Genres /
Electronic /
De dance top 100 van...
4
geplaatst: 1 mei, 13:43 uur
Sorry voor de vertraging. Vandaag heb ik vrij (Leve Dag van de Arbeid) dus ik zal de opgelopen schade vandaag inhalen met meerder rijtjes en er vanaf dan de vaart flink achter zetten zodat ik over 2 weken ongeveer klaar ben.
60. Unders – Syria (Satori Remix)
We trappen af met de strijdersmars van Satori, een Nederlandse DJ met Servische en Zuid-Afrikaanse roots. Zijn artiestennaam is dan weer een Japans-boeddhistische term en de titel van dit nummer is Syria. Een wereldburger is het zeker. Hij verwerkt al deze verschillende roots en genres waarmee hij in aanraking is gekomen dan ook veelvuldig in zijn muziek. En deze man heeft heel wat in zijn mars, ik zou hem graag nog een keer zien met zijn Band From Space, waarmee hij onder andere deze schitterende set voor Cercle maakte bij Fort Louvois in Frankrijk. Het lijkt wel alsof hij naar aanleiding van de vreselijke gebeurtenissen in Syrië de afgelopen jaren een lofzang heeft willen maken naar de pracht van het land, die er nog steeds is, maar helaas ook deels is afgebroken door de vechtende partijen. Deze track blijft me maar verbazen door de ongelooflijk complexe ritmes en de vele instrumenten en voice samples die hij weet te kneden tot één geheel. Meesterwerkje. Hét moment: vanaf 4:30, waar de strijdbare stemmen een naderende oorlog aankondigen, de gebeden die erna ter gehore worden gebracht om vervolgens het geweld te laten uitbarsten.
59. Joep Mencke – Faifoo
Dit is er een voor de echte space. Het is zo’n nummer waar je je helemaal in kan verliezen. Het begint meteen intens met de ijzige vrouwelijke stem, daarna valt de tranentrekkende beat er heel subtiel in. Mijn naamgenoot Joep Mencke verweeft, net als menig ander DJ in mijn lijst, exotische culturen door de muziek heen. Dat beperkt hij hier tot alleen aan het begin van het nummer, erna ontvouwt zich een prachtig schouwspel van dreigende klanken. Van de zachte tot de harde stukken voel je continu de spanning zonder dat het nummer ergens écht helemaal uitbarst. Dat hoeft ook niet, ik vind het mooi hoe hij het wat minimalistisch houdt en juist door dat schouwspel in klanken en melodieën laten je dagdromen.
58. Alexander Kowalski – Speaker Attack
Aan de titel van dit nummer is niets gelogen want allemachtig, wat een genietbare aggressie laat hij door de speakers vloeien. Vanaf seconde 1 is duidelijk dat dit een ongenadige stamper van jewelste is. Dit nummer zit zo goed in elkaar, die synthesizer rond 1.40 zorgt ervoor dat dit niet enkel puur plat stampen is, maar geeft een hele fijne dimensie mee aan dit nummer, waardoor de beukende beat juist nog meer indruk maakt. Uit 2002 dateert dit alweer, nog steeds even tijdloos. Dit zijn de nummers waarmee je dansvloeren compleet op z'n kop kan zetten.
57. Gregor Treshner – A Thousand Nights
De mooie tracks blijven elkaar maar opvolgen. Het is dan ook mijn eigen lijst natuurlijk. Over het algemeen heb ik niet zoveel met deze DJ, maar hij heeft een aantal schoten in de roos zoals deze. Dit nummer is overigens vrij duidelijk gebruikt door Ten Walls voor Walking With Elephants, een nummer dat verbleekt bij dit nummer, die een veel betere drive heeft door de dwingende baslijn en ook de melodie komt hier een stuk beter tot zijn recht. Dit tovert toch altijd een grote glimlach op mijn gezicht, een hoogtepunt uit het deep house-genre.
56. Motor City Drum Ensemble - L.O.V.E.
Motor City Drum Ensemble bracht in 2011 zijn DJ-Kicks uit, een mix die zeker tot het rijtje allerbesten uit de serie behoort. Sterker nog, een van de mixen die ik het allervaakste op zet. Van het moment dat hij met Sun Ra de deur naar de kosmos opent, wordt je meegenomen op een muzikale reis die je vele mooie genres en plekjes biedt. Tegen het einde van deze mix vinden we deze eigen geproduceerde parel terug. Een track die de mix perfect samenvat, de altijd aanwezige groove, spanning die er door synths wordt ingebracht en de goed gekozen voice samples (Talking Heads!). Motor City Drum Ensemble staat heel hoog op mijn wensenlijstje om nog een keer live te zien. Iemand ze al een keer gezien?
60. Unders – Syria (Satori Remix)
We trappen af met de strijdersmars van Satori, een Nederlandse DJ met Servische en Zuid-Afrikaanse roots. Zijn artiestennaam is dan weer een Japans-boeddhistische term en de titel van dit nummer is Syria. Een wereldburger is het zeker. Hij verwerkt al deze verschillende roots en genres waarmee hij in aanraking is gekomen dan ook veelvuldig in zijn muziek. En deze man heeft heel wat in zijn mars, ik zou hem graag nog een keer zien met zijn Band From Space, waarmee hij onder andere deze schitterende set voor Cercle maakte bij Fort Louvois in Frankrijk. Het lijkt wel alsof hij naar aanleiding van de vreselijke gebeurtenissen in Syrië de afgelopen jaren een lofzang heeft willen maken naar de pracht van het land, die er nog steeds is, maar helaas ook deels is afgebroken door de vechtende partijen. Deze track blijft me maar verbazen door de ongelooflijk complexe ritmes en de vele instrumenten en voice samples die hij weet te kneden tot één geheel. Meesterwerkje. Hét moment: vanaf 4:30, waar de strijdbare stemmen een naderende oorlog aankondigen, de gebeden die erna ter gehore worden gebracht om vervolgens het geweld te laten uitbarsten.
59. Joep Mencke – Faifoo
Dit is er een voor de echte space. Het is zo’n nummer waar je je helemaal in kan verliezen. Het begint meteen intens met de ijzige vrouwelijke stem, daarna valt de tranentrekkende beat er heel subtiel in. Mijn naamgenoot Joep Mencke verweeft, net als menig ander DJ in mijn lijst, exotische culturen door de muziek heen. Dat beperkt hij hier tot alleen aan het begin van het nummer, erna ontvouwt zich een prachtig schouwspel van dreigende klanken. Van de zachte tot de harde stukken voel je continu de spanning zonder dat het nummer ergens écht helemaal uitbarst. Dat hoeft ook niet, ik vind het mooi hoe hij het wat minimalistisch houdt en juist door dat schouwspel in klanken en melodieën laten je dagdromen.
58. Alexander Kowalski – Speaker Attack
Aan de titel van dit nummer is niets gelogen want allemachtig, wat een genietbare aggressie laat hij door de speakers vloeien. Vanaf seconde 1 is duidelijk dat dit een ongenadige stamper van jewelste is. Dit nummer zit zo goed in elkaar, die synthesizer rond 1.40 zorgt ervoor dat dit niet enkel puur plat stampen is, maar geeft een hele fijne dimensie mee aan dit nummer, waardoor de beukende beat juist nog meer indruk maakt. Uit 2002 dateert dit alweer, nog steeds even tijdloos. Dit zijn de nummers waarmee je dansvloeren compleet op z'n kop kan zetten.
57. Gregor Treshner – A Thousand Nights
De mooie tracks blijven elkaar maar opvolgen. Het is dan ook mijn eigen lijst natuurlijk. Over het algemeen heb ik niet zoveel met deze DJ, maar hij heeft een aantal schoten in de roos zoals deze. Dit nummer is overigens vrij duidelijk gebruikt door Ten Walls voor Walking With Elephants, een nummer dat verbleekt bij dit nummer, die een veel betere drive heeft door de dwingende baslijn en ook de melodie komt hier een stuk beter tot zijn recht. Dit tovert toch altijd een grote glimlach op mijn gezicht, een hoogtepunt uit het deep house-genre.
56. Motor City Drum Ensemble - L.O.V.E.
Motor City Drum Ensemble bracht in 2011 zijn DJ-Kicks uit, een mix die zeker tot het rijtje allerbesten uit de serie behoort. Sterker nog, een van de mixen die ik het allervaakste op zet. Van het moment dat hij met Sun Ra de deur naar de kosmos opent, wordt je meegenomen op een muzikale reis die je vele mooie genres en plekjes biedt. Tegen het einde van deze mix vinden we deze eigen geproduceerde parel terug. Een track die de mix perfect samenvat, de altijd aanwezige groove, spanning die er door synths wordt ingebracht en de goed gekozen voice samples (Talking Heads!). Motor City Drum Ensemble staat heel hoog op mijn wensenlijstje om nog een keer live te zien. Iemand ze al een keer gezien?
2
geplaatst: 5 mei, 12:15 uur
55. Omar S – The Shit Baby
Ik denk dat dit nummer wel bij -SprayIt- in de smaak zou kunnen vallen, het doet me namelijk erg denken aan Code 718 - Equinox [Henrik Schwarz Mix]. Het heeft dezelfde jazzy touch, maar krijgt door de beat ook een goede drive mee. Over die beat gaat Omar S helemaal los met een pianosolo die z’n weerga niet kent, prachtig! De mooiste pianosolo vind ik nog altijd Uncertain Smile van The The, maar dit komt toch aardig in de buurt! Hoorde deze voor het eerst op een festival in de vroege ochtend uurtjes met de opkomende zon, was een perfect moment.
54. Worakls – Elea
Hoe introduceer je vrienden die nog niet zo bekend zijn met elektronische muziek tot dit prachtige genre? Worakls is je man. Door het te framen als dance gecombineerd met klassieke muziek, krijg je mensen toch wel makkelijk om. Toen ik vorig jaar in Brno, Tsjechië studeerde zag ik dat Worakls naar de enige technoclub die de stad heeft zou komen. Het lukte me om mijn net gemaakte vrienden te overtuigen om te gaan en het werd een topavond. Ze bedankte me meermaals voor het introduceren tot deze muziek. Worakls is een vrij grote naam en het was daarom vrij uniek om hem in een intieme setting te zien, aangezien er opgeteld denk ik slechts 100 mensen waren. Na afloop kon ik hem nog een handje schudden en bleef hij nog even in de club hangen. Een maand later hebben het nog even dunnetjes over gedaan, maar dan in Wenen. Dat werd, niet door Worakls toedoen, een kleine teleurstelling. Pratersauna is met afstand de minste club waar ik geweest ben, aangezien ze het een goed idee vonden om waar eigenlijk de dansvloer zou moeten zijn een veel te grote bar te bouwen, wat tot gevolg had dat het veel te druk was en geen ruimte. Tel daarbij op dat je in Oostenrijk in clubs mag roken wat het enorm benauwd maakte. Nee, ik zal me vooral de ervaring in Brno positief herinneren, waarbij dit nummer een van de hoogtepunten in de set was, Worakls zet live er altijd even een extra tandje bij, wat zijn epische muziek nog wat indrukwekkender maakt.
53. Acid Arab - Stil
Een van de vrienden waarmee ik ging introduceerde me later eens tot dit nummer. Acid Arab is een duo uit Parijs die oriëntaalse muziek combineert met dance-muziek. Deze muziek is al tot in den treure voorbij gekomen in mijn top 100, maar ik kan er simpelweg geen genoeg van krijgen. Het is een combinatie die dan ook heel goed werkt, omdat de Oosterse muziek uitstekend leent om te vervlechten met spannende dreunende beats. Hier bijvoorbeeld, de spanning voel je vanaf de eerste tonen in de stevige beat die je vooral op goede boxen door het hele huis voelt trillen. De hook is erg pakkend, ik probeer het dan ook altijd mee te zingen. Als op gegeven moment de gitaar invalt, kan je me al helemaal oprapen, wat een sfeer wordt er neergezet!
52. Audion – Mouth To Mouth
De opbouw van dit nummer is zo goed dat het eigenlijk frustrerend is. Het skelet van het nummer wordt gevormd door een heel simpel deuntje, waar je het vervolgens 13 minuten mee moet doen. Audion gebruikt deze basis om allerlei fratsen uit te halen, het nummer zwelt weer aan en weer af en continu heb je het gevoel dat er een drop gaat komen. Maar vervolgens neemt hij weer gas terug en keert hij weer terug naar het simpele melodietje van het begin. Eigenlijk zit er geen enkele echte drop in het 13 minuten durende nummer, maar voel je je toch heel voldaan aan het einde van de rit. Mooie trip!
51. Disclosure – When A Fire Starts To Burn
Disclosure was mijn introductie tot de elektronische muziek. Rond 2012/2013 kwamen ze in no time op als de next big thing in Engeland. Ik was rond die tijd groot fan en volgde de groep op de voet. Voor mij was het perfect, vanwege de toegankelijkheid van de muziek en vanwege de leuke gastartiesten die ze altijd gebruiken voor de vocalen. Laatst nog bijvoorbeeld met Fatoumata Diawara, wat een erg gaaf resultaat opleverde. Verder moet ik zeggen dat ik nog maar weinig naar de muziek van Disclosure luister, de houdbaarheidsdatum is vrij beperkt. Er is echter één track die ik nog altijd heel graag draai. Dit is een echte klapper met een hele fijne hook die je heerlijk mee kan schreeuwen en verder zitten er een aantal hele fijne drops in, vooral die eerste.
Ik denk dat dit nummer wel bij -SprayIt- in de smaak zou kunnen vallen, het doet me namelijk erg denken aan Code 718 - Equinox [Henrik Schwarz Mix]. Het heeft dezelfde jazzy touch, maar krijgt door de beat ook een goede drive mee. Over die beat gaat Omar S helemaal los met een pianosolo die z’n weerga niet kent, prachtig! De mooiste pianosolo vind ik nog altijd Uncertain Smile van The The, maar dit komt toch aardig in de buurt! Hoorde deze voor het eerst op een festival in de vroege ochtend uurtjes met de opkomende zon, was een perfect moment.
54. Worakls – Elea
Hoe introduceer je vrienden die nog niet zo bekend zijn met elektronische muziek tot dit prachtige genre? Worakls is je man. Door het te framen als dance gecombineerd met klassieke muziek, krijg je mensen toch wel makkelijk om. Toen ik vorig jaar in Brno, Tsjechië studeerde zag ik dat Worakls naar de enige technoclub die de stad heeft zou komen. Het lukte me om mijn net gemaakte vrienden te overtuigen om te gaan en het werd een topavond. Ze bedankte me meermaals voor het introduceren tot deze muziek. Worakls is een vrij grote naam en het was daarom vrij uniek om hem in een intieme setting te zien, aangezien er opgeteld denk ik slechts 100 mensen waren. Na afloop kon ik hem nog een handje schudden en bleef hij nog even in de club hangen. Een maand later hebben het nog even dunnetjes over gedaan, maar dan in Wenen. Dat werd, niet door Worakls toedoen, een kleine teleurstelling. Pratersauna is met afstand de minste club waar ik geweest ben, aangezien ze het een goed idee vonden om waar eigenlijk de dansvloer zou moeten zijn een veel te grote bar te bouwen, wat tot gevolg had dat het veel te druk was en geen ruimte. Tel daarbij op dat je in Oostenrijk in clubs mag roken wat het enorm benauwd maakte. Nee, ik zal me vooral de ervaring in Brno positief herinneren, waarbij dit nummer een van de hoogtepunten in de set was, Worakls zet live er altijd even een extra tandje bij, wat zijn epische muziek nog wat indrukwekkender maakt.
53. Acid Arab - Stil
Een van de vrienden waarmee ik ging introduceerde me later eens tot dit nummer. Acid Arab is een duo uit Parijs die oriëntaalse muziek combineert met dance-muziek. Deze muziek is al tot in den treure voorbij gekomen in mijn top 100, maar ik kan er simpelweg geen genoeg van krijgen. Het is een combinatie die dan ook heel goed werkt, omdat de Oosterse muziek uitstekend leent om te vervlechten met spannende dreunende beats. Hier bijvoorbeeld, de spanning voel je vanaf de eerste tonen in de stevige beat die je vooral op goede boxen door het hele huis voelt trillen. De hook is erg pakkend, ik probeer het dan ook altijd mee te zingen. Als op gegeven moment de gitaar invalt, kan je me al helemaal oprapen, wat een sfeer wordt er neergezet!
52. Audion – Mouth To Mouth
De opbouw van dit nummer is zo goed dat het eigenlijk frustrerend is. Het skelet van het nummer wordt gevormd door een heel simpel deuntje, waar je het vervolgens 13 minuten mee moet doen. Audion gebruikt deze basis om allerlei fratsen uit te halen, het nummer zwelt weer aan en weer af en continu heb je het gevoel dat er een drop gaat komen. Maar vervolgens neemt hij weer gas terug en keert hij weer terug naar het simpele melodietje van het begin. Eigenlijk zit er geen enkele echte drop in het 13 minuten durende nummer, maar voel je je toch heel voldaan aan het einde van de rit. Mooie trip!
51. Disclosure – When A Fire Starts To Burn
Disclosure was mijn introductie tot de elektronische muziek. Rond 2012/2013 kwamen ze in no time op als de next big thing in Engeland. Ik was rond die tijd groot fan en volgde de groep op de voet. Voor mij was het perfect, vanwege de toegankelijkheid van de muziek en vanwege de leuke gastartiesten die ze altijd gebruiken voor de vocalen. Laatst nog bijvoorbeeld met Fatoumata Diawara, wat een erg gaaf resultaat opleverde. Verder moet ik zeggen dat ik nog maar weinig naar de muziek van Disclosure luister, de houdbaarheidsdatum is vrij beperkt. Er is echter één track die ik nog altijd heel graag draai. Dit is een echte klapper met een hele fijne hook die je heerlijk mee kan schreeuwen en verder zitten er een aantal hele fijne drops in, vooral die eerste.
5
geplaatst: 5 mei, 15:14 uur
50. James Holden & The Animal Spirits – Each Moment Like the First
James Holden is de artiest die me geïntroduceerd heeft tot de mix-cd. Dat is inmiddels alweer jaren geleden, maar ik was vooral in de beginjaren van Musicmeter altijd geïntrigeerd door hoge gemiddeldes voor albums en deze mix moest wel iets unieks zijn voor mijn gevoel door de 4,22 sterren die het krijgt. Hoewel ik van te voren vrij sceptisch was, was Angels On My Body in de At The Controls mix het nummer dat me over de streep trok. Vooral de eerste cd heb ik vervolgens grijs gedraaid, één nummer van die eerste cd komt zeker nog langs, jullie kunnen vast raden welke dat zou kunnen zijn. James Holden bracht vervolgens zijn geweldig ontvangen The Inheritors uit, waarbij hij zijn kunsten als muzikant echt tot uiting kon brengen door de DJ-tafel in de traditionele zin vaarwel te zeggen. Het album na The Inheritors was daarna gedoemd om minder ontvangen te worden en dat is een bepaalde mate wel zo. Ik zet zijn nieuwste met zijn Animal Spirits echter vaak op en vooral dit nummer beklijfde vanaf het eerste moment. Organisch, meeslepend en nooit verliest hij de groove uit het oog, waar ik dat vooral op The Inheritors nog wel eens het geval vind.
49. Pantha Du Prince – Lay In A Shimmer
De bellenman is al een aantal keer voorbij gekomen in andere Top 100's en dat is niet minder dan terecht. Ik heb het album van Black Noise van hem heel hoog zitten, er zijn weinig betere momenten dan dit album opzetten als je onderweg bent in de bus of trein, luisterend naar de warme tonen terwijl je het landschap aan je voorbij ziet trekken. Of na een goed feestje om nog even van wat rustige muziek in dezelfde sferen te genieten. Van alle nummers op het album is dit het onbetwiste hoogtepunt, waarbij de belletjesheld zoals -SprayIt- dat al zo mooi omschreef, de belletjes mooier laat klinken dan ooit te voren. Vanaf 2 minuten wordt er een werkelijk oorstrelende melodie ingebracht die in combinatie met een mooie baslijn, die je meevoert naar de wonderen van Pantha's wereld.
48. Sons of Maria – Foyer
Mobiele telefoons en ik zijn niet altijd een gelukkig huwelijk en gezien mijn kennis hiervan zorg ik dat ik niet al te dure telefoons in mijn bezit heb. Dat brengt ook zijn nadelen met zich mee, want ook al heb ik Shazam op mijn mobiel staan, komt het wel eens voor dat mijn mobiel zo traag is dat het nummer alweer afgelopen is voordat ik het nummer goed en wel hebben kunnen scannen. Bij dit nummer is dat dus wel gelukt, het enige probleem is dat de mobiel waarmee ik het heb gescand inmiddels vergaan is en ik werkelijk geen idee heb op welk evenement of plek ik dit pareltje heb ontdekt. De opgewekte klikjes doorheen het hele nummer, de subtiele warme blazers en het gitaartje dat soms de hoek om komt kijken, hebben mij dit nummer in ieder geval nooit doen vergeten.
47. Peggy Gou - It Makes You Forget (Itgehane)
Bereid je maar vast voor, want nu volgt een lofzang van een grote fanboi van Peggy Gou. Peggy Gou ontdekte ik vorig jaar toen dit nummer een enorme hit was. De lente en zomer in Brno waren erg warm en aangezien ik juni al vakantie had heb ik overuren in de zon doorgebracht. Dit nummer vormde het absolute anthem van de zomer, niet alleen voor mij, maar eigenlijk voor een groot deel van de vriendengroep in Brno. Er was geen feestje waar dit nummer niet voorbijkwam en ook als ze 's middags in de zon gingen relaxen stond dit steevast in de afspeellijst. Het nummer scoorde daarom goed in de eindejaarlijstjes, zoals de toonaangevende 'Jouw meest beluisterde nummers op Spotify van 2018-afspeellijst van de heer Bresser. Dat ik van belletjes hou, werd al wel duidelijk bij het selecteren van Pantha Du Prince, Peggy Gou weet zich ook wel raad met die belletjes, die op dit nummer prominent op de voorgrond komen. Daarnaast heeft het nummer erg fijne percussie en een rare, maar zeer effectief werkende baslijn. De Koreaanse vocalen van de vrouw zelf geven het nummer een zeer exotisch tintje mee. Je doet je best om mee te zingen maar Peggy Gou zei zelf ooit dat ze het af en toe wel lastig vond om te horen hoe iedereen buiten Korea de lyrics van de song volledig verkeerd meezingt.
Daarom voegde ze in haar meest recente single Starry Night wat woorden toe die mensen simpelweg niet verkeerd kunnen meezingen. Met haar meest recente single lijkt ze weer helemaal klaar voor een nieuwe zomer, waarbij het de absolute soundtrack zal vormen van het festivalseizoen. En terecht, wat mij betreft staan beide nummer op gelijke hoogte en had Starry Night hier zomaar ook kunnen staan. Dezelfde vibe als haar single vorig jaar, maar toch ook weer volledig uniek. Het moment dat ze na twee minuten de woorden Oshem, Night, Stars en Moment spuwt en vervolgens de beat er wil in laat droppen met dat extra achtergrondgeluidje erbij is echt geniaal!
Ook live is Peggy Gou een hele ervaring heb ik een aantal weken geleden gemerkt. Ze stond hier in Brussel in een uitverkochte Fuse, waar ze twee uur lang zich kon uitleven op de decks. Ik heb nog niet vaak zo'n enthousiast publiek gezien als bij haar optreden, je kon zien dat de hele zaal vol grote fans stond. Als je dan ook nog eens eindigt met je net uitgebrachte single, krijg je het publiek helemaal door het dolle heen. 15 minuten na haar set scandeerde het publiek nog steeds Peggy, Peggy, Peggy.
Just Gou It!
46. DJ Boring - Winona
Ik ga even heel lui zijn, vergeef me, maar ik zou dit niet beter kunnen beschrijven dan panjoe heeft geschreven in zijn stuk. Winona is een van de absolute klassiekers van het genre. DJ Boring speelt met ongekende nonchalance in op je emotie en nostalgie over de jaren '90, die zelfs bij mij binnenkomt terwijl ik de 90's zelf niet eens bewust heb meegemaakt. Toch leef ik mee met Winona.
James Holden is de artiest die me geïntroduceerd heeft tot de mix-cd. Dat is inmiddels alweer jaren geleden, maar ik was vooral in de beginjaren van Musicmeter altijd geïntrigeerd door hoge gemiddeldes voor albums en deze mix moest wel iets unieks zijn voor mijn gevoel door de 4,22 sterren die het krijgt. Hoewel ik van te voren vrij sceptisch was, was Angels On My Body in de At The Controls mix het nummer dat me over de streep trok. Vooral de eerste cd heb ik vervolgens grijs gedraaid, één nummer van die eerste cd komt zeker nog langs, jullie kunnen vast raden welke dat zou kunnen zijn. James Holden bracht vervolgens zijn geweldig ontvangen The Inheritors uit, waarbij hij zijn kunsten als muzikant echt tot uiting kon brengen door de DJ-tafel in de traditionele zin vaarwel te zeggen. Het album na The Inheritors was daarna gedoemd om minder ontvangen te worden en dat is een bepaalde mate wel zo. Ik zet zijn nieuwste met zijn Animal Spirits echter vaak op en vooral dit nummer beklijfde vanaf het eerste moment. Organisch, meeslepend en nooit verliest hij de groove uit het oog, waar ik dat vooral op The Inheritors nog wel eens het geval vind.
49. Pantha Du Prince – Lay In A Shimmer
De bellenman is al een aantal keer voorbij gekomen in andere Top 100's en dat is niet minder dan terecht. Ik heb het album van Black Noise van hem heel hoog zitten, er zijn weinig betere momenten dan dit album opzetten als je onderweg bent in de bus of trein, luisterend naar de warme tonen terwijl je het landschap aan je voorbij ziet trekken. Of na een goed feestje om nog even van wat rustige muziek in dezelfde sferen te genieten. Van alle nummers op het album is dit het onbetwiste hoogtepunt, waarbij de belletjesheld zoals -SprayIt- dat al zo mooi omschreef, de belletjes mooier laat klinken dan ooit te voren. Vanaf 2 minuten wordt er een werkelijk oorstrelende melodie ingebracht die in combinatie met een mooie baslijn, die je meevoert naar de wonderen van Pantha's wereld.
48. Sons of Maria – Foyer
Mobiele telefoons en ik zijn niet altijd een gelukkig huwelijk en gezien mijn kennis hiervan zorg ik dat ik niet al te dure telefoons in mijn bezit heb. Dat brengt ook zijn nadelen met zich mee, want ook al heb ik Shazam op mijn mobiel staan, komt het wel eens voor dat mijn mobiel zo traag is dat het nummer alweer afgelopen is voordat ik het nummer goed en wel hebben kunnen scannen. Bij dit nummer is dat dus wel gelukt, het enige probleem is dat de mobiel waarmee ik het heb gescand inmiddels vergaan is en ik werkelijk geen idee heb op welk evenement of plek ik dit pareltje heb ontdekt. De opgewekte klikjes doorheen het hele nummer, de subtiele warme blazers en het gitaartje dat soms de hoek om komt kijken, hebben mij dit nummer in ieder geval nooit doen vergeten.
47. Peggy Gou - It Makes You Forget (Itgehane)
Bereid je maar vast voor, want nu volgt een lofzang van een grote fanboi van Peggy Gou. Peggy Gou ontdekte ik vorig jaar toen dit nummer een enorme hit was. De lente en zomer in Brno waren erg warm en aangezien ik juni al vakantie had heb ik overuren in de zon doorgebracht. Dit nummer vormde het absolute anthem van de zomer, niet alleen voor mij, maar eigenlijk voor een groot deel van de vriendengroep in Brno. Er was geen feestje waar dit nummer niet voorbijkwam en ook als ze 's middags in de zon gingen relaxen stond dit steevast in de afspeellijst. Het nummer scoorde daarom goed in de eindejaarlijstjes, zoals de toonaangevende 'Jouw meest beluisterde nummers op Spotify van 2018-afspeellijst van de heer Bresser. Dat ik van belletjes hou, werd al wel duidelijk bij het selecteren van Pantha Du Prince, Peggy Gou weet zich ook wel raad met die belletjes, die op dit nummer prominent op de voorgrond komen. Daarnaast heeft het nummer erg fijne percussie en een rare, maar zeer effectief werkende baslijn. De Koreaanse vocalen van de vrouw zelf geven het nummer een zeer exotisch tintje mee. Je doet je best om mee te zingen maar Peggy Gou zei zelf ooit dat ze het af en toe wel lastig vond om te horen hoe iedereen buiten Korea de lyrics van de song volledig verkeerd meezingt.
Daarom voegde ze in haar meest recente single Starry Night wat woorden toe die mensen simpelweg niet verkeerd kunnen meezingen. Met haar meest recente single lijkt ze weer helemaal klaar voor een nieuwe zomer, waarbij het de absolute soundtrack zal vormen van het festivalseizoen. En terecht, wat mij betreft staan beide nummer op gelijke hoogte en had Starry Night hier zomaar ook kunnen staan. Dezelfde vibe als haar single vorig jaar, maar toch ook weer volledig uniek. Het moment dat ze na twee minuten de woorden Oshem, Night, Stars en Moment spuwt en vervolgens de beat er wil in laat droppen met dat extra achtergrondgeluidje erbij is echt geniaal!
Ook live is Peggy Gou een hele ervaring heb ik een aantal weken geleden gemerkt. Ze stond hier in Brussel in een uitverkochte Fuse, waar ze twee uur lang zich kon uitleven op de decks. Ik heb nog niet vaak zo'n enthousiast publiek gezien als bij haar optreden, je kon zien dat de hele zaal vol grote fans stond. Als je dan ook nog eens eindigt met je net uitgebrachte single, krijg je het publiek helemaal door het dolle heen. 15 minuten na haar set scandeerde het publiek nog steeds Peggy, Peggy, Peggy.
Just Gou It!
46. DJ Boring - Winona
Ik ga even heel lui zijn, vergeef me, maar ik zou dit niet beter kunnen beschrijven dan panjoe heeft geschreven in zijn stuk. Winona is een van de absolute klassiekers van het genre. DJ Boring speelt met ongekende nonchalance in op je emotie en nostalgie over de jaren '90, die zelfs bij mij binnenkomt terwijl ik de 90's zelf niet eens bewust heb meegemaakt. Toch leef ik mee met Winona.
panjoe schreef:
De absolute klassieker van de lo-fi house - en nog geen drie jaar oud, dus dat laat wel zien hoe jong die beweging is. De artiestennaam en titel zijn al gelijk een goeie indicatie van de lo-fi stijl: DJ Boring, het extreme zelfbewustzijn en cynisme van de millenial spat ervan af; de titel verwijst naar Winona Ryder, dezelfde nostalgie naar de jaren ’90 waar ook de naam van DJ Seinfeld uit put. Ik zei dit volgens mij al eens in een eerder stukje: die nostalgie geeft de muziek dus ook kleur, met die trieste synths, dubby bassen, en nineties house invloeden; en inhoud, met het trieste relaas van Winona die vertelt over haar ervaring als lelijk eendje in de acteerwereld.
De absolute klassieker van de lo-fi house - en nog geen drie jaar oud, dus dat laat wel zien hoe jong die beweging is. De artiestennaam en titel zijn al gelijk een goeie indicatie van de lo-fi stijl: DJ Boring, het extreme zelfbewustzijn en cynisme van de millenial spat ervan af; de titel verwijst naar Winona Ryder, dezelfde nostalgie naar de jaren ’90 waar ook de naam van DJ Seinfeld uit put. Ik zei dit volgens mij al eens in een eerder stukje: die nostalgie geeft de muziek dus ook kleur, met die trieste synths, dubby bassen, en nineties house invloeden; en inhoud, met het trieste relaas van Winona die vertelt over haar ervaring als lelijk eendje in de acteerwereld.
2
geplaatst: 11 mei, 12:59 uur
45. Butch - The Spirit feat. Hohberg (Adriatique's 7am Remix)
Adriatique is een Zwiters duo die al sinds 2008 meegaan in de scene. Door de jaren heen hebben ze een mooi en gevarieerd repertoire opgebouwd, hun eigen label opgericht en onlangs hun debuutalbum uitgebracht (die overigens bij mij in de kast staat). Live zijn ze volgens mij altijd een sensatie, al moet ik dat nog in levende lijve ondervinden. Wellicht gaat dat op Into The Woods komend jaar eens gebeuren. Van mij betreft mogen ze dicht bij hun studioproducties blijven, want ik vind de lang uitgesponnen sfeervolle tracks van ze zeer genietbaar. Deze remix van Butch bijvoorbeeld is echt een weergaloze track, met die euforische wedijverende synths die je in vervoering brengen. Die subtiele piano-arrangementen die je er af en toe doorheen hoort maken het helemaal af.
44. Lindstrom - I Feel Space
Lindstrom (& Prins Thomas) vind ik de vaandeldragers van de space-disco. De Essential Mix die ze samen deden draait hier overuren, waar ze lekker de tijd nemen om heerlijk meanderende zweverige tracks aan elkaar te rijgen (met als ultieme hoogtepunt de Fleetwood Mac-remix van You Make Loving Fun na een uur, gaat dat horen!). Ik ben momenteel de soloalbums en gezamenlijke albums aan het uitpluizen, waar ook nog eens vele fijne nummertjes opstaan. Nergens wordt het zo goed echter als wat Lindstrom op I Feel Space laat horen. Een magnum opus van de absolute buitencategorie, het is een track die house, italo-disco, techno, afrikaans aandoende percussie en techno samenbrengt die gezamenlijk een dromerig space-nummer vormen. Vooral die synths kan je echt nooit genoeg van krijgen.
43. Michael Forza – Kahana
Dit nummer heb ik ontdekt via de geweldige Boogy Bites mix van Kiki! Van Kiki ken ik verder eigenlijk helemaal niets, maar voorgenoemde mix behoort tot mijn absolute favorieten. De mix is melodieus maar heeft ook een enorme drive, daar is dit nummer het levende bewijs van. Het nummer heeft een dijk van een baslijn en de opbouw met de aanzwellende synths vind ik erg knap gedaan. Steeds als je denkt dat het hoogtepunt wordt bereikt wordt er toch nog een schepje bovenop gedaan om uiteindelijk uit te monden in een mooie climax zo rond de 5 minuten
42. Against All Logic - Such a Bad Way
De allergrootste man in het elektronische genre (mijn nobele en nederige mening) kwam vorig jaar tot ieders verrassing met een nieuw album onder zijn minder bekende alias A.A.L. (Against All Logic). Dit bood hem de kans eens wat anders te laten horen dan zijn nochtans redelijk complexe muziek die hij onder zijn gewone naam maakt. Op dit album horen we vooral fijne recht toe recht aan house-muziek, zonder natuurlijk het kwaliteitslabel van Nico ooit uit het oor te verliezen. Steunend op stijlvol gekozen samples uit vooral de soul-muziek, maar ook andere genres is het een uur lang genieten van de funky beats die Nicolas Jaar tentoonspreidt. Such A Bad Way vind ik de allermooiste van het tiental nummers die hij laat horen. Het nummer heeft iets emotioneels in zich met die enigszins treurige stem die 'such a bad way' zingt met op de achtergrond een sfeervolle beat. Je weet dat het slecht voor je is, maar je gaat toch maar door. Van slechte manieren weet Kanye West alles af, je schreeuwt het maar van je af en maakt jezelf wijs dat je een god bent. Niemand is perfect, zelfs Kanye West niet. Zelfs Nicolas Jaar niet.
Al komt vooral de Chileense DJ toch vaak akelig dicht in de buurt.
41. Extrawelt - Soopertrack
We sluiten het rijtje af met een track die wat mij betreft een beetje in het rijtje past van Speaker Attack. Ook bij dit nummer is aan de titel niks gelogen. Het nummer is gebouwd rondom een hele diepe bas die je tot diep in je vezels voelt trillen. Het nummer komt van een van mijn favoriete minimal techno DJ's die met Schöne Neue Extrawelt ook nog eens een klassieker van een album afleverde. Er staat echter geen nummer op die aan deze atoombom kan tippen. De titel, het liefst op z'n Duits uitgesproken, vat zowel de kwaliteit als de kracht van dit nummer perfect samen. Echter is het niet gewoon platstampen, het knarst, kraakt, beeft, allemaal bijdragend aan de unieke trip. Eerste hoogtepunt start op 2.30 als de versnellingspook naar de 5 wordt geschakeld, tweede hoogtepunt volgt bij het einde van de 5e minuut waar hij nog even dat tikje weet in te brengen die het nummer naar nóg grotere hoogtes stuwt.
Adriatique is een Zwiters duo die al sinds 2008 meegaan in de scene. Door de jaren heen hebben ze een mooi en gevarieerd repertoire opgebouwd, hun eigen label opgericht en onlangs hun debuutalbum uitgebracht (die overigens bij mij in de kast staat). Live zijn ze volgens mij altijd een sensatie, al moet ik dat nog in levende lijve ondervinden. Wellicht gaat dat op Into The Woods komend jaar eens gebeuren. Van mij betreft mogen ze dicht bij hun studioproducties blijven, want ik vind de lang uitgesponnen sfeervolle tracks van ze zeer genietbaar. Deze remix van Butch bijvoorbeeld is echt een weergaloze track, met die euforische wedijverende synths die je in vervoering brengen. Die subtiele piano-arrangementen die je er af en toe doorheen hoort maken het helemaal af.
44. Lindstrom - I Feel Space
Lindstrom (& Prins Thomas) vind ik de vaandeldragers van de space-disco. De Essential Mix die ze samen deden draait hier overuren, waar ze lekker de tijd nemen om heerlijk meanderende zweverige tracks aan elkaar te rijgen (met als ultieme hoogtepunt de Fleetwood Mac-remix van You Make Loving Fun na een uur, gaat dat horen!). Ik ben momenteel de soloalbums en gezamenlijke albums aan het uitpluizen, waar ook nog eens vele fijne nummertjes opstaan. Nergens wordt het zo goed echter als wat Lindstrom op I Feel Space laat horen. Een magnum opus van de absolute buitencategorie, het is een track die house, italo-disco, techno, afrikaans aandoende percussie en techno samenbrengt die gezamenlijk een dromerig space-nummer vormen. Vooral die synths kan je echt nooit genoeg van krijgen.
43. Michael Forza – Kahana
Dit nummer heb ik ontdekt via de geweldige Boogy Bites mix van Kiki! Van Kiki ken ik verder eigenlijk helemaal niets, maar voorgenoemde mix behoort tot mijn absolute favorieten. De mix is melodieus maar heeft ook een enorme drive, daar is dit nummer het levende bewijs van. Het nummer heeft een dijk van een baslijn en de opbouw met de aanzwellende synths vind ik erg knap gedaan. Steeds als je denkt dat het hoogtepunt wordt bereikt wordt er toch nog een schepje bovenop gedaan om uiteindelijk uit te monden in een mooie climax zo rond de 5 minuten
42. Against All Logic - Such a Bad Way
De allergrootste man in het elektronische genre (mijn nobele en nederige mening) kwam vorig jaar tot ieders verrassing met een nieuw album onder zijn minder bekende alias A.A.L. (Against All Logic). Dit bood hem de kans eens wat anders te laten horen dan zijn nochtans redelijk complexe muziek die hij onder zijn gewone naam maakt. Op dit album horen we vooral fijne recht toe recht aan house-muziek, zonder natuurlijk het kwaliteitslabel van Nico ooit uit het oor te verliezen. Steunend op stijlvol gekozen samples uit vooral de soul-muziek, maar ook andere genres is het een uur lang genieten van de funky beats die Nicolas Jaar tentoonspreidt. Such A Bad Way vind ik de allermooiste van het tiental nummers die hij laat horen. Het nummer heeft iets emotioneels in zich met die enigszins treurige stem die 'such a bad way' zingt met op de achtergrond een sfeervolle beat. Je weet dat het slecht voor je is, maar je gaat toch maar door. Van slechte manieren weet Kanye West alles af, je schreeuwt het maar van je af en maakt jezelf wijs dat je een god bent. Niemand is perfect, zelfs Kanye West niet. Zelfs Nicolas Jaar niet.
Al komt vooral de Chileense DJ toch vaak akelig dicht in de buurt.
41. Extrawelt - Soopertrack
We sluiten het rijtje af met een track die wat mij betreft een beetje in het rijtje past van Speaker Attack. Ook bij dit nummer is aan de titel niks gelogen. Het nummer is gebouwd rondom een hele diepe bas die je tot diep in je vezels voelt trillen. Het nummer komt van een van mijn favoriete minimal techno DJ's die met Schöne Neue Extrawelt ook nog eens een klassieker van een album afleverde. Er staat echter geen nummer op die aan deze atoombom kan tippen. De titel, het liefst op z'n Duits uitgesproken, vat zowel de kwaliteit als de kracht van dit nummer perfect samen. Echter is het niet gewoon platstampen, het knarst, kraakt, beeft, allemaal bijdragend aan de unieke trip. Eerste hoogtepunt start op 2.30 als de versnellingspook naar de 5 wordt geschakeld, tweede hoogtepunt volgt bij het einde van de 5e minuut waar hij nog even dat tikje weet in te brengen die het nummer naar nóg grotere hoogtes stuwt.
1
geplaatst: afgelopen woensdag om 22:30 uur
40. Roy Rosenfeld - Megakraft
Roy Rosenfeld: nog nooit van gehoord? Ik ook niet. Geen idee wie het is en wat ze verder heeft gedaan. Soundcloud vertelt me dat ze uit Israël komt en dat ze haar inspiratie haalt uit de prachtige uitzichten die Jeruzalem te bieden heeft. Voilà. Bon. Heel mooi. De échte reden dat ik haar ken is een vrouwelijke DJ uit Istanbul: Elif. Elif ontdekte ik afgelopen maart tijdens een feest in de Marktkantine. De grote zaal waren gereserveerd voor anderen. In de tweede zaal was het tapijt, letterlijk en figuurlijk, uitgerold voor deze madame. Uiteindelijk enkel na haar drie uur durende set ben ik eens gaan kijken bij de hoofdact. Elif was simpelweg zo goed dat je gewoon niet weg kon gaan. Schoenen en sokken konden uit en op de blote voeten heb ik vlak voor de DJ-tafel gehoord wat Elif allemaal te bieden heeft. Ze draait louter dit soort prachtige songs. Haar stijl is zo subtiel en tegelijkertijd diep. Ze is zeer spaarzaam in vocalen en focust vooral op hele sfeervolle beats die een bepaalde tristesse uitstralen. Daar is dit een ontzettend goed voorbeeld van. Nergens barst het nummer uit en in haar sets doet Elif dat sowieso niet. Toch weet ze het interessant te houden in al haar mixen en sets. Haar set die ik tijdens de Marktkantine zag staat bijvoorbeeld online op Soundcloud maar ook andere mixtapes (1, 2) die ze produceerden laten haar talent goed horen. Aan het einde van haar set gaf ik haar een luchtkusje en ze wist me te vertellen dat ze deze zomer op het Gardens of Babylon-festival staat waar ik weer naartoe ga. Kan niet wachten!
39. Polo & Pan - Plage isolée (Soleil Levant)
Dit is een redelijk buitenbeentje in mijn top 100 en de meeste DJ's zullen deze niet meteen in een dansbare set draaien. Dit is meer een combinatie tussen pop en electronica die het meest genietbaar is op een zonnig balkon met een witbiertje (of aangezien het een Frans duo is een rosé). Waar mij het hele debuutalbum wellicht iets teveel van het goede is (het is af en toe wel erg zoet), staan er een aantal hele fijne nummertjes op, waarvan Plage D'Isolee het onbetwiste hoogtepunt is. De muziek is kleurrijk, de zang in het Frans heel lieflijk en de beats zijn interessant genoeg om te boeien. Op Cercle brachten ze overigens een geweldige set uit met als achtergrond een soort circus. Hoogtepuntje van de song is die lekkere synthesizer die ze inbrengen na ongeveer een minuut.
Tip: Kijk vooral de clip, echte trip.
38. Raz Ohara – El Zahir (Acid Pauli Dub)
Als ik toch al Cercle-sets aan het aanraden ben mag je die van Acid Pauli (en Viken Arman zelf uit Armenië afkomstig) bij de Garni Tempel zeker niet missen. Acid Pauli heeft een zeer kenmerkende eigen stijl die aan de ene kant vrij lichtvoetig is, maar de diepte zeker niet mist. Mijn absolute favoriet van hem moet nog komen (3x raden welke dat is), maar deze magnifieke remix wilde ik jullie zeker niet onthouden. Vanaf het geloopte gitaartje bij de start weet je eigenlijk al dat het niet meer mis kan gaan. Vanaf dan is het een waar schouwspel van allerlei instrumenten en zanglijnen die prominent maar subtiel naar voren komen. Acid Pauli is geniaal in zijn ritmewisselingen, die hij ook in dit nummer veelvuldig maakt. Het nummer schiet werkelijk alle kanten uit, maar mondt niet uit in chaos. Sterker nog, de apotheose van het nummer die na 4 minuten met de bouncy beat begint is een altijd bevredigende climax.
37. Fairmont – Gazebo (Patrice Bäumel Remix)
Patrice Bäumel kennen we natuurlijk als de oude resident DJ van de club Trouw, die inmiddels gesloten is. Bäumel grijpt nu de kans om overal ter wereld zijn geluid te laten horen. In 2017 mocht hij zijn kunsten vertonen in de Essential Mix-serie, wat hij met verve deed. En ook tracks als Glutes en Surge zijn klappers die het goed doen in de club. Ik had zelf het voorrecht hem te zien op een festival deze zomer waar hij van 2 tot 4 in de nacht een werkelijk weergaloze set ter gehore bracht, met één nummer in die set die we nog in de top 5 gaan terug horen komen (spoilers). Deze remix hoorde ik dan weer tijdens een feestje in de Marktkantine afgelopen maart, waar Damian Lazarus hem er helemaal aan het einde van zijn set er in gooide. En man, wat ging het dak er af bij deze track. De melodie komt ongetwijfeld van Fairmont, maar hoe Patrice Bäumel ermee aan de haal gaat is fantastisch. Waar het origineel een klein briesje is, is de versie van Patrice een wervelwind.
36. Bomb the Bass - Bug Powder Dust (Kruder & Dorfmeister Remix)
Dit Oostenrijkse duo is een grote 'oude' naam binnen de drum & bass scene, die op een hele fijne manier deze muziek met triphop combineren. Hun K&D Sessions en de DJ-Kicks zijn eigenlijk de enige wapenfeiten die ik van ze ken, maar die staan dan ook bol van de puike remixen. Deze bijvoorbeeld van Bug Powder Dust, een verder redelijke rock-single die slechts bleekjes afsteekt ten opzichte van de remix die K&D ervan profiteerden. Waar het origineel een beetje Rage Against the Machine-achtig is, maar zonder de power van voorgenoemde band. Dan past de lome triphop-beat dit nummer toch een stuk beter. In combinatie met de beat worden de raps ineens een beetje A Tribe Called Quest/Souls of Mischief-achtig, met een fijne jazzy vibe.
Let op: ik heb de instrumentale versie op Spotify gezet, die is niet zo goed als degene met vocalen
Roy Rosenfeld: nog nooit van gehoord? Ik ook niet. Geen idee wie het is en wat ze verder heeft gedaan. Soundcloud vertelt me dat ze uit Israël komt en dat ze haar inspiratie haalt uit de prachtige uitzichten die Jeruzalem te bieden heeft. Voilà. Bon. Heel mooi. De échte reden dat ik haar ken is een vrouwelijke DJ uit Istanbul: Elif. Elif ontdekte ik afgelopen maart tijdens een feest in de Marktkantine. De grote zaal waren gereserveerd voor anderen. In de tweede zaal was het tapijt, letterlijk en figuurlijk, uitgerold voor deze madame. Uiteindelijk enkel na haar drie uur durende set ben ik eens gaan kijken bij de hoofdact. Elif was simpelweg zo goed dat je gewoon niet weg kon gaan. Schoenen en sokken konden uit en op de blote voeten heb ik vlak voor de DJ-tafel gehoord wat Elif allemaal te bieden heeft. Ze draait louter dit soort prachtige songs. Haar stijl is zo subtiel en tegelijkertijd diep. Ze is zeer spaarzaam in vocalen en focust vooral op hele sfeervolle beats die een bepaalde tristesse uitstralen. Daar is dit een ontzettend goed voorbeeld van. Nergens barst het nummer uit en in haar sets doet Elif dat sowieso niet. Toch weet ze het interessant te houden in al haar mixen en sets. Haar set die ik tijdens de Marktkantine zag staat bijvoorbeeld online op Soundcloud maar ook andere mixtapes (1, 2) die ze produceerden laten haar talent goed horen. Aan het einde van haar set gaf ik haar een luchtkusje en ze wist me te vertellen dat ze deze zomer op het Gardens of Babylon-festival staat waar ik weer naartoe ga. Kan niet wachten!
39. Polo & Pan - Plage isolée (Soleil Levant)
Dit is een redelijk buitenbeentje in mijn top 100 en de meeste DJ's zullen deze niet meteen in een dansbare set draaien. Dit is meer een combinatie tussen pop en electronica die het meest genietbaar is op een zonnig balkon met een witbiertje (of aangezien het een Frans duo is een rosé). Waar mij het hele debuutalbum wellicht iets teveel van het goede is (het is af en toe wel erg zoet), staan er een aantal hele fijne nummertjes op, waarvan Plage D'Isolee het onbetwiste hoogtepunt is. De muziek is kleurrijk, de zang in het Frans heel lieflijk en de beats zijn interessant genoeg om te boeien. Op Cercle brachten ze overigens een geweldige set uit met als achtergrond een soort circus. Hoogtepuntje van de song is die lekkere synthesizer die ze inbrengen na ongeveer een minuut.
Tip: Kijk vooral de clip, echte trip.
38. Raz Ohara – El Zahir (Acid Pauli Dub)
Als ik toch al Cercle-sets aan het aanraden ben mag je die van Acid Pauli (en Viken Arman zelf uit Armenië afkomstig) bij de Garni Tempel zeker niet missen. Acid Pauli heeft een zeer kenmerkende eigen stijl die aan de ene kant vrij lichtvoetig is, maar de diepte zeker niet mist. Mijn absolute favoriet van hem moet nog komen (3x raden welke dat is), maar deze magnifieke remix wilde ik jullie zeker niet onthouden. Vanaf het geloopte gitaartje bij de start weet je eigenlijk al dat het niet meer mis kan gaan. Vanaf dan is het een waar schouwspel van allerlei instrumenten en zanglijnen die prominent maar subtiel naar voren komen. Acid Pauli is geniaal in zijn ritmewisselingen, die hij ook in dit nummer veelvuldig maakt. Het nummer schiet werkelijk alle kanten uit, maar mondt niet uit in chaos. Sterker nog, de apotheose van het nummer die na 4 minuten met de bouncy beat begint is een altijd bevredigende climax.
37. Fairmont – Gazebo (Patrice Bäumel Remix)
Patrice Bäumel kennen we natuurlijk als de oude resident DJ van de club Trouw, die inmiddels gesloten is. Bäumel grijpt nu de kans om overal ter wereld zijn geluid te laten horen. In 2017 mocht hij zijn kunsten vertonen in de Essential Mix-serie, wat hij met verve deed. En ook tracks als Glutes en Surge zijn klappers die het goed doen in de club. Ik had zelf het voorrecht hem te zien op een festival deze zomer waar hij van 2 tot 4 in de nacht een werkelijk weergaloze set ter gehore bracht, met één nummer in die set die we nog in de top 5 gaan terug horen komen (spoilers). Deze remix hoorde ik dan weer tijdens een feestje in de Marktkantine afgelopen maart, waar Damian Lazarus hem er helemaal aan het einde van zijn set er in gooide. En man, wat ging het dak er af bij deze track. De melodie komt ongetwijfeld van Fairmont, maar hoe Patrice Bäumel ermee aan de haal gaat is fantastisch. Waar het origineel een klein briesje is, is de versie van Patrice een wervelwind.
36. Bomb the Bass - Bug Powder Dust (Kruder & Dorfmeister Remix)
Dit Oostenrijkse duo is een grote 'oude' naam binnen de drum & bass scene, die op een hele fijne manier deze muziek met triphop combineren. Hun K&D Sessions en de DJ-Kicks zijn eigenlijk de enige wapenfeiten die ik van ze ken, maar die staan dan ook bol van de puike remixen. Deze bijvoorbeeld van Bug Powder Dust, een verder redelijke rock-single die slechts bleekjes afsteekt ten opzichte van de remix die K&D ervan profiteerden. Waar het origineel een beetje Rage Against the Machine-achtig is, maar zonder de power van voorgenoemde band. Dan past de lome triphop-beat dit nummer toch een stuk beter. In combinatie met de beat worden de raps ineens een beetje A Tribe Called Quest/Souls of Mischief-achtig, met een fijne jazzy vibe.
Let op: ik heb de instrumentale versie op Spotify gezet, die is niet zo goed als degene met vocalen
0
-SprayIt- (moderator)
geplaatst: afgelopen woensdag om 22:38 uur
Tof, deze K&D stond ook op mijn shortlist, ga altijd weer heerlijk op deze track. Mooi rijtje verder weer 
0
geplaatst: afgelopen donderdag om 00:31 uur
De beste remix van Bug Powder Dust is toch wel die van DJ Muggs.
0
geplaatst: afgelopen donderdag om 08:26 uur
Die van Polo & Pan is ook wel een van mijn favoriete beach house (nee, niet de band) nummers.
0
-SprayIt- (moderator)
geplaatst: afgelopen donderdag om 09:11 uur
Oneens met de stelling van Ponty, vind deze versie vele malen lekkerder. Hoe hij in komt rollen op deze, puur genieten.
0
geplaatst: afgelopen donderdag om 10:28 uur
Die van DJ Muggs zal ik eens beluisteren, maar die van Kruder & Dorfmeister is toch wel heel erg fijn. Destijds moest ik er niet zoveel van hebben, maar inmiddels ben ik K&D wel meer gaan waarderen.
Inderdaad een briljante mix, ik denk zelfs wel mijn meest gedraaide uit de jaren '10. Nooit zo gerealiseerd dat hier TH wordt gesampled, grappig om te lezen. Ik heb hem een keer als DJ gezien, nota bene in Leiden op nog geen 2 minuten lopen van waar ik toen woonde. Of ie liveshows doet weet ik eigenlijk niet.
Snoeperd schreef:
56. Motor City Drum Ensemble - L.O.V.E.
Motor City Drum Ensemble bracht in 2011 zijn DJ-Kicks uit, een mix die zeker tot het rijtje allerbesten uit de serie behoort. Sterker nog, een van de mixen die ik het allervaakste op zet. Van het moment dat hij met Sun Ra de deur naar de kosmos opent, wordt je meegenomen op een muzikale reis die je vele mooie genres en plekjes biedt. Tegen het einde van deze mix vinden we deze eigen geproduceerde parel terug. Een track die de mix perfect samenvat, de altijd aanwezige groove, spanning die er door synths wordt ingebracht en de goed gekozen voice samples (Talking Heads!). Motor City Drum Ensemble staat heel hoog op mijn wensenlijstje om nog een keer live te zien. Iemand ze al een keer gezien?
56. Motor City Drum Ensemble - L.O.V.E.
Motor City Drum Ensemble bracht in 2011 zijn DJ-Kicks uit, een mix die zeker tot het rijtje allerbesten uit de serie behoort. Sterker nog, een van de mixen die ik het allervaakste op zet. Van het moment dat hij met Sun Ra de deur naar de kosmos opent, wordt je meegenomen op een muzikale reis die je vele mooie genres en plekjes biedt. Tegen het einde van deze mix vinden we deze eigen geproduceerde parel terug. Een track die de mix perfect samenvat, de altijd aanwezige groove, spanning die er door synths wordt ingebracht en de goed gekozen voice samples (Talking Heads!). Motor City Drum Ensemble staat heel hoog op mijn wensenlijstje om nog een keer live te zien. Iemand ze al een keer gezien?
Inderdaad een briljante mix, ik denk zelfs wel mijn meest gedraaide uit de jaren '10. Nooit zo gerealiseerd dat hier TH wordt gesampled, grappig om te lezen. Ik heb hem een keer als DJ gezien, nota bene in Leiden op nog geen 2 minuten lopen van waar ik toen woonde. Of ie liveshows doet weet ik eigenlijk niet.
1
geplaatst: afgelopen donderdag om 10:47 uur
herman schreef:
Die van DJ Muggs zal ik eens beluisteren, maar die van Kruder & Dorfmeister is toch wel heel erg fijn. Destijds moest ik er niet zoveel van hebben, maar inmiddels ben ik K&D wel meer gaan waarderen.
Inderdaad een briljante mix, ik denk zelfs wel mijn meest gedraaide uit de jaren '10. Nooit zo gerealiseerd dat hier TH wordt gesampled, grappig om te lezen. Ik heb hem een keer als DJ gezien, nota bene in Leiden op nog geen 2 minuten lopen van waar ik toen woonde. Of ie liveshows doet weet ik eigenlijk niet.
Hij (mannelijk enkelvoud) doet voor zover ik weet niet aan liveshows. Veel producen doet de beste man dan ook niet. Deze is alweer van 2011 geleden, zijn (fantastische) Raw Cuts zelfs van 2008-2009 en Send A Prayer, zijn voorlopig laatste wapenfeit, dateert van 2013.Die van DJ Muggs zal ik eens beluisteren, maar die van Kruder & Dorfmeister is toch wel heel erg fijn. Destijds moest ik er niet zoveel van hebben, maar inmiddels ben ik K&D wel meer gaan waarderen.
(quote)
Inderdaad een briljante mix, ik denk zelfs wel mijn meest gedraaide uit de jaren '10. Nooit zo gerealiseerd dat hier TH wordt gesampled, grappig om te lezen. Ik heb hem een keer als DJ gezien, nota bene in Leiden op nog geen 2 minuten lopen van waar ik toen woonde. Of ie liveshows doet weet ik eigenlijk niet.
Hij houdt zich meer bezig met cratediggen voor zijn vinylsets. Ik heb hem gezien op Dour (2016) en HORST (2017, 2018). Altijd goed! Zijn Boiler Room-sets zijn eveneens uitstekend.
0
geplaatst: afgelopen vrijdag om 20:16 uur
-SprayIt- schreef:
Oneens met de stelling van Ponty, vind deze versie vele malen lekkerder. Hoe hij in komt rollen op deze, puur genieten.
Oneens met de stelling van Ponty, vind deze versie vele malen lekkerder. Hoe hij in komt rollen op deze, puur genieten.
Mijn probleem met hun remix is dat het klinkt alsof ze de acapella van BPD op één van hun eigen tracks hebben gedropt. Ik mis de flow die andere remixen van dit nummer wel hebben. De La Funk Mob remix heeft hier trouwens ook (in mindere mate) last van. Die van Muggs flowt daarentegen als een malle, al is deze remix eerder te scharen onder hip hop dan dance.
2
geplaatst: afgelopen vrijdag om 21:34 uur
35. Adriatique – Lophobia
Nogmaals Adriatique, ik heb me een beetje aan de 1 per artiest-regel proberen te houden, maar regels zijn er om uitzonderingen op te maken. Ik kon het voor mezelf verantwoorden, omdat hier wel degelijk om een origineel nummer gaat, waar het twee rijtjes geleden een remix betrof. De twee nummers van Adriatique in mijn top 100 zijn grotendeels gelijk in sfeer en opbouw. Ik heb hier verder eigenlijk niet zo heel bar veel over te zeggen, ik zou vooral aanraden het te ondergaan en alle details in je op te nemen, waarin deze mannen zeer uitblinken.
34. Charlie – Spacer Woman
Het hoogstgenoteerde Italodisco-nummer in mijn lijst is Spacer Woman van Charlie. Eigenlijk pas redelijk recentelijk ontdekt (2 jaar geleden) via een vriend van me en daarna vaak geluisterd toen de I-F mix overuren draaide. Ik zou hier heel interessant kunnen gaan vertellen dat de track me bekoort omdat het die kenmerkende Italo Linn Drum Machine bevat, alsmede de Roland TR-808 en Yamaha DXF voor de akkoordbrekende synthesizer melodieën. Maar we weten allemaal dat me dat helemaal niets zegt.
Het zal vast een van de drie machines, maar voor mij wordt de toon al vanaf de eerste dreunen neergezet. Na 30 seconden hoor je dan die prachtige synths, alvorens de vocoder vocals je meenemen naar de wereld van een ware spacer-vrouw. Wat gaat er toch een ongelofelijke kracht uit van dit nummer. En voor een nummer uit 1983 is het zo magnifiek en gevarieerd geproduceerd. Dit is was zijn tijd mijlenver vooruit, het klinkt nog steeds futuristisch voor mij. Wellicht als ik in 2060 door middel van kunstmatige intelligentie door een buitenaards aandoende vrouw wordt behandeld, gaat het nog eens gedateerd klinken.
33. DJ Seinfeld - Time Spent Away From U
Daarop volgt rap mijn favoriete lo-fi house-nummer. Ik zag DJ Seinfeld afgelopen september op Noorderschip, een club in een boot in de haven van Amsterdam. Ik ben groot fan van deze beste man vanwege zijn gelijkgenaamde debuutalbum TIme Spent Away From U, waar hij zijn nostalgische trieste melodieën op je afvuurt. Afvuren was tijdens zijn live-set ook het geval, maar daar gaat hij wel 10x harder dan hij op plaat doet. Ik vond het op de avond zelf jammer niet zoveel te horen van zijn albummateriaal, maar een goede set was het zeker. Hij is vrij onnavolgbaar achter de draaitafel en rijgt flarden van tracks moeiteloos aan elkaar. Het viel me op dat hij een beetje hetzelfde draait als Peggy Gou als ze live speelt. Vieze harde techno dat kraakt, beukt, hapert en alles door elkaar gooit maar toch miraculeus een fijne luisterervaring biedt. Deze track gooit weliswaar alles door elkaar, toch vormen alle verschillende warme geluiden een boeiend en coherent geheel. De voice-sample, de hoge piano, de subtiele synths. Alles klopt hier. Ik heb trouwens deze track gekozen, maar vind het maar moelijk kiezen, het had net op een ander moment een van de ander 8 pareltjes op zijn album kunnen zijn.
32. Petter – Some Polyphony
At The Controls was mijn eerste DJ-mix die ik actief luisterde. Logischerwijs een album waar ik vele van mijn eerste elektronische tracks ontdekte. Gebrünn Gebrünn kwam eerder al voorbij maar het nummer dat vanaf het begin af aan al het meeste indruk op me maakte is Some Polyphony van Petter. Ik moet eerlijk bekennen dat ik verder helemaal niets ken van deze man, maar kan het veel beter dan dit nummer, ik gok van niet. Terwijl ik dit nummer schrijf, besef ik me ineens dat ik nooit de echte intro van het nummer heb gehoord, aangezien ik het altijd bij de gemixte versie heb gehouden aangezien die op mijn iPod Classic staat. Ik heb niet veel gemist hoor ik. Het nummer begint pas als de synths invallen en zich gaan vervormen in allerlei gradaties. Ik zie dit nummer als een supermachtig monster in een film die allerlei trucjes in petto heeft die je nog niet voorzien had nadat je voor het eerst het monster ziet. Het 'refrein' is dan ook wel zo krachtig, dat als het echt een monster zou zijn je heel, heel ver van huis bent.
31. Todd Terje – Inspector Norse
In het dance-genre wordt maar gematigd gesproken over een 'hit' zoals dat in het pop-genre wel wordt gedaan. Als we het hebben over hits in het dance-genre, dan moet ik altijd aan dit nummer denken. Dit was toch wel dé zomerhit van 2012. Deze zal naar alle waarschijnlijk tot in den treure gedraaid zijn op de feestjes in het gehele jaar daarna, waardoor je er potentieel snel gaar van zou kunnen worden. Maar daar heb ik geen last van gehad destijds, omdat ik natuurlijk nog een hele brave jongen was die niet zo veel naar feestjes ging. Voor mij kwam het nummer pas echt tot leven jaren later. In mijn vriendengroepen was het een standaard nummer tijdens een avond indrinken voor een feestje. Tijdens dat Worakls-concert waar ik eerder over vertelde, kreeg dit nummer ons op de stoelen en banken, tijdens zonnige BBQ's stond iedereen op uit zijn comfortabele stoel om te dansen en ook kreeg ik ooit tijdens een DJ lounge set in de tuin van mijn studentenvereniging er meerdere mensen door aan het dansen. Dit nummer doet het altijd goed en blijft interessant door de vele bliepjes die ook na de 1000e keer luisteren het nummer nog interessant houden. Een ware klassieker in het house-genre. Dit heeft en gaat deze sympathieke Noor nooit meer overtreffen.
Nogmaals Adriatique, ik heb me een beetje aan de 1 per artiest-regel proberen te houden, maar regels zijn er om uitzonderingen op te maken. Ik kon het voor mezelf verantwoorden, omdat hier wel degelijk om een origineel nummer gaat, waar het twee rijtjes geleden een remix betrof. De twee nummers van Adriatique in mijn top 100 zijn grotendeels gelijk in sfeer en opbouw. Ik heb hier verder eigenlijk niet zo heel bar veel over te zeggen, ik zou vooral aanraden het te ondergaan en alle details in je op te nemen, waarin deze mannen zeer uitblinken.
34. Charlie – Spacer Woman
Het hoogstgenoteerde Italodisco-nummer in mijn lijst is Spacer Woman van Charlie. Eigenlijk pas redelijk recentelijk ontdekt (2 jaar geleden) via een vriend van me en daarna vaak geluisterd toen de I-F mix overuren draaide. Ik zou hier heel interessant kunnen gaan vertellen dat de track me bekoort omdat het die kenmerkende Italo Linn Drum Machine bevat, alsmede de Roland TR-808 en Yamaha DXF voor de akkoordbrekende synthesizer melodieën. Maar we weten allemaal dat me dat helemaal niets zegt.
Het zal vast een van de drie machines, maar voor mij wordt de toon al vanaf de eerste dreunen neergezet. Na 30 seconden hoor je dan die prachtige synths, alvorens de vocoder vocals je meenemen naar de wereld van een ware spacer-vrouw. Wat gaat er toch een ongelofelijke kracht uit van dit nummer. En voor een nummer uit 1983 is het zo magnifiek en gevarieerd geproduceerd. Dit is was zijn tijd mijlenver vooruit, het klinkt nog steeds futuristisch voor mij. Wellicht als ik in 2060 door middel van kunstmatige intelligentie door een buitenaards aandoende vrouw wordt behandeld, gaat het nog eens gedateerd klinken.
33. DJ Seinfeld - Time Spent Away From U
Daarop volgt rap mijn favoriete lo-fi house-nummer. Ik zag DJ Seinfeld afgelopen september op Noorderschip, een club in een boot in de haven van Amsterdam. Ik ben groot fan van deze beste man vanwege zijn gelijkgenaamde debuutalbum TIme Spent Away From U, waar hij zijn nostalgische trieste melodieën op je afvuurt. Afvuren was tijdens zijn live-set ook het geval, maar daar gaat hij wel 10x harder dan hij op plaat doet. Ik vond het op de avond zelf jammer niet zoveel te horen van zijn albummateriaal, maar een goede set was het zeker. Hij is vrij onnavolgbaar achter de draaitafel en rijgt flarden van tracks moeiteloos aan elkaar. Het viel me op dat hij een beetje hetzelfde draait als Peggy Gou als ze live speelt. Vieze harde techno dat kraakt, beukt, hapert en alles door elkaar gooit maar toch miraculeus een fijne luisterervaring biedt. Deze track gooit weliswaar alles door elkaar, toch vormen alle verschillende warme geluiden een boeiend en coherent geheel. De voice-sample, de hoge piano, de subtiele synths. Alles klopt hier. Ik heb trouwens deze track gekozen, maar vind het maar moelijk kiezen, het had net op een ander moment een van de ander 8 pareltjes op zijn album kunnen zijn.
32. Petter – Some Polyphony
At The Controls was mijn eerste DJ-mix die ik actief luisterde. Logischerwijs een album waar ik vele van mijn eerste elektronische tracks ontdekte. Gebrünn Gebrünn kwam eerder al voorbij maar het nummer dat vanaf het begin af aan al het meeste indruk op me maakte is Some Polyphony van Petter. Ik moet eerlijk bekennen dat ik verder helemaal niets ken van deze man, maar kan het veel beter dan dit nummer, ik gok van niet. Terwijl ik dit nummer schrijf, besef ik me ineens dat ik nooit de echte intro van het nummer heb gehoord, aangezien ik het altijd bij de gemixte versie heb gehouden aangezien die op mijn iPod Classic staat. Ik heb niet veel gemist hoor ik. Het nummer begint pas als de synths invallen en zich gaan vervormen in allerlei gradaties. Ik zie dit nummer als een supermachtig monster in een film die allerlei trucjes in petto heeft die je nog niet voorzien had nadat je voor het eerst het monster ziet. Het 'refrein' is dan ook wel zo krachtig, dat als het echt een monster zou zijn je heel, heel ver van huis bent.
31. Todd Terje – Inspector Norse
In het dance-genre wordt maar gematigd gesproken over een 'hit' zoals dat in het pop-genre wel wordt gedaan. Als we het hebben over hits in het dance-genre, dan moet ik altijd aan dit nummer denken. Dit was toch wel dé zomerhit van 2012. Deze zal naar alle waarschijnlijk tot in den treure gedraaid zijn op de feestjes in het gehele jaar daarna, waardoor je er potentieel snel gaar van zou kunnen worden. Maar daar heb ik geen last van gehad destijds, omdat ik natuurlijk nog een hele brave jongen was die niet zo veel naar feestjes ging. Voor mij kwam het nummer pas echt tot leven jaren later. In mijn vriendengroepen was het een standaard nummer tijdens een avond indrinken voor een feestje. Tijdens dat Worakls-concert waar ik eerder over vertelde, kreeg dit nummer ons op de stoelen en banken, tijdens zonnige BBQ's stond iedereen op uit zijn comfortabele stoel om te dansen en ook kreeg ik ooit tijdens een DJ lounge set in de tuin van mijn studentenvereniging er meerdere mensen door aan het dansen. Dit nummer doet het altijd goed en blijft interessant door de vele bliepjes die ook na de 1000e keer luisteren het nummer nog interessant houden. Een ware klassieker in het house-genre. Dit heeft en gaat deze sympathieke Noor nooit meer overtreffen.
0
geplaatst: afgelopen zaterdag om 19:52 uur
Petter – Some Polyphony 
. Goede lijst hoor! Ik merk steeds meer overlap met mijn lijst die hierna komt.
. Goede lijst hoor! Ik merk steeds meer overlap met mijn lijst die hierna komt.* denotes required fields.