menu

Hier kun je zien welke berichten DeftonesJP als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Deftones - Ohms (2020)

4,5
Ik schaam me eerlijk gezegd een beetje voor mijn eerste reactie bij dit album. Je zou zeggen dat ik na duizenden uren Deftones toch wel moet weten wat deze band kan en waar ik naar moet luisteren. Voor deze plaat had ik echter een hoop tijd nodig. Het begon met de schok dat Chino veel harder uit de hoek komt dan verwacht. Daarna kostte het tijd om de verschillende lagen aan Deftones materiaal te doorgronden. Het is, zoals vaak bij Deftones, weer de som der delen die het goed maakt. Aan het begin hoorde ik vooral een brei en per luisterbeurt vallen er dan weer dingen op.

Na een flink aantal luisterbeurten vallen de melodieën op, het unieke drumwerk van Cunningham en het eerder genoemde riffwerk van Carpenter. De mannen hadden er zin en dat hoor je er aan af. In interviews las ik dat Chino, abe en Stephen zijn gaan jammen en dat die jamsessies de basis vormden van Ohms. Dan zou je denken dat bandleden Sergio Vega (Bas) en Frank Delgado (toetsen en samples) een rol op de achtergrond hebben maar met name die laatste drukt zijn stempel. Ik vond hem altijd al een van de sterkhouders van deze band maar op deze plaat gaat hij full Vangelis en perst hij zelfs krijsende zeemeeuwen uit zijn keyboard. Dat klinkt apart maar het gekke van deze band is dat het uiteindelijk allemaal in elkaar past en klinkt als een klok.

Het kostte deze doorgewinterde Deftonesfan veel te veel tijd maar het kwartje is gevallen. Wat een plaat is dit weer! Ik geef 4,5 sterren.

Meshuggah - Immutable (2022)

3,5
Onze Zweedse muziekvrienden van Meshuggah hebben wat last van de Metallicaziekte op deze plaat. Het is allemaal erg lang en het is soms zoeken naar de hoogtepunten. Dit zorgt er ook weer voor dat de geduldige luisteraar beloont wordt maar het allemaal wat compacter gemogen. Door de overdaad aan lengte dreigen de experimenten op deze plaat namelijk wat onder te sneeuwen en dat is erg jammer want juist de nieuwe elementen van Meshuggah bevallen mij wel. Zo is het dreigende openingsnummer met cleane fluistervocalen een prima start. Daarnaast kan ik erg genieten van het instrumentale ‘they move below’. Het is een beetje zoeken naar zulke momenten in deze lange plaat die langzaam maar zeker steeds meer goede momenten openbaart aan de luisteraar. Dat maakt het een fijne toevoeging aan de platencollectie van Meshuggah maar zeker niet de beste.

Metallica - Hardwired... to Self-Destruct (2016)

3,0
Dit is muzikaal best een lekker album maar zanger James spuugt met name clichés in zijn microfoon. Dat is jammer maar het is wel fijn dat Metallica dit nog in zich heeft. Als de heren er volgende keer nog een paar tandjes bij kunnen zetten dan kan het weleens een hele fijne plaat op gaan leveren. Tot die tijd is dit best een lekker plaatje.