Bruce Springsteen - Born in the U.S.A. (1984)

Hit na hit na hit

https://i.makeagif.com/media/12-14-2020/tJZU9Eb.jpg

En deze dan pureshores
Toch wel een grote classic.
Oke, misschien commercieel maar wat geeft het?

Na zijn eerste zes albums en een bijgewoond concert in de Ahoy kon de baas met zijn band bij mij niet meer stuk. Dacht ik. Dit werkstuk vond ik helaas niet te pruimen. Galmende bombastische stadionrock. Vooral het gebeuk van Max Weinberg zat mij danig in de weg. Hits te over maar de magie was zoek. Ik haakte af. En dat is niet meer goed gekomen. Inmiddels heeft zijn status mythische proporties. Het is hem gegund.

Mij verging het een beetje vergelijkbaar. Ook ik zag hem live in Ahoy' en later in de Kuip. Rond deze tijd was heel Nederland - wat heet: heel de wereld - in de greep van Bruce-mania en als fan die al wat langer meeliep, vond ik dat helemaal geweldig. Ik ken het album dan ook helemaal uit het hoofd, maar zoveel jaar later moet ik constateren dat-ie de tand des tijds minder goed heeft doorstaan dan de vier voorafgaander albums.

Inderdaad: hier klinkt galmende stadionrock, die het goed bleek te doen tijdens de Kuipconcerten. En hoewel ik in de regel niet vies ben van een commerciële productie, is het me hier in de loop der jaren een beetje tegen gaan staan, met name het geluid van de drums en keyboards. De songs zijn en blijven best sterk, maar ik stel me voor dat deze plaat met een iets ingetogener productie beter had kunnen zijn. Alsof Bruce iets wilde bewijzen na de wel zeer ondergeproduceerde voorganger. De 3,5 sterren die ik er eerder aan heb toegekend, blijven staan, want dat lijkt me toch wel terecht.

Dit was heel groot toen ik 11 was, op de klassefuif Dancing in the dark, maar dat nummer vind ik vrij vervelend. I'm on fire en het titelnummer wel OK.
Ik vind die 2 albums uit 1992 wel fijn, heb Bruce in de Gelredome gezien in 2007 of 2008, ging ie ook een Sinterklaasliedje zingen

Juist dat galmende, over the top jaren '80 geluid maakt dit album voor mij de moeite waard. Samen met Nebraska zijn beste.

Hoe groot kan het contrast zijn?! Mooi dat je juist die twee noemt.

Ik neig naar de extremen kennelijk. Heb thuis ook Darkness on the Edge of Town staan, maar die heeft me, net als Born to Run en The River, nooit helemaal weten te vangen.

leuk, dit album staat volgens mij voor het eerst in de TOP 250. Ik had dit album van Springsteen daar niet verwacht en het is natuurlijk verdiend ook. Hoewel het album in zijn oeuvre een beetje is ondergesneeuwd omdat hij betere heeft uitgebracht. Voor vele is het de eerste kennismaking met Springsteen die met DANCING IN THE DARK bij een breed publiek gigantisch doorbreekt en mogelijk dat het sentiment opspeelt waardoor dit album hoger wordt aangeslagen en nu zijn plek in de TOP 250 heeft verworven. Een blijver hoop ik.

Dit is zo'n album dat ik onmogelijk objectief kan beoordelen, er kleeft zo veel jeugdsentiment aan....

1984, 11 jarige MarkS73 die met een hoofdband om en een oude microfoon Dancing In The Dark en Born In The USA voor de spiegel op zijn kamer staat te playbacken, grote Bruce Springsteen poster aan de muur tegenover zijn bed...

My Hometown vind ik overigens oprecht een van zijn beste songs. Zeker heeft hij betere albums gemaakt maar Born In The U.S.A. was destijds echt wel een belangrijk album voor mij, ook in de ontwikkeling van mijn muzieksmaak.

De tijd lijkt dit album ook goed te doen. Bijna elk jaar stijgt het gemiddelde een beetje. Duidelijk te zien in de statistiekentabel. Zijn andere klassiekers stonden al veel sneller in de buurt van hun huidige gemiddelde.

Edit: ik denk ook omdat we onontkoombaar steeds meer wennen aan gladde popproducties dat een 80's zoals deze steeds beter gaat klinken.

Dat speelt ook volgens mij zeker een rol. Er is een tijd geweest - de jaren negentig en nul met name - dat we als muziekliefhebbers over het algemeen stevig afstand namen van dat veelal klinische en overgeproduceerde jaren-tachtiggeluid. Veel hedendaagse muziek is echter geënt op keyboards en drummachines (want goedkoper en daardoor meer geschikt voor zolderkamerproducties) en ik denk dat de gemiddelde luisteraar, ook de jongere, er daardoor meer aan gewend raakt.

Als iemand die opgroeide in de jaren zeventig en tachtig (ja, ik deed er lang over ) heb ik er nooit zoveel moeite mee gehad, ook niet in de jaren dat de geluidstechnische wind een andere kant op waaide. Maar gek genoeg vind ik dat juist de nummers op dit album gebaat had kunnen zijn bij een iets soberder productie. Het ligt ook een beetje aan het soort muziek: bij dance en synthwave vind ik het allemaal prima; bij rock, en dan met name bij wat ik voor het gemak maar als een soort 'heartland'-rock betitel, past het m.i. minder.

Dat heb je toch echt mis en raad je het recent uitgekomen boek over de totstandkoming van Nebraska aan (zie mijn post bij dat album). Beide albums vormen een contrast maar zijn onlosmakelijk met elkaar verweven maar op een andere manier dan je denkt.

En overigens: de nummers van dit album zijn live ingespeeld en dat voel je met deze productie. Pas bij Letter to You deed hij dat weer.

Zijn laatste en deze, bombastisch gebeuk, zijn de albums met de minste sympathie, impact en draaibeurten voor mij. Ik geloof het wel, dat nogal eens schreeuwerige, Amerikaanse toontje hier. Ben dat ook niet heel gelukkig met delen van zijn set list van zijn huidige tour ( waar zijn Tougher then the rest, Brilliant Disguise, Waiting on a Sunny Day en vooral ook Racing in the Street en 41 shots/ American Skin ). Al weet Bruce als geen ander live met zijn tomeloze inzet, daadkracht, heerlijke band een iconische sfeer met magische beleving en verwantschap neer te zetten. En ja smaken verschillen, mooi toch !

Dit blijft een weergaloos en sfeervol album, echt een "CLASSIC!!!" Vooral Dancing in the Dark vind ik erg gaaf.
Ik was vorig jaar ook een beetje verrast toen ik de film "The Place Beyond the Pines" eindelijk zag en dat dit nummer erg toepasselijk werd gebruikt. Gaaf!

Die galmende productie - waar sommigen last van hebben - geven de songs hier juist meer kracht. Ik kan mij echt niet voorstellen dat het titelnummer in een akoestische versie meer zeggingskracht heeft.
Bruce Springsteen weet zijn songs steeds in gepaste vorm te gieten: bombastisch als het moet, sober als het moet.

Ik vind de akoestische versie van Born In The USA juist geweldig, veel indrukwekkender dan de albumversie.

Born In The U.S.A

Onlangs verscheen een 40th anniversary edition van dit album. Vier CD's, met het geremasterde album op de eerste disc en de overige drie CD's met een complete live-set. Verscheen vooralsnog alleen in Japan, maar ik vermoed dat een wereldwijde versie snel volgt. Leuk, maar waarom geen bonusnummers in de vorm van B-kantjes, 12 inch-versies en vooral outtakes? Daar zijn er namelijk heel veel van. Dat had zo'n set gecompleteerd. Nu vind ik het te mager, zeker gezien de forse verzendkosten vanuit Japan.

Bruce Springsteen / Born in the USA – Japanese 4CD deluxe – SuperDeluxeEdition

Er zijn een aantal nummers afgevallen voor dit album zoals het uitstekende Murder Incorporated (staat wel op zijn greatest hits). Een CD met die afgevallen nummers toegevoegd, eventueel geremasterd zou een prima heruitgave zijn.

Volgens de experts zijn er meer dan 60 nummers opgenomen tijdens de ruim 2 jaar durende opnameperiode. Via Tracks en The Essential zijn er al aardig wat nummers vrijgegeven, maar er zullen nog veel nummers in zijn archieven liggen die de fans maar wat graag willen hebben. Dus doe maar weer een box met veel extra's, ipv een show die al via zijn eigen livesite te koop is

Dit Japanse dingetje biedt niks nieuws.

Een box met ALLE onuitgegeven Nebraska/electric Nebraska/born in the usa materiaal (deze twee albums zijn met elkaar vervlochten) staat het allerhoogst op de wenslijst van de fans, lijkt me. Ook op die van mij!

Maar dit Japanse dingetje biedt in ieder geval wel (veel) meer dan de rampzalige vinyl versie die in Europa onlangs werd uitgebracht. Een boxset zou uiteraard het meest gewenst zijn. Want uit die periode is er echt materiaal genoeg. Zelfs als je de nummers die via Tracks en Essential niet meetelt blijft er nog zat interessants over. Ergens heb ik het vermoeden dat die box er ook (nog) wel gaat komen...

Dit is toch geweldig :

https://www.youtube.com/watch?v=UMIs8Y23mBc

Ja man, deze moet echt een keer officieel in de Bruce versie worden uitgebracht!
Het grappige is dat Bruce destijds werd gevraagd een nummer te schrijven voor Donna Summer. Een nummer dat enerzijds disco elementen in zich had en anderzijds rockte. Dat werd Cover me. Zijn manager (Landau) heeft hemel en aarde bewogen dat Bruce die niet weg zou geven. Zoals ie in de jaren daarvoor al had gedaan met o.a. Because the night (Patti Smith) en Fire (Pointer Sisters). Dus dan maar een ander nummer voor Summer (oké deze is heel slecht ) Dat werd dus Protection.

Dat is het zeker! Ik wist dat Bruce een demo-versie had opgenomen voor Donna Summer, die het uiteindelijk op haar titelloze album uit 1982 zou zetten. Maar dit klinkt niet als een demo, maar als een volledig voltooide opname! Helemaal klaar voor release. Mooi versie, lekker jachtig gespeeld, in aansluiting op de tekst van het nummer.

Ik lees in een van die reacties onder die YouTube-video dat Springsteen was gevraagd een nummer te schrijven voor de eerste vastgelegde artiest van het toen nog maar net gestarte Geffen-label (van David Geffen, voormalig platenbaas van Asylum Records). Die cliënt bleek Donna Summer te zijn. Bruce ging aan het werk en schreef de rock/disco-hybride Cover me. Maar manager Jon Landau haalde hem over om dat nummer voor zijn komende album te bewaren. Bruce had immers al vaker topsongs geschreven die hij had weggegeven aan anderen, en dat wilde Landau in dit geval voorkómen.Daar kreeg hij gelijk in, want het nummer werd in de VS als tweede single (na Dancing in the Dark) gereleased en haalde daar de top-10.

En dus schreef Bruce een vergelijkbare song en dat werd deze. Nooit gewezen dat er een kant-en-klare versie van Bruce zelf met de E Street Band bestond. Maar dit geeft eens te meer aan dat een BITUSA-boxset iets geweldigd kan worden, liefst in combinatie met Nebraska, want de ontstaansgeschiedenis van die twee albums zijn nauw met elkaar verweven. Iets zegt mij dat het daar nog wel eens van gaat komen, maar hopelijk wachten ze niet te lang. En misschien zijn de ongetwijfeld lauwe reacties op deze Japanse variant voldoende aansporing om van de USA/EU-versie echt iets bijzonders te maken.

Ik vind eigenlijk alleen Downbound Train de moeite waard, de rest is me teveel pathos, met name Bruce zijn manse manier van zingen heeft me altijd tegen gestaan. The River lijkt trouwens erg op dit nummer en die vind ik ook wel goed. Beide zijn meer ingetogen en melancholisch dan zijn bekendere nummers en dat bevalt me wel.

Ik ben verder niet enorm bekend met zijn werk. Welke nummers zou ik nog meer kunnen proberen?

Berichten verplaatst naar Bruce Springsteen

40 jaar geleden alweer... Ik weet nog precies waar ik als tienjarige was toen ik dit voor het eerste hoorde en mijn moeder vroeg wie dit was... In UNCUT editie september 2024 een uitgebreid stuk over dit album. Aanrader, ook voor niet-liefhebbers.

Mijn bruce favoriet en meest beluisterd album van the boss
Dat het commerciëler is dan zijn andere werk.....
Zal me een worst wezen
Fijn en mooi album

Aangevinkt...5...6...12