menu

Suede - Suede (1993)

mijn stem
3,93 (360)
360 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Nude

  1. So Young (3:38)
  2. Animal Nitrate (3:27)
  3. She's Not Dead (4:33)
  4. Moving (2:50)
  5. Pantomime Horse (5:49)
  6. The Drowners (4:10)
  7. Sleeping Pills (3:51)
  8. Breakdown (6:02)
  9. Metal Mickey (3:27)
  10. Animal Lover (4:17)
  11. The Next Life (3:32)
  12. The Drowners [Rocking Horse Demo] * (3:59)
  13. Metal Mickey [Island Demo] * (2:38)
  14. Pantomime Horse [Island Demo] * (5:39)
  15. He's Dead [Rocking Horse Demo] * (4:11)
  16. Moving [Rocking Horse Demo] * (3:01)
  17. To the Birds [Rocking Horse Demo] * (5:18)
  18. Sleeping Pills [East West Demo] * (3:56)
  19. My Insatiable One * (2:59)
  20. To the Birds * (5:25)
  21. He's Dead * (5:14)
  22. Where the Pigs Don't Fly * (5:36)
  23. Painted People * (2:50)
  24. The Big Time * (4:28)
  25. High Rising * (5:58)
  26. Dolly * (2:45)
  27. My Insatiable One [Piano Version] * (2:48)
  28. Brass in Pocket * (3:42)
  29. Diesel [Instrumental] [Previously Unreleased Studio Outtake] * (3:56)
  30. Stars on 45 [Previously Unreleased Rehearsal Room Recording] * (2:32)
  31. Just a Girl [Early Demo, Featuring Justine Frishmann] * (3:01)
  32. Sleeping Pills [Strings] * (1:16)
toon 21 bonustracks
totale tijdsduur: 45:36 (2:06:48)
zoeken in:
avatar van Johanv4434
Afgaande op de youtube clips bij de tracklist, lijkt dit album me wel wat. Maar gelijk bestellen.

avatar van AppieAap
4,5
deric raven schreef:
Terwijl Manic Street Preachers na hun geweldige single Motorcycle Emptiness uiteindelijk een andere weg in sloegen, hoor je bij het debuut van Suede wel nog deze heerlijke gitaarsound.
So Young ademt dezelfde sfeer, en is kwalitatief van een zelfde nivo.
De meerwaarde van een groot gitarist is duidelijk hoorbaar.
Bij beide bands werd het gemis pijnlijk bij het gebrek aan deze.
Al was het bij Manic Street Preachers vanwege een trieste samenloop van omstandigheden.
Bernard Butler geeft met zijn spel ondersteuning aan de zangpartijen.
Stagneert in Coming Up.


Hoort misschien niet bij dit album maar de grote gitarist bij de Manics was (en is nog altijd) James Dean. Die man kan spelen!

avatar van deric raven
4,5
Klopt, maar als je het hele stuk leest, dan weet je ook dat ik het hier niet over James Dean heb.

avatar van AppieAap
4,5
Ik bedoelde: Richey was niet de grote gitarist. De grote inspirator, dat wel.
Maar om op Suede terug te komen, Bernard Butler was inderdaad groots.

avatar van deric raven
4,5
Ik had verwacht dat Richie een betere gitarist was, maar lees nu ook her en der dat hij live vaak playbackte, omdat het te complex voor hem was.

avatar van Ronald5150
3,5
Als ik heel eerlijk ben trek ik de stem van Brett Anderson heel slecht. Ik houd er gewoon niet van. Maar toch is er iets in Suede wat me ontzettend intrigeert, en dat is het prachtige gitaarspel van Bernard Butler. Hij creëert heerlijke melodieën en zijn gitaarspel fungeert als een soort tweede stem. Het is een genot om naar te luisteren. Butler heeft dit in mijn ogen geperfectioneerd op de opvolger van ”Suede”, ”Dog Man Star”. Dat album vind ik dan ook wat beter dan dit debuutalbum. ”Dog Man Star” vind ik qua sfeer mooier, wat donkerder en meeslepender. De stem van Anderson past naar mijn smaak daar dan ook beter bij. Maar ook het debuut ”Suede” vind ik zeer genietbaar. Het is even wennen, maar al snel valt het kwartje. De eerste helft is mysterieus en wat moeilijk te peilen. De tweede helft rockt wat meer en gaat Butler ook af en toe behoorlijk los. Met dit debuut geeft Suede een visitekaartje af dat nogal wat stof deed opwaaien. Niets anders klinkt als Suede. Het onderscheidend vermogen is groot en Suede herdefinieert de Britpop. ”Suede” als album vind ik een dikke voldoende. Er zijn momenten waar ik afhaak, maar over het algemeen vind ik dit een erg fijn album. Ik zie het meer als een opmaat naar het fantastische ”Dog Man Star”. Bij Suede moet ik altijd denken aan die ene slogan: een beetje vreemd, maar wel lekker. Treffender kan ik het niet zeggen.

avatar van sjoerd148
4,5
Geweldig debuut als opmaat naar Dog Man Star.
Heerlijk 'kick-ass' album met de tracks So Young, Pantomine Horse en Sleeping Pills aangevinkt als favorieten.

avatar van PEN15
5,0
Zag zojuist voor het eerst de originele foto van Tee Corinne die model stond voor de keus van deze platenhoes.
Ik had lang gedacht dat het een bijzondere kunstvorm was waarbij het de bedoeling was in te beelden wie op de illustratie jongen of meisje was. Omgedraaid? Of waren het beide? Suede had wel vaker van die moeilijke platenhoezen, muziekvideo covers of videoclips. Bijvoorbeeld die laatste clip op de Killing of a Flashboy video over die vent in een z/w Tim Burton-achtig decor die zich zeer expliciet verkleedt als vrouw en vervolgens fysiek ook in actie komt. Toen ik er naar zat te kijken, kwam er familie bijzitten en die hebben zich zitten afvragen wat dit moest voorstellen. Kon me op dat moment niet ongemakkelijker gevoeld hebben

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Ik herinner me nog goed het moment waarop deze plaat indaalde: ik stond –hoe prozaïsch– op zolder de was op te hangen, en Pantomime horse klonk op het (toen nog) bandje op mijn (toen nog) walkman. Dat langzame intro betoverde me, de ontroostbare stem, het gitaargeluid dat alle kleuren van de regenboog kon aannemen, en halverwege kreeg ik de koude rillingen. Toen kreeg ik een ervaring die ik héél soms heb gehad: ik besefte dat ik luisterde naar een in potentie briljant nummer, maar om die kwalificatie ook echt te verdienen moesten alle details kloppen, moest de solo goed uitgewerkt worden, moest het laatste refrein op de juiste climactische manier gezongen worden, moest de afronding van het nummer niet te zeer voor de hand liggen zonder de impact van het geheel teniet te doen, moest elke seconde logisch volgen op de vorige en daar tegelijkertijd een intensivering van zijn. Je kent het misschien wel, die ogenblikken waarop je denkt "wat zou het prachtig zijn als de solo nou precies dít-en-dít effect gaat bereiken", en zonder dat het voorspelbaar wordt gebeurt dat ook echt. Verduidelijken deze voorbeelden iets, zijn ze herkenbaar? Mijn zwager overkwam het toen hij de pianosolo van That uncertain smile van The The hoorde, en mij was het al eerder overkomen bij de pianosolo in Hey St Peter van Flash & the Pan (maar bijvoorbeeld ook bij de hele opbouw van Waiting for the sun –het nummer wel te verstaan– van de Doors). En ja, ook bij Pantomime horse gebeurde dat, en ik besefte dat ik in the presence of beauty was, een perfect nummer.
        Hoewel deze plaat tamelijk uniek is hoor ik er twee belangrijke invloeden in. De kwetsbaarheid van de Smiths is er één van, Bowie de andere, en dan met name het gitaarwerk van Mick Ronson op Ziggy Stardust. Diens uit duizenden herkenbare toon weet Bernard Butler hier accuraat te kopiëren (de instrumentale brug van Breakdown !, hoewel zo te horen aangevuld met een sax), maar tegelijkertijd doet hij nog zoveel meer: met kleine verschuivingen in nuance weet hij steeds een andere emotionele kleur uit zijn gitaar te toveren, ruig, boos, ingetogen, verdrietig, uitbundig, en dan nog een heleboel andere schakeringen die moeilijk te benoemen zijn omdat ze opgaan in de hallucinatoire verwarring die Brett Anderson soms in zijn teksten lijkt te beschrijven. En ook dat heeft deze plaat gemeen met Bowie: de onduidelijke emotionele gebieden waar de nummers (zowel muzikaal als tekstueel) je mee naar toe nemen.
        Hoewel bijvoorbeeld de twee up-tempo-openers veel aandacht trekken, zijn de mooiste momenten voor mij toch de rustiger nummers, waarbij ik vooral de ingetogenheid en de subtiliteit van de arrangementen bewonder. Sowieso zitten hier veel produktionele laagjes in, en dan niet alleen aan de oppervlakte (zoals de effectieve phasing bij Moving) maar ook de onverwachte kleine geluidjes zoals tijdens "We'll take the tide's [geluidje] electric mind" aan het begin van So young, een geluidseffect dat je misschien niet eens bewust waarneemt (zeker niet tijdens de zóveelste draaibeurt) maar wat de muziek toch een ondefinieerbare maar hoogst indringende atmosferische ambiance meegeeft.
        Zou Brett Anderson hebben geweten wat voor een briljante gitarist hij met Bernard Butler in huis haalde? Natuurlijk doet de produktie van Ed Buller ook heel veel, maar voor het zelfde geld krijg je een jongen die standaard loopjes en voorspelbare poppy riffs inbrengt in plaats van iemand die zoveel verschillende gitaargeluiden weet te produceren en met zoveel inventiviteit speelt. Wat dat betreft doet Butler me wel denken aan John Squire: aan de oppervlakte één herkenbaar geluid, maar volgens mij daarónder nog een heleboel kleine gitaarpartijen die de muziek subtiel bijkleuren zonder dat de luisteraar zich daarvan bewust wordt. (Andere overeenkomst: vier jaar eerder kwamen natuurlijk ook de Stone Roses met een legendarische debuutplaat binnen.)
        Nog altijd indrukwekkend, zeer ambitieus en voor mij qua uitstraling nog altijd met een soort vreemde mystiek omgeven.

Kanjer van een bericht BoyOnHeavenHill
In geen tijden zo genoten van een review op MuMe. Het was tijdens het lezen alsof ik het zelf beleefde.

En ja, jouw voorbeelden inzake 'geniale nummers' zijn herkenbaar

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Een prachtig compliment Franck , met dank aan de inspiratie van de heren Butler en Anderson!

Haha, no thx BoyOnHeavenHill.
Heb spontaan het album uit de speakers laten knallen.

avatar van EttaJamesBrown
5,0
Inderdaad een heerlijk verhaal, BoyOnHeavenHill.

Het doet mij denken aan de reden waarom ik dit album destijds perse wilde kopen:

Bij MTV had je een item 'three from one'. Daar zag ik een geniale Drowners. Die kende ik niet. Het bandje Suede ook niet. De tweede clip was Metal Mickey. Weer een geniaal nummer dat ik niet kende. Met spanning wachtte ik op het derde nummer. Ik beloofde mijzelf het album te kopen als het derde liedje ook meer dan ok zou zijn. Toen kwam Animal Nitrate. Alles klopte daaraan. De rest is geschiedenis.

Ik was 35 gulden armer en een wereldplaat rijker.

avatar van EttaJamesBrown
5,0
En dat op 17 april 1993 (heb altijd de gewoonte gehad aankoopdatum + eventuele aanleiding op het boekje / binnenhoes te schrijven).

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Nou ja zeg, EttaJamesBrown, terwijl ik je bericht lees schrijf je er een tweede bij, en laat ik gisteren nou op bezoek zijn geweest bij een vriend die ook altijd op zijn (blanco) binnenhoezen schreef wanneer hij de plaat had gekocht èn de datum van elke keer dat hij hem had gedraaid. Maar hij had dan weer niks met Suede... (Maar via hem heb ik Captain Beefheart en Pere Ubu leren kennen, ook wat waard!)

avatar van EttaJamesBrown
5,0
Dan is het niet te hopen dat hij cd's afspeelt tijdens het autorijden...


avatar van Kos
Kos
So Young wordt eigenlijk met het jaar genialer.

Kos schreef:
So Young wordt eigenlijk met het jaar genialer.


Terwijl het nummer er niet jonger op wordt.

Wat een gekke wereld toch.

avatar van WesleyX16
4,5
Zou je een poster van dit album zomaar bij een bushalte kunnen plaatsen?!

In ieder geval een heel goed album. Eigenlijk heeft dit album een nieuw leven gekregen bij mijn vorige vriendin. Zij hield erg van dit album. En ik vond dat natuurlijk ook. Lekker samen op de bank met glas wijn en dan luisteren naar dit album.

avatar van Hanszel
Hoewel ik deze plaat totaal niet ken (denk ik), toch een berichtje.

EttaJamesBrown schreef:
En dat op 17 april 1993 (heb altijd de gewoonte gehad aankoopdatum + eventuele aanleiding op het boekje / binnenhoes te schrijven).
Gelukkig! Ik doe dat ook! Vrienden vinden het raaarrrrrrrr.... ik dacht dat ik alleen was maar nu dus al twee 'mede-neuroten' om de kwalificatie die ik zelf krijg ook maar even op jullie te plakken EttaJamesBrown en vriend van BoyOnHeavenHill

Zelf begon ik serieus met muziek midden jaren '90 en heb van Suede wel Coming Up maar die vind ik mwah... Zal deze en Dog Man Star eens opsnorren en een kans geven. Ben door de matigheid van Coming Up nooit het verleden in gedoken, hoewel ik Dog man star natuurlijk wel ken.

avatar van Outlaw104
4,5
Van de Suede facebookpagina, Wow!

The album ‘Suede’ has been revealed as one of the most iconic album artworks of all-time for #NationalAlbumDay which takes place this Saturday 13th. The original image that was cropped for the album cover was taken by Tee Corinne.

Original image

avatar van ZERO
3,5
1001 Albums you must hear before you die

Nummer 734 bracht me bij Suede – Suede (1993), een band waar ik al lang benieuwd naar was, maar om de één of andere reden nooit ben gaan ontdekken. Ideaal!

De reden voor de nieuwsgierigheid is dat Suede zowel op Spotify als op Last.fm genoemd wordt als 'Most Similar Band' bij Pulp. En Pulp vind ik fantastisch!

Ik moet zeggen: op basis van dit album, kan ik de vergelijking alvast snappen. Het debuut van Suede ligt qua stijl naar mijn gevoel vooral dicht bij het Pulpalbum 'This Is Hardcore'. Ik kan me dus wel inbeelden dat Jarvis Cocker (mede) beïnvloed kan zijn door dit album. Naast Pulp vind ik Suede, wellicht voornamelijk door het gitaargeluid, ook wel vergelijkbaar met The Smiths.

Qua stijl en geluid past het dus eigenlijk perfect in m'n straatje. Vooral de gitaarriedeltjes vind ik echt lekker! Maar toch raakt het me eigenlijk niet. Ik had gedacht dat het album met wat meer luisterbeurten wel zou groeien, maar dat is eigenlijk niet het geval. Ik kan niet meteen de vinger leggen op wat juist de reden is, maar ik denk dat de zang me niet helemaal aanspreekt. Niet dat ik die slecht vind, maar het weet bij mij toch niet helemaal de juiste snaar te raken.

De catchy up-tempo nummers liggen me het beste. De twee eerste nummers op het album vind ik goed en ook The Drowners, Metal Micky en Animal Lover vind ik goed. Maar als geheel weet het album me eigenlijk niet te overtuigen.

Jammer. Soms hoop je van een band of een album dat het een perfect match gaat zijn en dat was hier zeker het geval. Maar aan het einde van de rit kom ik maar krap aan 3,5*. Wie weet valt ooit het kwartje nog?

Favorieten: So Young, Animal Nitrate, The Drowners

3,5*

avatar van ArthurDZ
5,0
Wat een machtig mooie gut punch blijft dit album toch. Opvolger Dog Man Star heeft bij mij ook de volle score, maar op één of andere manier raakt deze me toch net iets meer, misschien omdat het minder grootschalig is, maar even intens? Eén van de albums die ik graag in mijn top 10 zou willen zetten, maar waar ik net geen plaats genoeg voor heb.

avatar van EttaJamesBrown
5,0
ArthurDZ schreef:
Wat een machtig mooie gut punch blijft dit album toch. Opvolger Dog Man Star heeft bij mij ook de volle score, maar op één of andere manier raakt deze me toch net iets meer, misschien omdat het minder grootschalig is, maar even intens? Eén van de albums die ik graag in mijn top 10 zou willen zetten, maar waar ik net geen plaats genoeg voor heb.


VU met Nico eruit?

avatar van ArthurDZ
5,0
EttaJamesBrown schreef:
(quote)


VU met Nico eruit?


Ik waardeer het dat je meedenkt, maar oei nee, dat krijg ik ook niet over mijn hart

Gast
geplaatst: vandaag om 11:44 uur

geplaatst: vandaag om 11:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.