menu

Morrissey - Years of Refusal (2009)

mijn stem
3,58 (216)
216 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Decca

  1. Something Is Squeezing My Skull (2:38)
  2. Mama Lay Softly on the Riverbed (3:53)
  3. Black Cloud (2:48)
  4. I'm Throwing My Arms Around Paris (2:31)
  5. All You Need Is Me (3:13)
  6. When Last I Spoke to Carol (3:24)
  7. That's How People Grow Up (2:59)
  8. One Day Goodbye Will Be Farewell (2:57)
  9. It's Not Your Birthday Anymore (5:10)
  10. You Were Good in Your Time (5:01)
  11. Sorry Doesn't Help (4:03)
  12. I'm OK by Myself (4:48)
totale tijdsduur: 43:25
zoeken in:
avatar van Reint
3,5
Rainmachine schreef:
Absolute klasseplaat! Ik blijf het echt onvoorstelbaar vinden dat Morrissey zulke geweldige platen blijft maken. Het blijft kwalitatief hoogwaardig. Er is volgens mij geen enkele solo artiest die dit voor elkaar heeft gekregen sinds het verlaten/opdoeken van een grote band. De meeste mensen kennen hem als zanger van The Smiths in combinatie met het gitaarspel van Marr. De man heeft echter al lang en breed bewezen dat hij volledig op eigen benen kan staan. HULDE!

Wat mij betreft is Morrissey wel degelijk afhankelijk van goede songwriters. Die heeft hij vrijwel altijd gehad; Stephen Street/Vini Reilly (Viva Hate), Alain Whyte(Your Arsenal)/Boz Boorer op Vauxhall and I, Southpaw Grammar.
Ook leverden Andy Rourke, Clive Langer, Kevin Armstrong en Mark E. Nevin bijdragen op bijvoorbeeld Bona Drag.

Gek genoeg klinkt voor mij het geluid op Tormentors en vooral op Refusal erg log, gruizig en zwaar. Ik heb niets tegen distortion (in tegendeel), maar nummers als Glamorous Glue en You're Gonna Need Someone On Your Side klinken veel vloeiender en spannender, terwijl die ook gewoon distorted zijn.

Daarom hoop ik ook dat Morrissey als de wiedeweerga die idioten van een Jesse Tobias en Solomon Walker ontslaat en Gary Day en Alain Whyte weer terugroept en Boz' zijn distortion-pedaal afhandig maakt.

avatar van retrosic
4,0
Years of Refusal is een echte groeiplaat, na zo'n 20 keer draaien slaat de verslaving toe en lijkt de muziek minder brij maar melodieuzer geworden. Morrissey zijn teksten blijven een sterk staaltje poëzie en geven reden tot een glimlach.

avatar van bertus99
3,0
Ik ben Morrissey-liefhebber sinds de Smiths-jaren "80. Nu een paar keer goed naar Morrissey's laatste geluisterd....maar wat een gitaargeweld allemaal zeg. Voortdurend scheurt die licht vervormde te hard gemixte leadgitaar erdoorheen. Totaal geen subtiliteit in zijn spel, haast nergens stemt ie zijn aanslag of dynamiek af op de melodie. Er lijkt helemaal geen klik te zijn tussen Morrissey en zijn gitarist, en met de rest van de band ook al weinig. Ze begeleiden, that's it.
Helaas ook is zijn stem tamelijk zacht gemixt, waardoor zijn unieke zangstijl en fraaie uitspraak te weinig naar voren komt.

Tja...het is moeilijk om niet te vergelijken hoe fantastisch Johnny Marr met zijn gitaarakkooorden destijds de zang van Morrissey wist te ondersteunen. Die klopten helemaal. Dat was de basis van de grandioze platen die hij met The Smiths maakte.

ik moet natuurlijk Years of refusal nog een aantal keren draaien om te horen of ik er ook nog positieve dingen op tegen kom. De teksten bijvoorbeeld? De kwaliteit van de songs zelf? Hmmm....het komt in ieder geval niet meteen bij me binnen en ook geen tekstregels die meteen blijven hangen, op het eerste gehoor

avatar van Fairy Feller
3,5
bertus99 schreef:

Tja...het is moeilijk om niet te vergelijken hoe fantastisch Johnny Marr met zijn gitaarakkooorden destijds de zang van Morrissey wist te ondersteunen. Die klopten helemaal. Dat was de basis van de grandioze platen die hij met The Smiths maakte.


Hoe waar, hoe waar.

avatar van Reint
3,5
bertus99 schreef:
Tja...het is moeilijk om niet te vergelijken hoe fantastisch Johnny Marr met zijn gitaarakkooorden destijds de zang van Morrissey wist te ondersteunen. Die klopten helemaal. Dat was de basis van de grandioze platen die hij met The Smiths maakte.

Wat ik opvallend vind is dat eind jaren 80, begin jaren 90 de begeleiding van Morrissey op zijn solo-platen echt heel goed was. Niet zo goed als Marr, maar het zat er verdomd tegenaan. Maar sinds 2004 of 2006 (ik heb TATQ nog niet gehoord) worden er alleen maar lelijke powerchords gespeeld, zo lijkt het.

Wat mis ik Alain Whyte, met hem kwam Boz Boorer ook veel beter tot zijn recht.

avatar van bertus99
3,0
Reint schreef:
Maar sinds 2004 of 2006 (ik heb TATQ nog niet gehoord) worden er alleen maar lelijke powerchords gespeeld, zo lijkt het.


Powerchords, exact het juiste woord. Bruikbaar bij stadionconcerten maar lelijk op een cd, zeker als het over de subtiele stem van Morrissey heen dendert.

avatar van Reint
3,5
bertus99 schreef:
(quote)


Powerchords, exact het juiste woord. Bruikbaar bij stadionconcerten maar lelijk op een cd, zeker als het over de subtiele stem van Morrissey heen dendert.

Jij snapt het. Al hebben The Smiths in 1986 denk ik laten horen dat je ook zonder powerchords een groot publiek plat kunt spelen (luister live-versies van Bigmouth Strikes Again, Panic London), maar dat terzijde.

avatar van STOOKERY
5,0
De powerchords zijn juist geweldig op deze plaat. Laat die gitaar maar scheuren. Morrissey wordt steeds beter in de loop der jaren, voor mij is dit zijn beste soloplaat.

avatar van bertus99
3,0
Black Cloud, When I last spoke to carol, That's how people grow old en One day will be farewell zijn toch wel mooie nummers. Morrissey kan ook nog steeds een sterke wrange tekst schrijven. Maar dat geldt niet voor een aantal andere songs. Het tempo van veel songs ligt in het begin wel lekker hoog, maar het is helaas tegelijkertijd toch een beetje veel van dezelfde sound. Na nummer 8 begint het zelfs lichtelijk te vervelen.

Nee, in de verste verte niet zijn beste album

Tabula Rasa
Indertijd was ik een groot liefhebber van The Smiths, en na de split bleef ik Morrissey volgen en kon erg genieten van Viva Hate. De opvolgers deden mij echter niet veel en mijn belangstelling voor Morrissey verflauwde. Tot ik in 2004 You are the Quarry hoorde en dat een fantastisch album vond. De opvolger was ook goed, hoewel toch wat minder naar mijn smaak.
Omdat ik niet iemand ben die een nieuw album zo snel mogelijk wil horen, maar wacht tot ik "voel" dat ik er echt zin in heb, heb ik dit album pas een maand of twee geleden voor het eerst beluisterd. In eerste instantie stelde het me teleur, ik vond het nogal rommelig klinken en ik kon niet echt onderscheid maken tussen de nummers, behalve het geweldige It's not your birthday anymore en You were good in your time. Toch bleef ik het regelmatig draaien omdat het me ergens wel bleef trekken. En nu na twee maanden ben ik er uit: STOOKERY heeft gelijk, ook voor mij is dit Morrisseys beste soloplaat. Wel moet ik nu natuurlijk dat werk uit de negentiger jaren weer gaan herbeluisteren, misschien ben ik daar nu ook eindelijk aan toe.

avatar van bertus99
3,0
Ik las dat dit album slecht heeft verkocht en dat Morrissey geen platencontract meer kan krijgen.
Ik citeer de Volkskrant:
Zijn nieuwe plaat, die volgens Morrissey zo goed als af is, zal daarom voorlopig niet kunnen verschijnen. 'Niet veel labels durven nog hun zinnen te zetten op bands die hun stempel al eerder drukten op de muziekgeschiedenis. Hun succes wordt vaak toegeschreven aan een ander label, waardoor er geen eer meer te halen valt', denkt Morrissey.

Maar even later volgt dit::

Verder noemde hij prins William en zijn vrouw Kate, in Groot-Brittanië ontzettend populair, 'immens saaie mensen'. En ook met radicale opmerkingen maakte hij zich niet geliefd. Nummers als Asian Rut en The National Front Disco (met de zin England for the English') schoten bij veel fans in het verkeerde keelgat.

Is het mogelijk dat Morrissey het slachtoffer wordt van zijn eigen ironie? Zoals bekend steekt hij graag overal de draak mee. De nummers Asian Rut en National Front Disco ken ik niet. Weet iemand waar die te vinden zijn?


avatar van bertus99
3,0
Dank Rudi. Dat zijn nou precies de twee albums die ik nog niet ken van Steven Patrick Morrissey

avatar van Rudi S
4,0
Geen dank, zeker Your Arsenal is de moeite waard.

avatar van Reint
3,5
Kill Uncle vind ik erg ondergewaardeerd en is voor mij een heerlijk album en een van mijn favorieten van Moz. Zowel Asian Rut (een karakterschets van de raciale spanningen in Engeland als The National Front Disco (een nummer over een moeder die haar 'David' kwijtraakt aan The National Front, terwijl hun missie toch nooit gaan slagen) zijn nummers verkeerd regelamatig geinterpreteerd worden. Morrissey flirtte op dat moment wel opvallend veel met typische Engelse symbolen (Morrissey zwaaide met een Britse vlag die op het podium werd gegooid), en had opeens een sympathie en fascinatie voor de boksersport, skinheads en vootbalhooligans, maar
dit was nog geen reden om te constateren dat Morrissey een gewelddadige racist en patriotist is of was.

Het was met name de NME die Moz beschuldige van racisme, en het artikel waarin dit gebeurt is hier te vinden: http://motorcycleaupairboy.com/interviews/1992/caucasian.htm

avatar van venderkets
4,0
Enige stukje wat ik niet fantastisch vind aan deze plaat is de 30 seconden aan het eind van 'You Were Good In Your Time'.

avatar van rafke pafke
4,0
Als fan heeft het toch wel enige tijd geduurd eer ik deze laatste plaat van Morrissey aangeschaft heb, maar eindelijk is het dan toch zo ver (ook ROTT moet ik nog aanschaffen).

Ik moet zeggen dat ik dit een verbazend goed album vind. In mijn ogen zeker sterker dan YATQ, consistenter vooral.

Het is waar dat dit wellicht het meest rockende Morrissey album ooit is. Zelfs zijn stem klinkt iets meer als die van een rockzanger dan zijn gedragen stem die we zo gewend zijn.

Het is allemaal vrij uptempo en dat vind ik niet erg. Zijn ballads vind ik zeker op de latere albums niet allemaal even sterk. Hoe vaak gebeurt het trouwens dat een artiest op zijn 50ste zijn hardste plaat maakt?

Door de band genomen klinkt dit album zelfs vrolijk. De toevoeging van de blazers in 2 nummers vind ik ook erg leuk.

Zo goed als niets mis met dit album dus 4,5*

avatar van Wickerman
Zag hem vandaag liggen in de 'zonder hoes' bakken van de lokale FRS. Twee euro meenemen. Ik vind het nummer 'Something Is Squeezing My Skull' erg lekker en dacht, deze neem ik mee voor 2 euro. Kan er geen buil aanvallen. Ik ben benieuwd!

En? Vast niet teleurgesteld

avatar van Wickerman
Hij begint me steeds meer te bevallen. Het duurt even om door de 'wall of sound' heen te komen, maar er zitten pareltjes bij. 'Something is Squeezing my Skull' en 'One Day Goodbye Will Be Farewell' zijn mijn favorieten tot nog toe.


avatar van Ducoz
4,0
Volgens mij de meest egocentrische plaat die S.P.M. heeft uitgerbracht, met een wat opgepompter geluid.. maar zeker niet slecht.

avatar van lennon
4,0
Allemachtig wat prachtig! Wat een lekkere plaat is dit zeg!

All you need is me and it's not your birthday anymore zijn favoriet.

Iemand enig idee waarom chrissie hynde wordt bedankt op de binnenhoes? Hoor haar nergens terug?

avatar van Rudi S
4,0
Ach sommige bedanken de ouders etc op de hoes.
Chrissie zingt overigens wel mee op Shame Is The Name en dat is dan weer een b kantje van de eerste single I'm Throwing My Arms Around Paris
I'm Throwing My Arms Around Paris - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org
lennon

Thekillers87327
Een van de minste Morrissey albums.
De nummers zijn echt allemaal 6jes.
Nergens word het spannend of interessant. Het gitaarwerk is soms ook iets te hard waardoor je de stem niet goed hoor. t probleem zit m eerder in de stem dan t gitaarwerk want ik hou wel van een potje stevig gitaarspel
een krappe 3 krijgt deze.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:58 uur

geplaatst: vandaag om 18:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.