muziekobsessie schreef:
net iets te middel of the road mischien, mis net dat gekke randje waadoor deze spannend blijft
Dankzij Musicmeter luister ik ineens naar de prachtige muziek van deze broer en zus uit Australië. Bij mij slaat de verveling niet toe, want ik vind dit folk met een bite of rustige rock. Op het moment dat het wat saai dreigt te worden volgt er meestal een mooie twist, zoals bijvoorbeeld een heerlijke electrische gitaarsolo op Yellow Brick Road of mooie strijkers of een prettig invallende drum. Ook aardig is dat beiden zingen. Ze hebben allebei een mooie stem en zingen ombeurten, danwel samen. Ook dit zorgt weer voor de broodnodige afwisseling.
Bovenal staan er op dit album teveel echt goede (hele) mooie nummers op: track 1-4, Yellow Brick Road, And the Boys, On the Road, Walk it Off, Draw Your Swords & I'm Not Yours. Tien van de dertien nummers dus: wat veel moois staat erop deze cd zeg! Het is zo'n album waarbij het moeilijk is om 3 favoriete tracks te kiezen, dat zijn vaak de betere. Associaties heb ik met house: Beach House & Crowded House.
In ieder geval is dit Down the Way één van de mooiste albums van 2010 durf ik nu al te zeggen.