Autechre - Amber (1994)

Zeer sterke Electronic plaat, die jammer genoeg net iets te lang duurt.
Maar schrappen was ook geen oplossing want we krijgen hier 11 zeer sterke songs voorgeschoteld.

Qua lengte is deze inderdaad moeilijk te behappen met al z'n intensiteit, maar daar hebben meer Ae platen last van. Echter met het vele materiaal kun je altijd je eigen playlists maken.
Aan het begin van dit jaar heb ik nog een track gemaakt wat zich qua sound ergens tussen Incunabula en Amber in bevindt, doordat ik zo van dit type nummers hou.

De eerste paar tracks zijn heel sterk. Zeker Silverside waarbij leentjebuur wordt gespeeld bij Aphex Twin. Daarna vind ik het album echter een beetje afzwakken en wat saaiig worden.

Nu pas een album aangeschaft van autechre. Deze vind ik heel mooi. Maar naar het schijnt zijn hun andere albums abstracter, minder toegankelijk. De waves vind ik hier heel mooi.

Piezo is voor mij het hoogtepunt

YouTube - Autechre - Piezo

Om het voor hen interessant te houden nemen de ritmes en melodieën gewoon steeds wat andere vormen aan. Wat betreft beter/slechter of meer/minder emotioneel zijn de verschillen erg klein ook al denken sommige mensen dat er grote verschillen zijn (zij komen gewoon niet goed in een bepaalde stijl en dat is prima).

Na jaren van luisteren opeens het eindstuk (Nil en Teartear) 'herontdekt'. Prachtige nummers.

mooi album tout court. Ik ben nog niet verder gaan grasduinen in het oeuvre van deze groep.

Wat is Piezo een gaaf nummer!

Vind ik ook. Veruit mijn favoriet van dit album. Die synths zijn echt prachtig. Het is één van de weinige nummers van Autechre waarin ik emotie hoor. Meestal is hun muziek vrij afstandelijk, zeker op de latere albums.

Ben ik met je eens, de latere albums vind ik een heel stuk minder, ook Tri Repetae. Dit album is heel warm en toch klinkt het koud en dat vind ik heel knap als je dat kunt bereiken.

Algemeen bekend dat hun eerdere platen beter zijn, ook Piezo vind ik niet de beste, maar laat John Doe het niet horen

Daar heb ik geen enkel probleem mee .

De eerdere platen zijn toegankelijker, maar niet per se beter. Ik denk dat het vooral een smaakvoorkeur is welke het beste bevallen.

Mijn favorieten zijn over het algemeen ook de ouderen, maar zo'n release als Move of Ten is dan toch ook wel weer 100% raak.

Bevalt me voorlopig wel iets minder dan Tri Repetae, maar toch dezelfde score. Beiden bevallen me nog minder dan Confield, maar dat lijkt me alweer volledig andere muziek dan die van deze twee platen.

En toch is dit weer ultiem genieten. Wat een heerlijke ontdekking, deze artiest.

Tweede album van dit toch wel legendarische duo. Laat ik gelijk zeggen dat de muziek perfect matcht met de album-cover. Bij het beluisteren van deze muziek krijg ik zelf namelijk weids/ruimtelijk gevoel. Het album staat vol muzikale landschappen over lekkere beats. Staan zelfs twee nummers op waarbij het geratel achterwege blijft. Toen ik deze groep voor het eerste luisterde vond ik het maar eentonig, maar je moet er een beetje inkomen. De nummers worden erg zorgvuldig opgebouwd. Ze werken niet naar een voorspelbare climax toe maar bloeien als het ware open. En daar nemen de heren van Autechre lekker de tijd voor, zonder dat de spanning verloren gaat en dat is knap. De sfeer van het album vind ik wat lastig te beschrijven. Het heeft over de gehele linie iets desolaat, maar echt afstandelijk of kil is het dan weer niet. Integendeel nummers als Piezo en Nil zitten juist vol emotie. Ik haal deze twee aan want dit zijn mijn aangevinkte nummers samen met Montreal. 4,5 ster

Ben de laatste tijd terug in de ban van Autechre, er waren nog enkele van hun albums die ik nog moest ontdekken en wat is deze Amber een pareltje. Ook al ben ik er niet mee begonnen toch lijkt deze me de ideale Autechre instapplaat. Merk nu ook dat ik hierdoor ook iets vlotter met de overige albums meerol.

De klanken van de grote stad zo vlak voor het gloren van de ochtend. Weidse tonen die af en toe nog de afgelopen drukte echoën. De wegsterfende stemmen in Silverslide doen mij daar i.i.g aan denken. Elke klank vertelt een verhaal. Neem bijvoorbeeld het telefoongeluid in Montreal. Misschien een laatste kroegganger die door zijn vrouw wordt gebeld, terwijl hij onberoerd in de greppel zijn roes uitslaapt. Het geluid van raderen: fietsers die hem voorbij gaan.

Amber blijft een prachtig album, vol onuitgesproken klankverhalen. In 2009 noemde ik dit album mysterieus. Nu eerder verdrietig, nachtelijk en stedelijk. De volgende plaat is weer een stuk abstracter.

Wat een mooie track is Nil

Autechre is een tamelijke nieuwe artiest voor mij. Ik was bewust van het bestaan van het duo en ik had vluchtig wel eens iets beluisterd, maar nooit met de volle concentratie. Dit is absoluut muziek die de volle aandacht verdient. Amber voelt voor mij als een soort vage droom. Met vlagen voelt het wat mechanisch en kil, soms zelf wat zenuwachtig en afstandelijk, door het gebruik van elektronische tonen als zweepslagen en weggemoffelde vocalen. Echter staan daar ook weer zeer rijkelijke melodieën tegen, waardoor het album een fijn en organisch balans kent. De nummers ontvouwen zich kundig tot complexe en kamervullende landschappen. Mesmerizing, zouden de Engelsen zeggen.

Als je dit al mechanisch en kil vindt staat je nog wat te wachten als je chronologisch gaat grasduinen in hun discografie

Wat is Further toch ook een ontzettend vette track.. nice ook die weggestopte synth op het einde die langzaam aan komt zetten.

Nil, Foil en Slip dan? Bloed- en bloedjemooi dit album. Dat ik dit nu pas ontdek

Ik kem Autechre ook niet. Misschien de naam, maar niet de muziek. Ik lees wel goede ervaringen over de muziek, dus ben benieuwd.

Dit is prima album om mee te beginnen. De nieuwere albums zijn erg experimenteel en wat aan de lange kant in mijn optiek. Amber is veel toegankelijker.

Wat Eveningguard zegt, de eerste drie albums zijn mijlpalen in de electronische muziek, met, wat mij betreft, Amber als hoogtepunt.

Ik vind het ook een erg gave hoes. Dromerig, spacey en ook iets met natuur. Krijtrotsen, met een strand em boven een wandelpad, zoiets...

Ik kom woorden tekort om dit album te beschrijven maar savonds komt dit echt lekker binnen zeg.
Foil is een hele meeslepende, dromerige track.
Wat ik sws vet vind aan idm en of ambient is dat je echt een eigen verhaal en beeld krijgt bij de muziek en je puur wordt beinvloed door jezelf. Bij "normale" muziek met zang en tekst gaat dit nooit lukken.
Al met al, deze gaat nog vaak op repeat rond een uur of 12-1 snachts

Gewoonweg waanzinnig. Net ontdekt en luister de afgelopen weken niets anders meer (naast Incunabula dan). Hypnotiserende klanken die je aan het denken zetten. Deze site ook net ontdekt, ik ga eens kijken wat de mensen van andere pareltjes vinden

Welkom

Ik ben al even aan t luisteren via hun soundcloud naar hun liveregistraties van 2022. Dat is heel anders dan dit maar toch heel goed.