menu

Hier kun je zien welke berichten Rockbeest als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Ancillotti - Strike Back (2016)

4,0
Gisteravond deze band aan het werk gezien als voorprogramma bij Ross the Boss in Tivoli - de helling, en dat viel niet tegen. Ik ben zelfs fan geworden! De nummers zijn niet complex, verre van, maar dat hoeft niet altijd om fijne muziek te maken. De ritmesectie beukt er lekker op los en is solide, maar ik was vooral gecharmeerd van het gitaarspel en de sound van Luciano "Ciano" Toscani. Het stemgeluid van papa (de bassist is een broer en de drummer z'n zoon) zweeft heen en weer tussen een Lemmy en een vroege Ozzy, even wennen maar zeker niet storend. Hou je van recht toe recht aan metal, op Duitse leest, met hier en daar wat meer melodieuze wervelingen en venijnige, zeer goed uitgevoerde solo's dan zit je goed met dit Italiaanse Ancillotti. Luisteren!

Stryper - No More Hell to Pay (2013)

5,0
duysterbos schreef:
Terwijl ik het album nog zit te luisteren en net pas op de helft ben, kan ik nu al zeggen dat ik in ieder geval door de eerste helft zeer verrast ben.
Wat de band zelf eerder al verkondigde over dit album klopt allemaal.
Het is gewoon Stryper en nog eens Stryper!!

De hoge vocalen, de pakkende melodieën, de riffs, de gelovige teksten, en niet te vergeten de typische Stryper sound. En dan nog maar niet te spreken over de composities, die staan als Gods huis zou ik bijna zeggen!

Beter had ik mij deze comeback zelf niet kunnen voorstellen, dus ik geef het de volle 5 sterren!

Eensch!
Alleen vind ik comeback niet op z'n plaats. De echte comeback vond plaats in '99 (nadat Michael Sweet solo was gegaan in '92). In 2005 werd 'Reborn' uitgebracht gevolgd door 'Muder By Pride' (2009), 'The Covering (2011), 'Second Coming" (2013) en dan nu 'No More Hell To Pay'.
Heb het album nu enkele keren geluisterd en ben écht enthousiast, dit is zeker één van de beter albums van Stryper! De jaren '80 zijn voorbij, dat is waar, maar dat houdt niet in dat je niet van die muziek(-stijl) kan/mag houden. En dat doe ik nu juist wel. Met dit album keert Stryper inderdaad terug naar dat geluid, die stijl, omdat ze daar zelf ook van houden. En hoewel ik de eerder genoemde albums kan waarderen hoor ik ze zo het liefst. Gelukkig klinkt het wel helemaal up to date zodat het niet oubollig wordt.
En live staat deze band óók als Gods huis! >> 5 sterren.

Stryper - The Covering (2011)

5,0
..."dit is toch iets te leuk om links te laten liggen. Veel keuzes zijn (te) voor de hand liggend, maar 'Over The Mountain' en vooral 'On Fire' zijn een schot in de roos.

Zij, maar ik ook, zijn met deze nummers opgegroeid en dan ligt de keuze voor de hand ja

Voor 'The Trooper' luister ik liever naar Maiden United.

Groots!