menu

Midlake - The Courage of Others (2010)

mijn stem
3,85 (451)
451 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Rock
Label: Bella Union

  1. Acts of Man (2:57)
  2. Winter Dies (5:08)
  3. Small Mountain (3:40)
  4. Core of Nature (4:33)
  5. Fortune (2:07)
  6. Rulers, Ruling All Things (4:25)
  7. Children of the Grounds (3:58)
  8. Bring Down (3:43)
  9. The Horn (4:10)
  10. The Courage of Others (3:20)
  11. In the Ground (4:12)
  12. Fortune [Alternate Version] * (2:40)
  13. Acts of Man [Acoustic Session] * (3:03)
  14. Winter Dies [Acoustic Session] * (4:39)
  15. Small Mountain [Acoustic Session] * (3:42)
  16. Rulers, Ruling All Things [Acoustic Session] * (4:08)
  17. Van Occupanther [Acoustic Session] * (3:53)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 42:13 (1:04:18)
zoeken in:
avatar van heicro
3,5
Zo vroeg in het jaar en nu al een potentieele kandidaat voor mijn persoonlijke top lijstjes.

avatar van titan
3,0
titan (crew)
Ik snap dat Midlake het over een andere boeg wil gooien, maar waarom dan helaas uitgerekende deze boeg? Ik vind het album, hoe vakkundig ook gemaakt, te veel naar muffe seventies (toch al niet mijn favoriete decennium) folkrock neigen. Jammer.

avatar van gherdt
Ik vond dat Midlake ten tijde van Occupanther een aardig bandje; enkele onvergetelijke nummers met prachtig subtiele melodieen en die rustgevende samenzang natuurlijk. Hun optreden in de bovenzaal van Paradiso herinner ik me vooral door het volume waarop er door het immer aandachtige Amsterdamse publiek (not!) door de muziek werd heen geluld.
En verder was ik Midlake eigenlijk al vergeten. Verwachtte dan ook weinig van deze nieuweling. En de eerste luisterbeurt? Tja, Midlake lijkt een beetje op te gaan voor de award van saaiste band op aarde. Want waar Occupanther gedragen werd door enkele meeklappers van jewelste is het hier slome eenvormigheid troef. Prima gespeeld allemaal maar zo saai! En die zang? Loepzuiver en voor even heel prachtig maar er word nauwelijks van toon gevarieerd waardoor die vermaledijde verveling weer toeslaat!
Dit Midlake mist sprankelende levenslust, urgentie (Ja daar is ie weer) en vooral een sloot memorabele nummers. Hopelijk gaan die details waar Aerodynamic het over heeft nog opborrelen bij een nieuwe luisterbeurt en hoor ik opeens juweeltjes in plaats van inwisselbaarheden. Ik heb er altijd een handje van om flink van mening te veranderen en hopelijk kan ik bovenstaande later als overhaaste drizzle beschouwen. Ik vermoed echter van niet.

avatar van De-noir
3,5
Gebrek aan levenslust en urgentie zegt gherdt hierboven. Kritiek waar iets voor te zeggen valt bij dit album. Echt terecht vind ik deze kritiek echter niet. In Core of Nature zeggen ze het zelf al, 'the joy I have yet to reach'. Mijn punt: deze plaat heeft helemaal niet het doel om sprankelend en vrolijk over te komen volgens mij. De mannen zijn nog op zoek naar het geluk en deze plaat is dan ook meer beschouwend, overpeinzend en soms een tikje spiritueel van aard. Erg mooi geheel.

aERodynamIC schreef:
[...] met The Courage of Others hebben ze de perfecte soundtrack gemaakt voor deze winterse dagen waar het land bedekt ligt onder een witte donsdeken.

Werkt perfect tijdens een wandeling.

avatar van aERodynamIC
4,0
De-noir schreef:
Gebrek aan levenslust en urgentie zegt gherdt hierboven. Kritiek waar iets voor te zeggen valt bij dit album. Echt terecht vind ik deze kritiek echter niet.

Ik snap de kritiek ook wel. Ik had verwacht dat dit album nog wel naar 4,5* zou gaan stijgen maar ik merk dat er veder geen voortgang meer in zit (er zijn al 2010 albums die dit voorbij schieten en waar ik met meer plezier naar luister). Het haalt het dus niet bij de voorganger. Dit wil niet zeggen dat ik dit album minder ben gaan vinden of terug kom op mijn mening: de verhoging die ik verwacht had zit er gewoon niet meer aan te komen.

avatar van indie-nerd
4,5
Bring down is zóóó mooi!

net als de rest trouwens...

4,5
Het album is weer iets minder toegankelijk dan Van Occupanther, maar steekt goed inelkaar. Ik ben tevreden en ben zeer benieuwd naar hun optreden in Paradiso.

avatar van Kaaasgaaf
3,0
indie-nerd schreef:
Bring down is zóóó mooi!

Vind ik echt het minste nummer van de plaat. Voelt voor mij haast als een Radiohead-rip off. Dacht eerst zelfs even dat het een pastische betrof, aangezien ik 'rain down' hoorde ipv 'bring down'.

Op deze plaat staan een aantal erg mooie liedjes, en toch vind ik het een tegenvaller van jewelste. Wat Midlake in de eerste plaats voor mij nu juist zo bijzonder maakte op hun vorige twee platen was de spanning tussen 70's rock en alternatieve pop. Nu zijn ze doorgeslagen naar de eerste kant, waardoor het oerdegelijk is maar veel minder spannend en sprankelend. De plaat heeft een mooie atmosfeer en sterke liedjes en toch doet het mij gewoon bar weinig. Ik mis hetgeen wat mij zo aantrok bij deze band; de gekte, de bevreemding, het surrealisme.

Hun vorige twee beoordeel ik met een 4,5* (Bamnan) en een 5* (Occupanther), deze slechts met een magere 3*.
Echt zonde dat ze ervoor hebben gekozen deze weg in te slaan.

avatar van gherdt
Ook een aandachtige herbeluistering bracht mij geen nieuwe inzichten. Tja, dat Fortune nog net wat saaier is dan de rest en ik me behoorlijk irriteren aan die dwarsfluit, al komt ie maar een enkele keer langs. Verder zegt Kaaasgaaf het hierboven zeer treffend. Een sof dus deze nieuwe Midlake

avatar van Gerben61
3,5
Tja wat moet je hiermee! Begint veelbelovend. Dan doet ie ook als je bij de latste track begint of bij de 5e. Na enkele nummers, als ik al merk dat de cd enekel nummers verder is, verwordt het tot liftmuziek. Grijze muizenplaat. Niet slecht niet goed niet.... niet opvallend.

avatar van Svendra
4,0
Gerben61 schreef:
Tja wat moet je hiermee!
Misschien wat vaker beluisteren?

avatar van Erikpol
4,5
Acts of man is prachtig en ik vind Bring down ook heel goed.

avatar van Lars11
4,5
Vond the trials prachtig, maar moest erg wennen aan dit album. De sound is echt heerlijk, maar de nummers wilde mij niet gelijk pakken. Het duurde erg lang voordat ik hoe raar dit ook mag klinken echt duidelijk onderscheid tussen de verschillende nummers kon waarnemen. Na de 6e luisterbeurt is het kwartje dan gevallen, al viel het niet echt maar kwam het langzaam als een herfstblad aandwarrelen. Ik kijk ook erg uit naar het optreden in Paradiso. Ik kan me voorstellen dat dit weer heel anders en veel harder gaat klinken.

Sammael
Ik heb hier best naar uitgekeken, de voorganger was immers een erg fijn album. Maar The Courage of Others stelt me toch lichtelijk teleur, en overtreft Van Occupanther zeker niet. Het is allemaal wat gezapiger, wat saaier, het pakt me minder. Ik mis nummers van het type Roscoe of Young Bride, nummers die blijven hangen en het album iets memorabels meegeven. Niet dat dit album slecht is, het luistert prima weg en heeft een lekker weemoedig sfeertje. Maar ik had eigenlijk gewoon wat meer verwacht.

Lukk0
Zo bij de eerste luisterbeurt valt het me vooral op dat hij heel fris en nieuw begint (als 70s-folk nieuw klinkt in elk geval), de sound van Midlake valt de eerste paar nummers gelijk op zijn plek. En daar heb ik de zwakte die ik er nu in hoor ook gelijk te pakken: de eerste paar nummers vallen gelijk op hun plek en dus is de rest absoluut niet spannend meer, het geluid is af, er valt niets te ontdekken en er blijft een erg goed, maar tegelijk erg saai album over. Voorlopig slechts drieënhalve ster, gaat waarschijnlijk iets groeien, maar eigenlijk verwachte ik mijn eerste vierenhalve ster van dit jaar te mogen gaan noteren.

4,5
Wat een prachtige plaat! Misschien minder variatie dan op voorgaande platen, maar ik vind Midlake op deze plaat juist op zijn best. Geen uitstapjes, maar "gewoon" prachtige liedjes. Wel snap ik de kritiek dat de nummers weinig van elkaar verschillen. Zowel qua sound als qua sfeer is dat zo. Ik heb daar echter geen problemen mee, sterker nog ik vind de uitvoering en sfeer zo goed dat ik daar wel 3 uur naar kan luisteren. De melancholische, meerstemmige zanglijnen zijn wat mij betreft steeds helemaal "raak". De arrangementen blinken uit in ogenschijnlijke eenvoud, maar schijn bedriegt. Geen noot te veel, geen stilte te weinig. Dit album klopt. Vooralsnog de download versie grijs draaien en dan begin februari snel naar de winkel......

LoveStoned
titan schreef:
muffe seventies.


Titan, Je legt exact uit welk onbeschrijfelijke gevoel ik hier ook had, in twee woorden. Neen, vreselijk vind ik dat soort muziek. Ik had niet opgekeken als ik deze 'nieuwe' plaat in de collectie van mijn vader op zolder vond, onder een dikke laag stof xD

avatar van 0kk0 Babaratski
Zozo, zeer gevarieerde reacties op MuMe. Tijd voor mij om me er ook eens aan te wagen. De laatste tijd doet folk als Local Natives en Mumford & Sons het bij mij prima, ben benieuwd hoe deze zich er vanaf brengt...

(verwijderd)
0kk0 Babaratski schreef:
Zozo, zeer gevarieerde reacties op MuMe. Tijd voor mij om me er ook eens aan te wagen. De laatste tijd doet folk als Local Natives en Mumford & Sons het bij mij prima, ben benieuwd hoe deze zich er vanaf brengt...


Oe! Ik hoop dat je 't iets vindt. Het verschilt danig van de twee bands die je noemt... Dit is folkier, rustiger en wellicht saaier.

Over het album; geweldige plaat. Heerlijk rustig, maar tegelijkertijd is er ontzettend veel te horen. Prachtig!

2,5
Dit album is het recept voor de zwaarste winterdepressie in tijden. Mooi, maar verschrikkelijk zwaar op de maag.

avatar van 0kk0 Babaratski
(verwijderd) schreef:

Oe! Ik hoop dat je 't iets vindt. Het verschilt danig van de twee bands die je noemt... Dit is folkier, rustiger en wellicht saaier.



Ja, daar heb je zeker gelijk in. Ik moet zeggen dat een eerste luisterbeurt voor mij nog niet genoeg is, maar ik was toch echt zeer geneigd om hem halverwege af te zetten!
Begint aardig, maar het is me daarna allemaal iets te slaapverwekkend.
Ach dan toch maar nog even wat meer tijd gunnen. Misschien wat om mee in slaap te vallen ...

avatar van aerogp1
4,0
Na verloop van tijd kruipen deze liedjes onder je huid! Nu is dit mijn eerste plaat van Midlake, maar toch....

Benno
Deze nieuwe van Midlake beoordeel ik toch anders dan Trials of van Occupanther. Maar het is onterecht om deze plaat een sof te noemen of een stap terug. Het is eerder een stap opzij; een draai in een andere richting. Opnieuw is de pop van de jaren zeventig inspiratie. Maar waar bij Trials gekozen werd voor een lichte toonzetting die refereerde aan luchtige east-coastmuziek, is deze plaat een stuk zwaarder aangezet. De muziek is opgeschoven van folkrock naar rock.

Voor mij is dit geen verbetering, maar toch is dit geen slechte plaat. Daarom vind ik een beoordeling met een voldoende ook heel terecht. Overigens vind ik de plaat helemaal niet saai.

avatar van Lost
4,0
Tof hé zo verdeelde reacties op MuME. Ik hou wel van dit soort muziek en zang. Het is een echte sfeerplaat geworden die gewoonweg lekker wegluistert. Er staan wel geen uitschieters op zoals bij van Occupanther, maar als geheel vindt ik dit veel consistenter.

avatar van Chronos85
3,0
Dat vind ik ook een beetje het probleem van dit album: teveel van hetzelfde. Leuk hoor die Engelse jaren zestig/zeventig folk, maar iets meer variatie had wel gemogen wat mij betreft...

avatar van monroe
2,5
At the moment kan ik hier nog niet zo heel veel mee. Tuurlijk, het is allemaal niet slecht, maar als ik na drie luisterbuurten nummers nog amper van elkaar kan onderscheiden dan lijkt me toch dat de eentonigheid behoorlijk aanwezg is. Ik zal het nog een paar luisterbuurten geven, wellicht dat het kwartje dan valt, maar razendenthousiast ben ik niet.

Poppekontje
Het begin van Winter Dies lijkt behoorlijk op Moya van Godspeed. Iemand anders ook opgevallen?

avatar van Shadow91
3,5
Deze week " the courage of others" elke dag 1 keer beluisterd.
Hoewel ik wel het gevoel heb dat dit na een tijdje vet gaat worden, heb ik nog altijd het idee (na 10 luisterbeurten) dat ik na 10 dezelfde nummers ben aan het luisteren. Had met mezelf voor het nieuwe jaar een afspraak gemaakt dat ik elke week 2 nieuwe cd`s ging luisteren, maar bij deze ga ik het toch 2 weken bij proberen.

avatar van tinus,@
5,0
Een prachtige plaat, van zeer goede muzikanten. Ik ben zeer benieuwd hoe ze live klinken. ik zal het 10 februari gaan beleven.

avatar van Martin Visser
4,5
wat me meteen opviel aan deze plaat van Midlake is dat hij niet heel afwisselend is. de nummers liggen allemaal in elkaars verlengde. ik heb dan ook meer het gevoel naar een lange flow te luisteren dan naar losse nummers.

aanvankelijk dacht ik dat dat een negatief aspect zou zijn. maar inmiddels merk ik dat ik niet kan stoppen te luisteren naar deze plaat. hij gaat iedere avond minstens één keer op en hij wordt mooier en mooier. ik ben er nu al zeer gehecht aan geraakt.

wat ik eerste als gebrek aan variatie zag, zie ik nu juist als perfectionering van de toch al mooie stijl die Midlake had. voor mijn gevoel heeft de band de mooiste nummers van hun vorige plaat verder gesublimeerd en er een rij alleen maar prachtnummers van gemaakt.

Bring down is van begin af mijn favoriet, en is dat nog steeds

Gast
geplaatst: vandaag om 13:09 uur

geplaatst: vandaag om 13:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.