Bruce Springsteen - Born in the U.S.A. (1984)

dat nummer is voor mij het dieptepunt

>dat nummer is voor mij het dieptepunt

Ben geen fan van 'The Boss' en dit album heeft me er altijd van overtuigd dat zo te houden. Alleen het openings- en titelnummer 'Born in the U.S.A.' wekt bij mij al de indruk dat er een of andere houthakker een drumstel heeft gekregen, maar het verschil nog niet heeft ontdekt tussen een boom en een trommel (droeg hij in die tijd niet zo'n houthakkershemd?). Vervolgens komt zijn 'virtuose' stemgeluid er nog eens doorheen... Het album is verder te wisselvallig om een consistent geheel te vormen.
1,5* voor de moeite, omdat het er wel altijd uitziet dat hij er erg zijn best voor doet / moet doen.

goed gesproken

Neem eens de moeite om het origineel van Born in the USA te beluisteren (akoestische versie op Tracks). Dan hoor je echt de kracht van het nummer. Jullie commentaar ziet meer op de uitvoering. Intussen (was vroeger wel anders) luister ik weinig meer naar de albumversie maar als het nummer op de live box 75-85 langskomt is het toch telkens weer kippenvel en gaat de volumeknop wat verder open. Wat een energie...

goed gesproken

Ik zal het eens doen (al zie ik er tegenop). Overigens gaat het hier toch om de beoordeling van dit album en de uitvoering van de nummers zoals ze op dit album staan?

Heb je helemaal gelijk in. Je schrijft ook niets raar. Ik ben het zelfs, als zeer groot Springsteen liefhebber, met je eens. Born in the USA in deze uitvoering is absoluut niet mijn favoriete nummer en Born in the USA als cd is ook zeker niet mijn favoriete Springsteen cd.

Het enige wat ik niet met je eens ben is dat de cd geen consistent geheel is.

Desalniettemin "moet" je de acoustische versie zeker gaan beluisteren.

Dat mag natuurlijk. Heb je misschien nog andere tips die mijn mening over 'The Boss' zouden kunnen bijstellen?

Als je Bruce heel intiem wilt horen, dan raad ik je Tunnel of Love uit 1987 aan. Persoonlijk vind ik dat zijn beste album, maar ik ben daar een van de weinige mee.

>Heb je misschien nog andere tips die mijn mening over 'The Boss' zouden kunnen bijstellen?

Moeilijk te beantwoorden, omdat Springsteen veel verschillende soorten cd's heeft gemaakt.

Naast het hierboven genoemde Tunnel of Love raad ik aan:

- Born to run, de Springsteen-klassieker. Wel bombastisch.
- Darkness on the edge of town, semi-klassieker, ik weet echter niet of de productie en zang je zal aanspreken gezien je kritiek op BITUSA. Darkness is alleen veeel minder commercieel
- The river: legendarische dubbelcd met waar vrolijke, ongecompliceerde rock 'n roll afgewisseld wordt door zwaarmoedige, melancholieke en sombere ballads
- Nebraska: de acoustische Springsteen. Springsteen op zijn somberst, maar tegelijkertijd Springsteen op zijn sterkst als storyteller.

Niet geheel toevallig de cd's die hier het hoogst scoren en ook vier cd's die elkaar in chronologische volgorde opvolgen (eind jaren 70/begin jaren 80).

Voor een experimentele Springsteen verwijs ik je naar The wild, the innocent & the E street shuffle. De muziek van Springsteen is niet vernieuwend (nooit geweest ook), maar hier doet ie een geslaagde poging.

Laten liggen: Human touch (tenzij je van vlakke pop/rock houdt, er staan maar een paar mooie nummers op)

Ook een aanrader is de live-box, hoewel de live-box wel wordt gedomineerd door het houthakkerswerk (zoals jij het omschrijft) van drummer Max Weinberg.

Ik denk dat ik me dan nog maar eens aan Nebraska en The River ga onderwerpen. Dan lees je over een tijdje wel mijn reactie op die albums op deze site.

Ik ben benieuwd! Overigens ben ik ook zéér te spreken over The Seeger Sessions, vorig jaar uitgekomen. Hij gaat helemaal terug naar de echte folk-roots. Mijn persoonlijk favoriete album is Nebraska (en vooral ook de bootleg Nebraska Live) maar dat is een album dat met de koptelefoon op verschillende malen beluisterd moet worden. Dat album moet echt op je inwerken. Op een goede tweede plek staat Born to Run en aan nummers als Thunder Road en Jungleland zul je wellicht horen waarom dat is.

I'm going down, down, down, down, I'm going down, down, down, down!

Ik kwam via dit album voor het eerst serieus ' the Boss' tegen (voorheen wat covers van hem via Manfredmann en Patti Smith gehoord). Vond het toen geweldig en heb hem 2 keer live in de Kuip gezien, was zwaar onder de indruk. Ondertussen heb ik alles van the Boss en dan moet ik zeggen, dit album is wel een van de minste in z'n impossante euvre (lijk nu op Willem Duys.... ). Sowieso zijn de nummers erg eighties uitgevoerd en een stuk 'platter' dan z'n andere albums. Hij is er wel op binnengelopen en dat gun ik hem dan ook wel weer.

De plaat van de grote commerciële doorbraak.

Een goed album, dat klopt, maar absoluut niet zijn beste, en deze plaat kan dat ook nooit pretenderen.

Veel tijdlozer en diepgaander zijn bvb;

The River en Born to Run.

Maar ook zijn allereerste platen zijn van grote klasse.

Born in the U.S.A. klinkt me voor Bruce eigenlijk een beetje te àf, te gelikt.
Dit is de plaat voor de mensen die waarschijnlijk buiten deze en een verzamelaar niets van Bruce in huis hebben, tja...

4 sterren ****

Ik ga dagelijks met de trein naar mijn werk. Voordat ik de trein in stap pak altijd zo'n gratis dagkrant, een Spits of een Metro. Iedere vrijdag staat in de Metro een door mij hoog gewaardeerde rubriek: "Metro's Muzikale Mijlpaal" . U raadt het al: deze week is het album "Born in the U.S.A. (1984)" van Bruce Springsteen uitgeroepen tot 26e Metro's Muzikale Mijlpaal .

Ik ga op deze site niet het gehele artikel citeren, dat kunt U immers lezen in de Metro van vandaag of op de Metro-site, waar U de krant van vrijdag 6 juli 2007 kunt downloaden.

Tja, wat moet ik zeggen over dit album. Ik ben niet zo'n Springsteen fan . Ik heb dit album ook niet in mijn bezit en ik ken enkel en alleen de hitsingles van dit album "Born in the U.S.A. (1984)". Ik kan dus geen oordeel vellen. De èchte Bruce Springsteen fans moeten maar zeggen of deze keuze van Metro terecht is of dat er betere albums van Bruce te koop zijn. Ik moet U daar in ieder geval het antwoord op schuldig blijven .

I'm on Fire blijft prachtig . Die stem, die emotie, subliem.

helemaal mee eens .
ik vind zijn beste optreden tijdens het nummer WE ARE THE WORLD .
kort maar krachtig.

Ik was wel altijd gefascineerd door de videoclip van "Dancing in the dark" ...het meisje met de opvallend blauwe ogen die mee mag dansen op het podium ( Courtney Cox) en de videoclip van "I'm on fire" is ook onvergetelijk.......het album heb ik ooit opgenomen op een bandje en heb er toch vaak naar geluisterd. De laatste jaren eigenlijk nooit meer.....Voor dit album:

-3-

"Glory days".....(uit sentimenteel oogpunt!)

Is toch wel een goed album.
Hij schreef echter maar een echte klassieker, en die staat niet op dit album; The River. Daar kan ik geen kwaad woord over zeggen. Dancing In The Dark is een heerlijk nummer, maar geen klassieker.

In mijn ogen zijn het bijna allemaal klassiekers Kan hier ook echt niet minder dan 4 sterren voor geven. Gewoon een sterk album, punt.

Ik geef hier ook 4 sterren voor, maar dat is omdat het album in het geheel wel erg goed is; maar voor mij geen echte klassiekers.

dit is zon artiest die je graag mag of totaal niet volgens mij

ik mag um niet

te veel houthakkers en boerensfeer, teveel amerikaans, en de muziek vind ik flutmuziek (net als de eagles)

Eagles vind ik ook zouteloze flutmuziek, maar lang niet alles van Bruce vind ik goed. Van zijn beginjaren moet ik nog steeds een aantal albums luisteren, maar zijn albums van de afgelopen 10/15 jaar boeien me voor geen meter met als dieptepunt het enorm saaie nr Streets of Philadelphia. Born In the USA zit tenminste nog beetje pit in.

Bruce Springsteen en het grote 'houthakker' vooroordeel.....Dom!

Duidelijk mensen die wat hun kennis van Bruce Springsteen betreft nooit verder zijn gekomen als een paar videoclips waarin ze iemand met een gewoon uiterlijk in een houthakkers shirt hebben gezien.

Dat je het flut ..lijkt...vind ik best. Is jouw gemis. Maar iedere keer weer lees ik datzelfde vooroordeel als argumentatie waarom deze muziek slecht zou zijn.

Dat jij dit ziet als "te veel houthakker en boerensfeer, teveel amerikaans" zegt meer over jouw als over Bruce Springsteen en zijn muziek.

Bekiek't, de groet'n..

Inderdaad, alleen kan ik me wel voorstellen dat iemand juist bij deze plaat zo'n bericht plaatst. Deze plaat klinkt behoorlijk opgepompt, met die synths en lelijke eighties-drums (wat niet wegneemt dat er een aantal prachtige nummers opstaan). Maar doe mij maar het vroegere werk, zo tot en met Nebraska.

Mee eens...

Ik moet toegeven dat ik joy al eens bij een Queen topic ben tegengekomen..Ik had daar een nogal uitgesproken mening over het 'bombastische' en 'over the top' zijn van Queen en zijn zanger..wat natuurlijk ook gewoon zo is.

Ik beschouw dit dus maar als 1-1

Net zoals velen was dit album mijn kennismaking met Bruce Springsteen. Ik was toen 11 a 12 jaar.
Al vrij snel was ik een fan en heb daarna het meeste van zijn oudere werk aangeschaft. In de loop der jaren zijn deze oudere albums (met Born to Run en Darkness on the Edge of Town voorop) mijn favorieten geworden en gebleven.

Van deze CD is My Hometown mijn favoriete nummer.

4,5*