menu

Muziek / Toplijsten en favorieten / Around the world-Pureshores top 50 Classic Dance anthems

zoeken in:
avatar van pureshores
35: Joe Roberts-Lover (K Klass Klubb mix)

Op 35 een blue-eyed soul zanger die in de UK een paar hitjes meepikte.
Lover in originele versie is een onopvallend soulvol plaatje uit de categorie Would I lie to you?
Maar de K Klass boys hebben er een heerlijk piano house nummer van gemaakt. Typisch Engelse hoekige house die niet pittig genoeg schijnbaar was ten tijde van release om hier te scoren, in Nederland hield men toen toch meer van stevig en een hoger BPM. In Engeland waren platen als Lover ongekend populair in de clubs, net zoals veel tracks op Deconstruction van bijv. Evolution, M People en Lionrock.
De andere topper van Joe Roberts is Back in my life, waar de T-Empo remix dan degene is waar ik voor ga.

Deze man heeft in 2016 blijkbaar nieuwe muziek uitgebracht en zijn levenspartner is Melanie "Ain't no love ain't no use" Williams, grappig.

K Klass kennen de meesten waarschijnlijk van hun remix voor Bobby Brown, maar zij hebben begin jaren 90 al een hele rits tracks uitgebracht waar we in het 1991 topic ook al wat van voorbij hebben zien komen, zoals Rhythm is a mystery. Een zeer succesvol producersteam dat ook nummers van Level 42, Blondie, New Order, Carleen Anderson en Janet Jackson onder handen nam.



avatar van Arrie
Ik ken K-Klass eigenlijk van Talk 2 Me, een hitje van begin jaren '00. Zag het altijd als een leuke one hit wonder, maar dat zijn ze dus niet bepaald.

avatar van herman
Ik ken K-Klass eigenlijk alleen van een hitje uit 1991.

David Morales is wel een hele grote, als je ziet wat hij in de jaren '90 allemaal heeft gedaan. Zeker een van de mensen die het decennium muzikaal kleur heeft gegeven.

avatar van pureshores
herman ik dacht dat jij ook minimaal 1 nummer in je lijst in het 1991 topic hebt meegenomen (Rhythm is a mystery).

Voor Nederland zal Two can play that game van Bobby Brown wel qua hits de grootste zijn en Arrie Talk 2 me op eigen naam de grootste hit. De 1994 singles hebben hier ook niks gedaan, alleen een tipje voor Let me show you dacht ik.
En nog tot 2009 zijn er singles gereleased zie ik op discogs.

avatar van pureshores
34: Veracocha-Carte blanche

Onderweg door de lijst doen we ook het segment populaire trance aan.
In 1999 zat dit genre waarschijnlijk op zijn piek en in dat jaar zijn heel veel klassiekers uitgekomen.
Het genre was en is immens populair gebleken bij het grote publiek, zeker door de inbreng van de grote Nederlanders Tiësto, van Buuren en Ferry Corsten. Die laatste had in 1999 ook een enorm succes als System F met Out of the blue, maar zijn samenwerking met Vincent de Moor haalt hier de nummer 34.

Carte blanche is opgebouwde stuwende trance die je in een immens grote zaal moet horen en waarmee je zo met de massa in een uitzinnige stemming komt.
Het nummer bouwt lekker rustig op met een piano erbij om dan bij de melodie te komen.
Het is 1 van de weinige trance nummers waar ik nu nog kippevel van krijg.
Voor Ferry Corsten betekende het alleen maar meer succes en die is gaandeweg de 00's veel poppier geworden.
Vincent de Moor is nooit echt massaal doorgebroken terwijl de nummers er wel waren (Between 2 fires, Fly away)

Carte blanche haalde slechts de tiplijst vreemd genoeg.
In 2008 verscheen er een remix versie die wel de top 40 haalde, maar niet echt nodig was.

Op dezelfde golf als Carte blanche hebben we Gouryella, Madagascar, Binary Finary, latere Tiësto nummers die de lijst allen niet halen, maar vertegenwoordigd worden door Carte blanche.



avatar van pureshores
33: Soul II Soul-Pleasure dome (Booker T dub)

Op 33 een bekende naam, die meteen Back to life oproept. Dat is zeker een klassieker en had ook in deze lijst kunnen staan. Soul II Soul was 1989/begin jaren 90 een vaste waarde in charts en clubs en vooruitstrevend voor de Britse soul en rnb. De muziek was zwaar beinvloedt door reggae en hiphop en vanuit Europa door de opkomende house populariteit. Uithangbord was Jazzie B die een hele groep DJ's en artiesten rond zich verzamelde waaronder ook een jonge producer genaamd Nellee Hooper. De groep was 1 van de eersten die niet volgens een vaste band principe werkten, maar steeds kozen voor een vocalist die bij het nummer paste, iets wat tegenwoordig standaard is. Met de eerste single Fairplay werd niet echt een potje gebroken buiten de scene maar met Keep on movin' scoorde de groep in het voorjaar van 1989 een dikke hit, gevolgd door het massale succes van Back to life in de zomer. Dit resulteerde meteen in een tsunami van platen die de Back to life beats ook gingen gebruiken, wat lang door heeft ge-ebd in de jaren 90. Voor Soul II Soul waren de eerste 2 albums ook kassa, maar vanaf het derde album werd het succes tanende, de hits droogden op terwijl er kwalitatief niet echt werd ingeleverd.
In 1997 verscheen het laatste album uit een reeks van 6 waaronder een Greatest hits album. Album 6 Time for change was een album zonder concessies aan trends en stromingen en produceerde 3 singles die niet echt iets deden. De 2e single Pleasure dome werd echter wel geremixed voor het hippe speedgarage publiek door Tuff Jam en Booker T.

Deze Booker T, een Londense DJ/producer met een gejaagde stevige stijl van produceren heeft remixen geleverd voor acts als All Saints, Monica, Quincy Jones, Mica Paris en vele anderen.
Zijn remix voor Soul II Soul is een classic in het garage genre en een vaak terugkerende track op compilatie albums. Voor Soul II Soul een beloning om nog een keer te stralen in de clubscene waaruit ze zelf onstaan waren.



avatar van pureshores
32: DJ Rap-Good to be alive

Vrouwelijke producers en DJ's zijn nog steeds een minderheid. Allround DJ/producer/actrice/model/zangeres Charissa Saverio a.k.a. DJ Rap was in de 90's 1 van de weinigen die tussen de big boys van de Britse drum n bass scene een plek verworf. Ze sloofde zich out met tapes en DJ gigs en toerde rond met mensen als Fabio & Grooverider en Kenny Ken. Een hele rits 12"s werd uitgebracht waaronder de succesvolle track "Spiritual aura" zodat ook grotere vissen konden toehappen.
Sony zag er wel wat in en tekende haar in 1998, een prima zet om een sprong te wagen naar de mainstream. Met het album Learning curve liet ze een toegankelijkere kant zien met een mix van drum n bass, electronica, pop en een industrieel geluid. De makkelijk in het gehoor liggende single Good to be alive kwam uit in het najaar van 1998 en was de tweede single van het album.
Het nummer kreeg genoeg aandacht maar werd niet echt een hitsucces. Maar het leverde wel veel meer naamsbekendheid op en in de eerste helft van de 00's verkaste Saverio naar de USA om zich daar los te laten op de house scene die daar eindelijk ook door begon te dringen naar de grote massa. Ze had een radioshow, toerde wederom veel rond en hield zich bezig met andere acts die ze tekende voor haar eigen labels Propa talent en Impropa Talent.

Een serie mix albums volgde maar de echte opvolger van Learning curve is nog steeds niet verschenen. De laatste tijd is ze weer meer in de UK met een hoop 90's revival feesten in de drum n bass scene.


avatar van pureshores
31: Double Six-Real good

De laatste die ik dit jaar nog bespreek, de top 30 wordt in 2017 uitgepakt.
Weer een plaatje wat voor mij aantoont dat als je niet 4/4 speelt je minder erg dateert.

Real good komt uit 1998 en heb ik vooral in Engeland die zomer heel veel gehoord op feestjes.
Het profiteert van de multi inzetbaarheid want hier kun je house, skaters, breakbeats en nog een hoop anderen mee plezieren. Er wordt gebruik gemaakt van een jengelend orgeltje waardoor je ook nog een stukje 60's gevoel meekrijgt.

Ik kan niets vinden over de mensen achter het project, alleen namen op de 12" die hier ligt, Rowe, Angwin, Hope.
De gesproken zin is in ieder geval een sample, van Timothy Leary. Met wat gegoogle vermoed ik wel dat dat de Amerikaanse psycholoog is die dan als eerst opkomt in wiki, omdat die ook veel muziek blijkt te hebben opgenomen.



avatar van pureshores
Nieuw jaar, nieuwe nummers, de top 30 in


30: Technotronic-Pump up the jam

1989 is een belangrijk jaar geweest voor dansmuziek waarin het flink begon door te stromen naar de mainstream. Na de summer of love in 1988 met zijn acid house kon overal in Europa de creativiteit op eigen varianten worden uitgeleefd. In Belgie ontstond bijvoorbeeld de New Beat stroming, anders dan de acid met zijn bliepjes en kreetjes hadden de Belgen meer met 80's synths en overstuurde geluiden waar de housedreun mee werd gemixed. Een van die producers die dit genre omarmde was Jo Bogaert, en naar aanleiding van de populariteit van New Beat was het idee om een act hieromheen te vormen natuurlijk de volgende stap.
En hup, in het najaar van 1989 verscheen Technotronic uit het niets en knalde de charts in met Pump up the jam. Het nummer met zijn stuwende synths, kletterende hi-hats en de stoere zang van Ya Kid K werd een megasucces en 1 van de grootste hits van 1989. Een heel nieuw geluid dat meteen door het mainstreampubliek werd opgepakt. Net als bij collega's Black Box werd een model ingehuurd om te figureren in de video, in dit geval Felly, die later wel als zangeres zou meewerken. Technotronic bereikte zelfs in Amerika de charts die daar toen gedomineerd werden door rock en swingbeat, niet slecht dus van de Belgen.
Het gelijknamige album was ook een bestseller en leverde nog 2 grote hits op, Get up en This beat is technotronic. Het album volgde veelal de formule van Pump up the jam met een eentonig geluid.

In 1991 verscheen het tweede album, Body to Body, waar nu werd gekozen voor een veel poppier aanpak. Singles als Move that body en Work sloegen echter veel minder aan en links en rechts werd Technotronic ingehaald door acts die Euro nog veel toegankelijker zouden maken zoals Snap en 2 Unlimited.
Pump up the jam is wel een echte klassieker die het altijd goed doet en de deuren opende voor Eurodance die de jaren 90 zou beheersen

Chart:
Nederland 2
UK 2



avatar van pureshores
29: Boxcutter-Bad you do

Aan het begin heb ik al gezegd dat deze lijst absoluut subjectief is, maar de nummers dienen wel het predikaat anthem te verdienen, of dit nu komt door de algemene bekendheid of omdat ze in een bepaald segment een klassieker zijn of omdat ik de reactie heb gezien wanneer het nummer draaide.

Nummer 29 hangt dan vooral door die laatste 2 argumenten op 29. Wie mijn top 10 opzoekt ziet het album Oneiric op 2 van de Ierse producer Barry Lynn a.k.a. Boxcutter. Deze man werd (ook door mij) vaak onterecht in het dubstep hokje gestopt, maar hij is eigenlijk totaal niet voor een gat te vangen.
Van alles wordt in de blender gestopt: hiphop, funk, techno, acid, dubstep, grime en dan rolt er een geluidsbrij uit die zich ook alleen maar in titels als Tauhid, Brood en Lamp Post Funk laat vangen.

Bad you do staat op de Tauhid EP die in 2006 op Planet Mu uitkwam (heel interessant label), maar ik hoorde het nummer voor het eerst op een mix van de Canadese DJ Capro die een maat van mij uit Manchester mij doormailde. Deze Capro May 2006 dubstep mix heb ik waarschijnlijk meer dan 250x al gedraaid tijdens treinritten en thuis en naast Boxcutter zitten daar ook classics van Digital Mystikz, Skream en Loefah in.
Het nummer heeft wel een dubstep ondertoon en een lome reggae getinte vocal maar het past allemaal perfect bij elkaar. Toen hij een set deed bij Blocfest in 2011 reageerde het publiek ook zeer enthousiast toen het nummer begon (zie filmpje wat ik zelf gemaakt heb toen). Dankzij Bad you do ben ik de albums gaan aanschaffen, inmiddels zijn er 4, de laatste kwam in 2011 uit, The dissolve, verder zijn er een handjevol EP's verschenen sinds 2013, ik hoop dat er snel een nieuw album uitkomt. Het is 1 van mijn favouriete acts geworden, zeker in mijn top 5.







avatar van pureshores
28: Leftfield & Lydon-Open up

Als er een Premier League voor invloedrijke dance acts zou bestaan zou Leftfield waarschijnlijk in het linker rijtje staan. Deze jongens hebben met vrij weinig output een hele hoge lat gelegd voor een groot deel van de jaren '90 dance. De act werd begin jaren '90 opgericht en bestond toen uit DJ Neil Barnes en muzikant Paul Daley. Ze zaten achter een zeer succesvolle remix voor React 2 Rhythm-The complete intoxication op het Guerilla label, ook mijn eerste kennismaking met hen, in 1993 begonnen ze singles te releasen, die later op het debuut album Leftism zouden prijken. Release the pressure werd een dikke clubhit, de naamsbekendheid groeide en een poppier release zette hen in de UK definitief op de kaart, de hit Open up met Johnny Lydon van The Sex Pistols die in de video diva achtig de vocals voor zijn rekening neemt.

Leftism verschijnt in 1995 en krijgt heel veel lof van journalisten en bladen.
Het is al bijna een mini greatest hits met verdere singles Afro left, Song of life en Original. De groep haalt inspiratie uit vele hoeken en voelt zich prima tussen hiphop beats en reggae klanken of zoals bij Open up met house. Ook mogen ze grote namen remixen zoals David Bowie (Jump they say) en clubhits (Renegade Soundwave).

Na 4 jaar verschijnt de opvolger Rhythm and stealth waarbij opnieuw met veel stijlen geflirt wordt, als album klinkt het wel veel samenhangender dan Leftism vind ik zelf. Opnieuw verschijnen succesvolle singles zoals het fraaie Swords met prachtige video en de knaller Afrika Shox met hun held Afrika Bambaataa. De hype rond Rhythm and stealth is echter veel minder.

In een veranderde samenstelling gaat de groep verder in de 00's.
Dan wordt het weer een hele lange tijd stil en sindsdien verschenen er nog 2 minder opzienbarende albums, Tourism in 2012,een compilatie van de eerste 2 albums en in 2015 Alternative light source.

Leftism is een heel vroege piek, maar zeer terecht



avatar van pureshores
27: Sneaker Pimps-Spin spin sugar (Armand's dark garage mix)

Armand van Helden heeft in de 90's een gouden trio remixes geproduceerd en die staan alle drie in de lijst. Op 50 begon de top 50 met CJ Bolland's Sugar is sweeter en bijna halverwege komen we de tweede tegen.

Sneaker Pimps is een alternatieve band die halverwege de jaren '90 in de marge aardig wat succes boekte. De groep debuteerde met het album Becoming X, een mix van downbeat, indie en invloeden van de Bristol sound. Met de eigenzinnige zangeres Kelli Ali als frontvrouw verhaalt het album over misery en de zelfkant van het leven in een nogal beladen sfeer.

De groep is een prima prooi voor remixers en hun single releases krijgen allemaal grote namen mee: onder andere Nellee Hooper, Roni Size, Fila Brazilia en dus Armand van Helden.
Die laatste maakt van Spin spin sugar een speedgarage anthem dat op tig verzamelalbums staat en in 1997 een enorme clubhit is. Net zoals bij Sugar is sweeter wordt er gespeeld met de originele vocalen en zijn de typische bassen aanwezig.

Na Becoming X trappen de andere bandleden Kelli de groep uit en in 1999 verschijnt album 2: Splinter. Daarna verschijnt nog een album, Bloodsport maar deze blijven allemaal een beetje in de schaduw van het debuut hangen.
Six underground en Post modern sleaze zijn twee andere toppers van dat debuut.



avatar van pureshores
26: Alex Reece-Candles

Binnen de drum n bass of jungle scene halverwege de 90's staken behoorlijk wat mensen boven het maaiveld uit. Dat resulteerde ook in een hoop volledige artiestenalbums met wisselvallige uitkomsten. Natuurlijk wordt de commerciële fakkel aangevoerd door Goldie met Timeless en Roni Size's New forms maar er waren ook wat bescheidener releases.

Van Alex Reece verschijnt in 1996 het album So far, wat een letterlijke titel achteraf blijkt want verdere artiestenalbums volgen niet, een album met een toegankelijkere en softere junglesound dan een hoop van zijn tijdgenoten. Reece krijgt veel aandacht een jaartje eerder als ie op het label van Goldie, Metalheadz het nummer Pulp fiction uitbrengt. Dat wordt binnen de scene een klassieker en dus kan er een album achteraan, op Island Records. Met Goldie breekt Alex want deze knieval valt niet binnen goede aarde. So far is een mix van het underground drum n bass geluid vermengt met jazzy sounds, lounge, pop en funky sounds.

Er verschijnt een handvol singles naast Pulp fiction, onder andere Feel the sunshine waarbij hij wordt bijgestaan op zang door de dochter van Yes zanger Jon Anderson, Deborah Anderson en het mooie Candles, waarbij de zang wordt verzorgd door Carmen Ejogo. Wat gezoek over haar leverde nog op dat ze momenteel te zien is in de bioscoopfilm Fantastic beasts and where to find them.
Candles is drum n bass met een flinke dosis pop, plus een heerlijk synthlijntje waar Dr Dre nog wel wat mee zou kunnen. Het herinnert mij super aan de zomer van 1996, heb het absoluut grijsgedraaid. Op de 12" staat bovendien een prijsmix, ruim 12 minuten genieten met de Blue Amazon Angel of the North vocal mix.



avatar van pureshores
die remix is te goed om door zo weinig mensen gehoord te worden dus bij deze



avatar van pureshores
25: Jaydee-Plastic dreams


Op de helft nu en dan mag er wel een echt paradepaardje opdraven.
1 van DE clubhits van 1993 dat nog steeds weinig aan kracht heeft ingeboet.
Een donker loopje, een simpel ritme en een orgeltje en je hebt een dikke vette dansvloervuller.

Voor voormalig radio DJ Robin Albers zal de kassa nog steeds lopen voor Plastic dreams.
De sympathieke Veenendaler heeft zeker een pioniersrol op de Nederlandse radio vervuld, begin jaren 90 had hij het programma "For those that like to groove" waar hij een hoop clubplaten een breder publiek kon geven op radio 3. Ik denk dat het programma ergens tot 92, 93 gelopen heeft, ik heb dat in 1991 in ieder geval vaak met de cassette recorder in de aanslag beluisterd en er zaten ook altijd van die mix wedstrijden in met mini megamixes. Sowieso had Albers een grote vinger in de pap met de Avro radio en televisie tip, hun Alarmschijf want de Avro stak wel vaak de nek uit om een dansplaat te kiezen en te promoten.

Plastic dreams is als een kat met negen levens want in 1997 werd al een eerste ronde remixes uitgebracht en daarna nog een paar keer in de 00's. Niet gek voor een nummer van inmiddels 24 jaar oud .
Robin Albers ging later verder met de Sunclub (Fiesta) maar dat ligt kwalitatief ver onder Plastic dreams naar mijn mening. Ook het R & S label zal er happy mee zijn geweest om zo'n wereldhit in de back catalogue te hebben.



avatar van sjoerd148
Ik vind je bijdragen in dit topic erg de moeite waard.
Wanneer kunnen we dan ook de volgende update verwachten pureshores?

avatar van pureshores
dankjewel sjoerd148
Het 1992 topic kost mij veel tijd, vandaar het geteut.
Maar ik probeer deze week weer aansluiting te maken, komt goed

avatar van sjoerd148
Dat 1992 topic mag niet eens in de schaduw van dit werk staan
Top! We zien de updates wel verschijnen.

avatar van pureshores
U vraagt, wij draaien


24: Slo-Moshun-Bells of New York

Voordat de top 20 start kan er nog wat gefröbelt worden met obscuurder werk, want de top 20 is voor de big boys.
Maar de nummer 24 mag zeker in de picture staan.
Even terugkijken naar 1994: je luistert naar Tros DanceTrax op de radio op de zondagavond met een schuin oog naar voetbalgelul bij Studio Sport op een kleinbeeld tv-tje en hoort een vette plaat doorknallen als er opeens een hiphop ritme doorheen tettert. Dan lijkt het daarna toch weer die eerdere plaat te zijn. Weinig info, jammer.
De week erop draaien ze hem gelukkig nog een keer, maar je had geen cassette klaar staan.
Je moet je even indenken dat toen sommige platen op de radio werden gedraaid die je daarna NOOIT meer hoorde en ook geen hit werden en dan had je dus gewoon echt pech. De platen kon je met geluk kopen als je ze al kon vinden bij Rhythm Import of andere grote vinylzaken. Ik ben echt een paar weken vergeefs gaan kijken bij cd winkels in Arnhem en Nijmegen maar de single lag er nooit.
Niet zoals nu waar je alles terug kan zoeken op podcasts of via youtube of Spotify.

Bells of New York heb ik toen heel zielig gevonden op een mix cd en dan heb je een 4minuut kapversie en daar heb ik jaren het mee moeten doen. Gelukkig ergens in de 00's in London de originele nervous 12" gevonden waar het geweldige nummer in de volle ruime 8 minuten op staat.

Waarom deze ophef?
Deze gimmick plaat is echt een beetje ondergesneeuwd en verdiend om weer extra aandacht te krijgen. Met tempo wisselingen wordt wel vaker een hit gescoord waarbij het beste voorbeeld het natte vingerwerk van Lil' Louis-French kiss uit 89 zal zijn. Maar Bells zit veel vernuftiger in elkaar. Na 2 minuten krijgen we een aanstekelijk pianoloopje dat lekker voortkabbelt op een jachtige groove die uitmondt in een overspannen percussie explosie om in de 5e minuut compleet om te slaan naar een B-boy ritme. Volslagen gestoord en ik zou wel eens het effect willen hebben gezien op een ramvolle vloer hoe men hierop reageerde.
Na 2 minuutjes keert het piano thema dan weer terug en gaan we het tempo weer opvoeren voor de spetterende finale.


Een terechte plaats in deze top 50



avatar van pureshores
23: Blaze ft. Barbara Tucker-Most precious love

De originele garage house in de USA is een soulvolle langzamere afsplitsing van de grote house familie. In de UK werd het genre graag mede-overgenomen in de jaren 90 en kwamen er talloze splitsingen zoals grime, 2step, speedgarage en werd de garage veel feller en sneller en toegankelijker voor een breed publiek.
De nummer 23 van de lijst komt uit 2004 en ligt wel in het straatje van de originele garage. Het is ook een produktie van Amerikaanse makelij van het producersteam Blaze, dat al een dikke 30 jaar aan de weg timmert (!). Zij baseren hun produkties op soul, r'n'b, gospel dat duidelijk terug te horen is in de vocalen op hun tracks.
Most precious love is kenmerkend met zijn repeterend piano loopje en krijgt vocale ondersteuning van Barbara Tucker die we onderin de lijst al tegenkwamen met Beautiful people.
Het uithalende en gospel achtige diva gezang zal zeker een hoop mensen tegenstaan en dit soort werk is dan ook niet voor hitlijsten gemaakt.
Het nummer werd opgenomen door Defected die het in de markt zette. Dit label is ontzettend groot in de soulvolle garage en de artiesten en produkties hier richten zich echt op dit segment, namen als Dennis Ferrer (die Most precious love remixte, de versie in mijn lijst), Copyright, Kings of Tomorrow en een wel flink bekende: Bob Sinclar. Die laatste heeft zich wel een weg naar de charts weten te banen, maar over het algemeen worden er geen consessies gedaan om hits te scoren.
De grote man achter Defected is Simon Dunmore en hij zorgde dat het label een prominente plaats verwierf met clubavonden, compilatie en mixalbums zoals Defected in the House, kleding en frisse releases. De Defected in the House mixalbums zijn vooral in de UK erg populair en vele grote namen mochten al een album samenstellen zoals Junior Jack, Kenny Dope, Shapeshifters en Kevin Saunderson. De output van het label is enorm en er wordt veel werk gesteld in artwork en vormgeving. Maar dus wel een genre dat vooral voor de minder hitgevoelige mensen geschikt is.

Most precious love werd gerereleast in 2006 met remixen van oa Freemasons die het een veel poppier benadering gaven, in Engeland werd het daardoor een veel grotere hit dan het origineel en haalde een nette 17e plaats




Defected

avatar van pureshores
22: Zoot Woman-It's automatic (Cosmos acid dub)

Zoot Woman is een driemansformatie bestaande uit Johnny Blake, Adam Blake en het wonderkind Stuart Price. Die laatste werkt zich een slag in de rondte met tig aliassen: Jaques LuCont, Thin White Duke, Les Rytmes Digitales, Paper Faces en dan ook nog Zoot Woman. Ook zat hij achter de knoppen bij grote namen waaronder Confessions on a dancefloor van Madonna als ultieme succes.

Bij het Zoot Woman kamp wordt er graag geput uit een 80's sfeer en mag het lied centraal staan, overgoten met een warme saus electronica. In strakke maatpakken en een band-feel komt het grote succes in 2001 met het album "Living in a magazine" waar It's automatic ook vanaf komt. Het origineel is een perfect popliedje met superaanstekelijk refrein. Deze Cosmos acid dub zet het nummer onder stroom en geeft het een neurotische drive mee, wat wel uiterst effectief is. Graag verwijs ik naar de Fabric09 Jaques LuCont mix cd waar je dat heel goed kan horen.

Na Living in a magazine zijn er tot nu toe nog 3 albums verschenen.
Die wil ik zelf ook nog beluisteren want de stijl bevalt me zeer. Het lijkt mij dat een groep als The Killers ook wel geluisterd heeft naar Living in a magazine



avatar van sjoerd148
Mooie update weer, Harold!

avatar van pureshores
21: Shackleton-Blood on my hands

There's no point to look behind us,
We left the corpse behind
Because flesh is weak and forms break down,
They cannot last forever


Zoals zoveel plekken op MusicMeter begint het heiligdom met de top 20 en daar ben ik nu bijna.
Nog net daarvoor kan er een dramatisch nummer aan vooraf gaan.
Uit het uiterst sterke dubstepjaar 2006 komt nog een classic, dit zwaarmoedige Blood on my hands. Het nummer sleept zich voort op een minimaal tikkende beat en een donkere synth.
Een morbide stem prevelt een tekst over vallende torens en van een afstand toekijken. Allerlei geluiden dringen zich op maar nooit overheersend en (gelukkig) krijgen we ook geen aanzwellende bassen en overstuurde geluiden, helemaal niet nodig.
Net als de nummer 38 in de lijst wordt er een onheilspellende sfeer geschept waarbij je een totaal vergane wereld in je hoofd krijgt met een rokend slagveld, waar een stelletje overlevenden angstvallig van een berg naar beneden kijkt, niet wetend wat ze moeten doen nu.
Ik kan zo een uur op repeat hiernaar luisteren en voor de een zal dit totaal niets met muziek te maken hebben, maar ik vind dit toch een soort kunst op muziek.
Shackleton verscheen ook halverwege de jaren '00 net zoals (toenmalige) gelijkgestemden als Skream, Bengah, Loefah maar pinde zich niet vast aan dubstep en zijn soundtrack-achtige produkties halen invloeden uit veel meer dan de Uk garage scene. De producer vertrok ook uit Engeland naar Berlijn en zal daar ook totaal andere stromingen tot zich hebben genomen.

Blood on my hands komt van de EP Soundboy's Nuts Get Ground Up Proper en er verscheen ook een hoog aangeslagen Ricardo Villalobos remix maar doe mij maar het sinistere origineel



avatar van pureshores
Voordat de top 20 begint nog een recap van wat er tot nu toe is geweest:

we hebben al wat clubhouse gehad, speedgarage, een paar crossover poppy tracks, wat diva's, een trance plaat, een paar house klassiekers en wat meer dieper gaande nummers, nu zijn jullie klaar voor de Premier League waar we de monsterplaten niet meer uit de weg kunnen gaan

50.CJ Bolland-Sugar is sweeter (Armand's drum 'n bass remix) 1996
49.Gat Decor-Passion 1992
48.Joy Orbison-Hyph Mngo 2009
47.Futureshock-On my mind 2003
46.Zero 7-Destiny (Photek remix) 2001
45.Barbara Tucker-Beautiful people 1994
44.Heller & Farley Project-Ultra flava 1996
43.Spektrum-Kinda new (Tiefschwarz vocal/dub) 2004
42.Sander Kleinenberg-My lexicon 2000
41.Felix-Don't you want me (Hooj mix) 1992

40.Spiller-Groovejet (If this ain't love) 2000
39.African Dream-All the same family 1995
38.Loefah-Goat stare 2006
37.Ken Ishii-Extra 1995
36.David Morales-Needin' U (original mistake) 1998
35.Joe Roberts-Lover (K Klass Klubb mix) 1994
34.Veracocha-Carte blanche 1999
33.Soul II Soul-Pleasure dome (Booker T dub) 1997
32.DJ Rap-Good to be alive 1998
31.Double Six-Real good 1998

30.Technotronic-Pump up the jam 1989
29.Boxcutter-Bad you do 2006
28.Leftfield & Lydon-Open up 1993
27.Sneaker Pimps-Spin spin sugar (Armand's dark garage mix) 1997
26.Alex Reece-Candles 1996
25.Jaydee-Plastic dreams 1993
24.Slo-Moshun-Bells of New York 1994
23.Blaze ft. Barbara Tucker-Most precious love 2004
22.Zoot Woman-It's automatic (Cosmos acid dub) 2001
21.Shackleton-Blood on my hands 2006

Het is al een mooi lijstje.

avatar van pureshores
20: Masters at Work feat. India-I can't get no sleep

We trappen af met wel de koningen van de New York house, in de jaren 90 waren zij het summun van topkwaliteit, de meesters Kenny Dope en Little Louie Vega. De een (Dope) met ook een dikke (letterlijke) vinger in hiphop en de ander met een uitgelezen gevoel voor sfeervolle discoritmes, latin grooves en early house. Samen smelten ze alles tot een heerlijke brij van zwoele temperamentvolle grooves, waarbij vaak ook wat drukke percussie erbij verwerkt wordt en zoals bij dit nummer, ook veel trompetjes. Typische begin jaren 90 house uit de USA en het levert een mega stapel classics op: Work, To be in love, Runaway, The bomb, Pienso en ti.
I can't get no sleep wordt vocaal ondersteund door de latin zangeres India die ooit getrouwd was met Louie Vega. Zij is ook te horen op de toppers To be in love (waarschijnlijk het bekendste nummer) en Runaway van het Nuyorican Soul Project dat de Masters in 1997 uitbrachten. Op dit eerlijke album is de instrumentatie en zang veelal verzorgd door allerlei gastartiesten zoals Roy Ayers, Tito Puente, Jocelyn Brown en George Benson voorzien van de beats van de heren.

Verder zaten ze ook achter de knoppen bij de nummer 45 van mijn lijst (Barbara Tucker) en dat nummer heeft weer een directe link met Hardrive-Deep inside dat ook uit hun koker komt.

Als remixer mochten ze ook de allergrootsten bedienen: Michael Jackson (Rock with you), Madonna (Erotica) en andere bekenden: Soul II Soul (Back to life), Aaliyah (More than a woman), Neneh Cherry (Buddy X), Shanice (I like), Incognito (Always there), Everything But The Girl (Driving) en zo kan ik nog wel een uur doorgaan.

Er zijn diverse heel mooie verzamelboxen met hun (remix) werk verschenen waarbij je in 1x heel veel materiaal makkelijk in 1 koop hebt, zeker aan te raden.



Misterfool
De laatste tijd ben ik meer bezig met Electronic en Dance. Ik ontdek dit topic dan ook op een goed moment. Het bovenstaande nummer is in ieder geval al erg vermakelijk en het bijgeschreven stukje is bovendien behoorlijk sterk . Ik ga de rest van de posts eens rustig lezen deze week.

avatar van pureshores
19: MJ Cole-Sincere

Opnieuw terug naar de UK Garage van 1998.
Sincere was een opvallende plaat in het clublandschap. Terwijl speedgarage al flink oogstte besloot Matthew James Firth Coleman dat een dikke soulvolle benadering met een meer rnb tintje ook zou kunnen werken. Rnb (als in de hiphop crossover variant waar de halve jaren 90 door gedomineerd werden en de vele ballads van Toni Braxton, Whitney Houston en En Vogue o.a.) waren maar een slome bedoening voor de clubbers terwijl de melodieen buiten de standaard houseremixes zich ook leenden voor de stuiterende beats van MJ Cole en consorten). Hij had enige ervaring opgedaan door betrokken te raken bij de garage producers Ramsey & Fenn. Dat leidde in 1997 tot de 12" Too blind.
Sincere zelf is ook zo'n geval met een duidelijke soulvolle vocal, maar met veel synth geluidjes en toeters en bellen, maar met die tragere kloppende beats (al gaat Sincere na het eerste refrein ook 4/4). In Engeland werd dit meteen een hype en ging de voorrangspositie van speedgarage moeiteloos over naar 2step/UK garage die minder jachtig klinkt maar wel meer naar rnb neigt.
Het leidde tot concepten als Twice is Nice dat parties organiseerde en compilatie albums uitbracht en UK garage ook naar Ibiza bracht.
MJ Cole zelf lanceerde in 2000 zijn debuut album, ook Sincere genaamd en de single werd opnieuw gereleased met nieuwe remixes van o.a. Jazzanova. Ook werd er een nieuwe clip geschoten die goed weergeeft hoe UK garage in de media werd weggezet: decadente feesten waarbij de champagne vloeit en waarbij het erg belangrijk is om gezien te worden, terwijl men oesters wegslurpt. Het album verscheen op Talkin Loud, het label van Gilles Peterson dat na de afsterving van Acid Jazz eerder al met het tekenen van Roni Size liet zien allerlei nieuwe stromingen graag toe te voegen aan het label. De single Crazy deed het ook erg goed, samen met de zangeres Elisabeth Troy en er volgde nog een derde single, Hold on to me.
Het album is wel een beetje veel van hetzelfde en absoluut geen luisteralbum, daar zijn de nummers en beats te nerveus voor. Ook zal voor sommigen het hoge soulvolle gehalte niet bevallen.
MJ Cole remixte ook tig nummers voor anderen: van Jill Scott's Gettin' in the way en Bran van 3000's Astounded tot Masters At Work To be in love en De La Soul's All good. Veel teveel om te gaan benoemen.
Album twee was Cut to the chase uit 2003, maar toen was de hele 2step hype allang weer gepasseerd en dat album heeft veel minder aandacht gehad.
Op wiki las ik ook dat hij in het begin heeft gewerkt met Ed Rush en Freq Nasty, mensen uit een hele andere richting dus wel grappig. Hij is nog altijd bezig, ook voor muziek voor TV. En veel recenter nog een remix voor Jess Glynne.



avatar van Poeha
Ik heb dit topic vandaag pas ontdekt.

Het begon al goed met het geweldige Passion van Gat Decor. Verder alvast een beauty ontdekt van Blaze die ik nog niet kende: Most Precious Love. Ook Zoot Woman en Alex Reece komen met sterke tracks.

Helaas heb je ook all time gruwel Plastic Dreams in de lijst staan. Ik weet dat er hier op de site nog (veel) meer liefhebbers van het nummer zijn. Ik krijg er altijd rillingen van en dat zijn niet van die positieve exemplaren.
Maar verder een tof topic, Harold, pureshores

avatar van tnf
tnf
Poeha schreef:


Helaas heb je ook all time gruwel Plastic Dreams in de lijst staan. Ik weet dat er hier op de site nog (veel) meer liefhebbers van het nummer zijn. Ik krijg er altijd rillingen van en dat zijn niet van die positieve exemplaren.


Wat vind je er zo erg aan?

Gast
geplaatst: vandaag om 21:47 uur

geplaatst: vandaag om 21:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.