menu

The Kinks - Everybody's in Show-biz (1972)

Alternatieve titel: Everybody's in Show-biz, Everybody's a Star

mijn stem
3,60 (78)
78 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: RCA

  1. Here Comes Yet Another Day (3:57)
  2. Maximum Consumption (4:02)
  3. Unreal Reality (3:32)
  4. Hot Potatoes (3:31)
  5. Sitting in My Hotel (3:24)
  6. Motorway (3:29)
  7. You Don't Know My Name (2:35)
  8. Supersonic Rocket Ship (3:30)
  9. Look a Little on the Sunnyside (2:48)
  10. Celluloid Heroes (6:20)
  11. Top of the Pops [Live] (4:30)
  12. Brainwashed [Live] (2:59)
  13. Mr. Wonderful [Live] (0:43)
  14. Acute Schizophrenia Paranoia Blues [Live] (3:56)
  15. Holiday [Live] (3:51)
  16. Muswell Hillbilly [Live] (3:49)
  17. Alcohol [Live] (5:20)
  18. The Banana Boat Song [Live] (1:07)
  19. Skin & Bone [Live] (3:59)
  20. Baby Face [Live] (1:55)
  21. Lola [Live] (1:40)
  22. 'Til the End of the Day [Live] * (2:16)
  23. You're Looking Fine [Live] * (4:38)
  24. Get Back in Line [Live] * (3:13)
  25. Have a Cuppa Tea [Live] * (2:58)
  26. Sunny Afternoon [Live] * (2:38)
  27. Muswell Hillbilly [Live] * (3:21)
  28. Brainwashed [Live] * (2:57)
  29. Acute Schizophrenia Paranoia Blues [Live] * (4:11)
  30. Holiday [Live] * (3:26)
  31. Alcohol [Live] * (6:39)
  32. Complicated Life [Live] * (3:22)
  33. She's Bought a Hat Like Princess Marina [Live] * (3:17)
  34. Long Tall Shorty [Live] * (5:20)
  35. History [Studio Outtake] * (5:20)
  36. Supersonic Rocket Ship [Alternate Mix] * (4:06)
  37. Unreal Reality [Alternate Mix] * (3:58)
  38. Sophisticated Lady [Early Version of Money Talks] * (3:21)
toon 17 bonustracks
totale tijdsduur: 1:10:57 (2:15:58)
zoeken in:
beaster1256
redelijke half studio half live lp van de kinks, hoewel de live kant zeer rommelig is , is dit toch nog een goede plaat maar ze hebben er veel betere gemaakt

Mad Dog
Dit is eigenlijk een vreemde plaat. Rommelig inderdaad en aan de andere kant prachtige liedjes als Celluloid Heroes, Sitting in my Motel en Supersonic Rocket Ship. Daar tegenover staan rare hillbillies country a la Motorway en een concert uit 1971. Het klinkt meer als een theatershow dan een rockconcert.

Al bij al een bijzondere plaat waar geen pijl op te trekken valt maar misschien is dat nu juist de charme.

avatar van mitch
4,5
Nummers 1 t/m 10 (met uitzondering van Unreal Reality) behoren naar mijn mening tot de beste songs in het gehele oeuvre van Ray Davies. Met name Sitting In My Hotel.....misschien wel mooier dan Waterloo Sunset..?

beaster1256
ja, the kinks waren een zeer goeie groep en idd sitting in my hotel en celluloid heroes zijn onsterfelijke nummers

avatar van Droombolus
4,0
De studio tracks zijn echt prima en minstens zo lekker als die op Mushwell Hillbillies, maar de live tracks zijn een beetje een puinhoop. Meer soundtrack voor een concert film dan een echt op zich staand geheel. Jammer hoor want de nummers die serieus gedaan worden zijn gewoon heel erg goed. Speciale vermelding voor de live uitvoering van Alcohol ...........

avatar van musicfreak1960
4,0
Een van de beste album van deze typische engelse groep

de studio tracks zijn toch wel het beste, met als hoogtepunt
Celluloid Heroes, alleen voor dit nummer moet je het album hebben

Pieter Paal
Als er in 1972 al DVD's hadden bestaan zouden zouden tracks 11 t/m 23 een mooie bonus-toevoeging geweest kunnen zijn.
Voor het studio gedeelte ga ik hier vooral voor 'Sitting in My Hotel'
en een van hun allerbeste songs 'Celluloid Heroes'.

Tussen haakjes: ik geniet altijd van de reacties/berichten van 'Droombolus' zoals hierboven. Die man heeft die tijd echt meegemaakt en weet onwijs veel van de rockmuziek van die tijd. Bij deze mijn complimenten voor hem.
Ik ben van het bouwjaar 1969 en was in die tijd nog flink bezig met poepluiers vol te schijten en pissen ... dat soort dingen deed ik toen. In 1972 kreeg ik pas mijn eerste singletje en poepte en plaste ik wat minder in mijn broek.

avatar van avdj
4,0
Sinds een paar jaar ben ik helemaal weg van de Kinks. De band kan in mijn ogen weinig fout doen en ik droom heerlijk weg bij hun platen. Omdat ik vooral bekend ben met hun Pye albums besloot ik deze maar eens te gaan luisteren. Kritisch beoordeeld of niet: in mijn ogen doen veel nummers niet onder voor hun 60's classics.

Celluloid Heroes is onsterfelijk mooi en verdiend veel meer aandacht. Samen met het speelse Supersonic Rocketship behoort het tot de beste nummers van het album. Ze doen me denken aan het op en top Britse "Something Else by the Kinks" Waarom het livegedeelte niet gewoon apart is uitgebracht is mij een raadsel maar het is een prettige aanvulling. 4* voor dit volslagen onbekende album uit 1972.

avatar van deedee
4,0
De plaat ken ik van 40 jaar geleden. Celluloid Heroes vond en vind ik het beste Kinks nummer aller tijden. De rest staat in mijn herinnering als wat onevenwichtig. Ik draaide eigelijk altijd kant 2 (van de dubbel LP).

avatar van bikkel2
4,0
Heel aardige plaat van The Kinks. Opmerkelijk is de meer theatrale kant die steeds meer overhand krijgt.
Er is rock, maar evengoed wat vaudeville en dancehall trekjes.
Maar de Countryinvloeden van het vorige album zijn ook niet helemaal verdwenen ( Motorway)
De blazersectie lijkt een patroon te worden (ook live) en het werkt eigenlijk prima.
Met Everybody's In Showbizz heeft Davies stof genoeg verzameld om zijn indrukken van dit aparte wereldje te verkondigen.
Niet echt helemaal zijn wereldje zeg maar.
De stugge wat in zijn zelf gekeerde Davies is nog altijd de meester van de observatie en dat komt hier prima tot uiting.
Dit uit zich in een waar meesterwerk; Celluloid Heroes. Twee weken Vegas was voor Davies kennelijk genoeg om dit prachtwerkje te schrijven.
Verder zijn Supersonic Rocketship en Sitting In My Hotel ook heel fraaie nummers.
Het studiowerk van dit album deugt eigenlijk helemaal weg, al heeft het in totaliteit iets minder impact dan Muswell Hilbillies.

Het livegebeuren is wat aan de melige kant, maar ik kan het wel waarderen.
De songs zijn rommelig, wat sneller, maar Alcohol bijv. vind ik hier beter dan de studioversie.
Davies kruipt echt helemaal in de song en de band voelt het prima aan.

Uiteindelijk een hele fijne Kinksplaat. Een voorbode naar verder uitgewerkte conceptalbums die zouden gaan volgen.

avatar van Arrie
Even een kleine kanttekening; de man heet Davies, niet Davis.

avatar van bikkel2
4,0
Aah, Heel goed gezien Arrie. Moderator en hoofdredacteur.

Ik pas het even aan. Bedankt.

avatar van bikkel2
4,0
Gelukkig zijn ze er nog; Platenzaken die ook de minder voor de hand liggende albums nog gewoon hebben staan.

Deze dus vanmiddag uit het bakje Kinks gehaald en gekocht.
Ben er blij mee. De studionummers kunnen zich meten met de voorganger Mushwell Hillbillies, al wordt het wel wat theatraler.
De liveversies zijn vermakelijk, maar inderdaad wat aan de rommelige en melige kant. Een ander soort Kinks met een blazersectie en naar het schijnt een jolige Ray Davies. De ''Alcohol'' versie is verplichte kost.

Ben er blij mee.

avatar van musician
4,0
Ik vind het, achteraf bekeken, echt buitengewoon teleurstellend dat Celluloid Heroes in januari 1973 niet wist door te stoten naar de Top 40.

Het is van een onbetwistbare schoonheid en kan makkelijk wedijveren met de beste singles van The Kinks uit de jaren '60.

De meeste (en de grootste) hits van The Kinks werden "gescoord" in de jaren '60, vooruit inclusief Lola in 1970. Daarna werd het op singlesgebied niets meer. Ja, Lola live werd nog een keer een succes in 1980.

The Kinks is echt een heel interessante band, met een indrukwekkende productie aan albums. Tussen 1964 en 1979 in ieder geval jaarlijks één. De gemiddelde waardering voor die albums ligt ook opmerkelijk hoog. De kwaliteiten van songsmid Ray Davies.

Of je nu kunt zeggen dat het accent van The Kinks verschoof van een singlesband naar een albumband, zoals meer gebeurde in die tijd, zou ik nog niet eens weten. Wat ik er dan van ken (ik moet toegeven de jaren '70 van The Kinks eigenlijk weer eens uit te moeten spitten), daarvan zeg ik dat voor mijn gevoel nummers in de basis net zoveel hitpotentie hebben als de Kinks nummers uit de jaren '60.

Maar waarom Celluloid Heroes geen hit mocht worden, het is mij een raadsel. Ook het prachtige Supersonic Rocket Ship, de eerste single van dit album, reikte niet hoger dan 29. Dat valt dan nog mee.

Het zijn twee nummers van een album waarvan het studio gedeelte van eenzelfde, constante hoge kwaliteit blijft.
Maar het is een band, waarbij je je wat betreft cijfers toch al een beetje blijft verbazen. Als de belangstelling al verschoof van singles naar albums blijkt dat bepaalt niet uit de noteringen. Het eerste album van The Kinks dat de Nederlandse albumlijsten zou weten te halen is het live album One for the road uit 1980.

Het lijkt er wel op dat heel Nederland in die voorliggende periode heeft liggen slapen.

avatar van bikkel2
4,0
Celluloid Heroes behoort tot de beste KInksnummers, zonder twijfel. En simpelweg één van de mooiste liedjes ooit gemaakt.
Jammerlijk over het hoofd gezien als single, maar als ik mij druk moet gaan maken over nummers die eigenlijk meer erkenning hadden moeten krijgen, dan kun je wel aan de gang blijven.
De glamrock stond in de steigers, er was al aardig wat wegwerp pop in de charts, en misschien was het nummer nét iets te lang voor de radio. Al heb ik de indruk dat dit toendertijd nog niet zo veel uitmaakte.

MIjn 1e aanraking met dit nummer stamt uit 1980. Het was de flipside van de inmens populaire liveversie van Lola.
Een snellere versie die veel meer de rockkant uitgaat. Ik draaide het minstens net zo veel als het A kantje.
Jaren later ontdekte ik de originele versie. En die bleek veel mooier.

Mushwell Hillbillies is trouwens een mooie instapper Hans. Ik heb 'm laatst verhoogd naar de maximale score. Fantastische plaat. Maar deze mag er ook zijn.

avatar van vigil
3,5
musician schreef:
Ik vind het, achteraf bekeken, echt buitengewoon teleurstellend dat Celluloid Heroes in januari 1973 niet wist door te stoten naar de Top 40. Het is van een onbetwistbare schoonheid en kan makkelijk wedijveren met de beste singles van The Kinks uit de jaren '60..


Ik zit een beetje in een Kinks periode op dit moment. Helemaal niet erg uiteraard want genoeg fraai werk te vinden van deze band.

Zo ook dit album, echt heel rommelig zoals andere vind ik dit niet. Het is een dubbel lp met 1 lp op dat moment nieuw werk en 1 lp met live opnames. Het zit niet door elkaar heen dus volgens mij vrij overzichtelijk. Het live gedeelte is van goede geluidskwaliteit. Een beetje vreemde keuzes van nummers (cover en enkel de "encore" versie van Lola) maar verder leuk om te hebben. Al was het maar om het fantastische Alcohol.

Oh demon alcohol,
Memories I cannot recall,
Who thought I would fall a slave to demon alcohol


De studio lp is prima te noemen. Er staan een paar erg goede nummers op wat niemandalletjes zoals op vrijwel elke Kinks plaat en een paar pareltjes. De pareltjes op deze plaat zijn voor mij bovengenoemde Celluloid Heroes waarvan het inderdaad vrij apart is dat het geen hit was. Ik vind het zelf eigenlijk een soort Engels Kinks antwoord op de muziek van het Amerikaanse Beach Boys. Het is een gevoel meer kan ik er eigenlijk ook niet over zeggen. Het andere pareltje is duidelijk Sitting in My Hotel. Kolere wat is dat een mooi liedje. Dit behoort wel tot de 5 beste en mooiste liedjes van de band, echt prachtig. Het gaat over het eigenlijk best eenzame bestaan als superster wat Davies in die tijd natuurlijk ook echt was.

avatar van nlkink
3,0
Absoluut niet mijn favoriete Kinks album. Zeker ook niet mijn favoriete periode, zo tussen 1972 en 1974.
Het album bevat één van de allerlaatste echte Kinks klassiekers in de vorm van Celluloid Heroes. Ook bevat het album zo'n beetje de laatste redelijke hit in de vorm van het aardige Supersonic Rocket Ship. Na deze single zou het tot 1980 duren tot de groep een comeback hit had met de live versie van Lola.
Een van mijn favoriete nummers is het door Dave geschreven en uitgevoerde You Don't Know My Name. Verder vind ik Motorway en het vrolijke Hot Potatoes aardig.
En dan houdt het qua echte mooie nummers wel op. Vaak wordt Sitting In My Hotel nog aangeduid als een klassieker, ik vind het persoonlijk een saai nummer. Verder spreken titels als Here Comes Yet Another Day, Maximum Consumption, Unreal Reality en Look A Little On The Sunny Side mij totaal niet aan. Wat daarbij ook al niet veel helpt is het feit dat er Ray Davies sinds Muswell Hillbillies een blazerssectie aan de groep had toegevoegd. Het moge duidelijk zijn: ik houd niet van blazerssecties en al helemaal niet als die klinken als een Leger Des Heils orkestje.
De live kant bevat maar liefst 5 live versies van nummers afkomstig van 'Muswell Hillbillies' een jaar ervoor. Verder geen selectie van hits uit de periode 1964-1968 maar een selectie uit album tracks uit 1969/1970 aangevuld met flauwiteiten als Banana Boat Song, Baby Face en Mr. Wonderful. Misschien leuk als je er bij was in 1972 maar als je er nu naar luistert is het een rare luister ervaring.
Zelf heb ik de Amerikaanse Rhino remaster en die bevat niet de bonus tracks Till The End Of The Day en She's Bought a Hat Like Princess Marina. Dat zijn bovenop dit matige album nou niet de nummers die mij zouden overhalen om mijn Rhino remaster te vervangen.

avatar van nlkink
3,0
Dit album krijgt de Deluxe Edition treatment! Voorlopige releasedatum is 3 juni 2016 en ik zeg voorlopig omdat het met de Deluxe versies van Kinks albums vaker sprake is geweest van het vooruitschuiven van de releases.
Het komt er in het kort op neer dat het originele album op een schijfje komt te staan en dat er een bonus disc komt met aanvullend materiaal wat zal bestaan uit onuitgebrachte live tracks en een handvol demos en outtakes.

avatar van bikkel2
4,0
Ik vind het toch wel een heel spontane plaat die lekker rockt op zijn tijd en wat voortboorduurt op het materiaal van Muswell Hillbillies.
De livesongs zijn soms flauw, maar Top Of The Pops en de memorabele versie van Alcohol, had ik voor geen goud willen missen.
Deze plaat behoort wat mij betreft nog zeker tot verplichte kost aangaande reguliere Kinksalbums.

avatar van heartofsoul
4,0
Onlangs heb ik dit album toch maar aangeschaft, en toen gelijk maar de Deluxe Edition gekocht.
Het eigenlijke album (dus zonder de bonusdisc) is naar mijn mening een prima album dat inderdaad goed aansluit bij het geweldige Muswell Hillbillies, al zijn de songs wel iets minder van kwaliteit. Eerlijk gezegd verraste het album mij, ik had niet gedacht dat de songs me zo zouden aanspreken. Vind bovendien de blazers van de Mike Cotton Sound erg fijn, en ook Mick Avory op drums boeide mij heel erg. Geweldige geluidswaliteit bovendien.
De nummers op de bonusdisc zijn heel aardig om eens te horen, maar natuurlijk niet essentieel.

avatar van bikkel2
4,0
De Muswell songs zijn idd beter.
Dat album is ook wat gestroomlijnder en thematischer.
Muswell was de buurt waar Ray en Dave opgroeiden in de UK.
Daarintegen kan feitelijk weinig op tegen Celluloid Heroes.
Die song gooit het gemiddelde niet zo'n klein beetje omhoog.
Wedijvert tot op de dag van vandaag met Days als beste Kinks song ever in mijn geval.
Ik ben er nog altijd niet uit.

avatar van bikkel2
4,0
Kinksdag en deze staat lekker op nu.
Het livegebeuren is los en rommelig, maar heeft ook wel iets.
Een feestje, waar het allemaal niet zo serieus is.
Kun je ook arrogant opvatten, maar The Kinks zijn gewoon lekker bezig en ik geloof wel in de oprechtheid.
Alcohol is in deze versie tamelijk geniaal.

kuifenco
musician schreef:
Het lijkt er wel op dat heel Nederland in die voorliggende periode heeft liggen slapen.


Goed verhaal met een conclusie die me heftig ja doet knikken. Veronderstellende kanttekeningen. De albumproductie in het algemeen nam imo in de jaren 70 toe ten kostte van de singleproductie, die het decennium ervoor, tevens de hoogtijdagen van de Kinks, juist zo kenmerkte. De welstand was ook gestegen. Daarom zaten er simpelweg meer besteedbare pegels in ieders(?) zak. Tja, en dan koop je toch liever een elpee, nietwaar? Singles hadden toen en voorheen vooral de functie om een album te promoten. Dit kort vooraf. Nu meer specifiek toegesneden op de Kinks.

Hun platen hadden destijds een conceptueel karakter met veel aandacht voor de teksten. Hè bah toch! Daar kun je dan welke song dan ook als single van trekken maar als de muziekconsumenten vervolgens bij beluistering hoorden dat het album toch wel andere koek was dan de op de radio gespeelde single, tja dan verflauwde de aanvankelijke interesse en dropen ze af in de winkel. Ook de platenbazen deden er minder moeite voor om een elpee middels een single te pushen. Tenslotte. Het aantal bands en muzikanten nam in de jaren 70 enorm toe. Smaakverbreding als gevolg. Er stond bovendien een hele nieuwe generatie muziekminnaars klaar om daarvan te profiteren. Ik als twintiger ook, likkebaardend in die drastisch uitgebreide snoepwinkel. Nogmaals het zijn maar veronderstellingen die getuigen van mogelijke tunnelvisie dus pin me er niet op vast.

Nog even over deze dubbelaar. Ik was en ben er een beetje aan verknocht en heb hem destijds aangeschaft zonder singlesteun omdat ik al in de jaren 60 als een blok was gevallen voor de Kinks. Met name door de onschatbare inbreng van Ray Davies. En ja, dat is een muzikale held van mij, dus ik was (en ben) wel enigszins(?) bevooroordeeld. Ik wilde destijds gewoon alles van die gasten hebben. Het wat onevenwichtige karakter van dit album vind ik juist te waarderen. Dat maakt het dubbelalbum voor mij heel 'humaan'. Period!

avatar van nlkink
3,0
Een gemiste kans bij de Deluxe Edition is wederom het ontbreken van het filmmateriaal dat in 1972 tijdens een tournee is geschoten. Ray Davies had het voor elkaar gekregen dat er een filmploeg meeging die niet alleen een aantal concerten registreerde, maar ook vele gebeurtenissen achter de schermen. In eerste instantie was de groep wat onwennig maar al gauw werd de filmploeg niet meer opgemerkt. De 'fly on the wall' aanpak van de filmploeg leverde mooie beelden en situaties op. De entourage rondom The Kinks bestond uit diehard fans die achter de groep aan reisden, maar ook uit uitzinnig geklede travestieten. De groep had met de hit Lola twee jaar ervoor een nieuwe groep fans aangeboord. Tegelijk met de release van het album zou er een documentaire over de groep moeten verschijnen. Toen het album uitkwam was er kennelijk geen geld/animo/tijd om door de uren en uren aan filmmateriaal te gaan en een documentaire te vervaardigen. Wie een glimp van een indruk wil krijgen zou de officiele videoclip van The Road eens moeten bekijken; Ray Davies heeft wat materiaal van de film uit 1972 in de videoclip verwerkt.

avatar van RuudC
2,0
Het was wel te verwachten dat deze plaat ook niet op mijn waardering hoefde te rekenen. Uiteindelijk valt het iets beter dan Muswell Hillbillies, omdat er tenminste nog een paar draaglijke songs op staan. De Hillbilliesound staat soms nog fier overeind helaas en verder is het vooral makke hardrock. Wat mij nog het meest opvalt is de sound die op mij als heel gemakzuchtig overkomt. Alsof er een pint teveel gedronken is in de kroeg van de hoes van de vorige plaat. Ik kan me niet voorstellen dat de heren veel zin hadden in het maken van deze plaat en daarom ook nu weer een laag cijfer. Het album zal hier niet meer gedraaid worden.

Tussenstand:
1. Face To Face
2. Lola Versus Powerman and the Moneygoround, Part One
3. The Kinks Are the Village Green Preservation Society
4. The Kink Kontroversy
5. Something Else
6. Kinks
7. Kinda Kinks
8. Arthur (Or the Decline and Fall of the British Empire)
9. Everybody's In Show-biz
10. Muswell Hillbillies

avatar van nlkink
3,0
Ik vrees het ergste voor de Preservation Act en Soap Opera albums?

avatar van lennert
3,0
Voorlopig toch verreweg mijn minst favoriete album. De sound van Muswell Hillbillies is niet zo'n groot probleem, maar ik mis hier toch wel echte uitschieters. Tegen het einde vind ik Celluloid Heroes gelukkig wel mooi en Sitting In My Hotel gaat er ook goed in, maar verder voelt het toch beduidend minder scherp en spannend dan de voorgangers. Voldoende is het nog zeker wel, maar heel veel meer kan ik er ook niet van maken.

Ik heb het verder ook even bij de studiosongs gehouden, live-songs tel ik niet mee voor een recensie.

Voorlopige tussenstand:
1. Face To Face
2. Are the Village Green Preservation Society
3. Arthur (Or The Decline And Fall Of the British Empire)
4. Something Else
5. Lola Versus Powerman and the Moneygoround, Part One
6. The Kink Kontroversy
7. Muswell Hillbillies
8. Kinda Kinks
9. Kinks
10. Everybody's In Show-biz

avatar van LucM
4,0
Een concept-album over de show-bizz met een studio- en live-gedeelte. Vooral het studio-gedeelte vind ik sterk met Celluloid Heroes als klapper al vind ik Sitting in My Hotel vrijwel even goed.. Het live-gedeelte vind ik ook wat rommelig maar Alcohol vind wel geweldig uitgevoerd.

4,0
Helemaal mee eens. Een leuk en wat vreemd in elkaar gezet album, met muzikaal sterke nummers, in combinatie met enkele misstappen. Ik schaf deze plaat binnenkort aan, maar de lp kan niet tippen aan het werk van The Kinks uit de jaren zestig. Logisch, gelet op de opmars van soul, glamrock en glitter.


avatar van Germ
4,0
Germ (crew)
Mooie opvolger van Muswell Hillbillies met als absolute uitblinker Celluloid Heroes.
De keuze om hier een dubbelaar van te maken met rare liveopnames is een hele vreemde. Ik vermoed dat hier een zakelijk motief achter schuilgaat.

avatar van Tonio
3,5
Inderdaad een hele vreemde combinatie. Misschien beter om het studiogedeelte los te zien van het live-gedeelte. Dus twee afzonderlijke albums.

Het studiogedeelte is redelijk tot goed, met uitzondering van het briljante Celluloid Heroes. En ik ben nooit zo'n fan geweest van live-albums. Maar ik was destijds op Pinkpop waar ze zo ongeveer deze set speelden. En dat was geweldig om mee te maken. Maar om dat nu op een album te zetten, dan komt de sfeer toch niet echt over.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:45 uur

geplaatst: vandaag om 17:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.