Na 14 jaar is er weer sprake van een echte collaboratie tussen de heren Page en Plant. Wat gastbijdrages daargelaten is No Quarter ontstaan uit werkelijke samenwerking. Aangezwengeld door het populaire mtv's unplugged series zagen de heren daar wel brood in. Alleen mocht niet zomaar het oeuvre van Led Zeppelin in een kale uitvoering gespeeld worden, het moest ook daadwerkelijk iets nieuws opleveren, een nieuw jasje zogezegd. En dat vond/vind ik een goede gedachte. Alleen in praktijk pakte het toch heel anders uit.
Ten eerste kon het niet helemaal akoestisch juist vanwege het uitgangspunt van de beide heren, gelukkig maar want daarom is het een stuk boeiender en dynamischer. Daartegenover waren zeker 4 tracks die toch min of meer toch een herhaling van zetten werden.... niets van dat nieuwe jasje ( Thank You, Since I've Been Loving You, The Battle Of Evermore en Gallow's Pole ).
Dan zijn er nog 6 Led Zep nummers over die wel nieuwe arrangementen hebben gekregen ( Four Sticks ook maar net eigenlijk....), en die maken dit album dan wel interessant. Robert Plant was geïntrigeerd geraakt door Marokkaanse/Arabische muziek en die klinken veelvuldig door in deze nummers met als episch-uber hoogtepunt Kashmir. Maar ook hun eigen roots werden niet vergeten in het welish folknummer Gallow's Pole. De valkuil is dus dat je deze tracks niet moet gaan vergelijken met het origineel want dan is bv No Quarter een gedrocht, ik zou zeggen een minder geslaagd experimenteel nummer.....
Daarnaast zijn er 4 nieuwe nummers toegevoegd waarvan ik Wonderful One als enige echt goed vind.
1 opmerkelijk feitje is wel dat uit het grote catalogus wat Led Zep heeft er maar liefst 4 nummers gekozen werden uit het album III ........
Al met al is dit een album met 3 gezichten: 4 Nieuwe nummers (is maar zozo...) , 4 nummers als het ware "gecovered" en 6 nummers die dit album echt smoel geven met als hoogtepunten Nobody's Fault But Mine en natuurlijk Kashmir