Buffalo Springfield - Buffalo Springfield Again (1967)

Natuurlijk hun beste album. Zit fantastisch in elkaar. 'Expecting To Fly', 'Mr Soul', 'Broken Arrow', 'Bluebird'... allemaal klassiekers. Neil Young heeft duidelijk het grootste aandeel in de kwaliteit van het album. 5/5

....weinig aan toe te voegen.
Idd een prachtige plaat, vol met muzikale pareltjes.
Neem nou bijv. die gitaarstukken op Bluebird!
Maar wat ik al zeg, elk nummer is klasse.
4,5 ster

Dit album vannacht ontdekt. Ik sloeg steil achterover van verbazing, zo goed als ik dit album vind. Geen slecht nummer te vinden. Het nummer Expecting to Fly kende ik nog helemaal niet (ja, ik weet het, een schande!), maar wat een plaat is dit zeg! Gelijk een plek in mijn top 10 veroverd. Neil Young rules!

Neil Young, maar ook de anderen op deze plaat hoor; Deze band is aan te grote ego's kapot gegaan. Elk was erop uit om zelf te scoren.
Rock and Roll Woman van Stephen Stills is eveneens een voltreffer.

Mr. Soul en Broken Arrow (beiden van Neil Young) zijn voor mij toch de sterkste songs, samen met Expecting to Fly, ook al van Young.
Klassieker van formaat;
4.5 sterren
****1/2

En tussen al dat lekkers staat ook nog eens Stills' Everydays ( ook in een heel leuke uitvoering door de 1e editie van Yes ) en Richie Furay's Child's Claim To Fame, eeuwig over het hoofd gezien in alle ( verhitte ) diskussies over country-rock .........

Het soulvolle 'Good time boy', dat een compositie van country-rocker Ritchie Furay is en gezongen wordt door drummer Dewey Martin is ook zo'n gaaf nummer dat flink knalt.
Buffalo Springfield's albums vind ik interessanter dan het werk van Furay en Messina's latere groep Poco.
Loggins & Messina hebben later ook nog een aantal mooie schijven afgeleverd. Kenny Loggins maakte in de jaren 60 met zijn bandje ook gave rock muziek, maar eind jaren 70 en de jaren 80 schijnt hij net zoals zijn maat ex-Doobie Brother Michael McDonald vooral patent te hebben op zoete (Sky Radio-achtige) ballads en muziek voor soundtracks.

Ongelooflijk, ik kan er nog niet bij wat voor een prachtig nummer Expecting to Fly is. Denk haast wel dat het een van mijn favoriete nummers aller tijden is. De sfeer in dat nummer is zo mooi, neem daarbij de intro en outro en ik ben helemaal om.

Nu weet ik weer waarom ik dit album de volle mep heb gegeven, alle nummers zijn echt

Valt volgens mij wel mee. Bluebird is meer het hoogtepunt van het album Stills is weer eens geniaal bezig. Neil Young wordt na verloop van tijd steeds beter maar hier is het beduidend minder dan zijn latere werk. Maar smaken verschillen natuurlijk.

Mr. Soul lijkt wel heel erg veel op (I Can't Get No) Satisfaction van The Stones... Maar toch is het 1 van de betere nummers op de plaat, verder kan ik er geen slecht woord over verzinnen. Wordt tijd dat ik hem aanschaf.

Wow! Luister de plaat nu voor het eerst goed. Maar eigenlijk ken ik elk nummer al, omdat de plaat erg veel door mijn vader wordt gedraaid. Inderdaad nog geen slecht moment op de plaat ondekt en wat is Broken Arrow mooi .

Voor nu 4,5*, maar dat kan veranderen.

"Buffalo Springfield Again"... op 6 november 2005 heb ik er al een (te) kort berichtje over geschreven, maar hier nog even een uitgebreide recensie:

Neil Young's nummers:
Op dit album werd voor het eerst duidelijk dat Neil Young een geweldige songwriter is. Op het eerste album, "Buffalo Springfield" (1966), had hij al een aantal prettige popsongs geschreven (waarvan 'Out Of My Mind' mijn favoriet is), maar de drie nummers die hij schreef voor dit album zijn elk geniaal. 'Mr Soul' (de riff is inderdaad 'geleend' van de Stones) is een fantastische rocksong met een maffe tekst. Young zou 'm later ook opnieuw opnemen voor zijn "Trans" (1982) album. 'Expecting To Fly' is (terecht) een klassieker geworden (werd o.a. gebruik in de film "Fear And Loathing In Las Vegas"); een ontroerende ballad met erg mooie begeleiding. Toch vind ik 'Broken Arrow' Young's meesterwerk op dit album; een nummer dat begon onder de titel 'Down Down Down' (te vinden in de Buffalo Springfield Box Set, 2001), maar uiteindelijk uitgroeide tot een psychedelisch kunstwerk met bizarre afwisselingen. Hoe geweldig ik Stills ook vind, het is Young die op dit album imponeert.

Stephen Stills' nummers:
Stills was verantwoordelijk voor de hoogtepunten op het eerste album, maar ook op "... Again" is hij weer goed op dreef. Beste voorbeeld is het opvallende 'Bluebird', net zoals 'Broken Arrow' een heel afwisselend nummer. Voor Stills' tweede solo-album zou hij ook een 'Bluebird Revisited' schrijven, waarmee hij de klasse van het origineel wist te evenaren. Nog zo'n Stills klassieker is 'Rock & Roll Woman', een van de bekendste Buffalo Springfield nummers. Op achtergrondzang horen we David Crosby, die ook inviel voor Neil Young toen die het liet afweten tijdens het Monterey Pop Festival van 1967. En zoals we allemaal (hopelijk) weten zouden Crosby en Stills later weer veelvuldig samenwerken. 'Everydays' is een sfeervol nummer dat zelfs door de progrocklegendes van Yes gecovered werd. Erg goede begeleiding, wederom. 'Hung Upside Down' vind ik het vergeten juweeltje op dit album. Ongetwijfeld een van Stills' allermooiste composities (en de man heeft er ongelooflijk veel).

Richie Furay's nummers:
'A Child's Claim To Fame' is een uitstekend countryrock-nummer, en een van de hoogtepunten. Werd in 2000 ook in de succesvolle film "Wonderboys" gebruikt, zodat het nu gelukkig wel wat bekender geworden is. Neil Young schreef 'I Am A Child' van het derde album "Last Time Around" (1968) als reactie op '...Claim To Fame'. Furay omarmde countryrock nog veel meer toen hij later Poco oprichtte. 'Sad Memory' is een mooie ballad, en wederom Furay op zijn allerbest. 'Good Time Boy', gezongen door drummer Dewey Martin (hij zingt trouwens ook de intro van 'Broken Arrow'), maar geschreven door Furay, wordt door critici gezien als de enige opvuller. Toch vind ik dit ook een erg sterk nummer dat voor nog meer afwisseling zorgt.

Stills, Young en Furay zouden alledrie later nog veel meer prachtig werk maken, vaak met meer commercieel succes, maar feit is dat hun enorme klasse hier voor het eerst te horen is. OK, voor Stills en misschien ook Young was dat een album eerder...

Heb eindelijk deze nummers op LP. Vandaag per toeval op een prachtige verzamelaar gestuit van Buffalo Springfield uit '73. Voor een symbolische 1 euro mocht ik 'em meenemen. Een dubbelaar met 23 nummers.
En wat klinkt het goed! Heb op 1 kant respectievelijk mr. soul, bluebird (een 9 minuten durende versie), broken arrow en rock 'n' roll woman staan. Prachtig. En dan ben ik vooral lyrisch over de kwaliteit van het vinyl. Het klinkt lekker vol en zuiver, met uiteraard af en toe het typische gekraak.
Buiten is het koud, ik zit lekker thuis met de kachel hoog te genieten van mijn nieuwe plaatjes.

De legendarische volledige versie van Bluebird dus

Potverdorrie Mies dat klinkt goed. Ik moet het hier op mijn werk doen met radio 3 dus ik ben jaloers. Ik begin dit ook steeds meer te waarderen moet ik zeggen

Jij bofbips ! Door die lange uitvoering van Bluebird, die ome Neil in zijn wijsheid niet goed genoeg vond voor z'n heilige BS box, is die comp dus een heuse collector geworden ....... Ik bied 2 EUR !

Per ongeluk mijn bericht verwijderd.
Na wat onderzoek erachter gekomen welke het nu is.
http://en.wikipedia.org/wiki/Buffalo_Springfield_(Collection)

De cover art is door dezelfde dame gedaan als de "buffalo springfield again" lp, nl. eve babitz.

in de hoes staat het volgende:
"by the way, the version of bluebird in this anthology is the never before released, mysterious and much talked about nine minute sequence from which the original album cut was edited down."

Het valt me nu al een tijdje op dat de 2e stem in Mr. Soul net Stephen Stills lijkt. Op internet staat dat Richie Furay dat doet, maar toch blijft het voor mij als Stephen Stills klinken. Als ik dan het nummer erna, A Child's Claim To Fame (van Furay dus), hoor lijkt dat wel een totaal andere stem.

Op 31 januari is Springfield-drummer Dewey Martin helaas overleden, las ik net....

Ja, las het ook net, zeer triest, toch een van m'n favoriete bands, ondanks dat ze maar een paar jaar bestonden. Dit blijft hun meesterwerk.

Het album dat Martin met z'n eigen Medicine Ball opnam in 1970 is ook best aardig trouwens.

Vreselijk mooi album dit. Stuk voor stuk prachtige nummers, met Mr. Soul, nr 3-5 en Sad Memory als hoogtepunten.

Een prille voorloper van de countryrock en het is verbazingwekkend dat een aantal leden ( Neil Young , Stephen Stills , en Ritchie Furay (later Poco) hierna succesvol aan de weg timmerde .
Stills en Young profileren zich hier al , en is de term countryrock misschien niet geheel terecht , want de groep gaat dieper .
Bij vlagen licht pschydelisch en rockend , maar tevens ook orchestraal ( Young's Expecting To Fly bijvoorbeeld )
Verder zijn ook Mr. Soul , Sad memory, Broken Arrow , en Bluebird van een ongekende schoonheid .
En dat allemaal in het magische jaar 1967 . Neil Young eerde de groep nog eens in zijn song Buffalo Springfield Again . Waar hij toch de wens uitsprak om nog eens een x te knallen .

Dat is dus precies de redenen waarom ik altijd abivalent ontrent de man zal blijven. Hij was er zelf de oorzaak van dat de BS reünie in de 80s niet doorging.........

Dat klopt, maar er zat natuurlijk wel 14 jaar tussen. Het kan toch zo zijn dat hij na al die tijd van gedachten veranderd was?

Ik ben wel blij dat die reunie niet doorgegaan is. Liever geen Buffalo Springfield dan een BS met een belabberde Stills. Neil was ook een hele andere sound gaan gebruiken, dat past niet bij BS.

Eerst iedereen de kop gek maken voor een reünie, dan zelf de plug eruit trekken en vervolgens 14 jaar later spijt krijgen ......... Enniwee Bruce Palmer is intussen overleden en dat was Neil's gabber in BS dus het zal wel nooit meer gaan gebeuren...........

Neil Young blijft een wispelturig mens . Zet al zijn soloalbums maar op een rijtje , dan komt dat des te duidelijker naar voren .
Toen Young werd benadert voor een nieuwe tour met Crosby , Stills & Nash ( ten tijde van American Dream ) twijfelde hij openlijk aan de gesteldheid van Crosby , en zag het niet zitten .
Wellicht zal hij voor het afketsen van een reunie van BS ook wel zijn redenen hebben gehad .
Maar Young blijft in veel opzichten een moeilijk te doorgronden persoon .
Juist dat maakt hem zo apart .

Superalbum van een superband, verplichte kost voor iedereen die van CSN(Y), the Byrds, the Eagles etc. houdt. Hier liggen namelijk de roots van al die op country en rock gebaseerde muziek.

En dat Neil Young zijn stempel op het groepsgeluid drukte lijkt me logisch; hij is misschien wel de beste van ze allemaal in de populaire muziek van de laatste 40 jaar....

Overheerlijk tijdloos album. Expecting To Fly en Broken Arrow vind ik zelfs bovenaards mooi. Het nerveuze Mr. Soul is een prima opener.
Héél dit mooie album ademt een sfeer uit die moeilijk te omschrijven is, maar die voor mij de essentie van wat rock'n roll is wel inhoudt.
Prachtplaat uit een vroeg stadium van Neil Young's muzikale reis.

Maar waarom start ie zo'n onderneming dan zelf op en komt dan gewoon niet opdagen op de eerst afgesproken repetitie. Laat ie ook nog een zaakwaarnemer bellen met een k*tsmoes terwijl de andere 4 ( die daar dus minimaal een vette vliegreis en een aangepaste agenda voor over hadden ) al een halve dag op 'm zitten te wachten. Kan je muzikaal gezien nog zo veel bewondering voor Neil Young hebben, maar als mens scoort hij een dikke onvoldoende. Zo ga je niet om met collega's en zeker niet met je oude vrienden ..........

Daar heb je wel gelijk in, dit soort zaken komen vaker voor bij Neil Young. Stephen Stills laten stikken tijdens de Stills-Young Band tour etc. Ik kan het me voorstellen dat zijn maten wel eens goed ziek van 'm worden.

Uiteindelijk doet het er niks aan af dat hij voor mij de beste rockartiest ooit is. Muziek staat voorop.

Het debuut was al sterk, dit is het meesterwerk van Buffalo Springfield. Hier wordt de folkrock verrijkt met psychedelica en even gewaagde als sfeervolle arrangementen. "Expecting to Fly" is oneindig mooi, "Mr. Soul" en "Broken Arrow" zijn eveneens meesterlijke songs vooral dankzij Neil Young.