Vandaag voelde ik me geïnspireerd tot het schrijven van een stukje over een van de meesterwerken die zich in het IDM-genre bevind: Gridlock - Formless. Deze plaat pakte me niet gelijk. Het was me denk ik teveel de eerste keer: wat een chaos, wat een harde beats. Ik was er totaal niet aan gewend. Wat me echter wel opviel waren de schitterende ambient golven. Uiteindelijk duurde het niet lang voordat ook de rest wist te kloppen.
Een moeilijk geval in mijn collectie, niet zozeer omdat hij moeilijk is, maar meer omdat hij zo afwisselend in mijn lijsten staat. De andere keer staat 'ie hoog bovenaan, de andere keer is hij nergens te vinden. Vaak omdat ik 'm dan al te lang geleden heb gehoord, en dan een beetje in de vergetelheid is geraakt. Maar als ik er dan opeens weer aan denk, wanneer hij weer zomaar een keer opstaat, weet ik opeens weer wat een ongelooflijke schoonheid dit werk wel niet is. Eentje die mijn muzieksmaak voor een groot deel heeft weten te veranderen.
Volledig instrumentaal, dus je fantasie mag de vrije loop gaan. Ikzelf intepreteer deze plaat als eentje die zich afspeelt in de toekomst. Een tijd waarin de mens al niet meer bestaat, en het universum wordt geregeerd door robot-achitge wezens. Dit doet me altijd denken aan een industrie, een fabriek, met verschillende lagen. In de ene is er nog van alles aan de gang, de onderste is dan bijvoorbeeld weer afgestorven. Zo volgen we met elke nummer een deel van deze 'piramide'.
Pallid introduceert deze instelling op een chaotische manier. Dit was zo'n nummertje waar ik de eerste keren enorm veel moeite mee had. Niet gek denk ik zo, de beats gaan elke kant op en overstemmen haast de ambient waves. Toch vond ik het wel vrij ingenieus in elkaar zitten allemaal, en dat geld niet alleen voor deze track. Gridlock is wat mij betreft een zeer origeneel en ingenieus duo met geweldige en 'one of a kind' beats, ik ben in ieder geval nog niks tegen gekomen met betere.
De mooiste tracks hier zijn toch vooral Return, Song23, Chrometaphor, Atomontage en Done Processing. Over deze wil ik het nu vooral hebben, als ik ze allemaal langsga vertel ik denk ik veel van hetzelfde.
Return is het allermooist. Deze track speelt zich af in een afgestorven deel van de industrie. Het ziet er oud en vervallen uit, donker. Dit vooral in het begin (schitterende ambient even tussendoor), na de intro wordt de track iets voller, er komen weer beats bij en de ambient veranderd. Misschien toch nog een sprankje leven te vinden hier?
Song23 bevindt zich weer de chaotische nog altijd werkende lagen. Hier komt weer de vakmanschap van Gridlock duidelijk naar voren, tientallen geluiden zijn er hier te horen, maar tesamen vormen ze een perfect geheel.
Voordat ik het over Chrometaphor heb wil ik het wel eerst hebben over de geniale driehoek die Invert, untitled en dit nummer vormen. Wat een overgangen, kippenvel gegarandeerd. Untitled is al angstaanjagend mooi, maar de eerste waves van Chrometaphor zijn nog veel mooier. Ook hier bevinden we ons weer in een verlaten deel van de industire, nog een stukje donkerder en griezeliger dan eerder. Uiteindelijk evolueerd dit nummer ook weer in een geheel van een groot aantal waves en beats, woorden komen bij de schoonheid ervan tekort, om met de outro ons achter te laten in het niets, met in de verte geluiden van nog een industrie die nog in werking is, schitterend, hoe moet je het anders beschrijven.
Er volgt nog een heel stuk tot de laatste twee, dat absoluut niet minder is dan de rest, maar ietwat minder over te vertellen valt, het is gewoon erg mooi. Atomontage begint opvallend kaal, en anders dan de rest. Enkel kerkklok-achitge ambient vult het geheel, alsof we hier ons op een deel van de planeet bevinden waar nog iets van de menselijke beschaving te bezichtigen valt, maar Gridlock zou Gridlock niet zijn als er geen beats in het geheel komen. De ambient waves worden steeds mooier, om uiteindelijk in een krassend, scheurend geheel te komen en weer heel rustig en desolaat af te bouwen. Heerlijk nummer.
Done Processing is een toepasselijk titel voor de laatste track op deze plaat. Beats blijven uit, enkel waves zijn na alle chaos overgebleven. Dit lijkt het einde te zijn van het tijdperk wat dit album zo mooi heeft beschreven, de fabriek is buiten werking, de landschappen zijn uitgestorven en er is niks bewegends meer te bekennen. Perfect einde ook van het duo Gridlock als je het mij vraagt.
Als afsluiting wil ik Gridlock (en ook wel heer orbit
) bedanken. Zonder hen had ik me nooit in het fenomeen electronische muziek verdiept. Het is inmiddels niet meer weg te denken uit mijn collectie.