Autechre - Tri Repetae (1995)

Autechre toont weer hoe Electronic moet zijn, met sterke ritmes, gewelige melodieën en heerlijke synths. Toch start ik voorzichtig met een ruime 3,5*, want Autechre blijft moeite hebben met me een hele lengte te blijven boeien. Hopelijk groeit dit nog met de luisterbeurten. Ook wil ik nog een Autechre plaat tegenkomen die zo gestoord is als de track Gantz Graf.
Untilted kwam al in de buurt, maar niks van hun discografie voor zover ik die nu ken evenaart die track.

Als je het maar vaak genoeg draait is die lengte vanzelf geen probleem meer.

Autechre's "Incunabula" vond ik erg mooi, maar hier kan ik helaas niks mee. Al een keer of drie beluisterd maar met uitzondering van "Eutow" doen de rest van de nummers mij helemaal niks, voor mij te ontoegankelijk. Ben trouwens twee keer in slaap gevallen tijdens het beluisteren van dit album en dat is zowiezo geen goed teken dacht ik zo. Ik zal me maar niet wagen aan de albums van Autechre die hierna komen. Kan alleen maar nog erger zijn.

2,5*

Deze muziek beviel niet direct. Sterker nog, om de één of andere reden voelde dit altijd ultiem ongemakkelijk. En ik kan niet bepaald zeggen dat ik het nu al door en door ken o.i.d., bepaald niet, maar ik luister hier nu naar en kan er nu wél wat mee. Dus dat is vooruitgang Intrigerende muziek met nog steeds dat aparte, ongemakkelijke sfeertje - maar dan op een positieve manier.

Welnee, gewoon heerlijke muziek Gauw meer van deze groep opzoeken. Wel best bizar, dat dit de eerste keer dat ik het hoorde zo vreemd op me over kwam, aangezien ik toch wel apartere electronica gehoord hebt - aangezien dat ook niet zo moeilijk is.

Ik moet zeggen, naarmate ik meer naar C/Pach luister, des te mooier ik de track vind. Die wave die er in het begin in komt sluipen geeft zo'n magisch gevoel. Niet te omschrijven zo heerlijk.

Dikke favoriet van Autechre van me ook die track, in de top 5 wel ongeveer. Zal binnenkort eens een top 50 of 100 op de artiestpagina plaatsen inclusief nauwelijks bekende remixen van ze wat er toch ook meer dan men denkt zijn in aantal. Niet alleen de melodie, alles aan de percussie van C/Pach is voor mij perfect bij elkaar. Dat extra distorte sampletje op 1:02 erbij komt, hoe mooi kun je je track opbouwen? Droge fijn geknede samples in een heerlijk snel tempo , terwijl er ook flink aan de pitch gejengeld wordt bij bepaalde percussie en er tegelijk delay op wordt gezet, perfect voor mij. Subliem dubby tracky. Titel zou denk ik weleens kunnen refereren naar Pachelbel's eveneens psychedelische melodieus vortexende Canon. De overgang van het ongeveer even heerlijke Eutow ernaartoe is ook de beste transitie van het hele album. Rsdio is net zo brillianter bij her- en herluisteren trouwens, maar ook Clipper en het meeste voor mij. Niet voor niets meestal het aanwezige Autechre album in m'n top 10 (omdat ik één per artiest erin zet). De keuze voor de manier van geluid/muziek maken ligt me gewoon heel erg. Alleen Dael, Rotar en Stud (die ik geweldig vind) klinken wat harsch bij bepaalde frequenties. Ze zijn iets te rauw gemastered door een bepaalde masteraar die ze gedumpt hebben na Chiastic Slide om deze reden. Maakt ze iets minder chill, maar dit kan ik wel compenseren met EQ, waardoor ik heb ervaren hoe heerlijk de tracks in feite kunnen zijn, het ligt zoals wel vaker bij goede artiesten allemaal dicht bij elkaar.

Vergeet niet de Japanse bonustrack Medrey te checken, en de remixen van rond deze tijd, deze hebben dezelfde sound net als de EP's:

1994-xx-XX – Palm Skin Productions – Evolution of the Beast (Autechre Mix)
1994-05-XX – Saint Etienne – Like a Motorway (Skin Up, You're Already Dead)
1994-xx-XX – The Higher Intelligence Agency – Speech3 (Conoid Tone Reformed by Autechre)
1995-xx-xx – Scorn – Falling (Autechre “FR 13” Mix)
1995-xx-xx – V - Vliezwei (Vliegenbos Morning Reproduced By Autechre)
1995-05-01 – Beaumont Hannant - Psi-Onyx (Psix Million Dollar Myx Oscar Goldmans Bonus)
1995-05-xx – Slowly – On The Loose (For Internal Use Only Mix)
1995-06-28 – Softballet – Jail Of Freeedm (Jailtilsli)
1996-xx-xx – Edge of Motion – Earth Ball (Autechre Rmx)
1996-xx-xx – Dominique Dalcan – Aveugle & Sound (Autechre Mix)
1996-xx-xx – Silvania – 1Belm (Autechre Mx)
1996-xx-xx – Spacetime Continuum – String of Pearls (Autechre Mix)
1996-xx-xx – Impulse – One-Six-Four-Seven (Numbers Rammed Down My Ear Mix)
1996-01-xx – Kinesthesia – Sanq (Autechre Mix)
1996-01-xx – DJ Food – Sexy Bits (Autechre Ae 9v Mix)
1996-03-25 – Lamb – Gold (Autechre Mix)
1996-05-22 – Nav Katze – Happy? (Qunk Mix by Autechre)
1996-10-14 – Mike Ink – Paroles (Autechre Repoles)

En nog wat onbekende tracks van compilaties van rond die tijd met eveneens niet te versmaden zelfde soort productie: Carni, Inhake 3, Puch.

Veel (youtube) luistergenot!

Inhake 2 ken ik dan wel....van een Peel Session. Van Beaumont Hannant vind ik Utuba heel erg goed. Staat ook op Artificial Intelligence 2.

Ja, ontzettend goed, veel gedraaid heb ik die. Inhake 3 is een andere onbekendere versie van Inhake. Zo heb je bijvoorbeeld ook Silversub, een alternative mix van Silverside en ook heel wat verschilende versies van Bronchus. Die mix van Silvania heb ik ook meerdere versies van die erg verschillen. Deze vond ik veruit het fijnste. Heerlijk om zulke onbekende smultracks tegen te kunnen komen die de meeste grote fans niet eens kennen.

heerlijk....kun je het vergelijken als een soort bootleg? of komen die meer voor op verzamelablums?

Hier heb je een chronologisch overzicht van waar de remixen uitgekomen zijn.

Het valt me nu pas op hoeveel overeenkomsten Leterel heeft met verscheidene albums die Boards of Canada later zouden maken.

Dat blijft ook het mooie aan Autechre, en in het bijzonder aan dit album: Iedere luisterbeurt springen er andere nummers uit als favorieten, afhankelijk van gemoedstoestand en gewenning door vaker luisteren (in korte tijd, maar ook op lange termijn). In het algemeen ervaar ik dat typisch als iets dat topplaten karakteriseert.

Waar eerst grofweg Eutow en Rsdio er bovenuit sprongen, later Clipper en Rotar kwamen bovendrijven, neig ik nu ik hem weer vaker opzet naar C/Pach, Gnit en Stud. Één en al namedropping eigenlijk, waarmee ik weer terugben bij het gegeven dat dit album van vele kanten te benaderen is en telkens weer een nieuwe ervaring oplevert.

Heel mooi om te lezen. Herkenbaar. Ook wat betreft de connectie met BoC trouwens die er heel soms te vinden is. Een tijdje terug dacht ik nog dat Clipper eigenlijk ook wel ergens in het universum van Geogaddi past, al is het niet iets dat direct iemand zou opvallen.

Het helpt ook altijd sterk voor de waardering en ontdekkingsreis bij Autechre om met de aandacht zonder gedachten in het moment te zijn. Dan wordt het bewustzijn écht wakker wordt voor wat er allemaal is. Bij 'Gnit' en 'Stud' en verderop in het nummer 'Overand' zijn de hogere frequenties ergens enigzins vergelijkbaar met gedetailleerd (met veel erg hoge frequenties) zingende vogels. Ook iets waarbij het detail zich pas openbaart als je in het moment er met overgave op richt. Iets wat ik trouwens ook ervaar bij het album 'De Natura Sonorum' van Bernard Parmegiani dat soms soortgelijke syntheses bevat als in de tracks Gnit en Stud.

Dat sommige goede tracks er niet direct uitspringen komt denk ik oa. door de brute/scherpe/stevige elementen die de tracks eveneens hebben. Je verwacht niet veel meer dan wat duidelijk naar je toekomt en dan lijken het wat lege tracks. Ben je als luisteraar echter zonder te oordelen vanuit verwachtingen in het moment aanwezig, dan blijkt er meer neergezet te zijn. Geldt in het algemeen als nuttig, maar sommige albums profiteren veel meer van zoeen houding dan anderen.

Een album dat bij mij niet meteen integraal binnenkwam maar toch na enkele beluisteringen gegroeid is. Ergens in mijn hoofd zat de gedachte dat dit niks voor mij zou zijn en vroeger zou dat misschien ook geweest zijn (herinner me een vruchteloze poging lang geleden) maar luister nu met andere oren naar deze muziek en ontdek er vanalles in. Wat me dus opvalt bij mezelf is dat naarmate ik ouder word, ik meer en meer muziek lijk te waarderen die ik vroeger niet kon smaken of waarvan ik alleen maar dacht dat het m'n ding niet zou zijn. Heerlijk hoe barricades in je hoofd worden gesloopt door muziek.

Derde album van Autechre en het klinkt overall wat harder en machinaler dan hun twee vorige albums. Althans, zo ervaar ik het. Waar de vorige twee al uitstekend waren overtreft Autechre die twee met dit album. Dat zit hem wat mij betreft in het feit dat dit album echt constant een hoog niveau aantikt. Het is boeiend van de eerste tot de laatste track. Daarnaast zijn nummers als Clipper en C/Pach zo onbeschrijflijk fantastisch. Daarbij quote ik DutchViper want deze man weet zo blijkt.



Clipper is toch wel mijn eerste Autechre-track, waarbij ik zo'n gevoel had van: ja deze mannen maken fantastische muziek. Die hele opbouw van dat nummer. Die vette beat, samenspel van melodie en die fade out. Subliem. En die tien minuten durende afsluiter is ook lekker donker. Of een nummer als Gnit dat begint als een best rauwe track die plots halverwege haast gezellig wordt door er een speels melodietje er in te gooien. En zo hebben alle tracks wel wat eigens, waardoor de lange speelduur van het album en de nummers zelf geen probleem vormt. 4,5 ster

Coole covers: Cover Versions from Autechre's 'Tri Repetae' | Countersunk - countersunk.bandcamp.com

Erg vet inderdaad!

Zou dit de beste Autechre zijn om mee te 'beginnen'?

Niet alleen om mee te beginnen Maar het lijkt me inderdaad wel een zeer aangename “instap”-Autechre, zonder het daarmee onrecht aan te willen doen.

Kan prima inderdaad. Maar als je nog Autechre nog vrijwel niet kent zou ik zeggen begin met hun debuutalbum Incunabula en ga vanaf daar chronologisch verder.

Incunabula en Amber zijn nòg toegankelijker dan Tri Repetae vind ik. Hoe dan ook; geniet van de reis en even doorbijten als het er vanaf Confield wat minder als zoete koek ingaat. Er is nog zeer veel moois te ontdekken (ook in hun recente werk).

Eigenlijk wel het meesterwerk van Autechre. Tri Repetea staat vol met nummers die langzaam hun geheimen prijsgeven. Abstract maar toch ook best emotioneel.

Gisteren deze Tri Repetae als eerste LP ooit voor mezelf gekocht. Vandaag sneeuwt het in België. Perfecte soundtrack om door het venster te kijken nu.

Dan is dat een prachtige eerste aankoop geweest. Deze is nóg beter dan de voorganger. Wat een geweldig duistere afsluiter ook. Perfecte soundtrack op zo'n kille, donkere, regenachtige herfstdag als vandaag.

Ligt nu nog eens op. Ongelofelijk sterke plaat. Het is dat ik vaker terug grijp naar Incunabula omdat ik die op CD heb, net als LP5 en Confield. Ga eens een deftige platenspeler aanschaffen want deze verdient meer luisterbeurten