menu

Genres / Overigen / Ataloona en korenbloem doen ''111 Years of Deutsche Grammophon'' (Klassiek)

zoeken in:
avatar van korenbloem
jasper1991 schreef:
Wellicht dat er mensen een handje kunnen helpen aan dit topic? Ataloona en korenbloem zijn natuurlijk de oprichters, maar ik zie zo wel wat users die er ook veel vanaf weten naar mijn gevoel.


mensen kunnen altijd meedoen. echter is er een bepaalde volgorde (zoals de cd box aangeeft), en users toen zeiden per keer verrast te willen worden welk album deze week aan de beurt is.

avatar van Kronos
Dit topic zit nog steeds in mijn updates dus ik zal het zeker weer volgen. En als ik iets te zeggen heb zal ik zeker niet zwijgen. Laat maar komen, dat klassieke spul.

avatar van korenbloem
Beethoven's Piano Concerto 4 & 5. Het Philharmoniker orkest onder leiding van Ferdinand Leitner en Kempff als solist.

Beethovens piano concerten 4 & 5, zijn wat mij betreft zijn 2 beste concerten uit de reeks van 5.
Het 4e concerto is een gebalanceerd huwelijk tussen 2 muzikale 'grootmachten'. De piano treed op als een romantische held en weet verlichting te brengen bij het donkere en zware orkest. Het stuk 'pushed' beide tot hun uiterste. Het stuk en voorval het orkest komt snel in een soort vertrouwde thematiek. Maar met een geduldige en gedurfde pianist kan dit juist uitvloeien een zeer intense samenwerking, waarna de pianist verdiend zijn spotlight pakt.
Het 5e concerto (Emperor) is beethoven zijn beste piano concerto en ik denk ook zijn meest bekende. Het orkest is juist hier de romanticus en brengt veel vertrouwde thematieken en melodieën. De piano is hier een protagonist, maar niet een zoals een held wie op reis gaat, maar de gene die thuis blijft. Hij is als de vrouw van de soldaat wie terug komt uit de strijd.

In het 4e concerto laat Kempff zich al snel ondersneeuwen door het orkest. Waar andere uitvoerders zich trots en statig gelijkstemmen met het orkest, lijkt Kempff ervoor te kiezen voor een wat introverte en bescheiden benadering. Hierdoor verbleekt de kracht van het totale stuk wordt en komt het haast over als een ondersneeuwde mengelmoes. De verlichting die juist kan ontstaan in de sombere thematiek, blijft soms wat achterwege.
In het 5e stuk laat kempff een veel emotioneler karakter horen, maar ook het orkest is opener en minder ingekakt. Er lijkt meer ruimte te zijn voor andere instrumenten, wie ook een eigen moment of fame mogen hebben. Kempff weet hier juist een prachtige balans neer ze zetten. Waar in het 4e concerto 2 grootmachten elkaar goed in de ogen zouden moeten kijken, wordt hij compleet geïntimideerd, maar hier in een soort samenwerkende thematiek, lijkt hij meer op zijn plek. Leitner geeft hem hier ook volledig de ruimte en dit past hem beter. Hij speelt rustig, beheerst en vooral lyrisch en virtuoos. Ik heb telkens de neiging om even te stoppen met waar ik op dat moment mee bezig ben, wanneer ik weer de eerste piano akkoorden hoor. Kempff bewijst dat de genen wie het hardste schreeuwen niet altijd de meeste toehoorders krijgen of het beste argument naar voren brengen. Alleen soms kan het zijn dat door veel ruis en heftige weerstand, deze benandering niet altijd door iedereen goed gehoord kan worden of juist zijn doel mist, wat er gebeurt in de uitvoering van het 4e concerto.

Een leuk album in zijn totaal, en denk dat het in menig collectie geen verkeerde toevoeging is.

Ander referenties:
Brendel en Haitink op philips/decca, Ashkenazy en Solti op Decca.

avatar van Rudi S
En deze fraaie niet te vergeten,


(afbeelding)

avatar van korenbloem
Ik zag net dat mijn box niet op precies de goede volgorde lag. Het volgende album had voor de beethoven reeks moeten komen, maar dan bespreek ik hem voor deze week


(afbeelding)

Carl Orff - Carmina Burana (Dirigint Jochum)

avatar van korenbloem
Rudi S schreef:
En deze fraaie niet te vergeten,

(afbeelding)


Die uitvoering ken ik niet, maar ik zal hem eens opzoeken.

avatar van jasper1991
Vijfde pianoconerct van Beethoven vind ik gaaf, vierde volgt spoedig. (Nog) niet in bezit, ik heb ook op internet bewust de versie van Kempff opgezocht. Verder niet veel over te melden, behalve dat ik het duidelijk vind voortborduren op de pianoconcerten van Mozart.

Carmina Burana vind ik bij vlagen mooi, maar het kan me niet continu blijven boeien. Er zitten wel pakkende stukken in, middels allerlei plechtige Latijnse spreuken e.d.

avatar van korenbloem
Mozart zijn piano concerto's hebben als thematiek: samenwerking en zoals sommige het juist zo mooi noemen 'conspiracy'; samen plannen tot een plot.

Wel grappig dat je juist mozart aan haalt, want beethoven breekt juist met deze lijn. Beethoven zoekt veel minder naar die samenwerking, maar probeert juist een balans te creëren in zijn concerto's, waardoor het lijkt dat beide (Orkest en pianist) 2 eigen mogendheden zijn en daardoor elkaar tegenkomen en vanuit hier samen tot een oplossing komen en ieder afzonderlijk zijn succes behaalt. Hierdoor ontstaat er een romantischer thema tegenstelling tot mozart.

avatar van jasper1991
Volgens mij begon de vijfde vlot, daarna wat rustiger om groots te eindigen als ik het me goed herinner. Bij Mozart zitten de pianoconcerten meestal ook zo in elkaar. Jij doelt meer op de klankkleur en daar zou ik me dan eens in moeten verdiepen door wat meer pianowerk van Beethvoen te beluisteren.

avatar van korenbloem
Carl Orff - Carmina Burana

Orff geboren en woonde grotendeels van zijn leven München. Orff wie in het pre-nazie tijdperk, de muziektheorie ontwikkelde dat muziek zijn fundament dient te hebben in ritme en beweging en benadrukte dat improvisatie gebaseerd moet zijn vaste ritmische schema's. IN 1924 richtte hij een school op en richte zich voornamelijk op beginnende jonge kinderen. Zijn ideeën voor muziekeducatie wordt tegenwoordig nog steeds gebruikt op basisscholen en muziekscholen.

Het Carmina Burana is het bekendste klassieke muziek stuk uit de 20e eeuw. Waar Stravinsky en Hindemith voornamelijk terug grepen naar principes uit de barok, ging Orff nog verder terug in de tijd. Een van zijn grote inspiratiebronnen was Monteverdi en zelfs nog verder terug tot oude Griekse muziek. Voor het Carmina Burana gebruikte Orff een middeleeuws collectief seculier gedicht uit de 12 en 13 eeuw. Het overall thema van de gedichten waren: dat de mens in seks en liefde slechts een pion is van het grimmige lot.
Carmina Burana heeft momenten erg aan een middeleeuws 'volksmuziek' te doen denken, maar heeft te gelijk een heel modern karakter. Orff heeft zich in de melodieën laten inspireren door Monteverdi, maar in stijl door Stravinsky's - Les Noces. De tekst wordt gezongen in het Latijns en oud Duits.

Het werk debuteerde in 1937 in Frankfurt en was direct een hit in nazi-Duitsland. Het stuk werd een soort anthem voor de 'nazi-jeugd'. Maar vind zijn weg na de 2e wereld oorlog in menig film, reclame of sample. O Fortuna is een van de meest gesamplede en gebruikte muziekstukken uit.
Dit album is DG hun best verkochte album ooit. De uitvoering is opgenomen in 1967 en is door Orff zelf geautoriseerd en staat voor vele bekend als 'de' uitvoering van deze zeer bijzondere catante .

Jochum brengt hier een zeer theatraal en agressieve Carmina Burana, haast 'wageriaans'. De kracht van de uitvoering ligt in zijn bombastische presentatie en gefocuste tempo's. Dieskau bewijst zonder twijfel een van de grootste zangers ooit te zijn. Het nadeel voor mij is, dat de uitvoering, soms wat te agressief is. Waar andere uitvoerders soms meer de 'middeleeuwse' interpretatie kiezen, brengt Jochum een militante en heroïsche interpretatie en daar ben ik niet altijd voor in de stemming, maar niet al te min een essentieel album, wat mij betreft in elke collectie thuis hoort.



avatar van Kronos
Leuk dat je er een hele begeleidende tekst bijgeeft, korenbloem. Een uitstekend topic voor iedereen die kennis wil maken met klassiek of zich er verder in wil verdiepen.

Ik had het geluk begin jaren negentig dat Nigel Kennedy doorbrak met zijn 4 seizoenen waardoor klassiek plots hip werd. (Niet echt, maar toch een wat minder duf imago kreeg.)

In die tijd had Free record shop dan ook een heuse afdeling klassiek en men deed ook moeite de muziek aan de man te brengen. In samenwerking met EMI gaven ze voor weinig geld een boekje (geschreven door Annemiek IJselmuiden) met sampler cd waarop complete delen van verschillende werken uit. Daar zaten nog 12 kortingsbonnen bij. Eentje voor elke cd waar muziek van werd gekozen. Zo kwam ik destijds bij deze uitvoering van Carmina Burana.

(afbeelding)

Toch wel de moeite, dit mooie werk van Orff. Maar het enige dat ik van deze componist in huis heb.


Het 5de pianoconcert van Beethoven heb ik in deze uitvoering, van twee klinkende namen; Pollini en Abbado. Hun interpretatie klinkt niet minder.

(afbeelding)

Een schitterend concert waarvan vooral het adagio heel bekend is. Een later werk dat goed laat horen dat Beethoven de grote pionier van de romantiek is.

avatar van korenbloem
Het album voor deze week:


(afbeelding)

Dvorak: Symphonien Nos. 8 & 9 "From the New World"

Berlin Philharmonic onderleiding van Rafael Kubelik

avatar van jasper1991
Ik ken alleen de negende, maar die vind ik wel heel stoer. Benieuwd of ik er nog wat interessante beschouwingen over kan vernemen.

avatar van frankmulder
Hé, die heb ik op cd! Mooie symfonieën en mooie uitvoering!

avatar van nico1616
De 8ste van Dvorak is altijd een van mijn favoriete symfonieën geweest, al is de 9de nog bekender.
De climax die zo ongeveer op 2/3 in het eerste deel komt, waar de verschillende melodieën perfect in elkaar vloeien, is voor mij een van de grote momenten in de klassieke muziek.
Maar ook het trage deel, het scherzo en de finale vind ik perfect. De manier waarop Dvorak Slavische thema's als invloed neemt voor de meest aanstekelijke melodieën is fantastisch.

Ik heb deze versie van Kubelik niet, mijn favoriete 8e is die van Dohnanyi (Decca). Andere versies die ik heb zijn die van Chung, Rowicki en Kertesz. Eigenlijk vind ik ze allemaal goed.
Kubelik en Kertesz worden algemeen beschouwd als de beste Dvorak dirigenten.

Als je houdt van de 8e of de 9e, zul je evenzeer de 6e en de 7e kunnen appreciëren.

avatar van jasper1991
Klinkt als reden voor mij om nummer 6 t/m 8 te gaan beluisteren. Ik zoek dan wel de versie van Kubelik op, met die man heb ik goede ervaringen als het gaat om menig Mahler-symfonie.

avatar van korenbloem
Antonín Dvořák geboren 1841 en overleed 1904. Hij werd gezien als de protugé van Johannes Brahms. Maar is misschien in ons europa niet zo bekend geworden als Brahms. Maar op het 'nieuwe continent' juist des te meer. Dvorak was in zijn jeugd een muzikant in verschillende Orkesten en speelde zelfs onder Wagneriaanse stukken onder leiding van wagner zelf.
Dvorak was van 1892-95 directeur van National Conservatory in NYC, hij zelf kwamvanuit de europese traditie en drukte met zijn ideeën een sterke stempel op de Amerikaanse ontwikkeling en identiteit van de 'literaire muziek' beoefening. Dvorak wie net als brahms zijn ideeën en inspiratie voor muziek sterk heeft laten beïnvloeden door de alom heersende nationalistische gedachten goed. Echter vond Dvorak niet alleen inspiratie in zijn eigen Oost-Europese (Slavische) achtergrond, maar heeft zich bijvoorbeeld in zijn symfonieën sterk laten beïnvloeden door 'plantage-melodieën', wat hij noemde: "The most striking and appealing melodies that have yet been found on this side of the water"

Het oervere van Dvorak is zeker de moeite waar wat mij betreft om eens te doorlopen. Hij heeft prachtige strijkkwartetten geschreven. Een prachtig Stabat Mater op zijn naam staan (recent is er nog een prima uitvoering door Herreweghe op 'phi' (2013) uitgebracht.)
Maar dvorak's zijn bekendste en indrukwekkendste compositie is denk ik zijn Symfonie no. 9 'Z nového světa' (From the New World).

Het album van deze week bestaat uit zijn 2 bekendste symfonieën en misschien bekendste werken. Symfonie no 8 is geschreven in 1889. Het gehele karakter van de symfonie is vrijheid, openheid en romantiek. Dvorak schreef de compositie in Vysoká, ten zuidwesten van praag. Waar hij de zomermaanden in een buitenhuis verbleef. Ondanks de 4 delen erg verschillend zijn qua melodie, tempo en klanktoon, brengen ze ieder afzonderlijk het frisse zomerse en onbezorgdheid naar voren. Deze compositie zou ik qua sfeer graag vergelijken met Dave Holland - Conference of the Birds. Wie ook zei geïnspireerd te zijn door de liefelijke vogelzangen in zijn tuin. Echter laat Dvorak zich hier inspireren door het gehele Boheemse landschap en levenswijze.

Zijn 9 symfonie is zijn meest bekende en vaakst uitgevoerde stuk. Het is onduidelijk of hij de eerste facetten al geschreven heeft voordat hij voet aan de nieuwe wereld zette, of hij deze tijdens zijn verblijf in NYC schreef. Zoals velen natuurlijk weten, stonden de eerste Amerikaanse regeringen zeer vijandig tegenover de inheemse bevolking van de nieuwe wereld; Indianen. Wat tot laat in de 18e eeuw voorzetten tot een heuse genocide jegens de Indianen. Dvorak vergelijk zijn 9e symfonie met een structuur van een opera. Deze opera is nooit afgerond, maar de libereto zou gebaseerd worden het gedicht over Hiawatha. Het 2e deel van de 9e heeft gediend als een schets voor de muziek van de opera en waarschijnlijk alle 4 de delen.
De 9e symfonie wil een brug slaan naar de nieuwe wereld, waar hij zich in de 8e liet beinvloeden door het Boheemse buitenleven, zijn er in zijn 9e ‘oorspronkelijke amerikaanse melodieën’ (indianen) en slaven-melodieën te horen. Dvorak wilde een Amerikaanse symfonie ter wereld brengen, maar ter gelijker tijd barst het van nostalgische thema’s.

Rafael Kubelík zelf ook van Tjechische komaf, laat een prachtige en ongeëvenaarde 8e horen. Kubelik weet perfect het zomerse gevoel, het vrije en onbezorgde en harmonieuze staat van de natuur, ondanks haar tekortkomingen in beeld te brengen. De solo en melodieën klinken als een zang van een leeuwerik, de wind die over de weide blaast en de bloesems wie hun hoogste schoonheid vinden in dat seizoen. Hij geeft ruimte door zijn tempo’s en toonkleuren. Het orkest is net als de aarde, een bodem voor de rest van de natuur om te aanschouwen, maar weet in perfecte harmonie de solisten, strijkers etc te stemmen en naar vrijheid te brengen.
Echter brengt Kubeblík een prima 9e. Echter mist het de emotionele transitie, wie hij zo mooi naar voren weet te brengen in de 8e. De 9e weet hij prachtige stukken naar voren te brengen, maar mist juist het heroïsche karakter van de 9e naar voren te brengen, en blijft wat mij betreft een beetje hangen in de nostalgische elementen van het stuk. Dit is geen verkeerd iets, maar daardoor voelt de totale compositie niet als een coherent geheel, maar meer als een flarden nostalgie.
Kubelík is in zijn 8e juist langzaam, vind ik hem in de 9e juist sneller en agressiever dan andere uitvoerders.

Ik begin het een beetje saai te vinden om het te zeggen: Maar wederom een essentieel album, wat zeker alleen al voor de legendarische uitvoering van de 8e in iedere collectie thuis hoort!


het album voor deze week:


(afbeelding)

Tchaikovsky, Mendelssohn: First Piano Concertos
Lang Lang (Piano),Chicago Symphony Orchestra onder leiding van Daniel Barenboim (dirigent)

avatar van Kronos
Mooi stuk tekst weer, korenbloem.

De 9de van Dvořák heb ik tweemaal op lp. Eentje op Deutsche Grammophon (enkel kleine afbeelding van gevonden), uitgevoerd door Otto Gerdes en het Berliner Philharmoniker. De andere op Erato met Edouard Linderberg en de Nordwestdeutsche Philharmonie (afbeelding). Het is de enige symfonie van Dvořák die ik een beetje ken. Een mooi werk. Beetje te licht en vrijblijvend naar mijn smaak. De muziek van Brahms grijpt me gewoonlijk toch meer aan.

De strijkkwartetten van Dvořák heb ik ook en nog wel volledig, door het Stamitz Quartet, op Brilliant Classics. Fijne kwartetmuziek. Maar 10 cd's als je ook nog ontzettend veel andere muziek wil beluisteren is natuurlijk wat te veel van het goede. Niettemin gezien de gunstige prijs (destijds toch) wel een aanrader.

avatar van korenbloem
Kronos schreef:
Mooi stuk tekst weer, korenbloem.


dank je!


De 9de van Dvořák heb ik tweemaal op lp. Eentje op Deutsche Grammophon (enkel kleine afbeelding van gevonden), uitgevoerd door Otto Gerdes en het Berliner Philharmoniker. De andere op Erato met Edouard Linderberg en de Nordwestdeutsche Philharmonie (afbeelding).

ken beide versies niet, en moet bekennen dat de dirigenten ook onbekende voor me zijn.


Het is de enige symfonie van Dvořák die ik een beetje ken. Een mooi werk. Beetje te licht en vrijblijvend naar mijn smaak. De muziek van Brahms grijpt me gewoonlijk toch meer aan.


Heb ik misschien precies andersom. Brahms vind ik echt een romanticus in hard en nieren. Heeft prachtige dingen gedaan en zijn 4e Symf behoort zeker tot mijn favorieten. Echter Dvorak's 9e en 8e doen zeker niet onder en brengen wmb een ander cultureel gedachten goed naar voren.


De strijkkwartetten van Dvořák heb ik ook en nog wel volledig, door het Stamitz Quartet, op Brilliant Classics. Fijne kwartetmuziek. Maar 10 cd's als je ook nog ontzettend veel andere muziek wil beluisteren is natuurlijk wat te veel van het goede. Niettemin gezien de gunstige prijs (destijds toch) wel een aanrader.


Ik heb vorige week een zeer recente uitgave van de kwartetten binnen gehaald. Maar door een acute John-Cage- Wagner's -Tristan und Isolde (Furtwangler, 1953 EMI)-verslaving ben ik er nog niet aan toe gekomen. Zelfde geld voor een beschrijving van de Piano-concerto's

avatar van Kronos
Nu ook in het Nederlands verschenen:

http://s28.postimg.org/c0dcyp2b1/21a.jpg

Leuk, want ik had al eens tevergeefs naar een Engelstalig exemplaar gezocht. Ik vind het boek in de eerste plaats interessant om de besproken werken die erin zijn opgenomen en in de tweede plaats om de specifieke uitvoering ervan. Het eerste wat ik dus zal doen is de pagina's opzoeken met muziekstukken die ik reeds op cd (of lp) heb.


avatar van Kronos
Nee, helemaal niet gezocht zelfs.

Nu ik de cover van de Engelstalige versie zie valt mijn oude Belgische frank dat het boek uit de bib dat ik geleend had en wilde kopen ook al een Nederlandstalige editie was. En die bleek dus uitgeput te zijn. Heeft een andere cover:

http://static.bol.com/imgbase0/imagebase/regular/FC/3/3/4/9/1001004006389433.jpg

avatar van Cabeza Borradora
holy fuck! nog eens 1001 die je moet gehoord hebben...
Waar blijft het boek "1001 tips om 200 jaar oud te worden voor je sterft" ...

avatar van Rudi S
Ach, met 3 albums per dag kun je makkelijk een boek per jaar doen

tuktak
Straf topic dit! En het mooiste van alles is dat deze box dus gewoon in zijn geheel op Spotify staat. Samen met de reviews hier is dat een mooie manier om de klassieke muziek verder te verkennen zonder te verzuipen.

avatar van Ataloona
Ik ben op het moment de DG boxen weer lekker aan het uitpluizen. Buiten wat moderne werken heb ik de laatste jaren weinig klassiek geluisterd. Uiteraard heb ik weleens een symfonie opgelegd, komt iedere kerst of Pasen wel weer een mass of een requiem voorbij of raak ik zo nu en dan weer eens in trans als Terence Malick in zijn nieuwste film weer een prachtig stuk plaatst. Goed, gisteravond en vandaag was het moment daar dat ik dacht; er was ooit eens een mooi topic en laat ik dat maar weer eens op gaan pakken.

Mijn compagnon, Stefan (korenbloem), bracht mij pas geleden dit topic al weer onder de aandacht. Hij luistert dag en nacht naar klassiek krijg ik het idee, maar heeft het druk. Al speelde hij wel met de gedachte dit topic nieuw leven in te blazen. Nou, doe ik het toch Mocht hij ergens tijd vinden om zo nu en dan een stukje te schrijven, dan wordt dan zondemeer gewaardeerd. In ieder geval erg door mij, maar zie het vooral niet als emotionele chantage

Ofschoon ik niet de behoefte heb om als een of andere Sisyphos elke week dit topic verplicht te gaan onderhouden, zal ik wel proberen een berichtje te plaatsen als ik weer iets uit de DG box tevoorschijn haal. Vandaag in ieder geval één bericht. Hopelijk snel weer een volgende. Voor nu in ieder geval: hiatus voorbij.

Ps. Geluk voor Stefan. Het werk dat ik vandaag zal bespreken heeft hij al een keer doorgenomen! In 2012!!! Blijft een goed in het gehoor liggende instapper.

avatar van Ataloona
http://i.ebayimg.com/images/g/fdkAAOxyLm9TFEoc/s-l300.jpg
Maurice Ravel - Boléro - La Valse - Pavane pour une Infante défunte - Daphnis et Chloé, Suite No. 2 (Barenboim, DG)

Vandaag heb ik onder andere wat préludes van Chopin door Argerich gehoord en een aantal strijkkwartetten van Beethoven. Wellicht kom ik daar nog op terug, maar ik wil op dit moment aandacht geven aan Ravel. Bovenaan ziet u welke stukken van Ravel onder leiding van Barenboim in Parijs zijn gespeeld. Ongetwijfeld valt dan Ravels paradepaartje Boléro op. Alhoewel...Paradepaartje, hij was er zelf allerminst trots op. Die doerak.

Nu is het zo dat onder klassiekbuffs altijd wel discussie bestaat over de verschillende uitvoeringen van Boléro. De één gaat te snel (Erich Kunzel deed Bolero in 13:26!), Ravel zelf deed 'm in 1930 in 15:50 en de ander gaat volgens de critici te langzaam. Barenboim valt ongetwijfeld onder dat laatste. Zijn Bolero tikt 17:38 aan. Even ter vergelijking; de legendarische Noorse schaatser Oscar Mathisen had op 25 januari 1913 slechts twee seconden minder nodig om een wereldrecord 10 km schaatsen neer te zetten. Dat heeft hier weinig mee te maken, maar het is goed dat u het weet. Barenboim met zijn Parisienne orkest pakt het dus nogal meeslepend aan. Het is bombastisch en dat is Barenboim ook wel eigen. Toch vind ik het wel wat passen. Misschien is het niet de ultieme versie, maar who knows bij Bolero? Ravel zelf vond toch echt een tragere versie beter. Met het mediterraanse temperament van Coppola (krijg je eens verlof van Ravel om zijn stuk te spelen, doe je het niet goed) was hij immers ook niet tevree.

Ravel schreef het stuk als een one dance ballet voor Ida Rubinstein die als patroon Bolero onder haar hoede nam. Met Bronislava Nijinska als choreografe sloeg het stuk in 1928 in als een bom. Staande ovaties etc. Ravel vond het maar niks. Dat leidde ook tot een hele leuke quote. Bij dezen. Tijdens de opening schreeuwde een dame in extase het uit: 'Au fou, au fou!' (de waanzinnige - of malloot - de waanzinnige!) Ravel reageerde hier koeltjes op; 'Die dame... zij begreep het.' Hij vond het maar een gedachte-experiment, terwijl het grote publiek hem juist door het allerminst complexe Bolero zal blijven onthouden.

De muziek
Ravel bouwt in zijn one dance ritmiek altijd op naar één climax, één lang crescendo. De rest is gewoon wat foreplay voor hem, een lange aanloop. Daarom was hij ook tamelijk kritisch over zijn eigen werk. Hij vond dat iedere willekeurige student aan het conservatorium het ook had kunnen maken. Tsja, misschien mogen we blij zijn dat Ravel nooit zo oud is geworden dat hij rockjournalist zou worden. Het was juist een bijzonder idee. Weg alle grootse balletuitvoeringen met meeslepende verhaallijnen en plottwists in de bladmuziek. Nu een simpel (yeah right, bedenk het zelf 'ns) thema op weg naar een luid crescendo fortissimo possibile. Ik vind het dus erg mooi. Steeds die snaredrum die passief agressief het ritme aangeeft, fluiten en cellos die erbij komen, hee horen we daar een klarinet, hobo? Steeds meer bouwt de spanning op, een zweetdruppel wordt door de dirigent in extremis van zijn kleffe voorhoofd gewreven en dan vallen alle instrumenten ineen. Ja, ik snap wel waarom maestro Frank Zappa een zekere fascinatie voor dit werk had (Best Band You Ever Heard In Your Life; ZAPPA BOLERO - YouTube.) Het is dan ook gewoon een melodie die erg aansluit op de latere pop en rockmuziek. Akira Kurosawa gebruikte het motiefje zelfs in zijn film Rashomon (een soort City to City - The Road Ahead re-arrangement)

Wat ik zo knap vind aan dit stuk is dat er hele flirtende melodieën (hoor ik daar wat beginnende jazz zo nu en dan?) worden geïntroduceerd door de gehele compositie, maar het bekende motiefje komt steeds weer naar voren, doch in verschillende tonen. Eigenlijk modern klassiek van voor WOII in een notendop, bijzonder inventief en eigenwijs al wordt pop (hoe klinkt het voor de kaartjeskopende toeschouwer) nooit uit het oog verloren. Bolero eindigt met een harmonieuze kloppende climax, geen kakofonische chaos. Dat zou wel komen in Europa na WOII.

Ook La Valse staat op deze cd. Een ballet voor orkesten die door critici werd opgehemeld. Het zou de teloorgang van Wenen (die teloorgang werd al eens mooi in Sandor Marai's Gloed beschreven; lezen die handel) na WO I illustreren. Ravel was wederom not impressed: 'While some discover an attempt at parody, indeed caricature, others categorically see a tragic allusion in it – the end of the Second Empire, the situation in Vienna after the war, etc... This dance may seem tragic, like any other emotion... pushed to the extreme. But one should only see in it what the music expresses: an ascending progression of sonority, to which the stage comes along to add light and movement.'

Liefhebbers van Bolero zullen La Valse vast ook wel waarderen. Het is eigenlijk een voorbeeldige waltz in een praalzaal die langzaam maar zeker ontspoord in een nijpende situatie. Het bouwt eveneens op naar een luid crescendo. Slechts hierna tijdens de coda wordt de waltz onderbroken en volgt de enige melodie in La Valse waar geen 123 waltz tempo in te horen is.

Tot zover.

avatar van Kronos
Leuk dat hier nog eens wat gebeurt. Ik kom er te weinig aan toe om klassiek te beluisteren maar het blijft een oude liefde die niet roest. Bolero is niks voor mij. Het ritmepatroon is wel mooi en wordt vaak in heavy metal gebruikt. Niet altijd even geslaagd.

Mooiste werk hier is wat mij betreft Pavane pour une Infante défunte. Dat vind ik echt magistraal. En dan vooral de georkestreerde versie. Mijn favoriete uitvoering is van het Orpheus Chamber Orchestra. Te vinden op deze cd. Ook Deutsche Grammophon trouwens.

avatar van Ataloona
Dan geef ik die cd eens een kans. Pavane is voor mij namelijk nog tamelijk onbekend werk. Ik moet eerlijk bekennen dat Pavane op deze cd wat onbewogen voorbij gaat. Vooral omdat het net valt tussen Bolero en La Valse. Daardoor komt het op mij in deze uitvoering over als een slow dance (niet onlogisch: Pavane = slow dance) intermezzo. Ik denk dat het wel mooi kan zijn indien beter geplaatst. Voordelig ook dat op die cd die je noemt Satie's Gymnopediën staan. Moet wel een romantisch kamergebeuren zijn


Ik zit nog te twijfelen of ik cijfers ga toekennen in het vervolg. Ik vind het soms wat arbitrair en het komt ook niet zelden voor dat ik het stuk prachtig vind, maar de uitvoering of opname weer niet. Zal over een systeempje nog moeten nadenken. Voordeel is wel dat snel duidelijk is wat ik van een werk vind. Echter krijg je bij dit soort verzamelaars weer dat je cijfers zal moeten geven aan de cd, of iedere individuele compositie. Hersenbrekers...

avatar van korenbloem
Dave, (Ataloona) super dat je dit topic leven in hebt geblazen. Mijn volgende bespreking volgt binnenkort.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:37 uur

geplaatst: vandaag om 14:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.