Annette Peacock is een zeer veelzijdige en getalenteerde artieste en tevens muzikale innovator. Haar oevre bevat rustige ingetogen cds zoals sky-skating, an acrobat's heart en I have no feelings maar ook albums met een reguliere bandbezetting zoals X-dreams, I'm the one, abstract contact en the perfect release.
I have no feelings is minimalistisch qua opzet. Annette beheerst de kunst van het weglaten als geen ander. Dit schept een gevoel van rust voor de luisteraar maar vergis je niet, dit is geen eenvoudige kost en velen zal dit niet aanspreken denk ik. De meeste instrumenten worden door Annette zelf bespeeld. Percussie is sporadisch aanwezig als een bijdrage aan de sfeer, niet om een vast ritme aan te geven. De originele melodieen ontvouwen zich langzaam en hebben singer-songwriter, klassieke en jazzy elementen. De nummers zijn meest vrij kort maar vormen wel een soort van geheel qua sfeer. De teksten gaan meest over relaties, gevoelens en liefde en de problemen die ermee gepaard gaan. Het geheel ademt een wat sombere, pessimistische maar ook intieme sfeer.
De klasse van dit album is met name dat het een puurheid en oorspronkelijkheid oproept, althans bij mij, die heel zeldzaam is. Annette is niet primair geinteresserd in commerce en dat siert haar.
Ik ken geen album van een andere artiest dat hier dicht bij in de buurt komt. Dat komt niet vaak voor en getuigt van de originaliteit ervan.
Dit album is eigenlijk nauwelijks te koop als cd format, via Muziekweb heb ik (tijdelijk) een exemplaar kunnen bemachtigen. Via youtube is eea gelukkig te beluisteren in mp3 kwaliteit.

In de loop der jaren heb ik driemaal Camel live mogen meemaken. In 1980 als ik het goed herinner in Wijchen voor de eerste keer als een soort van try-out concert waarin Camel mysterieus werd aangeduid als Desert Song in de aankondiging, en nog tweemaal daarna in Utrecht in Tivoli met wisselende bezettingen. Maar ja, over een tijdsspanne van zo'n 30 jaren is dat logisch.
Wat The Paris Collection betreft: Er heerst een soort van intieme, cosy sfeer gedurende het concert wat vooral de wat meer ingetogen nummers zoals Fingertips net wat extra's geeft. Lady Fantasy wordt ook heel mooi neergezet. Prachtige opname en
geluidskwaliteit (op cd)! Ik bezit een zestal Camel live albums waarvan deze zeker niet de minste is.

Of dit het beste live album allertijden is discutabel, maar het is wel erg, erg goed, vooral de uitvoeringen van Cinema Show en Supper's Ready zijn fantastisch. De drive en energie spatten ervan af. Bij hun meer recente live albums wordt dat aspect minder hoorbaar. Hetzelfde zie je bij veel bands. Bijv. Yessongs barst van de drive, terwijl er bij Keys to Ascension ook goed en wat cleaner wordt gespeeld maar het mist die drive. Misschien heeft het met leeftijd of ambitie te maken? Bij Toto en Rush live albums bemerk ik dat verschil overigens in mindere mate.

Topalbum!!! Reeds honderden keren beluisterd met veel plezier zonder dat de verveling toeslaat. Dat zegt wel wat over de diepgang ervan. Het kost daarentegen wel enkele luisterbeurten om eea goed te doorgronden. Mengeling van jazzrock en progressive rock, heeft in de verte wat weg van Gentle Giant's Free Hand, waarop (toevallig) ook een track time to kill staat.