Steve Roach - Structures from Silence (1984)

Steve Roach is, naast Brain Eno, toch zo'n beetje de Godfather van de ambient. Getuige hiervan dit fenomenale album uit 1984. Niet dat ambient muziek is die veel ruimte voor progressie laat, zeker niet in z'n meest extreemste vorm, maar toch zat ik bij de schatting van de datum van dit album er zo'n dikke 10 jaar naast. Ongelooflijk dat een album van 20 jaar oud nog steeds zo vers kan klinken, en niet hoeft te vertrouwen op herinneringen of sentimentele waarde van de luisteraar.

Het album Structures From Silence is de essentie van ambient. Strings, synths, waves en drones. Niks meer, niks minder. Geen verre bass, clap of hihat die wat ritme probeert te inserteren, gewoon pure harmoniën die uiterst rustgevend werken. De drie nummers zijn allen idylische, chille, soms ietwat donkere ambient tracks, die sfeer scheppen als geen ander. "Sctructures From Silence" duurt 28+ minuten, maar verandert het hele nummer door niet significant. Toch is het voor mij persoonlijk het beste ambient nummer ooit geschreven. 5* kan ik hier niet aan kwijt, daarvoor is het net wat te eenvoudig, en werkt het net iets teveel op de achtergrond, maar een dikke 4.5* is best verdiend. De ideale wegdroommuziek.

Site + samples : Hier

Ja, ik kan er weinig aan toevoegen. Dit album is pure ambient-magie. Niet alleen de 28 minuten durende trip 'Structures from silence', maar ook de andere twee tracks zijn pure emotionele schoonheid. Gaat dat beluisteren.

Inderdaad erg geslaagd, zeker voor die periode. Zijn latere werk vind ik maar niks, maar dit album kan ik nog steeds erg smaken. Ook voor mij 4,5*

Structures from Silence is een erg mooi nummer, altijd jammer wanneer die afgelopen is. De eerste 2 nummers doen me niet zo veel. Ik kom uit op 3,5*.

Omdat de eerste twee nummers me niet zoveel doen krijgt de plaat 4*.
Het derde nummer is werkelijk schitterend te noemen en één van de beste ambient nummers die ik ooit gehoord heb.

Tevens is dit nummer een aan wanneer je onder invloed bent van psychedelische middelen!

ja, echt iets om je over te verwonderen

Ja

Dat valt bij sommige muziek anders vies tegen hoor Toon1.

bij sommige wel, maar heel veel ook niet en ik denk dat ie dat bedoelt. Onderhond suggereert met zijn opmerking dat heel veel muziek van 20 jaar oud alleen maar wordt gedragen op vertrouwen op herinneringen en sentimentele waarde. Wat uiteraard gigantische onzin is.

Oh zo, dan snap ik het.

Als ik één ambientalbum die pure emoties oproept mag aanwijzen, dan wijs ik Structures from Silence aan. Was voorheen Bioshere's Substrata hét ambientalbum voor mij, daar krabbelt Steve Roach steeds verder naar de top om de Noor van zijn eerste plaats te verdringen. Structures from Silence geeft nog meer dan Substrata aan dat ambient zeer de moeite waard is om emoties te ervaren. Ik zeg expres ervaren. Ik geloof dat ik het onlangs nog bij Riceboy Sleep zei, maar waar rock je bij vlagen weet te raken, daar stopt ambient je in een gemoedstoestand. En laat de gemoedstoestand van Reflections in Suspension nou net bij die van mij passen: melancholisch ten top. Schijnbaar zonder enige repeterende melodie worden de toetsen aangeslagen, maar de zachte klanken, in combinatie met de lichte drone (mag ik dat zo noemen) die over de klanken golft geven een perfect samenspel waar de ene laag de ander benadrukt. Zoiets mag van mij wel langer dan een kwartier duren.

Quiet Friend is dan weer wat minder geschikt om aandachtig naar te luisteren. Is ook niet erg. Structures From Silence is dat net zo min, ten opzichte van het eerste nummer. Toch heeft het een bepaalde aantrekkingskracht. Zeer rustgevend, en met die kleine bewegingen op de achtergrond, alsof het hele klankentapijt even op en neer wiegt, blijf je toch geïnteresseerd luisteren.

Ik had nooit gedacht dat ik ooit met muziek aan een boek zou lezen, maar Steve Roach heeft me overgehaald om dat zo nu en dan eens juist wél te doen. Waarvoor hulde.

Voor mij misschien wel dé meest pure ambientplaat die ik ooit gehoord heb. Er was een tijd dat ik deze altijd luisterde voor het slapengaan. Op repeat. Het eerste nummer - Reflections in Suspension - had meteen zo'n rustgevende, hypnotiserende kracht dat ik het nooit langer dan vijf minuten volhield. Hoe hectisch de dag ook was, die warme, diepe klanken wiegden me elke keer weer in slaap. Dus in feite had ik het album zo'n twintig keer beluisterd zonder ooit track 2 en 3 gehoord te hebben. De momenten waarop ik midden in de nacht plots wakker werd en tot de ontdekking kwam dat er een ander nummer speelde, waren dan ook een openbaring. Echter, twee minuten later was ik alweer in een diepe slaap verzonken. Nadien het album uiteraard enkele keren in zijn volledigheid beluisterd. Het meesterschap van Roach die je langzaam maar zeker naar andere oorden voert, is zelden geëvenaard.

Waarom kende ik dit album niet eerder? In de top ambient lijsten vind ik deze nooit. Vooralsnog ontdekking van het jaar. *4

Op zich dan ook best een aanrader om de Quiet Music serie te checken, op musicmeter verkeerd toegevoegd, zal het misschien eens aanpassen, maar op discogs kun je uiteraard alle info vinden (origineel op tapes uitgekomen). Deel II en III vind ik vooral aan te bevelen voor soortgelijke composities van Steve Roach, al is het wel minder dan Structures From Silence. Voor oude ambient van vergelijkbare kwaliteit is dit bv nog een aanrader: Brian Eno - Ambient 4 (1982). Voorheen vond ik altijd deze Structures from Silence de beste vroege ambient met een paar jaren '70 platen van Tangerine Dream (Zeit, Phaedra) en Klaus Schulze (Timewind, Mirage) erbij wellicht.

Aha. Ik zal Ambient 4 eens gaan checken. Tangerine Dream vind ik, en ik ben me er terdege van bewust dat ik voor sommigen vloek in de kerk, vrij gedateerd. Sindsdien is het allemaal veel beter gedaan. Meteen opvallend aan deze plaat dat hij de test der tijd goed heeft doorstaan naar mijn idee.

Kan je volgen daarin, heb dit veel vaker gedraaid ook. Ambient 4 van Eno is wat donkerder dan deze, maar evengoed aangenaam en subtiel. De beste oude platen voor mij zijn meestal geen pure ambient te noemen, dat is later veelal beter neergezet ja.

Deze plaat is ook een aanrader in hetzelfde straatje: Mountains - Choral (2009)

Man o man, die eerste track..

Een van de sterkste ambientalbums die ik ken, al geef ik direct toe dat dat bar weinig zegt. Met name de albumopener, Reflections in Suspension, vind ik van grote klasse: zo veel kalme schoonheid dat het gewoonweg indrukwekkend is om de ondergaan. En het niveau blijft hoog. Alleen het titelnummer, de lange afsluiter van dit album, had wat mij betreft wat korter gemogen, wat natuurlijk niet wegneemt dat ook dat nummer erg mooi is.

Zo, mooi album zeg! Zat even te twijfelen om hier meteen 4.5* aan te geven, maar laat ik ook niet te hard van stapel lopen Prachtige klanken worden hier over je uitgerold zeg, alsof Steve met zijn synths een lekker warm bad voor je laat vollopen.

Mooi inderdaad, dat eerste nummer... Heerlijk op een katerdag, denk ik. Heel rustgevend. Alleen vreemd dat aerobag hier z'n licht nog niet op heeft geschenen met een review, toch wel z'n op twee na favoriete album aller tijden... of schieten woorden tekort? Komt het schuim al op je bek bij de gedachte alleen al van deze geniale geluidsstructuren? Is dit kunstwerkje gewoon zodanig geniaal dat geen woorden het ooit recht kunnen doen?

Het album staat op nummer 587 in het MuMe Top 1000 Project, editie 2, terwijl aero nog maar aan nummer 706 toe is. Je moet gewoon wat geduld opbrengen, dan komt ie hier wel met een baanbrekende review die je neus 'ns terug tussen je twee oren zal zetten. Al leg ik de lat nu wel erg hoog, dat besef ik.

On topic: dit is inderdaad een erg fijne ambient-plaat, doet het bij mij vooral goed in de latere uurtjes, niet zozeer op een katerdag. Al kan dat er ook aan liggen dat het bier hier op is, en mijn laatste kater zodoende reeds even in het verleden ligt.

Dit is er ook zo eentje die ik nu beter snap dan een aantal maanden terug.

AOVV en Johnny Marr, dat dachten jullie, maar ik heb hier ook al uit de boeken gedaan waarom deze mij zo dierbaar is. Een kleine quote uit mijn eigen vertellling:

"Deze oorstrelende, langzaam evoluerende muziek hielp me om een interne rust te vinden en de drukke gedachten in mijn hoofd te ordenen. Steve Roach is een van de artiesten die hier perfect voor gemaakt was en bij mij precies, maar dan ook precies, alle juiste knoppen in wist te drukken.

Structures in Silence creëerde op deze fietsritten (van en naar werk) voor mij een rustgevend vacuüm. Een afgesloten bubbel waar ik alleen kon zijn met mijn gedachtes en de invloeden van de dag een plek kon geven. De ruimtelijke, harmonieuze klanken versterkten ook de schoonheid van de omgeving waar ik doorheen fietste. Het klinkt wat zoetsappig, maar als ik deze muziek op de koptelefoon had en ik zag de koetjes rustig grazend in de wei terwijl ik de ondergaande zon tegemoet ging, dat laadde mijn batterij weer op. Het hielp mij nadrukkelijk om te blijven relativeren en te denken: Alles valt wel weer op zijn plaats. En uiteindelijk gebeurde dat ook, alhoewel het niet altijd gebeurd op de manieren zoals je verwacht. Het album emotioneert mij nog steeds als ik het beluister, het trekt mij nog steeds naar een speciaal kamertje in mijn bovenkamer. Eentje van sereniteit."

Blijft mijn favoriete ambient release die met het minimale en het vredige toch overdonderend is

Je hebt gelijk natuurlijk, excuses voor m'n onoplettendheid. Heel mooi stuk.

Allicht te sereen voor mij: gisteren bij het thuiswerken kwam het voorbij op m’n jazz-neoklassiek-Electronic-score-ambient-afspeellijstje. Welk nummer weet ik niet meer, maar ik kreeg erg de neiging door te drukken naar ‘next’. Natuurlijk niet gedaan.

Heb m geluisterd Johnny Marr, heb ik wat minder mee dan met Steve Roach meesterwerk, teveel gepieletjes voor mij.

Hoe snel kan het gaan. Had Steve Roach nooit goed opgemerkt totdat ik donderdag deze lp in de kringloop voor €1 opviste! Gisteren gedraaid, wat een plaat is dit. Had al redelijk wat ambient Eno maar ook BoC, Koraal etc. maar dit is zo mooi.
Hoe heb ik dit al ruim 30 jaar kunnen laten liggen?

Track 3 is een goede 'instapper' als je net begint met ambient. Ik weet nog dat die track me steeds opviel toen ik ruim anderhalf decennium terug het genre net ontdekt had, en naar Cryosleep lag te luisteren (een zender die er trouwens nog steeds is, en nog steeds regelmatig dat nummer draait).

Dat lijkt mij ook tnf (geldt dus niet voor mij, ik heb op vinyl oa William Bassinski's disintegratred loops, Koraal, Eno, Boards of Canada, Terry Riley, Aphex Twin, GAS, Stars of the Lid) .
Dit is een hele fijne instapper, laten we zeggen "vintage ambient".