menu

Wu-Tang Clan - Wu-Tang Forever (1997)

mijn stem
3,88 (365)
365 stemmen

Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: Loud

  1. Wu-Revolution (6:17)

    met Popa Wu en Uncle Pete

  2. Reunited (5:23)
  3. For Heaven's Sake (4:13)

    met Cappadonna

  4. Cash Still Rules / Scary Hours (Still Don't Nothing Move but the Money) (3:06)
  5. Visionz (3:09)
  6. As High as Wu-Tang Get (2:39)
  7. Severe Punishment (4:49)
  8. Older Gods (3:07)
  9. Maria (2:34)

    met Cappadonna

  10. A Better Tomorrow (4:58)
  11. It's Yourz (4:19)
  12. Intro (2:02)
  13. Triumph (5:38)

    met Cappadonna

  14. Impossible (4:28)

    met Tekitha

  15. Little Ghetto Boys (4:49)

    met Cappadonna

  16. Deadly Melody (4:20)

    met Street Life

  17. The City (4:05)
  18. The Projects (3:17)
  19. Bells of War (5:12)
  20. The M.G.M. (2:38)
  21. Dog Shit (3:34)
  22. Duck Seazon (5:42)
  23. Hellz Wind Staff (4:52)

    met Street Life

  24. Heaterz (5:26)

    met Cappadonna

  25. Black Shampoo (3:49)
  26. Second Coming (4:39)

    met Tekitha

  27. The Closing (2:37)
  28. Sunshower * (6:10)
  29. Projects International Remix * (3:59)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 1:51:42 (2:01:51)
zoeken in:
avatar van Jar0on
4,0
gweah schreef:
Ik kon deze nooit vinden op vinyl... Nu eindelijk zaterdag lag ie weer bij Concerto!

Update je vinyl collectie hier is op, ik ben erg benieuwd naar jouw collectie
Ikzelf heb deze ook besteld toen ik erachter kwam dat er een nieuwe release voor uitkwam, hij is alleen nog ff onderweg. Is het hiphop vinyl assortiment groot in Concerto? Dan moet ik daar ook maar is langs gaan denk ik.

Rene1979
Er is een heruitgave dus die zal je gevonden hebben, is alleen niet moeilijk te vinden, hij ligt nu weer overal.. De eerste persing heb ik ook, alleen zwaar geragd dus ook ik heb die nieuwe versie gekocht.

avatar van gweah
4,5
Moet ik voortaan beter zoeken dan maar heb ook reissue van Redman - Muddy waters besteld, zou morgen binnen moeten zijn hiep hiep!

Wu-Tang Forever blijft een persoonlijk favorietje van mij, ondanks de lengte en de filler, het was zo'n happening in 1997, "double LP world excited" zoals GZA inderdaad zei.

Concerto heeft altijd wel wat hip hop vinyl staan, maar meer dan twee, drie rijtjes bladeren is het niet hoor. Aan de andere kant, er zit redelijk verloop in, niet dat als je na een maand komt er nog steeds precies hetzelfde staat.

@Jaroon: zal eens kijken, collectie staat aardig up to date hier dacht ik hoor!

avatar van Oortrommel
3,0
Toch wel een kleine teleurstelling na een overweldigend debuut. Niet gek ook, gezien de lat (te) hoog werd gelegd door henzelf (iets waar bijvoorbeeld NaS ook altijd van last heeft gehouden). Tel daarbij op dat de heren allemaal ook met hun solo carrière bezig waren en dan is het eindresultaat niet sterk.

Het duurt me allemaal ook iets te lang, een enkele cd met de sterkste tracks had mij beter in de oren geklonken. Toch nog een nipte voldoende, omdat de meeste platen die rond '97-'00 uitkwamen m.i. allemaal wat aan de gezapige en matige kant waren; en daar is dit toch één van de betere projecten van.

front242
nog een paar ltd editions op vinyl
www.vinyljunk.com

avatar van Johnny Marr
Nog iemand die zich stoort aan de verse van Masta Killa op 'Triumph'? Niet dat de verse slecht is, verre van zelfs, maar zijn 's' klanken klinken hier gewoon zeer fel en schel, het stoort me echt, heeft het te maken met de productie? Graag hier een mening over van iemand anders.

avatar van gweah
4,5
Johnny Marr schreef:
Nog iemand die zich stoort aan de verse van Masta Killa op 'Triumph'? Niet dat de verse slecht is, verre van zelfs, maar zijn 's' klanken klinken hier gewoon zeer fel en schel, het stoort me echt, heeft het te maken met de productie? Graag hier een mening over van iemand anders.

Ja dat is mij ook altijd opgevallen. Stem van Masta Killa is te hard opgenomen. In iets mindere mate ook de verse van Raekwon. Bij hem zijn het de c/k klanken die een soort klak worden op Triumph.
Ach, na Deck's verse is de rest van de track toch een anticlimax.

avatar van MB23
4,5
Hou wel van dat niet al te gepolijste geluid.

avatar van MJ_DA_MAN
4,5
Johnny Marr schreef:
Nog iemand die zich stoort aan de verse van Masta Killa op 'Triumph'? Niet dat de verse slecht is, verre van zelfs, maar zijn 's' klanken klinken hier gewoon zeer fel en schel, het stoort me echt, heeft het te maken met de productie? Graag hier een mening over van iemand anders.
Het album is qua vocalen sowieso niet echt helder afgemixt. Maar daardoor krijg je wel die rauwe sound.

avatar van gweah
4,5
Klopt, maar het verschilt een beetje per track. Vocalen op Severe Punishment klinken ook te hard, en niet goed gemixt. En Heaterz lijkt een stukje zachter opgenomen, incl. de beat. Maar ik hou er ook wel van, die rauwe sound. Wu-Tang moet juist niet klinken als Dre of Kanye.

5,0
Alweer een paar weken totaal in de ban van dit album. Hoogtepunt na hoogtepunt. Extra knap omdat er zoveel nummers op staan.

Bij nummers als Visionz, Duck Seazon en Bells of War blijf ik er bijna in en mogen voor mij eeuwig doorgaan. Rauwe tracks als Dog Shit en High as Wu-Tang hakken dr in en de bijdragen van Tekitha zijn net als Black Shampoo....

Heb ik het nog niet gehad over tracks als Reunited, Cash Still Rules en It's Yourz

Blijft mij verbazen dat dit niet in heel veel lijstjes naar voren komt als één van de beste hiphop albums ooit. Naar mijn weten voor de eerste keer in mijn top 10.

avatar van ArthurDZ
4,0
Deze had ik toch veel te laag gequoteerd, mag wel een vol punt bij. Ja, het album duurt lang, maar tegelijkertijd staan er maar weinig echte inzakmomentjes op, en dat voor zo'n lange plaat. Nummers als Reunited en Triumph zijn uiteraard terecht classics, maar mijn favoriet hier moet wel Severe Punishment zijn. Die Liquid Swords-esque openingssample in combinatie met de heerlijke beat en gretige MC's, die track verdient echt meer liefde.

Verder is Forever ook de plaat waarop U-God veel sterker uit de verf komt dan op het debuut, en gelukkig maar. Heerlijke stem en flow heeft die man. Deck is ook een gigantische uitschieter op elk nummer waarop ie meedoet, blijft zonde dat hij op het vlak van soloalbums nooit veel gepresteerd heeft. Maar eigenlijk doet de hele clan het uitstekend op deze plaat. Alleen van Masta Killa's ietwat slome delivery ben ik minder fan, alsof RZA zijn raps consequent vertraagd het geheel in gemixt heeft.

avatar van Johnny Marr
ArthurDZ schreef:
Alleen van Masta Killa's ietwat slome delivery ben ik minder fan, alsof RZA zijn raps consequent vertraagd het geheel in gemixt heeft.

Inderdaad, bijvoorbeeld op Triumph komt Masta Killa echt niet uit de verf. En dat komt niet door zijn verse die kwalitatief dik in orde is, maar z'n stem is gewoon heel slecht in de mix gezet. Zonde wel.

Ik had dit hier natuurlijk al eens opgemerkt in mijn bericht van 4 november 2014.

avatar van gweah
4,5
Ik moet zeggen dat dit album de tand des tijds heel goed heeft doorstaan. Het is niet zo dat het me voor het eerst opvalt, want ik luister dit album fanatiek sinds de release in 1997. Maar na een half jaar lang niet zo heel veel hip hop luisteren (in de zomer ben ik vaak met andere dingen bezig, zoals motor rijden) zit ik nu in de koude maanden weer in een fase waarin alles voorbij komt. En het valt me nu opeens extra op.

Wu-Tang Forever heeft natuurlijk altijd te lijden gehad onder de vergelijking met Enter The Wu-Tang, en in mindere mate ook de vergelijking met de solo-albums die uitkwamen in 1994, 1995, en 1996.

Enter The Wu-Tang is een veel korter album, dat ook nog eens vol staat met classics. Echt zo'n uber-classic album waar driekwart van de tracks singles en videoclips hadden, en dat zo iconisch is geworden, dat je bijna gaat onderschatten hoe goed het is: dat album kennen we nou wel.

Wu-Tang Forever is dubbel zo lang, en heeft veel minder tracks die er echt uitspringen, of althans, individuele tracks die echt een klassieker zijn geworden. Eigenlijk alleen Triumph.

In mijn opinie is de songwriting minder geinspireerd, dat zeker, de songs missen het kaleidoscopische en geniale van het eerste album, waarbij de beat continu switcht, geluidjes uit dezelfde plaat die de hoofdsample bevatten, ergens anders weer terugkomen, het zijn meer gewoon beats en loops die gewoon door blijven lopen, met telkens een aantal verses erop. Er zijn ook minder memorabele hooks, of simpele maar geniale touches zoals de doeh-ah, doeh-ah, doeh-ah die de beat begeleiden op Mystery of chessboxing.
Maar de productie op Forever klinkt totaal niet gedateerd, in tegenstelling tot Enter the Wu-Tang. Het klinkt nog steeds fresh: rauw en clean geproduceerd tegelijk.

De MC's zijn stuk voor stuk een heel stuk beter op Forever dan op Enter.

Method Man was een charismatische stuiterbal met een schorre stem op Enter, maar hij was in zijn prime op Forever. Luister naar de achteloze flow en breath control op Reunited. Method Man was nog steeds DE MAN in 1997, dat vergeten mensen weleens. Method Man had het meest "natuurlijke" hip hop charisma dat ik ooit gezien heb. Zelfs in de clip van It's yourz, waar hij GEEN verse had, springt hij eruit, gewoon omdat hij Method Man is.

GZA was al top op Enter, maar heeft daar geen een verse die zo memorabel is als zijn openingsverse op Reunited. En wat te denken van zijn flow op As high as Wu-Tang get. Wat mij betreft, as high as MC-ing gets. De enige verses in de hip hop geschiedenis die daar wat flow betreft bij in de buurt komen, zijn van hemzelf, of van Nas (Verbal intercourse, Eye for an eye, Wake up show anthem '94 komen bij me op, en verder zo'n beetje zijn hele oeuvre).
GZA's verse op Severe punishment is ook een pareltje, maar verder is hij - helaas helaas - net als ODB maar weinig te horen op Forever.

Maar de verse op Forever die (terecht) de meeste roem geniet, is die van Deck op Triumph. Is dit de nummer 1 in de allertijden hip hop hall of fame? Waarschijnlijk wel.
Deck was ook een solide role player op Enter, en zijn verse op C.R.E.A.M. is (ook terecht) legendarisch, maar vanaf Only built 4 cuban linx (Guillotine) en via Liquid swords (Duel of the iron mic en Cold world) en Ironman (Assassination day) raakte Deck pas echt op stoom, culminerend in die atoombom op Triumph. En gevolgd door bijna even geniale features in 1998, op tracks van Gang Starr (Above the clouds), Big Pun (Tres leches), Pete Rock (Tru master) en Method Man (Spazzola). Jammer van dat midden jaren 90 solo-album dat er niet kwam. Een 1995, 1996, volledig door RZA geproduceerd Inspectah Deck album, iemand? Enige minpuntje voor Deck op Forever, het moet genoemd, is de teleurstellende solo-track The city. Maar dat ligt misschien aan mij; ik vind die beat van 4th Disciple totaal oninteressant, en zelfs behoorlijk zeurderig. Zoals een reviewer het ooit omschreef. als een vreselijk Japans keyboard riedeltje in een videogame level waar je maar niet doorheen komt. Zijn solo-carriere in een notendop.

De twee MC's die de grootste sprong maakten van Enter naar Forever, zijn wat mij betreft RZA en Ghostface.

RZA had tot en met 1994 een behoorlijk schreeuwerige stijl, die kon zeker kon resulteren in classic verses (op zowel Wu-Tang Clan ain't nuthin to fuck with als Protect ya neck had hij wat mij betreft de beste verse) maar ook op de zenuwen kon werken (bijv. op Mr. Sandman vind ik zijn stijl eerder storend). In 1995 hoorde je de metamorfose. Eerst op Wu Gambinos, waar hij (volgens mij voor het eerst) met die scientific flow kwam. Vervolgens op 4th chamber, waar hij zo'n beetje de meest memorabele verse van het hele Liquid swords album had. En op Ironman (o.a. Assassination day) is zijn flow al vervolmaakt. Grappige is trouwens dat hij het ook weer kwijt raakte: op het Gravediggaz album van eind 1997 had hij "het" nog, vanaf And justice for all en het Bobby Digital album vervalt hij weer in een lompe cotton mouth flow, alsof hij niet meer ECHT zijn best doet. Wat hij trouwens ook niet meer deed, en dat was het einde van die hele Wu-Tang shit. Forever was de victory lap, en daarna geloofde RZA het wel: in plaats van zich dag en nacht op te sluiten in de studio, om onsterfelijke meesterwerken te creëren met zijn broeders, besloot hij zich aan te sluiten bij de dark side, hedonist te worden, en te genieten van de spoils van al het succes.

Voor Ghostface geldt eigenlijk precies hetzelfde, behalve dat hij tot en met halverwege het volgende decennium alleen nog maar beter en beter werd, in de zin dat hij zijn "range" van nog wat uitbreidde, tot gewoon een heel compleet totaalpakket als artiest. Veel mensen zeggen dat hij zijn grootste sprong maakte op Only built 4 cuban linx, en die sprong van Enter naar Cuban Linx was groot inderdaad, maar ik vind de groei in zijn flow zelfs van Ironman naar Forever nog groter. Ghostface is FANTASTISCH hier. Oke, zijn verse op The projects hurkt echt tegen het TE vrouwonvriendelijke aan, maar daar tegenover staat dan weer een Impossible, die ANDERE hall of fame verse van dit album (de GZA verses dus niet eens meegerekend). En bijvoorbeeld Cash still rules. En Older gods. En It's yourz. En Triumph. Op elke track behoort hij tot de uitblinkers hier, wat mij betreft. Hij is hier zodanig meer on beat en in the pocket dan op Ironman, en hij legt zijn eigen stem en flow zodanig meer zijn wil op, dat het niet grappig meer is.

Raekwon was gewoon Raekwon, en zeker in het gezelschap van de hele clan vergeet je weleens hoe goed hij is. Hij doet mee op zowat elke track, want Raekwon is een haantje de voorste en niet iemand die genoegen neemt met een rol op het tweede plan. Maar ook Rae's flow en rijmschema's zijn lichtjaren verder dan op Enter. Raekwon maakte als MC de grootste sprong van Cuban Linx naar Ironman; op Cuban Linx zijn Rae en Ghost elkaars gelijken, maar heeft Rae wat meer mic time omdat het zijn album is. Op Ironman is Raekwon de teamplayer, maar duidelijk de betere MC. Op Forever kun je een willekeurige track pakken, bijvoorbeeld It's yourz, en je hoort dat Raekwon zo'n beetje klinkt als Pharaohe Monch in vergelijking met zijn basic rijmschema's op Enter the Wu-Tang. Net als Deck had ook Raekwon een hot streak van guest verses in 1998-1999, o.a. op albums van OutKast, Pete Rock, Slick Rick en Mobb Deep. Helaas kon hij de lijn van Cuban Linx niet doortrekken: zonder RZA maakte hij misschien wel het allerslechtste Wu solo album uit die tijd, Immobilarity. Twee maanden later dropte Ghostface zijn Supreme clientele (wel met hulp van RZA!) en was hij Rae definitief voorbij.

Forever was het laatste album waar ODB een actieve rol had. En mede daardoor was Forever het laatste echte Wu-Tang album (zie verder het einde van de RZA paragraaf). Helaas is actief hier relatief: ODB's bijdrage is beperkt tot een handvol tracks, waaronder een echte, volwaardige verse op Reunited, de heerlijk rauwe solo-track Dog shit, hilarische rhymes op Maria (I put my dick in her woooomb, she blew my head like a balloooon, I had her walking on the moooon... en, mijn persoonlijke favoriet: Dirt Dog be bouncing on bitches like frogs) en verder hier en daar een refrein of een intro. Het gemis aan Ol' Dirty Bastard en GZA op dit lange, lange dubbelalbum, maakt dat het af en toe wat kleurloos wordt, mede door de toegenomen bijdrage van:

De eeuwige bankzitters U-God en Masta Killa, die eigenlijk geen volwaardig lid waren op Enter the Wu-Tang, waar ze respectievelijk anderhalf en 1 verse hadden. En ook Cappadonna trouwens, die halverwege het eerste seizoen (Only built 4 cuban linx) aan de selectie werd toegevoegd. Hier staan ze echter in de basis, ten koste van de speeltijd ODB en GZA dus. Wat kan ik zeggen, ze doen het niet slecht, ik vind U-God bijvoorbeeld echt sterk voor de dag komen op bijvoorbeeld Deadly melody (hoewel ik geen idee heb waar hij het op die track in godsnaam over heeft) en Heaterz. Maar ze maken dat het album echt kleur en charisma tekort komt t.o.v. Enter the Wu-Tang.

De standaard reactie is altijd: ja, maar als je er 1 cd van maakt, met alleen de beste nummers, dan heb je een classic. Daar ben ik het dus niet mee eens. Juist de Wu-Tang Clan had op dit moment in de tijd een dubbel album nodig om de vleugels uit te slaan, om alle MC's de ruimte te geven. RZA had misschien iets beter moeten coachen en GZA en ODB wat meer mic time moeten geven. Maar ga er maar eens aan staan.

Al met al blijft het gevoel dubbel bij dit album: de Wu-Tang Clan is hier eigenlijk hoorbaar op haar best, en de productie is gewoon echt goed, maar de beste songs staan toch op Enter the Wu-Tang, Cuban Linx en Liquid swords.

avatar van GarnalenPeller
5,0
Geweldige review gweah, spot on. GZA op As High as Wu-Tang Get is en van mij favoriete verses ooit, dacht dat ik de enige was. Inzichtelijke stukjes over individuele members, 100% mee eens. Pullitzer is onderweg.

avatar van jordidj1
4,0
Method Man is echt on point dit album, wat een magnifieke flow heeft die man! Elke verse is genieten, vooral op Reunited!

avatar van Kos
4,0
Kos
Snap er juist niets van dat Reunited hier zo goed gewaardeerd wordt. Voor Wu begrippen echt een matige track.

avatar van T.O.
4,0
Pfoe...lang geleden dat ik deze heb opgezet.

Bij mijn weten begonnen sommige Wu-leden hier met die stream-of-consciousness achtige raps, met name Raekwon die dat 'fly words' noemde. Op zich wel interessant, maar had niet dezelfde impact als de tijd van hun debuut.

avatar van Ernie
3,5
Nachtshift gedaan, weekendbiertje open
Alleen al voor Reunited zou ik mijn 3,5* naar 4* moeten brengen.

Ga echt eens goed naar de 2de disc luisteren, dat is de reden buiten Triumph, The City en Heaterz nog niet doorgedrongen. Disc 1 is echt fantastisch. De opening alleen al is echt sterk, raps en verhalen vertellende stem wisselen elkaar daar goed af. Reunited is een Wu-Tang classic. Prachtige rijmschema's. GZA,ODB, RZA en Method Man leveren daar echt HipHopgeschiedenis af. As High as Wu-Tang Get, Severe Punishment, Maria, A Better Tomorrow en It's Yourz zijn mijn andere favorieten. Disc 1 is juist gedaan terwijl ik dit typ.

avatar van Glaciers of Ice
5,0
Ernie schreef:
Nachtshift gedaan, weekendbiertje open
Alleen al voor Reunited zou ik mijn 3,5* naar 4* moeten brengen.

Ga echt eens goed naar de 2de disc luisteren, dat is de reden buiten Triumph, The City en Heaterz nog niet doorgedrongen. Disc 1 is echt fantastisch. De opening alleen al is echt sterk, raps en verhalen vertellende stem wisselen elkaar daar goed af. Reunited is een Wu-Tang classic. Prachtige rijmschema's. GZA,ODB, RZA en Method Man leveren daar echt HipHopgeschiedenis af. As High as Wu-Tang Get, Severe Punishment, Maria, A Better Tomorrow en It's Yourz zijn mijn andere favorieten. Disc 1 is juist gedaan terwijl ik dit typ.


Je vergeet de MVP Inspectah Deck Op meerdere nummers die jij nu noemt vind ik hem in ieder geval veruit de beste. Jammer dat hij de lijn niet kon doortrekken naar zijn solo-werk.

avatar van Ernie
3,5
Glaciers of Ice schreef:
(quote)


Je vergeet de MVP Inspectah Deck Op meerdere nummers die jij nu noemt vind ik hem in ieder geval veruit de beste. Jammer dat hij de lijn niet kon doortrekken naar zijn solo-werk.


Geen zorgen, heb Inspectah Deck al vaak bewierookt bij andere albums en bij de vrienden. Die status komt wel vooral door Enter The Wu-Tang, Liquid Swords en Only Built for Cuban Linx. Het is daarom dat ik echt met nog meer aandacht naar deze moet luisteren.

En hoe legendarisch goed zijn Triumph verse ook is, die op Above the Clouds van Gang Starr vind ik persoonlijk nog 10x beter

avatar van gweah
4,5
Ik ben nu weer al weken alleen maar dit album aan het luisteren. Het is het album dat mijn liefde voor hip hop in een enorme stroomversnelling bracht in 1997 en het blijft voor mij ongeevenaard.

Het is in die zin ook mijn ultieme deserted island pick: als ik er eentje moest kiezen nam ik deze mee. Geen een ander album staat zo overvol met knallers en verschillende stijlen. En ondanks dat is het puur rauwe hip hop, zonder concessies, puur MC-ing. Het verveelt me nooit.

Een album als Illmatic, 36 Chambers of Liquid Swords is misschien korter of perfecter, maar dit album staat minstens zo vol met legendarische all time classic verses. Alle MC’s in de clan zijn op hun absolute top hier. En qua beats is het misschien overall minder memorabel dan absolute krakers als C.R.E.A.M. of 4th Chamber, maar wat te denken van de gebruikte samples op tracks als For Heaven’s Sake, Cash Still Rules, Hellz Wind Staff of Heaterz. Zelfs Maria, of Impossible. Als je de instrumentale versie luistert (bestaat geen officiele, maar op youtube kun je van alles vinden), of de Wax Only video, hoor je hoe rauw en creatief het is.

Dit is mijn zoveelste lange post over dit album. Maar ik heb altijd het gevoel dat dit album op een of andere manier zwaar ondergewaardeerd wordt.

avatar van Kos
4,0
Kos
Ja Little Ghetto Boy, The City, For Heavens Sake, Heaterz.... zo maken ze ze niet meer.

5,0
gweah schreef:
Wu-Tang Forever is dubbel zo lang, en heeft veel minder tracks die er echt uitspringen, of althans, individuele tracks die echt een klassieker zijn geworden. Eigenlijk alleen Triumph.

In mijn opinie is de songwriting minder geinspireerd, dat zeker, de songs missen het kaleidoscopische en geniale van het eerste album, waarbij de beat continu switcht, geluidjes uit dezelfde plaat die de hoofdsample bevatten, ergens anders weer terugkomen, het zijn meer gewoon beats en loops die gewoon door blijven lopen, met telkens een aantal verses erop. Er zijn ook minder memorabele hooks, of simpele maar geniale touches zoals de doeh-ah, doeh-ah, doeh-ah die de beat begeleiden op Mystery of chessboxing.

Maar de productie op Forever klinkt totaal niet gedateerd, in tegenstelling tot Enter the Wu-Tang. Het klinkt nog steeds fresh: rauw en clean geproduceerd tegelijk.

De MC's zijn stuk voor stuk een heel stuk beter op Forever dan op Enter.

Maar ze maken dat het album echt kleur en charisma tekort komt t.o.v. Enter the Wu-Tang.

Al met al blijft het gevoel dubbel bij dit album: de Wu-Tang Clan is hier eigenlijk hoorbaar op haar best, en de productie is gewoon echt goed, maar de beste songs staan toch op Enter the Wu-Tang, Cuban Linx en Liquid swords.


Je bericht van destijds selectief geknipt en geplakt (sorry), maar heb het met plezier gelezen en vind het leuk om te zien dat deze in je top 10 staat en Enter niet.

avatar van Slowgaze
4,5
Damn, wat is 'Reunited' fokking hard: mijn drie favoriete Wu-Tang-mc's plus Method Man.

avatar van nuf
3,5
nuf
Nadeel is dat ik hier geen samenhang in kan vinden, hoe vaak ik 'm ook luister. Het debuut was een meesterwerk dat samen een geheel vormde, het ene nummer vloeide moeiteloos door naar de volgende. Wu-Tang Forever voelt veel meer als een samenraapsel van van alles en nog wat dat in die periode is gemaakt, in een willekeurige volgorde gezet. Zeker geen slecht album, maar voelt meer als een verzamelaar maar dan zonder best-offs.

avatar van Ernie
3,5
Dat gevoel heb ik vooral met disc 2 ( die ik toevallig deze week al een paar keer gedraaid heb)

Triumph, The City, Heaterz, Bells of War en The MGM zijn wel erg goed maar kwalitatief gezien zitten alle hoogtepunten op disc 1voor mij. Ook heeft Disc 2 meer bas gerichte beats waar disc 1 meer variatie heeft in de songs.
In vergelijking met 36 Chambers en de solo albums voor 1997 klinkt deze Wu Tang Forever heel anders. Kan nog groeien maar 3,5* is ook al jaren mijn gevoel.

Liquid Swords staat nog steeds veilig op 1 in mijn Wu Tang toplijst (Supreme Clientele en Only Built for Cuban Linx maken de top 3 compleet)

Bijzonder project. Ook gedurfd om twee cd's uit te brengen. Toch is het erg goed. De afwisseling houdt het leuk want het is best lang allemaal. Wu liefhebbers komen niets te kort door de gruwelijke RZA producties (alweer) en de rappers die allemaal lekker op dreef zijn. Iets meer GZA had wel gemogen. Topper!

avatar van Funky Bookie
3,5
Uitstekende productie door RZA en veel afwisseling. Alleen jammer dat blijkbaar alle ego's gekieteld moesten worden, waardoor het album mij wat te lang duurt. Dit had een ijzersterke enkelaar kunnen zijn.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:33 uur

geplaatst: vandaag om 16:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.