menu

Tears for Fears - Elemental (1993)

mijn stem
3,61 (103)
103 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Mercury

  1. Elemental (5:30)
  2. Cold (5:04)
  3. Break It Down Again (4:31)
  4. Mr. Pessimist (6:16)
  5. Dog's a Best Friend's Dog (3:38)
  6. Fish Out of Water (5:07)
  7. Gas Giants (2:40)
  8. Power (5:50)
  9. Brian Wilson Said (4:22)
  10. Goodnight Song (3:53)
totale tijdsduur: 46:51
zoeken in:
avatar van Casartelli
4,0
Casartelli (moderator)
milesdavisjr schreef:
voorganger RATKOS
niet om te mierenneuken, maar ...

avatar van milesdavisjr
4,0
Een ezel stoot.....Elemental is uiteraard de voorganger van RATKOS. Elemental blijft echter de betere van de twee in mijn beleving .

avatar van luigifort
Geweldig album ook, draai ik ook vaak. Toch gaat mijn voorkeur uit naar RATKOS, vanwege de algehele sfeer en feel.

avatar van milesdavisjr
4,0
Dat Elemental onder de naam Tears for Fears is uitgebracht zal o.a. te maken hebben met de 'grootse' naam die de heren hadden opgebouwd in het verleden. Orzabal en Smith konden elkaar niet meer luchten of zien en de laatste vertrok met slaande deuren. Wellicht zal er ook een juridische reden aan ten grondslag liggen, daarnaast kwam manager King ook onder vuur te liggen nadat hij was beschuldigd van fraude. Kortom, begin jaren 90 was er een hoop gedoe rondom het duo. Elemental vormt min of meer een soloplaat van Orzabal waar hij echter flinke ondersteuning krijgt van sessiemuzikant Griffiths. Wat echter ook duidelijk op Elemental naar voren komt, zonder Smith tekort te doen; de compositorische kwaliteiten hebben altijd duidelijk bij Orzabal gelegen. De beste man schudt werkelijk heerlijke melodieën uit zijn mouw. Ook deze plaat staat weer vol met pareltjes; het fijne titelnummer, het sfeervolle Cold, of het wat ruigere Dog's a Best Friend's Dog, stuk voor stuk intelligente popsongs met uitstekende zanglijnen en verassende wendingen. De laatste 2 tracks Brian Wilson Said en Goodnight Song sluiten de plaat melancholisch af en het intro van het eerste nummer nog wel wat Beach Boys invloeden verraad. Het is jammer dat de productiviteit van Roland zo laag ligt, de laatste worp ligt immers ook alweer 17 jaar achter ons. Echter met het opgebouwde oeuvre vermaak ik mij nog steeds uitstekend.

avatar van joko16
4,5
Verrassend! Goede songs en sound. En dat al 28 jaar geleden gemaakt.
Lekker bombastisch, dan weer sfeervol.
Enne... nee ik mis Smith niet echt.
Best wel een mannetje die Orzabal.

avatar van Dibbel
Niet zo groots en meeslepend als The Seeds Of Love, maar bevat genoeg aangename licht bombastische liedjes.
Break It Down Again haalde nog een 16e plaats in de Top 40 in juli 1993.
Andere goede nummers zijn Dog's A Best Friend's Dog en Power.
In Brian Wilson Said zitten, jazeker, Beach Boys invloeden.
Ik wacht nog even met de waardering.

Fantastisch album! Samen met Raoul en Tomcats naar mijn mening een van de de drie beste albums van TFF/Roland. Dit album verveelt gewoon nooit. Zie uit naar The Tipping Point!

4,5
Een onthutsend laag gemiddelde voor zo’n klasseplaat. De eerste 4, 6 en 10 zijn van een schoonheid. Net geen meesterwerk, maar het zit er tegenaan.

avatar van milesdavisjr
4,0
Eens, wellicht geen klassieker maar er staat genoeg fraais op om te kunnen spreken van een prima schijf. De titelsong, Cold, het gedegen Dog's a Best Friend's Dog, het fraaie Fish Out of Water, de mooie arrangementen van Brian Wilson Said en de melancholische klanken van afsluiter Goodnight Song, hier is weinig mis mee. Wat mij betreft doet deze schijf niet onder voor de platen uit de jaren 80 hoewel destijds met Smith in de gelederen. Wat ook maar weer aangeeft dat de compositorische kwaliteiten in mijn ogen altijd bij Orzabal hebben gelegen.

4,0
Fenomenaal goede plaat. Alle songs zijn raak. De geweldige single spant de kroon, maar het hele album druipt van vakmanschap , urgentie, woede, klasse. Fish out of water bijvoorbeeld, gericht aan happy Fish Curt, wat een track. De Beach Boys pastiche. En zo kan ik doorgaan. Briljante muziek, 4 sterren voor Roland.

4,0
Ik zie dat dit album hun laagst gewaardeerde is hier op MuMe. Bizar. Want dit is een ongelofelijk sterke plaat, compositorisch echt beter dan opvolger Raoul en overall ook beter dan het vrolijke maar ietwat matte Everybody loves an happy ending. Ook hun laatste worp schat ik lager in dan dit bijna meesterwerk . Geeft dan toch wel aan hoe goed deze band is.

avatar van milesdavisjr
4,0
Helemaal eens met bovenstaande. Elemental is eigenlijk een verkapt soloproject van Orzabal. De heren waren enige tijd hiervoor uit elkaar gegaan. De koek was op.
Wat echter ook bleek uit de split; de compositorische kracht lag echt toch al die tijd bij Roland. Dat bleek ook uit Elemental, een plaat waarbij Orzabal een grote stap vooruit maakte in songwriting maar de songs ook gerijpter klinken. Niet dat Seeds minder was maar bij vlagen klinkt die plaat wat overambitieus.
Met Elemental ging men mee met de tijd. De productie klinkt wat minder overdadig, de nummers klinken meer 'to the point' en Curt wordt in mijn ogen geen moment gemist.
Voor mij vormt deze plaat de beste in het oeuvre van Orzabal en daarmee ook van Tears for Fears. Een uitstekende schijf, die echter niet de volle mep van mij krijgt.
Mr. Pessimist is voor mijn gevoel altijd een onuitgewerkt idee gebleven, enkele aanzetjes en aardige arrangementen ten spijt. Hetzelfde kan gezegd worden van Power, zeker geen slecht nummer maar met bijna 6 minuten op de klok verwacht ik wat meer variatie.
Dit zijn dan ook de enige minpunten, voor het overige alleen maar uitstekende songs. Dat Elemental van alle platen van de band op deze site de minste score meekrijgt is mij dan ook een groot raadsel.
Zelfs het mierzoete en bij vlagen als slappe thee aanvoelende Everybody Loves a Happy Ending scoort nog hoger dan Elemental, ik kan er met mijn pet niet bij.
Dat neemt niet weg dat ik nog steeds regelmatig flink kan genieten van dit schijfje uit 1993.

avatar van bikkel2
4,0
Prima plaat inderdaad. Feitelijk een Roland Orzabel aangelegenheid want de andere helft Curt Smith maakt vanaf dit album geen deel meer uit van Tears for Fears.
Raoul is voor mij althans, een favo en vind het één van TFF betere. Fraai conceptalbum.
Elemental is echter ook constant en composorisch interessant.
Het verkocht niet best, maar dat heeft met de kwaliteit weinig van doen. Veel 80's acts raakten wat verdwaald in deze periode.

avatar van Mssr Renard
3,5
Tears for Fears (Roland) was met deze twee platen een beetje meer gitaargericht en maakte (in mijn oren) een soort lichte variant van alternatieve rock. Ik vind het wel goed, maar ook weer niet heel erg goed. Ik heb deze en Raoul wel veel gedraaid, toen ik ze ontdekte zo'n 20 jaar geleden (dus niet na uitkomen van de platen).

Ik heb wel het euvel nu dat ik niet al te lang naar Roland's stem kan luisteren. Dan wordt het me echt teveel.

avatar van bikkel2
4,0
Orzabel's stem moet je voor in de stemming zijn. Daarom is de combi met Smith wel fijn, want die heeft een weliswaar zoetere klank, maar wel een welkom contrast. Ik ken mensen die Orzabel als zanger moeilijk kunnen verdragen.

avatar van luigifort
Roland heeft een van de mooiste stemmen in de popgeschiedenis. Zo warm soulvol en toch ook een rauw randje vaak, kan er eeuwen naar luisteren

avatar van milesdavisjr
4,0
Helemaal mee eens, zang blijft iets heel persoonlijks. Orzabal kan in mijn ogen en oren weinig kwaad doen. Ik vind de beste man een heerlijke stem hebben, hij heeft power, inhoud en kan ook flink variëren.
Het is juist Curt Smith die ik een stuk minder kan hebben, zijn ijle lichte stem mag op de achtergrond de grote Roland nog wel ondersteunen, zo gauw de beste man solo voor de dag komt haak ik af.

avatar van bikkel2
4,0
Ik kan Orzabel ook meestal wel goed hebben hoor. Het is een stem die zich onderscheid in ieder geval. Een hoop power ook.
Maar het is net als met bijvoorbeeld Thom Yorke, die ik hoog heb zitten als vocalist, maar ik heb er niet altijd zin in.
Smith heeft wel een stem voor het wat relaxtere spul. Zoetig, akkoord, maar ik mag hem graag horen.
Daarom vind ik het ook een perfect duo.
Maar artistiek is het zonder Smith niet echt een achteruitgang.
Maakt voor mij wel duidelijk dat Orzabel het genie is binnen TFF.
.

avatar van Mssr Renard
3,5
Soulvol is goed gekozen. Ik viel voor zijn stem door Woman in Chains. En ik ben ook behoorlijk liefhebber geweest van de band. Alleen nu niet meer zo.

Het klopt wel dat hij een ontzettend krachtige en diepe stem heeft, maar het wordt mij (hedentendage) wel al snel teveel. Ik ben ook niet meer zo een liefhebber van zang ansich. En teveel van iets goeds iis wel vaker teveel. Bijvoorbeeld een gitaarsolo; erg gaaf, maar na een 45 minuten snerpende gitaren wil je toch ook even iets anders?

Wat dat betreft sluit deze plaat ook goed af met een rustige song die wat weg heeft ook van Famous Last Words en Me and My Big Ideas; de wat zachte kant van Roland.

Overiigens vind ik toevallig de singles Everybody Wants to Rule the Wiorld en Advice For the Young at Heart erg sterk (beide geschreven door Orzabal, wat ook bewijst dat hij de sterkste songwriter was). Maar goed, de afwisseling op Songs from the Big Chair en Seeds of Love, al dan niet in combinatie met Oleta Adams vond ik wel prettig. Die afwisseling in zangstem ontbreekt wat op deze platen.

avatar van vigil
3,5
luigifort schreef:
Roland heeft een van de mooiste stemmen in de popgeschiedenis. Zo warm soulvol en toch ook een rauw randje vaak, kan er eeuwen naar luisteren

Zingen is prima idd maar kan jij er ook naar luisteren als hij shout en let it all out?

avatar van lennon
4,0
Orzabal heeft Smith niet nodig. Andersom wel.

Ook Roland zijn solo plaat is echt heel interessant, waarbij je bij die van Smith langzaam in slaap valt van verveling.

avatar van luigifort
vigil schreef:
(quote)

Zingen is prima idd maar kan jij er ook naar luisteren als hij shout en let it all out?

These are the things i can do without

avatar van Roxy6
4,0
Lang geleden dat ik dit goede album gehoord heb, ga dat deze week weer eens een keer in de lade schuiven....

Gast
geplaatst: vandaag om 14:03 uur

geplaatst: vandaag om 14:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.