menu

Genesis - Duke (1980)

mijn stem
3,62 (347)
347 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Charisma

  1. Behind the Lines (5:31)
  2. Duchess (6:40)
  3. Guide Vocal (1:18)
  4. Man of Our Times (5:35)
  5. Misunderstanding (3:11)
  6. Heathaze (5:00)
  7. Turn It On Again (3:50)
  8. Alone Tonight (3:54)
  9. Cul de Sac (5:02)
  10. Please Don't Ask (4:00)
  11. Duke's Travels (8:41)
  12. Duke's End (2:04)
totale tijdsduur: 54:46
zoeken in:
1,5
Ieder zijn meug BlueBird. Dat kan en mag toch?
De éen vindt het bagger en de ander vindt het top. Mooi dat smaken verschillen
( ik ben echt niet over één nacht ijs gegaan, maar mij boeide DUKE en ABACAB i.v.m. hun veel betere eerdere werk niet veel meer. Een opleving daar gelaten met GENESIS)

avatar van Bluebird
4,0
Je bedoelt dat je het Mama album uit '83 beter vindt dan Duke? Ja dan mag je inderdaad stellen dat smaken verschillen.

1,5
Bluebird schreef:
Je bedoelt dat je het Mama album uit '83 beter vindt dan Duke? Ja dan mag je inderdaad stellen dat smaken verschillen.


Klopt ik vind daar betere nummers opstaan (niet in z'n geheel, maar na and then there were three kon ik een aantal nummers wel weer waarderen), maar zoals ik al zei valt ook dit album in het niet bij de GENESIS waar ik liefst naar luister (alles voor [i]and then there were three).

avatar van goldendream
Hoe meer ik het album beluister, hoe meer ik er van hou. De Duke-suite blijft heel mooi. Het is minder dan de toppers uit de Gabriel-periode of de eerste 2 met Collins als zanger, maar het blijft heel sterk materiaal. Er zijn ook wat mindere nummers, maar 'The Battle of E.F.' vind ik ook een minder nummer en dat komt uit de gloriejaren. De dvd 'Genesis in London' is bootlegniveau, maar bevat zeldzame nummers die anders live niet verschenen zijn op dvd, zoals 'Deep in the Motherlode', 'Squonk', 'Say it's Alright Joe' en de volledige Duke-suite. De dvd duurt trouwens 2.09 uur en bevat dus bijna het integrale concert. Toch zijn er ook minpuntjes aan de dvd: de beeldkwaliteit is pover, hoewel me dat niet zo stoort + 2 prachtnummers zijn niet volledig (Selling England by the Pound en Ripples) + het publiek is te hoorbaar (net een bende debielen of neanderthalers) + Collins begint irritante trekjes te vertonen. In 'The Lady Lies' is zijn spel met het publiek leuk, wanneer hij zowel de held als de slechterik speelt en met gebaartjes aantoont wie hij is. De drummachine voorstellen als de biseksuele neef van Albert is ook grappig. Toch gedraagt hij zich vaak vervelend, zelfs wat boertig, en dat past niet bij de klasseband die Genesis is. Ik denk dat vooral Banks zich daar ook aan stoorde, Rutherford wellicht minder. Zijn blik is soms die van een madman, soms doet hij me denken aan Urbanus uit de beginjaren, en dat is eigenlijk niet wat ik zoek bij Genesis. Zijn manier van spreken (te luid, te snel) kan tegensteken. Maar dat hij een fenomenale drummer is, is een feit (die drumpartijen op Los Endos, hemels) en als zanger doet hij het heel goed. Zijn stem vind ik aangenamer dan Gabriels. Alleen moet hij minder babbelen (lees zeveren) tussendoor. Hoe dan ook 4 sterren voor het album.

avatar van goldendream
De Duke-suite vertelt eigenlijk het trieste leven van Albert en tegelijk van veel mensen. Als 'Guide Vocal' de stem van God voorstelt, is het tegelijk een wreed verhaal. Wat heeft Albert misdaan om zo in de steek gelaten te worden? En als hij al iets misdaan heeft, waar is de barmhartigheid dan?

avatar van Bluebird
4,0
Collins heeft het over Albert, 'a friend of ours'. Het zou een (ooit) bestaande persoon kunnen zijn (geweest) die het zo is vergaan en waar de suite op is geinspireerd. Of misschien een karakter uit de literatuur gezien het boekenthema. Hierover is me in de tot nu toe bekende interviews nog nooit iets duidelijk geworden. Ben ook altijd erg geinteresseerd geweest naar de achtergrond van het verhaal.

Nog een uitstekend belichte review die hier ook al geen antwoord op geeft jammer genoeg. Collins zat destijds in serieuze huwelijksproblemen en de kans is aanwezig dat er ook wat persoonlijke elementen in het thema zijn verwerkt.

Genesis News Com [it]: Genesis - Duke - CD review - genesis-news.com

avatar van Stalin
Nog steeds de allerbeste live-opnames van Genesis wat mij betreft...

The Lyceum Tapes


avatar van adri1982
3,5
Goed album van Genesis, maar haalt het niet in vergelijking met de meeste albums van Genesis die ik tot nu toe heb beluisterd. 'Duchess' is voor mij veruit het beste nummer op dit album, ook 'Man of our times' en 'Turn it on again', doen het goed bij mij, maar ik betwijfel of 'Duke travels' wel zin had voor dit album. Voor mij had dat nummer muzikaal gezien niet gehoeven. Maar dit album zal vast het leven over een hertog beschrijven. Wel een goede tekening op die hoes overigens (iemand die uit het raam naar de maan staart).

avatar van Bluebird
4,0
Even terugscrollen door de berichten kan wat je meer duidelijkheid over het verhaal verschaffen. Het gaat in ieder geval niet over een hertog.

Ik vraag me trouwens eerder af of dit album zonder Duke's Travels wel zin zou hebben gehad maar dat terzijde.

avatar van vigil
4,0
niet?

avatar van Bluebird
4,0
wel?

avatar van vigil
4,0
Bluebird schreef:

Nog een uitstekend belichte review die hier ook al geen antwoord op geeft jammer genoeg. Collins zat destijds in serieuze huwelijksproblemen en de kans is aanwezig dat er ook wat persoonlijke elementen in het thema zijn verwerkt.

Nu heeft Collins wel meerdere vrouwen gehad maar zijn 1ste huwelijk was voor hem wel het pijnlijkst. Deze heeft hij op drie albums verwerkt, op dit album, op zijn 1ste solo-album en op het prima Grace and Danger album van John Martyn waar hij heel nauw bij betrokken was en waar John Martyn op hetzelfde moment ook een zeer vervelende scheiding meemaakte.

avatar van Bluebird
4,0
Dan zou het dus zomaar eens kunnen zijn dat de Duke suite enigszins autobiografisch is........ dat idee heb ik zelf in ieder geval nooit uit mijn kop kunnen krijgen.

1,5
adri1982 schreef:
Goed album van Genesis, maar haalt het niet in vergelijking met de meeste albums van Genesis die ik tot nu toe heb beluisterd. 'Duchess' is voor mij veruit het beste nummer op dit album, ook 'Man of our times' en 'Turn it on again', doen het goed bij mij, maar ik betwijfel of 'Duke travels' wel zin had voor dit album. Voor mij had dat nummer muzikaal gezien niet gehoeven. Maar dit album zal vast het leven over een hertog beschrijven. Wel een goede tekening op die hoes overigens (iemand die uit het raam naar de maan staart).
.

Klopt als je daarmee bedoelt het oevre waar Peter Gabriel nog de lead zanger was heb je voor 100% gelijk. Daarna werd het alsmaar minder helaas (al vond ik Wind & Wuthering nog wel te pruimen omdat er nog een glasrol weggelegd was voor Steve Hackett, die daarna ook zijn biezen pakte)

avatar van Brunniepoo
4,0
Neal Peart schreef:
(quote)
.

Klopt als je daarmee bedoelt het oevre waar Peter Gabriel nog de lead zanger was heb je voor 100% gelijk. Daarna werd het alsmaar minder helaas (al vond ik Wind & Wuthering nog wel te pruimen omdat er nog een glasrol weggelegd was voor Steve Hackett, die daarna ook zijn biezen pakte)


Je hebt hier onderhand al meer dan tien berichten gepost met elke keer dezelfde strekking (en bij andere post-Hackettalbums idem dito). Misschien een idee om gewoon niet meer te reageren en je tijd te steken in muziek die je wel kunt waarderen?

avatar van Bluebird
4,0

avatar van vigil
4,0
Gewoon door scrollen Brunniepoo doe ik ook (en niet enkel bij Genesis albums) en dat werkt wel aardig.

avatar van Bluebird
4,0
Neal Peart schreef:
(quote)
.

Daarna werd het alsmaar minder helaas (al vond ik Wind & Wuthering nog wel te pruimen omdat er nog een glasrol weggelegd was voor Steve Hackett, die daarna ook zijn biezen pakte

Om zijn oefenruimte mee te isoleren neem ik aan?

Dan heb je met dit album toch helemaal niks te klagen? Hij schittert zelfs door afwezigheid!

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)

avatar van adri1982
3,5
Neal Peart schreef:
(quote)
.

Klopt als je daarmee bedoelt het oevre waar Peter Gabriel nog de lead zanger was heb je voor 100% gelijk. Daarna werd het alsmaar minder helaas (al vond ik Wind & Wuthering nog wel te pruimen omdat er nog een glasrol weggelegd was voor Steve Hackett, die daarna ook zijn biezen pakte)
Voor mij zijn er twee Genesis-albums die er bovenuit steken, 'Selling England by the pound' en 'The Lamb lies down on Broadway (vind ik zelf het beste Genesis-Album). En ja, op die albums was Peter Gabriël de leadzanger, maar verder zitten de albums van Genesis die ik ook goed of heel goed vind, verspreid over het tijdperk Gabriël en tijdperk Collins.
Genesis heb ik leren kennen via Phil Collins zijn stem. (meer uitleg over op een van mijn quotes op 'Invisible touch'). Het eerste nummer dat ik van de groep kende, was 'Tell me why', vlak daarna ook 'Jesus he knows me'(allebei van het 'We can't dance'-album. en 'Mama'(via de top 100-allertijden). Pas rond mijn twinitigste kreeg ik kennis van Genesis-nummers uit het Gabriel-tijdperk. 'Duchess' vind ik overigens wel een van de betere nummers van Genesis.

avatar van vanwijk
5,0
Fantastisch album van Genesis, de eerste drie nummers zijn meteen raak. Please Don't Ask en Heathaze mogen er ook wezen. Na The Lamb en Tail het beste album.

avatar van meneer
5,0
Zomer..

Duke is dan een overgangsalbum voor mij. Waar ik de zomervakantie begin met The Lamb eindig ik hem met Duke.

Sterk, emotioneel en waardig ! Aan de ene kant een bak met serieuze muziek en aan de andere kant de miskende en ondergewaardeerde humor van Genesis. Ik bedoel, Albert werd verliefd op The Duchess, die van SM hield, maar daar Albert geen Spaans en Mexicaans sprak was het snel met de liefde over...

Maar dan toch die serieus kant van de muziek (en ergens ook de terugkeer van Collins nadat hij niet voor Canada had gekozen - Man, wat een teksten en muziek heeft die gozer geschreven over zijn scheiding.. Is eigenlijk nooit meer goed gekomen met de beste man) die dit album in het Collins/Banks/Rutherford genre op topniveau wordt gespeeld.

De gelijkwaardigheid in de gespeelde noten van Banks. Ergens speelt hij ondergeschikt aan het geheel en dat siert zijn ego. Ook een mooie hoofdrol voor zijn toetsen t.o.v. de gitaarpartijen

Het fantastische bas- en pedaalwerk van Rutherford. Een vaststaande kern waar de band veel aan te danken heeft. Beluister eens goed hoe hij hier excellereert. Ik heb bij het Paradiso concert Genesis Revisted Again van Hackett eens goed de rol van Rutherford geobserveerd. Niet mis wat die jongen deed !

Collins vocaal zijn ziel uit het kleine lijf scheurend. De man is, indien gemotiveerd en geraakt, een snoeiharde werker. Komt hier tot uiting in drums en zang.

Er is al veel geschreven over de tegenstrijdigheid van dit album mbt concept en de band, maar het is ergens ook een éénling in het bestaan van Genesis. Dat zal aan meerdere elementen hebben gelegen (de laatste keer met producer David Hentschel bv of een nieuwe, zoveelste doorstart) maar ik vind hem verdomd uniek.

En het feit dat vele jaren later er nog best wel wat stukken muziek van Duke live werden gespeeld zegt ook iets over de kracht. Ik mag zelf graag ook luisteren naar de Duke nummers op Three Sides Live ! Computermachine bij Duchess is zo mooi overgaand..

Ook de hoes spreekt mij aan. De eenzaamheid en mijmering die een man wel eens hebben kan.. Staren naar de maan en de sterren.. Dat doe ik ook in deze zomer bij deze muziek..

En dat alweer 34 jaar...

buizen
meneer schreef:
Zomer..

Duke is dan een overgangsalbum voor mij. Waar ik de zomervakantie begin met The Lamb eindig ik hem met Duke.

...............

......Ook de hoes spreekt mij aan. De eenzaamheid en mijmering die een man wel eens hebben kan.. Staren naar de maan en de sterren.. Dat doe ik ook in deze zomer bij deze muziek..

En dat alweer 34 jaar...


avatar van rkdev
4,5
Mooi geschreven meneer, en ben het compleet met je eens. Dit was (helaas) het laatste écht geweldige album van Genesis. Hierna kwam de definitieve ommekeer naar meer popgerichte (en minder prog) nummers. Ook daar zaten mooie nummers tussen, maar als heel album werd het nooit meer zo goed als op Duke en daarvoor.

WPE
Dit is inderdaad een van de laatste prima albums van Genesis, uitgaande van de albums "A Trick of the Tail" en "Wind and Wuthering". Niet zo goed, maar toch van een prima niveau. Mooie nummers, thematisch, lekkere keyboard begeleiding en af en toe wat lekker drumwerk. Daarna ging het helaas alleen nog maar bergafwaarts, alhoewel ik "We Can't Dance" als laatste album met Phil ook niet slecht vind.

5,0
Ik ben allereerst een grote fan van Genesis. Volgens vele ''echte'' echter niet, aangezien ik meer van de Collins periode ben als van de extreem excentrieke Gabriel tijd. Ik heb dan ook alle albums vanaf A Trick... en luister ze nog minstens twee keer per week. Van dit album vind ik de opening zo ongelooflijk goed, maar eigenlijk is ie van a tot z gevuld met mooie nummers. Een meesterwerk in mijn optiek, maar de puriteinen zullen het wel niet met mij eens zijn. 5,0 Favoriete tracks Behind the Lines, Duchess, Cul de Sac.

avatar van musician
4,5
Waarom zouden anderen oordelen of je wel of geen grote Genesis fan bent?
Dit soort keuzes staan gelukkig vrij in dit land en mij maakt het alvast niet uit.

Collins wordt veelal bekritiseerd vanaf Abacab en niet voor de periode A trick of the tail tot en met Duke. Dit album wordt ook redelijk goed beoordeeld. Ik vind de opening minus Duchess ook fraai, en ben helemaal gelukkig met de laatste drie tracks.

Ik vind overigens de eerste albums met Peter Gabriel ook niet aan te merken als de "extreem excentrieke Gabriel tijd". Hij was aanwezig en de muziek is zeer fraai, behoort tot de mooiste in het symfo genre ooit gemaakt. Maar het heeft weinig met extreem en excentriek te maken. Dan kan de hele symfo scene daar wel onder worden geschaard

5,0
musician schreef:
Waarom zouden anderen oordelen of je wel of geen grote Genesis fan bent?
Dit soort keuzes staan gelukkig vrij in dit land en mij maakt het alvast niet uit.

Collins wordt veelal bekritiseerd vanaf Abacab en niet voor de periode A trick of the tail tot en met Duke. Dit album wordt ook redelijk goed beoordeeld. Ik vind de opening minus Duchess ook fraai, en ben helemaal gelukkig met de laatste drie tracks.

Ik vind overigens de eerste albums met Peter Gabriel ook niet aan te merken als de "extreem excentrieke Gabriel tijd". Hij was aanwezig en de muziek is zeer fraai, behoort tot de mooiste in het symfo genre ooit gemaakt. Maar het heeft weinig met extreem en excentriek te maken. Dan kan de hele symfo scene daar wel onder worden geschaard


Ik doelde meer op de persoon Gabriel niet op de muziek, excuus.

5,0
En wat is Heathaze toch een briljant nummer,die emotie en die tekst... krijg er nog steeds kippevel van.

avatar van meneer
5,0
Opgenomen in mijn top 10. Ik kon niet anders..

Gast
geplaatst: vandaag om 12:48 uur

geplaatst: vandaag om 12:48 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.