lindstrøm, furore maakten met hun geüpdatete versie van disco (ook wel nu-disco genoemd) - met een euforisch tweede bedrijf. Een echte handjes-in-de-lucht track, die bovendien door een breed publiek gewaardeerd zal worden, zoals we ook al merkten in de MuMeAfrekening, waar hij een heus hitje werd.
Flipside: Mirror People - Kaleidoscope [Psychemagik Remix]

24. FOLD - Mill's Theme
Release: Mill’s Theme 12" (2017)
Heb ik al gezegd dat ik een sucker ben voor tracks met een langzame, subtiele opbouw? Op deze plaat, gebouwd rond samples van Evan Pyramids Never Gonna Leave You, wordt laagje voor laagje een fijne dubby housetrack ontvouwd, waarin de funky gitaarriff steeds verder naar de voorgrond wordt getrokken. De claps en hi-hats geven het geheel een flinke punch mee, en na een rustmomentje ergens halverwege het nummer worden langzaam de smakelijke vocalen ingemixt. Dit is een track die op het eerste gezicht niet zo speciaal lijkt, maar waar ik de afgelopen jaren, sinds ik hem hoorde in Leon Vynehalls Essential Mix, steeds weer naar terug heb gegrepen, en meer en meer waardering voor heb gekregen.
Flipside: Mr. Tophat & Art Alfie - King Hassan (Shutted Blinds 3:pm)

23. Jon Hopkins - Open Eye Signal
Release: Immunity (2013)
Laat ik er nog maar eens een unanieme klassieker ingooien. Open Eye Signal is een productioneel hoogstandje van Jon Hopkins, die naast dikke melodische techno ook graag flirt met ambient en neoklassiek. Veel van zijn tracks vind ik erg lekker, maar hebben niet echt een hoge replay value – ze gaan na verloop van tijd toch wat vervelen. Die vlieger gaat mijns inziens niet op voor Open Eye Signal, though. De onheilspellende sfeer wordt gezet door de dissonante tonen en diepe bassen, en aangedikt door de stroperig geprogrammeerde en gemanipuleerde drums. Dat maakt het geheel al een top-tier track wat mij betreft, maar het is die allerlaatste beatswitch op driekwart van de speeltijd die dit een uitzonderlijk nummer maakt. Aphex Twin, een artiest die ik enorm hoog heb zitten maar vaak toch iets te leftfield en ondansbaar is en daardoor misschien wel de grootste ontbrekende naam is in mijn lijst, kijkt tevreden mee. Oh, en dit is weer zo’n track waarbij de video het nummer extra glans geeft, ik zou aanraden om die erbij te pakken.
Flipside: Jon Hopkins - Open Eye Signal [George FitzGerald Remix]

22. Ø [Phase] - Perplexed [Rødhåd's Extended Mix]
Release: Remixed 12" (2014)
Deze minimalistische plaat is voor mij het schoolvoorbeeld van hoe techno hoort te klinken. De kick en subbass pompen genadeloos door onder het goedkeurende oog van opstijgende, onheilspellende synths en dubby bliepjes, die gezelschap krijgen van meer en meer nieuwe laagjes naarmate het nummer vordert. Buitenaardse muziek.
Flipside: Slavik Bortko - Untitled

21. Totally Enormous Extinct Dinosaurs - Garden [Calibre Remix]
Release: Garden (Calibre Remixes) 12" (2011)
De luchtige liquidplaat bij uitstek, deze remix van de Noord-Ierse producer Calibre - die wat drum & bass producers betreft met kop en schouders boven het maaiveld uitsteekt. Het origineel van T.E.E.D. is al een gave pop/dance track, maar Calibre flipt de vocalen en synths op indrukwekkende wijze, en voegt er de kenmerkende organische drumpatronen en ultradiepe bassen aan toe om er een prachtig lichtvoetige, zomerse d&b plaat van te maken. Ik heb me laten vertellen dat dromen waarin je kunt vliegen tot de beste droomervaringen behoren, en nou heb ik dit zelf helaas nog nooit (bewust) meegemaakt: mocht ik daar een soundtrack voor kiezen, dan zou dit mijn eerste keuze zijn.
Flipside: Joe Goddard - Gabriel [Calibre Remix]

Die van Jon Hopkins en Ø

Ø [Phase] - Perplexed kende ik nog niet, mooie ontdekking.

Wordt de Spotify-lijst trouwens ook nog ge-update?

Nog een vraagje, heb je toevallig ook een Spotify-lijstje met alle flipsides? Ik luister namelijk graag in afspeellijsten tijdens werk!

Dat eerste zal ik vanavond doen, als ik weer mijn computer heb! Gooi ik gelijk de volgende update erin.

Ik zal aan het einde wel een grote playlist maken met alles wat op Spotify staat.

20. Melchior Productions Ltd. - The Blessing
Release: The Return of the Cosmic Kids 12" (2014)
Misschien wel het lelijkste afgemixte nummer van de lijst, ik heb hier op verschillende plekken discussies over gelezen en de consensus is toch dat die lo-fi textuur van het nummer opzettelijk is - het ligt dus niet aan de kwaliteit van de rip die op YouTube te horen is, zo klinkt dit nummer ook op plaat. Ik zou wel eens willen horen hoe het klinkt als het niet zo korrelig en dof was afgewerkt, misschien was het dan nog wel een mooier nummer geweest, misschien juist niet, maar het is af te zien aan de hoge notering in deze lijst dat ik me er in ieder geval niet aan kan storen. Weer een diepe, dubby housetrack waarin affectief effectbejag niet wordt geschuwd. Emotionele synths en op verschillende manieren geïntegreerde vocal samples die door de gruizige lagen heen dringen maken dit weer eentje om de huilpet van de kapstok te halen.
Flipside: Thomas Melchior - Father

19. Kollektiv Turmstrasse - Tristesse
Release: Tristesse 12" (2007)
Ik heb twee absolute favorieten van Kollektiv Turmstrasse, die beide uit een verschillend vaatje tappen. De ene is Sorry I Am Late, een belachelijk dikke clubstamper met hiphopinvloeden en een bassline om je vingers bij af te likken, maar die heeft al in Dance Lovers lijstje gestaan. De andere, die hier nog niet gedropt was en ik net zo lekker vind, is deze Tristesse, een melodische minimaltrack met een veel langdradigere en subtielere opbouw. De mechanische drums en ratelende gitaarsynths contrasteren heel mooi met de organische strijkers, het geheel klinkt heel harmonieus, en er wordt laagje voor laagje opgebouwd naar een kort stiltemoment. Net als bij de YouTubevideo van Villalobos' Dexter heeft iemand ervoor gekozen om fragmenten van een film achter het nummer te monteren, en weer is het een bewonderenswaardige keuze: de beelden van Disneys Fantasia passen zo perfect bij het nummer, dat ik enige tijd heb gedacht dat dit de officiële video was.
Flipside: Acid Pauli - Nana

18. Four Tet - Love Cry
Release: There Is Love in You (2010)
Hoewel Four Tet met de Ringer EP al zijn eerste voorzichtige stapjes richting de four to the floor muziek had gezet, markeerde There Is Love in You het moment dat hij echt de deur naar de club opentrok. Met Love Cry laat Hebden al duidelijk merken dat hij graag speelt met anticipatie - de manier waarop hij dat vaak doet is voor mij een belangrijke reden om hem zo hoog te waarderen. Als je eenmaal goed bekend bent met Love Cry, verlang je telkens als je het nummer hoort naar het moment waarop de bassline waar de hele tijd al naar gehint wordt zich eindelijk volledig openbaart, en hoewel dat stukje van het nummer steeds in een wervelwind voorbij vliegt, wordt de weg ernaartoe zo spannend uitgetekend dat je er eigenlijk niet bij stilstaat. Op Dour heb ik eens een liveset gezien waarin Four Tet Love Cry nog verder uitrekte, tot minstens een kwartier, en dat laatste stuk met die lekkere bassline heel lang liet duren, tot genoegen van de dansende massa.
Flipside: Four Tet - Pyramid

17. Undo - 3,9 Grados en la Escala Richter
Release: Summer Split 2 (2014)
Misschien wel het minst bekende nummer uit mijn lijst, deze relatief simpele, maar dodelijk effectieve housetrack van de Spaanse producer Undo. De off-tempo, mechanisch golvende zaaggeluiden op de achtergrond zetten de onheilspellende toon, die wordt doorgetrokken met de dikke bassline en het terugkerende spookachtige melodielijntje. De lage BPM maakt het geheel nog spannender, vind ik altijd, al klinkt de track op hoger tempo nog steeds goed.
Flipside: ALIEN ALIEN - Sambaca

16. DJ Sprinkles - Grand Central Part I [MCDE Bassline Dub]
Release: Sisters, I Don’t Know What This World Is Coming To 12" (2009)
Nou hoorden we op de vorige track al een epische bassline, deze extreem diepe edit van een DJ Sprinkles nummer door Motor City Drum Ensemble gooit er nog een schepje of twee bovenop. Perfect gebruik van reverb ook door de Duitser, die als DJ uitblinkt door de manier waarop hij balanceert tussen house, disco en techno, maar dus ook een puike producer is. Een vettere bassline gaan we in deze lijst niet meer te horen krijgen.
Flipside: Motor City Drum Ensemble - Escape to Nowhere

Love Cry

Belandt ieder jaar weer moeiteloos op mijn Zomer playlist.

15. Michele Mininni - Hyper Martino [Red Axes Remix]
Release: Hyper Martino 12" (2016)
Waar Dance Lover het origineel van deze track al in het zonnetje zette, geef ik dik de voorkeur aan deze remix door het Israëlische duo Red Axes. Deze mannen zijn enorm breed geïnteresseerd en begenadigd voor het maken van psychedelische muziek, want ze maken zowel akoestische surfrock als dikke techno, waarbij die psychedelische kwaliteit de enige rode draad is. Het abstracte nummer Hyper Martino is wat dat betreft een perfecte kandidaat voor een Red Axes remix, en het resultaat mag er dan ook wezen: het nummer stampt lekker door, en de trompetjes die in het origineel de climax verzorgen, worden hier vertraagd en naar de voorgrond gehaald als het belangrijkste element van het nummer.
Flipside: Autarkic - Rotation! Rotation! [Red Axes Remix]

14. Leon Vynehall - Time
Release: DJ-Kicks EP (2014)
Deze track is met stip mijn meest recente ontdekking uit mijn lijst, maar behaalt met reden een enorm hoge finish. Nou steek ik mijn waardering voor Leon Vynehall sowieso niet onder stoelen of banken, maar voor mij had hij geen absolute toptracks in zijn repertoire - tot ik enkele maanden geleden op deze track stuitte op Will Sauls DJ-Kicks mixalbum. De drums zijn typisch Vynehall, lichtvoetig en organisch, en zorgen zoals veel van zijn pure housenummers voor een heel prettige drive, maar die bloedmooie tragische synths die binnenvallen tillen het geheel naar het volgende niveau.
Flipside: Pachanga Boys - Time

13. Burial + Four Tet - Nova
Release: Nova 12" (2012)
Burial en Four Tet, volgens iedere objectieve standaard twee van de meest interessante producers van het afgelopen decennium - grapje natuurlijk, maar niet echt -, halen veel plezier uit het deconstrueren van UK garage. Ze hebben dit ook een paar keer uitermate succesvol samen gedaan, met het sprookjesachtige Nova voor mij als absolute hoogtepunt. De wollige pianostabs zijn heerlijk, de drums en de manier waarop de vocal samples worden gemanipuleerd en ingezet klinken zoals alleen deze twee ze kunnen laten klinken.
Flipside: Burial & Four Tet ft. Thom Yorke - Ego

12. Calibre - Broken
Release: Even If… (2010)
Tsja, Calibre. Moest ik mijn lijst objectief samenstellen en geen rekening houden met het aantal nummers per artiest, dan had ik misschien wel tien van zijn tracks genomineerd (zoals Even If, I Can’t Get Over You, Bellamee, Run Away, en nog een hele rits aan remixen…). Nu hou ik het bij een remix en een origineel, met deze Broken als vaandeldrager voor de karakteristieke Calibresound. Hoewel Dominick helemaal geen goede zanger is, weet hij toch op verschillende tracks zijn stem zo te integreren in de productie dat het heerlijk klinkt, wat al een kunst op zich is. Maar het is de hele productiestijl - van de basis, de drums & bass, de vlekkeloze drumpatronen en de bassen dieper dan de Marianentrog, tot de details, met die hoge trancey synths, de glinsterende geluidjes, en die nostalgische sax - waarmee Calibre op Broken laat zien de beste in het vak te zijn.
Flipside: DRS ft. LSB & Tyler Daley - The View

11. Mount Kimbie - Made to Stray
Release: Cold Spring Fault Less Youth (2013)
Een track waar ik erg goede herinneringen aan heb. Mijn voormalige huisgenoot en ik besloten enkele jaren geleden een impulsieve roadtrip te maken, waarbij we in zijn cabrio (een felrode Honda S2000) naar A Coruña toogden, en vervolgens per ongeluk op een lokaal reggae- en dubfestival stuitten, waar we vervolgens een week zijn gebleven. Made to Stray was één van de voornaamste soundtracks voor deze reis. Maar ook los van de emotionele waarde is dit een persoonlijke favoriet, een ontzettend gaaf psychedelisch post-dubstepnummer waarin subtiel naar het korte stukje met vocalen wordt toegewerkt.
Flipside: Mount Kimbie - Carbonated

10. Floating Points - King Bromeliad
Release: King Bromeliad 12" (2014)
Sam Shepherd is een producer met een karakteristieke sound met karakteristieke elementen - vaak doffe kicks, wollige synths, livedrums, jazz-invloeden - die op King Bromeliad ultiem tot hun recht komen. Het nummer speelt zich, zoals veel van zijn nummers, af als een lange jamsessie, waarin de elementen, als de leden van een jazzband, één voor één naar de voorgrond worden gehaald om een stukje in de spotlight te spelen - verschillende synthlagen, xylofoons, dikke funky bassen, fluisterende percussie. Het geheel is perfect gepolijst afgewerkt, maar door die live-feeling klinkt het (voor mij tenminste) nergens kunstmatig of te gladjes. Een speciale vermelding voor de gave intro, waarin de suggestie wordt gewekt dat je vanaf de straten van Londen de nachtclub binnenloopt, je hoort het nummer steeds prominenter, eerst als vanuit de entree van de club, en de stemmen van pratende mensen sterven pas weg om plaats te maken voor een ‘drop’ waarmee de volwaardige track invalt. Nog even een grappig stukje achtergrondinformatie, die niet geheel triviaal is: naast ervaring als vinyl-DJ, solo-performer, bandleider (sommige van zijn muziek valt meer onder jazz dan onder dance), en producer, heeft Floating Points ook een doctoraat in neurowetenschappen. De programmeerkennis die hij daarbij heeft opgedaan heeft hem ongetwijfeld geholpen zijn eigen pad als muzikant te banen.
Flipside: Niles Cooper - Joe’s Gruv Juuc

09. Dusky ft. Wiley - Sort It Out Sharon
Release: Outer (2016)
Ik heb het vaker gezegd, ik zeg het nog steeds graag, en het zal vast niet de laatste keer zijn dat ik het zeg: dikke vette UK house met een Britse rapper is een onversmadelijke combinatie, en ik zou graag willen dat er meer van gemaakt wordt - of niet dan, 123poetertjes? Sort It Out Sharon is voor mij het schoolvoorbeeld van hoe lekker die combinatie kan werken zonder afgezaagd te worden. Van mij mag het best nog afgezaagder dan dit hoor, maar de productie van Dusky vind ik wel zo goed bedacht, met al die industriële geluiden die eigenlijk niet in muziek thuis lijken te horen, en de ingebakken anticipatie waardoor het ontbreken van kicks en hihats in sommige delen van de track amper opvalt. Gooi die gruwelijke raps van Wiley, grimeveteraan van het eerste uur, erbij, en je hebt een track voor de eeuwigheid. Dat stukje dat het nummer even wegvalt en de beste man invalt met “BBK in the place, like blam / Look into my face and you know who I am” zet mijn hoofd iedere keer vol in nekbreekstand. Oh, en laten we de video niet vergeten, de surreële negatieve zwartwitbeelden van mensen in een staalfabriek (?) werken passen gevoelsmatig perfect.
Flipside: Dusky - Skin Deep

08. Burial - Street Halo
Release: Street Halo 12" (2011)
Hij kwam al eerder voorbij, maar Will Bevan verdient naar mijn mening nog wel een tweede plekje in de spotlight met de meest clubbestendige track uit zijn catalogus. De eerste keer dat ik Street Halo hoorde moest ik er niets van hebben, ik heb het wel geprobeerd omdat eerder werk van Burial wel naast de drum & bass in mijn muzikale straatje paste, maar 4/4 dansmuziek was destijds nog niets voor mij. Enter de FabricLive van Four Tet, via MusicMeter opgepikt en meegenomen in de auto naar Dour 2012, waar het gehele mixalbum uitgroeide tot onze soundtrack van het festival en één van mijn favoriete albums. Op deze mix leidt Street Halo de overgang naar duistere techno in, een overgang die het later een stuk gemakkelijker heeft gemaakt om het genre te waarderen. Ondanks de doordenderende kicks is het meer dan een simpele beukplaat: het blijft een Burial (we zouden die manier van spreken over moeten nemen vanuit de kunstwereld, zeker bij geluidsKunstenaars met een grote K, wat Burial is). Telkens is het weer genieten van de gruizige productie, de wanhopige vocal samples, de zuigende bassline, en de stampende beats.
Flipside: Burial - Loner

07. Lindstrøm - I Feel Space
Release: I Feel Space 12" (2005)
I Feel Space is dikke nu-disco, en zoals ik al eerder aangaf moet je voor de crème de la crème van dit subgenre, dat zich zo’n beetje tussen Italo, electro, en deep house in bevindt, in Scandinavië wezen. Hans-Peter Lindstrøm is één van de stamhoofden van de beweging, en is nooit bang om de jazzy of anderszins experimentele kant op te gaan, maar met deze track gaat hij niet voor moeilijkdoenerij of subtiliteit, maar voor een lekker psychedelische clubtrack waar je me bij wijze van spreken wakker voor mag maken. Alles klinkt heerlijk bij elkaar zonder te gemakkelijk te worden, en hoewel ik deze nog nooit op de dansvloer heb mogen horen kan ik me zo voorstellen dat het effect de euforie van menige clubkraker toch zeker zou evenaren. Naar mijn bescheiden mening is dit de ultieme poster boy voor nu-disco. Inspector wie?
Flipside: hubbabubbaklubb - Mopedbart

Goed punt, Inspector Norse is tof maar mag nog niet eens in de schaduw staan van I Feel Space

Omg, gewoon even Sort It Out Sharon in je toptien Heb er eigenlijk nooit bij stilgestaan dat die ook aanspraak maakt op een lijstje als deze maar nu moet ie er bij mij eigenlijk ook wel in.

I Feel Space > Inspector Norse, maar allebei briljant!

Ook blij met Dusky en het fantastische, pulserende Street Halo!

Sort It Out Sharon

Beetje teleurgesteld dat ik daar niet word getagd. Dat was nog wel zo'n enorme hit in mijn Afrekening

He ja, ik zie het. Ik kan me nog vooral herinneren dat Niek hem laatst nog ergens noemde, maar wij hebben hem (samen met herman en Dance Lover) zelfs nog enige tijd in de weeklijst gehouden destijds...

Sorrie, Arry. Kusje erop.

Ik kende hem ook door Arrie, in de Witte Trui nog wel

06. Commix - Be True
Release: Call to Mind (2007)
Ik heb al gezegd dat Calibre niet te evenaren is als drum & bass producer, maar mijn favoriete plaat is van de heren (tegenwoordig een enkele heer) van Commix - sorry, Dominick. Painted Smile werd hier al eerder genoemd als één van de beste drum & bass nummers aller tijden, maar omdat ik die enkele jaren terug al in mijn normale top 100 had staan, en de mannen met Be True een gelijkwaardige track in hun catalogus hebben, ga ik voor deze als de hoogst genoteerde dnb-plaat in mijn lijst. Een bijkomend voordeel van Be True is dat hij werkelijk altijd werkt - ik heb hem gehoord in setjes die uit allerlei stijlen van drum & bass putten, van de voor de hand liggende diepe wateren van klassieke liquid tot de geglazuurde kauwgomballenvariant van mainstream drum & bass; ik heb hem zelfs twee keer gehoord als rustmoment in de knallende neurofunksets van Noisia. Ik hoef het er niet bij te zeggen, maar ik doe het toch: het nummer zelf is ook schitterend, met die vocal sample, de strijkers, de klaterende drums, de intense bassen, ga zo maar door.
Flipside: Commix - Belleview [dBridge Belle Reviewed Remix]

05. James Holden - 10101
Release: The Idiots Are Winning (2006)
Een fantastische melodische technoplaat, van een uitzonderlijke producer die ik misschien buiten enkele nummers lang niet zo hoog heb zitten als veel anderen (hij wordt vaak wel erg verafgood, is mijn ervaring), maar die ik vanuit technisch oogpunt altijd wel kan waarderen. Dit 10101 is voor mij toch wel van uitzonderlijke klasse, een nummer dat zo veel intensiteit, spanning, harmonie, variatie, speelsheid in zich verenigt dat hij zich ferm tussen mijn favoriete nummers heeft genesteld. En natuurlijk is Holden technisch gezien wel een uitzonderlijk knappe producer. Ik vertelde eerder al dat ik een avondje tot diep in de nacht allerlei persoonlijke klassiekers ging terugluisteren met een vriend toen die een set goede studiospeakers had aangeschaft. Nou, voor mij was 10101 toch wel de grote winnaar van de avond. We waren beide zwaar onder de indruk van de manier waarop geluidjes verschoven en vervormden, hoe helder alle bliepjes en knispertjes van elkaar te onderscheiden waren, hoe vol de synths klonken, en hoe perfect al die elementen samenkwamen.
Flipside: Holden - Blackpool Late Eighties

04. Tame Impala - Let It Happen [Soulwax Remix]
Release: Currents (B-Sides & Remixes) (2017)
Het zal mijn medeliefhebbers van dancemuziek hier vast vaker gebeuren: je draait een remix helemaal grijs, en als je dan het veel bekendere en meer gewaardeerde origineel hoort, weet die eigenlijk niet in de buurt te komen van de versie die jij kent. Dit zal echter niet veel mensen zijn gebeurd bij Let It Happen, zeker niet bij de gemiddelde bezoeker op MusicMeter, waar dit nummer, ook gezien de hoge notering bij De Witte Trui, tot de absolute klassiekers van de afgelopen paar jaar kan worden gerekend. Ik heb verder niets met Tame Impala, en om eerlijk te zijn ook niets met Soulwax, daarom werd ik er ook niet warm of koud van toen mijn toenmalige huisgenoot me vertelde dat die track die hij de laatste tijd steeds opzette een remix van Tame Impala door Soulwax was. Maar het is zo’n gave en unieke herinterpretatie, waarbij de psychedelische basis van het nummer met een moddervette funky bassline wordt uitgebouwd tot… tja, haast een soort disconummer? Inmiddels heb ik deze remix zo veel gehoord, dat ik het (overigens zeker meer dan prima) origineel pas echt lekker vind als die gitaren tegen het einde binnenvallen.
Flipside: Antenna - Love 66

Stop even met mijn top te spoilen, alsjeblieft.

03. DJ Metatron - Oh Ah
Release: U’ll Be the King of the Stars 12" (2014)
Weer een track die al eerder is genomineerd in dit topic, door -SprayIt- welteverstaan, maar hoewel DJ Metatron (alias Traumprinz, daar heb je hem weer) genoeg andere uitmuntende tracks heeft die ik op deze plaats zou kunnen neerzetten (check vooral de EP waar deze vanaf komt, die is buitenaards goed), kunnen die niet op tegen de glorieuze simpliciteit van het prachtige Oh Ah. Dit is een oefening in muzikale ruimtelijkheid, in subtiele productie, in hoe je met een less is more mentaliteit soms de sterkste emoties op kunt roepen. De leegte doet hier een groot deel van het werk; daardoor zijn die bijna onhoorbare synths op de achtergrond zo heilzaam, en daardoor komen alle details van het nummer zo hard binnen. Telkens als die eerste ‘oh!’ - de ‘169 Aaaah!’ sample uit de Roland M-DC1 die iedereen waarschijnlijk kent van deze tijdloze klassieker - binnenvalt kan je mij wel opvegen. Of anders wel bij die stomende hihats die er even later bij komen kijken.
Flipside: nthng - It Never Ends

02. Roy Davis Jr. ft. Peven Everett - Gabriel [Live Garage Version]
Release: Gabriel 12" (1997)
Na het zwaarmoedige minimalisme van Oh Ah komt de zonnige speelsheid van deze track nóg lekkerder binnen. De prijzenkast van Roy Davis Jr. en Peven Everett staat stampvol hypothetische prijzen die ik aan Gabriel uit zou willen reiken: meest organische UK garagenummer, lekkerste meezinger voor onder de douche, vrolijkste trompetloopje, moeilijkste nummer om boos op te blijven, leukste onverwachte encore. Een nummer dat nooit op het verkeerde moment komt. Pauze op werk? Komt u maar. Fietsend door de kou? Hiermee ben ik zo weer warm. Midden in de nacht in de club als ik op het punt sta om weg te gaan? Dan blijven we toch nog even. Liggend in een hangmat op een tropisch eiland? Fuck yeah. Voor deze ongelofelijk fijne niets-aan-de-hand-muziek wil ik eigenlijk altijd wel even tijd maken.
Flipside: Peven Everett - Put Your Back Into It