The Stranglers - Rattus Norvegicus (1977)

Met het overlijden van drummer Jet Black vorige week draai ik na zijn laatste album met de band, Giants, nu hun debuut. Na mijn lange post van een jaar geleden hou ik het kort.

Punkwetten worden hier gebroken, dat hun wortels in de pubrockscene lagen schemert soms door en de composities zijn gevarieerd. Een heerlijk eigenwijze plaat, waar de toen al bijna 39-jarige drummer zich beperkte tot sober spel: op extravagante rolls, fills of breaks zul je hem niet betrappen.
Op deze wijze komen echter de liedjes met al hun onderlinge variatie tot grote hoogten. Dat zijn techniek dik in orde was, valt goed te horen op diverse plaatsen, zoals het laatste deel van de slotsong. Eén van de beste debuten ooit met bovendien drie fijne bonussen op streaming.

De ex-jazzdrummer en voormalige eigenaar van een ijscokarvloot, de betrouwbare metronoom van De Wurgers is niet meer. Jet Black, bedankt voor alle mooie liedjes waarin ik je talloze malen mocht horen.

Jet Black was helaas al jaren ziek. Helaas in een jaar tijd het 2e Stranglers lid van het eerste uur is niet meer. Was inderdaad een veelzijdig drummer, zowel pop als punk en nog meer muziekstijlen, hij drumde ze allemaal. Hij werkte nog vaak mee achter de schermen. We kunnen nu wel concluderen The Stranglers is niet meer, behalve J.J Burnell als enigste originele lid. Zo gaat dat met oudere bands.

en natuurlijk niet te vergeten speelde Jet Black Jazz. Daar begon het mee.

Geweldige plaat dit, hoorde die rond 1978 voor het eerst en blijft een van mijn favoriete punkplaten!

Eén van de belangrijkste punkplaten.

Goeie stem, goed basgeluid,
Donkere macabere teksten, maar met humor,vind ik.
Goeie nrs, lekker geen standaard liedjes.
Heerlijk.
1 van m'n favoriete bands...tenminste bij hun 1e paar platen....later is t wel erg mwah!