Pearl Jam - Backspacer (2009)

Unthought Known vind ik echt geweldig!!!!!!

He, ik geloof dat ik dit weer een goede plaat van Pearl Jam vind na 4 of 5 matige platen. Hoewel de vorige er ook mee door kon. Deze plaat raakt me en zelfs de hardere nummers zijn te verdragen, en dat zijn doorgaans niet hun sterkste. Aangename verrassing.

Wat een afschuwelijke slechte opener heeft dit album zeg

Ja, deze gaat vanmiddag weer eens in de speler!

Dit album voor weinig geld toch maar eens aangeschaft en intussen vind ik het een fijn plaatje, terwijl ik er eerst geen oren naar had. Het klinkt vooral fris en ongecompliceerd, pretentieloos.

Dit album vond ik eerst helemaal niks maar nummer na nummer begon ik het goed te vinden. Just Breathe hoorde ik ineens heel veel op de radio en dat vond ik een heel mooi nummer, had ook wel bij Into The Wild gepast.

Net als de afsluiter, een van de mooiere nummers van Pearl Jam. Daar krijg ik echt kippevel van. Voor de rest is het gewoon een lekker album. 4 sterren.

Wie verzint dat nou om Immortality en Betterman als bonus tracks te doen...
Die songs komen uit 1994/5 en staan echt in contrast met dit album...

Ik kan het alleen maar met je eens zijn, Duco! Ik ga het album met deze bonustracks dan ook niet aanschaffen. Ik hou het lekker bij de eerste uitgave, dus zonder bonustracks.

Inderdaad onzin. (En stiekem ben ik dan toch benieuwd naar deze versies...)

Het is wel een aardige plaat maar ik vind Vedders stem juist irritanter worden.
Ook al die punkerige schreeuwnummers kunnen mij niet bekoren.
Hij heeft voor al in rustige nummers een nerveuze trilling in zijn stem ("The End") die mij enorm stoort.
Ten blijft onovertroffen.

Paar dagen geleden als cadeautje.. Nu net twee luisterbeurten gehad en toch wel fijn dit hoor. Amongst the waves vind ik fijn klinken en Just breathe is prachtig. The Fixer is ook een lekkere opzwepende plaat.. Moet aan de andere nummers denk ik nog wel even wennen. Sommige zijn me iets te springerig. Beetje nerveus.. Maar de ervaring leert dat dat soort nummers beter worden naarmate ze vaker worden beluisterd.

Dus we doen nog een rondje! Fight to get it back again!!! Yeah, yeah, yeaaahaaa!!!

Lang geleden dat ik zo'n goede Pearl Jam plaat heb gehoord. Op "Backspacer" heb ik niet het gevoel dat de heren krampachtig urgent proberen te klinken. Het enthousiasme en het spelplezier spat er vanaf. Dit levert mooie songs op. Soms rockend, soms ingetogen. Het drieluik "Just Breathe", "Amongst the Waves" en "Unthought Unknown" is wat mij betreft het hoogtepunt van deze zeer verdienstelijke Pearl Jam plaat. Ook live staan de songs van deze plaat als een huis, zoals ik heb mogen aanschouwen tijdens Rockin' Park 2010. Van mij mogen ze meer van dit soort platen uitbrengen.

Kort en krachtig is een omschrijving die ik hier al voorbij zou komen. En ik me volledig bij aansluit. Het album is wat rustiger dan andere albums. Voor sommigen zal dit een nadeel zijn, mij persoonlijk is het erg goed bevallen. Het album staat bij mij dan ook regelmatig op. Het hele album bevalt me uitermate goed, maar nummers als 'Just Breathe' en 'Amongst the Waves springen er voor mij wel boven uit.

De meeste nummers op dit album zijn vrij matig en komen nog niet aan de hielen van de pearl jam van begin jaren 90, maar met uitzondering van The Fixer. Wat een nummer zeg.

Ik ben blijkbaar één van de weinigen met Speed of Sound als een favoriet van Backspacer. Wat een prachtig nummer is het toch

Zo komt ie hier ook binnen. Zo fris als een debuutalbum. Ze hebben er echt zin in.

Just Breathe is wat mij betreft een van de beste nummers die de afgelopen jaren gemaakt is en is dan ook het hoogtepunt van de plaat. De rest is, met nog een aantal positieve uitschieters, ook zeker niet slecht, maar niet van een legendarisch niveau.

Ik denk dat voor veel meer mensen het een van hun favorieten is, maar ze hebben dan andere tracks als favoriet gemarkeerd. Bij mij wil het ook na verloop van tijd allemaal veranderen. Je zit hier helaas met een limiet van 2 of 3 tracks die je als favoriet mag bestempelen (terwijl heel wat albums 6, 7 of nog meer erg goede tracks bevatten en je het teniet doet met maar 2 of 3 keuzes).
Maar je kan al aan de lijst zien dat alle tracks (goed) vertegenwoordigd zijn

tja...effe de lat hoog leggen?

Misschien een van de weinigen, maar ik deel je mening volleig. Prachtig nummer. Mooie melodie en alles klopt eigenlijk wel aan dit nummer.
Maar op dit album staan wat mij betreft sowieso geen dissonanten. Een van Pearl Jams beste albums wat mij betreft. Ja, Ten blijft onovertroffen en dat geldt zeker ook voor Vitalogy. Maar dat mag de pret voor dit album niet drukken. Geweldige plaat met The End als schitterende afsluiter.

Toch nog maar weer een paar keer beluisterd en ik vind het toch wel een lekkere plaat.
Ik vind hem veel beter dan Binaural, Riot Act en Pearl Jam.
Zelfs veel beter dan Vitalogy waar alleen Nothingman, Corduroy en Better Man goede nummers zijn.
Amongst the Waves, Unthought Known, Just Breathe en Supersonic zijn erg goed, Ook de rest is beter dan wat ik in jaren van Pearl Jam heb gehoord.
De opener Gonna See My Friend vind ik slechtste nummer, Got Some vind ik ook matig.

Prachtig album, mocht gerust nog wat langer duren van mij!

Heerlijk album dit. Vind hem toch wel groeien naarmate ik 'em eens wat vaker opzet.

Het begint met een kwartet aan fijne rocknummers. Met name Got Some (lekkere drums) en The Fixer vind ik echt goede nummers. Johnny Guitar is dan wat minder maar heeft wel z'n charme mijns inziens, geniet vooral altijd van dat lekkere stukje bass bij 'And I sleep with the lights on...'. Gonna See My Friend vind ik ook iets minder dan eerstgenoemde twee maar daar vind ik ook niets mis mee verder.

Just Breathe is dan even een geweldig stukje rust tussen deze rocknummers. Het bekendste nummer van het album, lijkt me. Heerlijk stukje gitaar met die hartbrekend mooie vocalen van Vedder er overheen. Vedder bewijst voor mij hier toch echt wel dat hij een prachtige stem heeft die zowel goed kan rocken (zien we elders op de plaat) maar we zien ook dat het heel mooi en kwetsbaar kan zijn. Genieten.

Dan mogen alweer wat meer gaan rocken. Amongst The Waves is een fijn nummer met een mooie opbouw en solo door McCready. Vind ook de vocalen van Vedder in het refrein erg lekker weg luisteren. Hij schreeuwt het er hier écht uit. Dan Unthought Known, op moment wel mijn favoriet van de plaat. Lekkere tekst en ook weer prachtige vocalen van Vedder. Bevat ook een lekkere opbouw. Had een dikke solo aan het eind wel fijn gevonden maar ik mis het niet heel erg.

Supersonic en Speed of Sound komen daarna en ik heb vernomen dat veel mensen dit de mindere nummers vinden maar daar kan ik me niet echt vinden (ik vind er sowieso geen slechte nummers op staan). Supersonic is een heerlijke snelle rockplaat met goede riffs en een heerlijke solo om lekker op los te gaan. Speed of Sound neemt dan weer even een stapje terug maar die kan mij ook zeker wel bekoren. Ook hier weten die kwetsbare vocalen van Vedder me weer te raken. Verder niet het meest bijzondere nummer van de plaat maar wel fijn om naar te luisteren.

Voordat we bij het laatste nummer komen, komt eerst Force of Nature nog langs. Een vriend van mij vond dit een heerlijk nummer en zette dit vaak op als we muziek aan het luisteren waren dus moet eerlijk zeggen dat ik het nummer op een gegeven moment een beetje zat was. Toen ik het album vanmiddag weer luisterde vond ik het nummer toch echt wel weer heel fijn, zit echt een goede melodie in en een mooi melodieus einde. Lekkere gitaarsolo.

Dan eindigen we heel toepasselijk met The End. Ook hier natuurlijk weer die fijne vocalen van Vedder die recht door de ziel heen snijden. Goeie tekst ook.

Al met al vind ik het echt een goed album. Mijn favorieten zijn Just Breathe, Unthought Known, The Fixer en Supersonic. Maar goed, eigenlijk vind ik alles wel fijn weg luisteren.

4*

De eerste paar songs zijn niet zo bijzonder naar vanaf the Fixer staat er geen zwak nummer meer op Back spacer.Met natuurlijk Just breathe als hoogtepunt.Goede plaat van Pearl jam....en dat mocht ook wel weer eens.

Best een goed album, maar lang niet zo goed meer als in de tijd dat de band 'Ten' (1991) en 'Vs.' (1993) uitbracht.
'Just breathe' en 'Unthought known' vind ik de twee beste nummers van dit album. 'The End' is trouwens ook mooi.

Heerlijk rockalbum. Pittige uptempo openers en dan dat rustige middenstuk, weer even gas en dan The End. Heerlijke opbouw.

Backspacer is het logische vervolg op de titelloze voorganger, hoewel Backspacer uitgebalanceerder is, wat meer ademt en meerdere uitstekende songs bevat. Just Breathe, meezinger Amongst the Waves, of het kamerbrede Unthought Known, dit is Pearl Jam op zijn best. Speed of Sound, Eddie komt heerlijk ontspannen voor de dag en dan komt zijn stem het beste tot zijn recht. De plaat sluit af (bonustracks niet meegerekend) met The End, door Vedder op breekbare wijze gezongen. Het is jammer dat het album pas voor mijn gevoel bij Just Breath op gang komt want de eerste vier nummers doen mij maar bitter weinig. Het gebodene hierna zorgt wel voor een dikke voldoende.

‘Better loud than too late’

Hier staat al een (te) lange recensie van mij, dus voor deze herwaardering zal ik het algemene praatje kort houden: Ik vond en vind Backspacer een ongekende creatieve opleving, waar alles waar de band goed in is samenkomt zonder een seconde te verspillen. Dikke hoera voor de terugkeer van Brendan ‘O Brien als producer, net als op alle meest interessante platen van de band (sorry, Ten).

‘Gonna See My Friend’
Zoals bijna de helft van de nummers op Backspacer een solocompositie van Vedder, die de creatieve teugels van de band stevig in handen heeft genomen. Verder is het een typische Pearl Jam-albumopener, scheurende punkrock dus. Dit is één van de betere nummers uit die categorie, al moet het nummer het vooral hebben van de manische energie waarmee de band zich erin werpt. Vedder is als vocalist terug op topniveau, en zijn stembanden gaan een lekker venijnig gevecht aan met de gitaarpartijen.

‘Got Some’
Enige compositie van Jeff Ament, niet mijn favoriete songwriter binnen Pearl Jam, maar deze is toch wel zeer geslaagd. De vocalen van tekstschrijver Vedder zijn maniakaal zonder schreeuwerig te worden, met een refrein even simpel als effectief is. De groove en dynamiek van het nummer zorgen voor een fijne afwisseling na de meer rechttoe-rechtaan schreeuwerige opener. Ontvouwt zich na een aantal keer luisteren zelfs als albumhoogtepunt. Mike McCready eist nog een fijne hoofdrol op in de laatste secondes.

‘The Fixer’
Ook Matt Cameron is als componist niet altijd verantwoordelijk voor juweeltjes, en deze leadsingle van de plaat lijkt in de eerste seconden vast te lopen in zijn eigen stroefheid. Op Backspacer lijkt echter alles wat de band probeert te lukken, en anders zingt Vedder het wel naar grote hoogten. Het verlangen om alles om je heen te kunnen repareren is even herkenbaar als gemeend, en met een meezingbare ‘yeah, yeah, yeah, yeah,’ in het refrein, en een prachtige melodische break (geschreven door Gossard en McCready) heeft het nummer eigenlijk alles wat een goede Pearl Jam-track hoort te hebben.

‘Johnny Guitar’
Weer een compositie die grotendeels door Cameron werd geschreven, en weer wordt zijn dwarse ritmiek perfect uitgebalanceerd door fijn riffwerk van Gossard en een even maniakale als melodieuze zanglijn van Vedder. Het liedje heeft wel een beetje een raar onderwerp, en mist een echt refrein. Dat maakt het één van de zwakste liedjes van de plaat, maar dat zegt ook meer over het niveau van de rest.

‘Just Breathe’
Inmiddels een Sky Radio-cliché, dus begrijpelijk als mensen het kotsbeu zijn. Maar voor wie het nog met enige afstand kan bekijken is het begrijpelijk dat dit één van de weinige liedjes van Pearl Jam is die zich qua populariteit kan meten met de grote hits van hun debuut: één van Eddie Vedders allermooiste liedjes, verdrietig maar met een groot hart, en een prachtig verstild moment na al het gitaargeweld dat voorging. Het strijkersarrangement is gelukkig nét niet over het randje.

‘Amongst The Waves’
‘I’ve got to say it now/ better loud/ than too late’. Een samenwerking tussen Gossard (muziek) en Vedder (tekst) in de beste Pearl Jam-traditie, dat wil zeggen, mensen die de band hebben gevolgd zullen niet van hun stoel vallen van verbazing. Gitaarriffs beuken als golven in de branding, en Vedder surft er met grote halen overheen. Doet van alle tracks het meest terugdenken aan hun populaire vroege werk. Ook in de tekst lijkt Vedder een soort nostalgische terugblik te doen over zijn (muzikale) leven. Het was melancholisch, het was intens, en het was bij vlagen geweldig: net als dit nummer.

‘Unthought Known’
De derde emotionele voltreffer op rij. Een liedje van Vedder, rustig opbouwend maar ontaardend in een climax die zo galmt van het sentiment, dat alle Pearl Jam-haters vol walging naar de stopknop zullen rennen. De fan hoort de gemeende snik, de magische lagen gitaren en toetsen, en de pompende aandrijving van Cameron en Ament, en geniet volop.

‘Supersonic’
De plaat gaat een lichte dip in met dit liedje, een stevig maar wat zouteloos riff van Gossard in zijn ‘Satan’s Bed’ en ‘Mankind’-modus, waar Vedder niet heel veel meer van weet te maken dan een ‘wel aardige’ punkrocker. Welkome afwisseling na de gezwollen emoties in de drie tracks ervoor, helaas niet veel meer dan dat.

‘Speed Of Sound’
De dip zet zich voort met dit liedje van Vedder, waarin het ontbreekt aan dynamiek of een sterke hook. Daarom blijft het liedje, zoals veel minder geslaagde liedjes van de band, een beetje zemelen in de ruimte. Dat met behulp van een scherpe productie en wat smaakvolle toetsen alles toch nog wel tot een goed einde wordt gebracht, zegt iets over de topvorm waarin de band hier verkeert.

‘Force of Nature’
Voor mij het beste nummer van de plaat, rocker met een stevig riff en flink uithalende vocalen van Vedder. Kan zich net als ‘Amongst The Waves’ en ‘Unthought Known’ meten met de klassieke gitaarstormen van de band, maar is net iets minder sentimenteel. De grote gebaren die wel gemaakt worden, zijn dan ook volledig raak: ‘Is it so wrong to think that love can keep us safe?’

‘The End’
Nog een solonummer van Vedder met orkestje, weer een smeekbede aan een geliefde. Prachtig nummer weer, al gaat het nummer tekstueel en muzikaal wel een beetje over het randje. Dat hij er toch wel weer mee wegkomt, zal ook aan mijn hoge tolerantie voor Vedder liggen. Nog meer dan ‘Just Breathe’ straalt dit liedje een desolate wanhoop uit, die de luisteraar na het vrij abrupte einde enigszins verbouwereerd achterlaat.

Backspacer, eindelijk een album waarin de heren wat 'losser' voor de dag komen. De kristalheldere productie is top en de heren lijken wel meer plezier uit te stralen dan ooit tevoren. De schijf is zeker niet top, van de eerste vier rocksongs kan alleen Got Some mij bekoren. Johnny Guitar doet zelfs wat kinderachtig aan. Met Just Breathe schiet men direct raak, het nummer wordt klein gehouden en de arrangementen vullen Vedder's zang mooi aan. Amongst The Waves vormt het volgende hoogtepunt, het kamerbrede refrein zit direct in je kop geramd, een hele fraaie song. Unthought Known ligt een beetje in het verlengde van Amongst The Waves, het aanzwellende refrein en pianoklanken gaan mooi samen. Prima gedaan. Helaas slaat men de plank weer mis met Supersonic, een rocker waarbij Vedder zich weer moet overschreeuwen en daarmee de song teniet doet. Speed of Sound is dan weer een voltreffer, een prachtig gearrangeerde track vol van melancholie. Met Force of Nature lijken de heren er niet helemaal uit te komen welke richting op te gaan, het is zeker niet slecht maar het voelt ook wat zwalkend aan. Het emotionele The End sluit de plaat af, fraai maar zit ook tegen het kitscherige aan. Zo vallen de ruigere songs op deze schijf wat uit de toon maar weet men men zeker op de tweede helft van het album te overtuigen.

Tussenstand:

1. Ten
2. Vs.
3. Backspacer
4. Binaural
5. Yield
6. Riot Act
7. Pearl Jam
8. No Code
9. Vitalogy