MGMT - Oracular Spectacular (2007)

Waar heb jij het over? Welke hype? In 2007 was dit een heel populair album ja, maar 6 jaar later is er al lang geen hype meer. Nee, er is een klasse album dat nog steeds fantastisch overeind staat. Dat 't je ding niet is, okee, maar ga niet op je borst staan kloppen dat je 6 jaar later niet blind de meute uit 2007 achterna rent.

Ik heb het over de hype destijds, niet nu! Ik heb het album ook in die periode digitaal aangeschaft. Dus niet zo snel op je borst gaan kloppen over mijn borstklopperij, maar eerst even vragen en dan conclusies trekken . Het enige dat je me kwalijk mag nemen is dat ik er nu pas iets over schrijf. En dat ik een andere mening heb uiteraard

Als je had willen refereren aan de hype van destijds, dan had je je bericht beter in de verleden tijd kunnen tikken. Niet, omdat jij moeite hebt om direct een duidelijk bericht te posten, van mij verwachten dat ik eerst ga vragen of ik nou eigenlijk wel goed begrijp wat jij bedoelt, Ronald.

Niemand is perfect, dus als ik onverhoopt onduidelijk ben is de makkelijkste oplossing om even een vraag te stellen. Daar zal ik met het grootst mogelijke genoegen op antwoorden. Dat voorkomt deze discussie en het trekken van twijfelachtige conclusies. Volgens mij een kwestie van beleefdheid, Tony. Maar goed, dat is in de hedendaagse maatschappij kennelijk eerder uitzondering dan regel.

Het is een prima album, maar ik denk dat de beoordeling en beleving van iemand die 'm nu digitaal aanschaft absoluut anders is dan wie toen mee was met 'de hype'. MGMT, dat was wel wat destijds, zo ook/althans in mijn beleving. Dat geldt niet enkel voor MGMT, de waarde van muziek is nu eenmaal sterk gekoppeld aan emoties, tijdloos is een bijna onbestaand begrip in de wereld van de popmuziek en als we dan toch deze zwaarwichtige term gebruiken beseffen we dat ook dit gekoppeld is aan het succes en maatschappelijke relevantie in zijn tijdsbeeld van deze popmuziek. Zo ook MGMT.

hoi ik vind dit een geniaal plaatje doei.

Ook in 2007-2008 was dit niet écht een hype. Het was een band die plots 2 tot 3 relatief bescheiden hits had op meer alternatieve radiozenders, zonder meer. Het was toen instant-liefde tussen mij en MGMT dankzij deze plaat. Fantastisch! Maar ik merkte vooral dat in zij in mijn -nochtans festival afschuimende- vriendengroep niet echt gekend waren. Dat gebeurde pas later. En verdere hits bleven compleet uit.

Ik zou dit eigenlijk nog eens opnieuw moeten beluisteren, maar dit is dus één van de weinige albums dat ik heb, samen met nog ééntje van Lily Allen en een dubstepalbum. En ik denk ook dat dit het eerste album is dat ik kocht, misschien tezamen met Lily Allen dat ik indertijd wel vaak afspeelde. Dit album was ook wel erg leuk. Jammer dat ik misschien niet meer albums kocht. Dat zou ik misschien nu wel vaker doen. Nu heb ik geen radio, dus is het een beetje pointless om dat te doen, tenzij ik een radio zou kopen. Maar dan nog zou ik enkel en alleen mijn echte favorieten aankopen.

Geen idee waarom ik juist dit album kocht. Ik denk dat ik de singles maar heel sporadisch had gehoord, en ik ben niet eens zeker toen ik in Londen was of ik dit album wel kende, maar wat ik wel weet is dat dit album zo lachte naar ik. Dit moest ik hebben voor één of andere reden. Maar of ik het nu heel lukraak en random kocht, misschien wel. Geen spijt van gehad. Mooi album, maar ik blijf het grappig vinden hoe ik amper albums in huis heb, en dat dit dus die grote uitzondering is.

Na al die jaren nog steeds als een paal in de branding deze plaat. Ik denk dat we kunnen zeggen dat dit wel een classic is. Waanzinnig

Hear hear!
Na geruime tijd weer eens beluisterd en inderdaad: het blijft een goede plaat. Sterke nummers, fijne/passende productie. Er kleeft ongetwijfeld een stukje nostalgie aan, maar ook daar doorheen schittert de muziek in kwaliteit.
Later dat jaar (2008, toen het album in fysieke vorm verscheen) heb ik de band nog op Lowlands gezien, waar ze het album van begin tot eind speelden. Dat was eigenlijk ook een beetje een sof, in de zin dat een aantal nummers nodig hadden om goed op stoom te komen en de beste nummers toen al in een mindere uitvoering hun tijd gehad hadden.

Een aantal jaar geleden had ik een collega van destijds een jaar of 16 (en ik grofweg het dubbele) met wie ik wel over muziek praatte. Begon 'ie over een bandje dat destijds kennelijk hip was, maar dat ik "waarschijnlijk niet zal kennen", of beter gezegd: daarvoor ben je te oud en reeds te zeer uit de tijd (de benaming boomer was destijds nog net niet in zwang). 'Mmm, probeer toch maar', antwoordde ik. 'Hoe heet dat bandje?' MGMT dus. Tja… Kennelijk wist hij niet dat zij al geruime tijd actief waren en in bepaalde kringen tot de room der hipheid behoorden.

Door het nummer kids ( wat ik leerde kennen door fifa) krijg ik echt een nostalgisch gevoel. Denk dat meer van mijn leeftijd dat hebben.
Verder is dit echt gewoon een goed album. Naast de bekende nummers: kids, electric feel, time to pretend, is er ook ruimte voor wat meer experimentele psychedelische nummers a la of moons, birds en monsters en future reflections.

Deze kwam vandaag voorbij in de her-evaluatie van de naughties ........

Destijds behoorlijk veel gedraaid. Niet alleen zijn de liedjes sterk maar de humor is ook goed vertegenwoordigd in de uitvoering. Geen idee of ze het bewust gedaan hebben maar ik hoor allerlei flarden met muzikale verwijzingen naar 60s psychedelica voorbij komen ( of zit dat in het oor van de behoorder ? ) waar ik, ook 15 jaar na dato nog, heel vrolijk van wordt. Hele * erbij van uh deze uh jonge !

Waar komt deze hoesafbeelding trouwens vandaan? Bij mijn weten is dit de hoes, ten minste bij Nederlandse/Europese uitgaven.