menu

Sonic Youth - The Eternal (2009)

Alternatieve titel: Sonik Tooth Box

mijn stem
3,85 (248)
248 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Matador

  1. Sacred Trickster (2:11)
  2. Anti-Orgasm (6:07)
  3. Leaky Lifeboat (For Gregory Corso) (3:32)
  4. Antenna (6:14)
  5. What We Know (3:54)
  6. Calming the Snake (3:36)
  7. Poison Arrow (3:43)
  8. Malibu Gas Station (5:39)
  9. Thunderclap for Bobby Pyn (2:39)
  10. No Way (3:52)
  11. Walkin Blue (5:21)
  12. Massage the History (9:43)
  13. Pay No Mind * (3:17)
  14. No Garage * (3:52)
  15. She Is Not Alone [Live at Battery Park, NYC: July 4th 2008] * (4:02)
  16. The Sprawl [Live at Battery Park, NYC: July 4th 2008] * (7:42)
  17. World Looks Red [Live at Battery Park, NYC: July 4th 2008] * (4:19)
  18. Jams Run Free [Live at Battery Park, NYC: July 4th 2008] * (3:52)
  19. Hey Joni [Live at Battery Park, NYC: July 4th 2008] * (4:23)
  20. Silver Rocket [Live at Battery Park, NYC: July 4th 2008] * (3:47)
  21. The Wonder [Live at Battery Park, NYC: July 4th 2008] * (4:08)
  22. Hyperstation [Live at Battery Park, NYC: July 4th 2008] * (5:50)
  23. Bull in the Heather [Live at Battery Park, NYC: July 4th 2008] * (3:06)
  24. 100% [Live at Battery Park, NYC: July 4th 2008] * (2:29)
  25. Making the Nature Scene [Live at Battery Park, NYC: July 4th 2008] * (3:42)
toon 13 bonustracks
totale tijdsduur: 56:31 (1:51:00)
zoeken in:
avatar van gd90
3,5
Massage the History begint stillaan mijn favoriete Sonic YOuth nummer te worden.
halfje erbij dan maar

Klinkt weer lekker als Sonic Youth, lekker om te luisteren

Het nadeel is ook weer meteen dat het klinkt als Sonic Youth;

ik heb al 20 platen van ze, moeilijk om met iets verrassends te komen dan he?

avatar van gd90
3,5
bwah ik vind elke nieuwe plaat van SY wel verassend hoor

gd90 schreef:
bwah ik vind elke nieuwe plaat van SY wel verassend hoor


VeRRassend bedoel je, of is je CD-speler er door in de fik gevlogen?



Anyway, binnenkort SYR7 aanschaffen

avatar van gd90
3,5
Nemo7777777 schreef:
(quote)


VeRRassend bedoel je, of is je CD-speler er door in de fik gevlogen?



Anyway, binnenkort SYR7 aanschaffen


inderdaad het is verrassend, bedankt voor de correctie

avatar van Lexicon Devil
2,5
Ik ben denk ik een van de weinige hier die dit een erg matige plaat vind. Het kabbelt wat lafjes aan op de eerste 2 nummers na.
Ondanks dat ik SY een topband vind is dit in mijn ogen een van hun saaiste platen van de afgelopen 20 jaar.
Daarom denk ik ook dat de "nieuwheidshype" waar MuM vaak last van heeft ook nu weer zijn slag heeft geslagen.

avatar van itchy
3,5
Lexicon Devil schreef:
Ik ben denk ik een van de weinige hier die dit een erg matige plaat vind. Het kabbelt wat lafjes aan op de eerste 2 nummers na.

Klopt je rating wel?

avatar van Lexicon Devil
2,5
ik moest effe wat doen in de tussentijd

5,0
De vorige platen waren al erg sterk (eerste helft van Murray Street, Sonic Nurse, en Rather Ripped), maar de nieuwste is nog een stukje spannender. Plaat van de bovenste plank. Hebben we een nieuwe trilogie?

avatar van barrett
4,0
danieldk schreef:
De vorige platen waren al erg sterk (eerste helft van Murray Street, Sonic Nurse, en Rather Ripped), maar de nieuwste is nog een stukje spannender. Plaat van de bovenste plank. Hebben we een nieuwe trilogie?


Ik weet niet of er hier sprake is van een nieuwe trilogie, ik denk dat het msh iets te vroeg is om dit al te concluderen. Ik weet wel dat er weer sprake is van een prachtig album, op deze mensen heeft leeftijd toch geen vat, zouden zij eigenlijk ooit met pensioen gaan?

Johny Favourite
Wat is dan de nieuwe trilogie volgens jullie? Gaan jullie ervan uit dat er nog twee gelijksoortige albums komen?

Anyways, Ik ben een tikkeltje underwhelmed - er schiet mij even geen Nederlands alternatief te binnen; 'teleurgesteld' zou te sterk uitgedrukt zijn - door deze nieuwe SY-plaat. Misschien omdat ik meer van de glorieuze, haast liefelijke indie-rock in de stijl van Murray Street verwachtte. (Die had ik namelijk daarvoor geluisterd) Maar goed, 1 luisterbeurt is natuurlijk verre van voldoende om een oordeel te vellen.

avatar van barrett
4,0
Ja idd een luisterbeurt is wat te weinig om nu al een conclusie te maken, er zitten echt heelwat fijne songs in die mij allesinds kunnen bekoren bvb: Anti-Orgasm, Malibu Gas station en Massage the History.

avatar van gd90
3,5
Spijtig van het flauwe Leaky Lifeboat, voor de rest een prima SY plaat met uitschieters als Malibu Gas Station, anti-orgasme en Massage the History

avatar van Schizophrenia
3,0
Tot nu toe vind ik dit de minste SY. Het doet me te weinig, en ik vind de zang van Gordon hier zwaar irritant. Wat ik hier nog het meest mis is de sfeer. SY platen staan hier altijd vol mee, hier is het allemaal erg voorspelbaar en oud bollig en de nummers staan voor mijn gevoel totaal niet in verbinding met elkaar.

avatar van Chromlech
4,5
Ik begin dit langzaam aan toch een hele goede plaat te vinden.

Deze is anders qua geluid, structuur en gitaarriffs dan alle voorgangers. Op het eerste gehoor misschien niet maar er liggen diepere lagen in verborgen. Onder het uitstekend geproduceerde rock-geluid liggen subtiele effectjes verborgen, die ik nu pas hoor.

Kim Gordens stem vind ik er erg op vooruit gegaan (de vocalen zijn doorgaans niet SY's sterkste troef), en ze zing zowaar écht.
De stevige nummers knallen, zoals een rock-nummer hoort te knallen en de dromerige nummers zitten vol verrassingen, zoals ik al beschreef.

Het kan raar lopen; van album op het niveau van "Experimental Jet Set, Trash & No Star" (vind ik hun minste) tot inmiddels uitgegroeid naar het niveau van "Dirty" (nét onder hun beste werk)

avatar van Chromlech
4,5
Daar waar Thurston en Lee hun gitaren altijd ietsje pietsje vals afstemden, om dat vervreemde geluid te krijgen - wat ook het handelsmerk van SY was - lijkt het erop dat de snaren op dit album bij tijd en wijle conventioneel zijn afgestemd, en dat maakt deze plaar anders dan de rest, al moet gezegd dat ze daar sinds Murray Street al voorzichtig mee begonnen te "experimenteren", wellicht door de inbreng van O'Rourke.
Niet dat het gezicht van SY is verdwenen, bij lange na niet gelukkig, maar het typische SY-geluid ligt wat dieper verscholen, en komt pas na een tijdje boven drijven. Je kunt dus stellen dat er een nieuwe laag is toegevoegd, en dat maakt deze plaat zeer interessant.

Wat me ook opvalt is, dat de bandleden individueel een stuk zijn gegroeid, zowaar echte, en sprankelende, gitaar-solo's, Steve die ineens laat horen veel meer te kunnen dan de maat aangeven en zelfs Kim begint op haar 56e ineens echt te zingen.

De weg die SY met Murray Street is ingeslagen (meer liedjes, wat minder pure noise, althans wat subtieler gebracht) hebben ze met dit album vervolmaakt.
Knap is ook dat in ieder nr wel wat is terug te vinden, wat doet denken aan oudere platen (EVOL, DDN, Goo, Dirty, Sister) en tóch vernieuwend klinken.

Dit is een tijdloos album die over een paar jaar in één adem wordt genoemd met andere meesterwerken van ze, zoals EVOL, Sister, Daydream Nation, Goo, Dirty en Murray Street.

avatar van barrett
4,0
Ik ben het met je eens dat deze plaat iets toegankelijker is dan de vorige platen, wsl door het juist stemmen van de gitaren. De bandleden zijn zeker ook geëvolueerd naar een hoger niveau, dit belooft voor de volgdende lp's die ze wsl zullen uitbrengen.

Het enige waar ik nog niet akkoord over ben is dat deze plaat een klassieker zal worden, ik vrees er eerlijk gezegt voor.

avatar van itchy
3,5
barrett schreef:
wsl door het juist stemmen van de gitaren.

Wat is dat, het juist stemmen van gitaren?


avatar van Chromlech
4,5
De snaren zó stemmen dat het niet "vals" gestemd is.

avatar van itchy
3,5
Daar doelde ik niet op. Barrett zegt dat deze plaat toegankelijker is dan de vorige platen, waarschijnlijk door het juist stemmen van de gitaren. Daarmee insinueert hij dat hij vind dat vorige platen ontoegankelijker waren, waarschijnlijk door niet juist gestemde gitaren.

a) kan je je afvragen of vorige platen ontoegankelijker waren (Rather Ripped of Sonic Nurse bijvoorbeeld zijn super-toegangkelijk).
b) denk ik niet dat op vorige platen valse gitaren te horen zijn, maar hooguit harmonische combinaties die door de afwijkende stemmingen vreemd klinken, omdat ze buiten het reguliere klankpalet van een gemiddelde rockgitarist vallen (die doorgaans speelt in e-a-d-g-b-e - niet per sé de enige juiste gitaarstemming). Afwijkende stemmingen zijn op deze plaat nog steeds te vinden, op elk nummer zelfs. Sonic Youth heeft inmiddels wel door hun zelf veelgebruikte niet-standaard gitaarstemmingen, wellicht dat die inmiddels daardoor vertrouwd klinken.
c) denk ik niet dat je Sonic Youth iets over gitaarstemmen hoeft bij te brengen

(overigens is de live-cd die bij de reissue van Daydream Nation zit bij vlagen tegenkrommend vals - écht vals, door onjuist gestemde gitaren).

avatar van Doc
4,5
Doc
a) Ik vind Goo en Dirty ook best toegankelijk. Maar wat de 1 toegankelijk noemt, vindt een ander misschien moeilijk om naar te luisteren. Ligt volgens mij ook een beetje aan "het getrainde oor" / wat de luisteraar gewend is.
b) Het klankenpalet van Sonic Youth is een beetje hun handelsmerk geworden. Ik zou het niet als zijnde vals willen bestempelen, maar meer als dissonant. Het is een vertrouwd recept geworden en schept het typische SY sfeertje waar ik persoonlijk wel van hou. Ik denk dat het voor het oor wellicht wat toegankelijker is geworden omdat je na een aantal platen wel een beetje weet wat je kunt verwachten.
Volgens mij klinken de gitaren op dit album niet minder dissonant (of "vals" zo je wilt) als op vorige platen.
(Oftewel: ik ben het met Itchy eens)
c) dat denk ik ook

Ik vind deze plaat wat minder energiek / fel dan bijv. Dirty of Goo.
Vocaal vind ik het eigenlijk wel verrassend goed, en na verloop van tijd nestelen de nummers zich wel in je hoofd.
In het begin vond ik het middenstuk wat inkakken, en verslapte de aandacht na "Antenna" wat, maar dat heb ik inmiddels al helemaal niet meer.
Toch zeker 1 van de fijnste platen van 2009 wat mij betreft.

Kosinski
Beste album van SY sinds Washing Machine.
Sonic Youth, altijd goed.

4,5/5

avatar van barrett
4,0
Doc schreef:
a) Ik vind Goo en Dirty ook best toegankelijk. Maar wat de 1 toegankelijk noemt, vindt een ander misschien moeilijk om naar te luisteren. Ligt volgens mij ook een beetje aan "het getrainde oor" / wat de luisteraar gewend is.
b) Het klankenpalet van Sonic Youth is een beetje hun handelsmerk geworden. Ik zou het niet als zijnde vals willen bestempelen, maar meer als dissonant. Het is een vertrouwd recept geworden en schept het typische SY sfeertje waar ik persoonlijk wel van hou. Ik denk dat het voor het oor wellicht wat toegankelijker is geworden omdat je na een aantal platen wel een beetje weet wat je kunt verwachten.
Volgens mij klinken de gitaren op dit album niet minder dissonant (of "vals" zo je wilt) als op vorige platen.
(Oftewel: ik ben het met Itchy eens)
c) dat denk ik ook

Ik vind deze plaat wat minder energiek / fel dan bijv. Dirty of Goo.
Vocaal vind ik het eigenlijk wel verrassend goed, en na verloop van tijd nestelen de nummers zich wel in je hoofd.
In het begin vond ik het middenstuk wat inkakken, en verslapte de aandacht na "Antenna" wat, maar dat heb ik inmiddels al helemaal niet meer.
Toch zeker 1 van de fijnste platen van 2009 wat mij betreft.


Ik kan DDN ook echt goed pruimen, maar ik heb het gevoel dat andere cd's van deze band die ik hoorde toch wat ontoegankelijker zijn geworden, nuja daarmee wil ik niet zeggen datn deze Eternal nu ook een instant klassieker, ze klinkt gewoon lekker.

4,0
Bof, hangt zoals Doc al aangaf er vooral van af wat de individuele luisteraar als 'toegankelijk' definieert natuurlijk. Persoonlijk zou ik betreffende de 'reguliere albums' van de laatste 20 jaar enkel a 1000 leaves & NYCG&F als minder toegankelijk beschouwen, daarna zijn ze hun über-experimentele trekjes voornamelijk op de SYR-reeks beginnen uitleven.
Soit, denk dat je anderzijds wél kan stellen dat deze plaat weinig verrassend is, in feite doet SY hier weinig wat ze niet al eens eerder gedaan hebben; in tegenstelling tot b.v. het poppy Rather Ripped wat an sich wel vrij toegankelijk was maar voor SY niet direct in hun 'comfort zone' lag. Nu hangt het er uiteraard opnieuw van af wat je als luisteraar van SY verwacht, een plaat waar ze hun sound nog wat verruimen maar die kwalitatief enigszins minder is (Rather Ripped) of gewoon een heel degelijke SY waar ze wat meer op hun lauweren rusten maar toch een mooie synthese weten te brengen van hun lange carrière. Kan me op dit moment gerust vinden in het 2e, maar betrap me er ergens wel op dat ik impliciet hoop dat hun volgende worp toch weer wat progressiever (en dan bedoel ik niet de muziekstijl ) wordt, kwestie van een 'experimentel jet set' débacle te vermijden.

5,0
Chromlech schreef:
Dit is een tijdloos album die over een paar jaar in één adem wordt genoemd met andere meesterwerken van ze, zoals EVOL, Sister, Daydream Nation, Goo, Dirty en Murray Street.


Exactly my thought!

De nieuwe trilogie waar ik op doelde komt met name door deze plaat en Sonic Nurse, die ik ook erg sterk vind. Rather Ripped ben ik iets minder overtuigd over, maar dat zou kunnen zijn omdat ik het nog niet vaak heb geluisterd...

avatar van Ephyon
4,5
Ik geef hem een 4* voor de muziek en een halfje voor de extreem mooie hoes.
Deze moest ik gewoon op vinyl hebben. Op vinyl zijn die 2 zwarte balken zo mat zwart en de tekening is zowat glanzend, erg geslaagd moet ik zeggen ^_^.

Goo heb ik ook op vinyl en die hoes is voor mij toch nog altijd de mooiste, maar deze ken er zeker naast komen staan.

Muzikaal voor mij toch wel 1 van de hoogtepunten van 2009 momenteel.

4,0
danieldk schreef:
(quote)


Exactly my thought!

De nieuwe trilogie waar ik op doelde komt met name door deze plaat en Sonic Nurse, die ik ook erg sterk vind. Rather Ripped ben ik iets minder overtuigd over, maar dat zou kunnen zijn omdat ik het nog niet vaak heb geluisterd...

Nou, als je dan toch per se overal trilogieën wil zien dan vallen Murray Street en Sonic Nurse (beiden met Jim O'Rourke en duidelijk in een zelfde minder noisy, meer jammend straatje) toch niet los van elkaar te beoordelen.

avatar van gd90
3,5
Na een aantal luisterbeurten begin ik mij ook naar de mening van schizophrenia te keren.

Het klinkt allemaal maar wat "gewoontjes" voor SY normen.
mss zijn ze toch stilletjesaan aan het uitbollen....

@ Barret
Je kan wel zeggen dat ze er vocaal op vooruit zijn gegaan, maar daarvoor maken ze nog niet betere platen, deze plaat is hierbij een goed voorbeeld denk ik.

avatar van The Scientist
3,5
zijn er andere mensen die bij het horen van Antenna ook erg aan het Motorpsycho-nummer Greener denken, zit een gitaarriff in die er heel erg op lijkt geloof ik.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:31 uur

geplaatst: vandaag om 13:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.