A Perfect Circle - Thirteenth Step (2003)

Mooi album, hun beste wat mij betreft en aan het cijfer te zien vinden de meesten dat. The Package, The Outsider en Pet zijn wat mij betreft de beste nummers op dit album, dat eigenlijk geen slechte nummers bevat.

Tegenvaller in vergelijking met het debuut mensen. Echt waar.

echt waar?

en waarom dan wel?

Geen slechte nummers, wel enkele mindere. Lullaby, Crimes, Vanishing, A Stranger en The Nurse Who Loved Me zijn maar kneusjes in vergelijking met de rest. Verder ontbreekt het in sommige nummers wat aan drive (bijvoorbeeld The Outsider, dat hier wel een favoriet blijkt te zijn). Hierdoor blijft het album voor mij steken op 4*, hoewel het een dik halfuur 5* materiaal bevat.

@ Joy

Op hun debuut is elke song raak. Goede riffs, goede melodieen, compacte maar gelaagde nummers, goede zanglijnen. Popachtig dus.
Die kwaliteiten mis ik op deze tweede, m.u.v. van een aantal nummers, zoals Weak and Powerless.
APC kiest hier voor een meer Toolesque aanpak op nummers als The Package. Dat vind ik jammer, want Keenan maakt dat soort muziek al met Tool, en veel beter ook.

duidelijk

tis idd een andere plaat dan het debuut

ik vind um niet slechter , maar draai um wel minder vaak omdat de sfeer nogal desolaat is

je moet er zin in hebben zalk maar zeggen

Toch apart. Vanishing vind ik juist één van de (behoorlijk veel) beste nummers van het album. Lullaby en Crimes beschouw ik als een soort 'tussendoor' nummertjes, zoals Tool er ook heel veel van heeft. Dat maakt een album voor mij juist interessanter. Wat betreft A Stranger, dat vind ik gewoon een goed nummer. Zeker niet een van de beste, maar wel gewoon goed.
Alleen The Nurse Who Loved Me, daar moet ik van toegeven dat ik dat wel duidelijk het minste nummer van het album vind. Ach ja, het is een cover en dat kun je horen ook.



Dit is zeker wel anders dan Tool albums hoor, vind ik dan...
Maar ik geloof dat de redenen die jij tegen dit album hebt, juist voor mij de redenen zijn dat ik dit album beter vind dan het debuut.
Weak and Powerless vind ik dan ook zeker niet het beste nummer (ook absoluut niet slecht, maar dat vind ik geen enkel nummer op dit album), juist omdát het inderdaad meer popachtig klinkt dan de rest.
Bovendien vind ik dat er op dit album meer gevoel en emotie in de nummers zit. Misschien de reden dat anderen dit album desolaat vinden, maar voor mij is het juist een heel positief punt van het album.
Maargoed. Smaken verschillen, dat is hier weer heel duidelijk.

The Package is juist een van de betere nummers IMO.

Verder is het gewoon allemaal wel lekker, maar ik mis een 'centraal' hoogtepunt. 'The Outsider' is wel een enorm sterk nummer trouwens.

Is 4,5* dan niet een beetje aan de hoge kant voor iemand die het allemaal gewoon wel lekker vind en een hoogtepunt mist?

Tjonge, wat een tegenvaller deze plaat. Op Mer de Noms was eigenlijk elke klap raak, allemaal killers van songs. Thirteenth Step wil maar niet op gang komen, al zijn er een aantal oplevingen te ontdekken. De plaat begint nog wel OK, zo is Weak and Powerless dik in orde. The Outsider is met afstand het beste nummer van de plaat, maar de opgebouwde spanning wordt daarna meteen om zeep geholpen met Crimes (vullertje) en the Nurse who loved me.

Op zich is dit best een aardige plaat. Maar na het sublieme Mer de Noms konden mijn (te) hoog gespannen verwachtingen niet worden ingelost.

The Outsider is fantastisch! sowieso is dit album vind ik echt fantastisch, veel beter dan Mer De Noms, een erg goede afwisseling van rustig en harde rock met dan die prachtige, bijna magische stem van James Maynard Keenan kan het bijna niet kapot. Er zijn ook bijna geen mindere nummers naar mijn mening, ja, Crimes en Lullaby maar dat kun je geen volwaardige tracks noemen.

Tja, echt een prachtig, ontroerend mooi album!

Tja, helaas deze plaat weet mij niet te raken of te begeesteren. Heb geen problemen met een desolate sfeer of heftige ervaringen uit het leven gegrepen...maar ik voel het niet.
Wat ik hoor zijn nummers die aan mij voorbij trekken, zonder geprikkeld te worden. De zang komt bij mij wat hijgerig en zeurderig over, op het irritante af. De muziek vind ik ook niet echt stijgen boven de middelmaat...het klinkt allemaal alsof ik het eerder, vaker en beter heb gehoord.
Het drumwerk daarentegen weet mij wel te bekoren.
Thirteenth Step heeft best wel idd. een aantal oplevingen, waardoor het voor mij net voldoende is, maar het is wel een circle met een knik erin.

Vind de zang juist de hoofdtroef. En als die je niet ligt, tsja..

Ik vind deze eigenlijk beter dan het debuut....

Prachtig album. Album zit al tijden vast geroest in mijn autoradio. Eerst begreep ik dit album niet echt. Had het gekocht aan de hand van het prachtige debuut (en natuurlijk de zanger). Heb toen vooraal veel naar "The Nurse" geluisterd en vond dat "Pet" daarna veel te hard was, dat het niet paste. 7 jaar later, de cd weer eens opgezet en wow! Wat prachtig. Eens, er zitten een paar missers bij, maar "Pet", die overgang, die bass, super! Ook "Weak and Powerless" en vooral "Outsider" behoren zeer zeker tot mijn favo tracks. De teksten, de opbouw van de nummers, heerlijk, tijd voor een nieuw Tool album denk ik...

The Noose -dat nummer is zo geniaal. Luister eens naar die tekst, die overgang in de muziek, de zang... Prachtig.

Ik vind de live uitvoering van de DVD beter dan de studio-opname. De spanningsboog in de live-versie vind ik echt geweldig. Ik heb het dan ook geript en op m'n eigen versie gezet van Thirteenth Step.

Greetz, kowalski.

Vorige week gekocht. Moet er nog even aan wennen na hun debuut. Toch weten tracks als The Noose, Blue, The Outsider en Pet mij erg gelukkig te maken, of net niet, hahaha. Vet album, maar heeft nog wat luisterbeurten nodig. tot dusver een 3,5

dit is echt prachtig.. diep melancholisch.. een emotioneel uitputtende maar waardevolle reis langs de stappen van het afkickprogramma... een album nooit de lof kreeg die het verdient maar dat des te meer aangrijpt en niet meer los laat...

het gaat van the package naar weak & powerless ademloos over in the noose.. daarna wordt het iets minder maar nog steeds ontzettend, ontzettend krachtig...

Soms valt zijn stem weg

3,87 is minstens 0,5 te laag ...........

Dat zou wel eens de bedoeling geweest kunnen zijn Keenan kennende

mij nie opgevallen trouwens

The Noose is gewoon heel erg mooi. Live (met dat dromerige blauwe licht) is het helemaal betoverend. Er zijn weinig bands die dat nog kunnen, mij betoveren.

Hier kom ik op terug, de vocalen past juist heel goed bij de muziek.
Prachtige muziektrip!
Verhoogd van 3,5* naar 4,5*

Thirteenth Step is wederom een sterk album van A Perfect Circle. Net als bij Mer de Noms spreekt vooral de eerste helft me aan. Met The Noose heeft het album, net als zijn voorganger, een bijzonder mooie ballad in huis (dat intro, die climax...), The Outsider is weer een heerlijke uitbarsting en er staan erg veel nummers op die gewoon erg goed zijn. Wat een mooie en veelzijdige stem heeft die man toch, eigenlijk niet leuk meer.

Deze versie bedoel je vast? Ongelooflijk mooi.

Helemaal mee eens, Mer De Noms is stukken beter.

De beste nummers (the Package,the Noose en the Outsider) zijn diegene die me het meest aan Tool doen denken.Dat maakt Thirteenth step een goed,maar ter gelijkertijd ook een wat overbodig album.
Ontloopt zich qua kwaliteit niet zo veel met het debuut van A Perfect circle alhoewel ik die wel een wat originelere sound vond hebben.

Het album begint met misschien wel hun beste nummer, maar verder vind ik dit wel minder dan de voorganger. Het is origineel, maar het zou voor mij allemaal wat steviger mogen. Neemt niet weg dat het een prima album is.

Het onevenwicht in dit album is opvallend: de eerste vier nummers, The Outsider en Pet zijn stuk voor stuk hoogvliegers in de catalogus van deze groep en kunnen zich wat mij betreft zelfs met de output van dat andere Maynard-project meten. De rest zegt me dan weer weinig (Gravity, A Stranger, Vanishing) tot niks (The Nurse Who Loved Me, Crimes, Lullaby). Het goede materiaal is wel voldoende om deze toch 4 sterren op te leveren. Met Weak and Powerless of The Outsider mag je mij elke dag wakker maken.

Het toegankelijke broertje van Tool, hoewel veel bands het technische niveau van A Perfect Circle wellicht nooit zullen benaderen. Voorganger Mer de Noms vormde een interessant plaatje en dat geldt veel minder voor deze uitgave. The Package kan mij niet zo kan bekoren, het is een afstandelijk nummer en duurt veel te lang. Weak and Powerless is al interessanter, een mysterieuze zanglijn en een fijn ritme maken het tot een prima song. The Noose is niet slecht maar blijft voor mijn gevoel nog een niet uitgewerkte song, nu komt het tegen het einde pas tot leven. De melancholie en het pulserende ritme voorzien Blue van extra cachet. Vanishing heeft mij nooit veel gedaan, dat geldt ook voor A Stranger, het zijn hersenspinsels zonder enige duidelijke richting. Met The Outsider hebben de heren het vizier weer op scherp, een massieve song met een stuwende groove, die gaat er goed in. Crimes vormt ook weer een niemendalletje, wat saaie drumpartijen in 1,5 minuut, daar hadden Keenan en zijn mannen toch wel iets anders voor in de plaats kunnen bedenken. The Nurse Who Loved Me, een cinematisch aandoend werkje uit de jaren 60 die ik altijd direct weer skip. Voordat de plaat als een nachtkaars uitgaat sluit Gravity het geheel toch nog fraai af, dat komt puur door Maynard, de beste man draagt het nummer in zijn eentje met een verslavende zanglijn hoewel het nummer an sich niet eens zoveel om het lijf heeft. Al met al vind ik de gemiddelde score wat aan de hoge kant, hoewel ik weet dat veel fans elke drol van Keenan al betitelen als een klassieker vind ik dit een magere worp. Het blijft aan de goede kant van de streep maar het debuut blijft voor mij vele malen interessanter.