menu

Metallica - Metallica (1991)

Alternatieve titel: The Black Album

mijn stem
3,90 (1820)
1820 stemmen

Verenigde Staten
Metal / Rock
Label: Elektra

  1. Enter Sandman (5:34)
  2. Sad But True (5:27)
  3. Holier Than Thou (3:50)
  4. The Unforgiven (6:29)
  5. Wherever I May Roam (6:46)
  6. Don't Tread on Me (4:02)
  7. Through the Never (4:07)
  8. Nothing Else Matters (6:31)
  9. Of Wolf and Man (4:19)
  10. The God That Failed (5:10)
  11. My Friend of Misery (6:52)
  12. The Struggle Within (3:56)
  13. So What * (3:08)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 1:03:03 (1:06:11)
zoeken in:
4,0
De eerste stap naar commercie met nog n beetje een goede sound.
4* voor de paar steengoede nummers die er op staan.

Metallica lijstje (van beste naar "slechtste")
1. ... and Justice for All
2. Ride the Lightning
3. Master of Puppets
4. Metallica / Black

avatar van Vortex
4,5
12 augustus 20 jaar The Black Album!!

avatar van Edwynn
3,0
Nee dank je. Ben nog aan het bij komen van 27 jaar Ride The Lightning afgelopen week.

avatar van Vortex
4,5
Edwynn schreef:
Nee dank je. Ben nog aan het bij komen van 27 jaar Ride The Lightning afgelopen week.

baas boven baas

edit: Overkill in je rotatielijst!

avatar van jasper1991
3,0
Dit moet het album zijn waar Metallica 'commercieel' werd? Wat mij betreft is dat ruwige van Master of Puppets nog steeds niet weg. Ik vind de meeste nummers een droge rauw sfeer hebben; Hetfield en nogal zwaar gemixte gitaren. Geen keyboards, weinig effectjes en weinig luchtigheid. De absolute hoogtepunten zijn wat mij betreft de (power)ballads 'The Unforgiven' en 'Nothing Else Matters'. Dat vind ik beiden dan ook gelijk schitterende nummers. Metallica zou dit echt vaker moeten doen, het harde geluid spreekt me niet zo van ze aan. Ik ga weer voor een zesje.

Kweenie, niets is te voorspellen met 100 % zekere uitkomst, maar Enter Sandman lag zo toegankelijk in het gehoor dat het werd opgepikt door zon beetje elk radiostation, kapot gedraaid,en alzo werd men omarmd door zon beetje de hele wereld

Had net zo goed niet kunnen gebeuren denk ik

straf plaatje iig

avatar van De buurman
2,0
Ik weet nog goed dat deze uitkwam. Dat was een hele happening voor de fans van toen. Ik vond het zo tegenvallen bij de radiopresentatie (bij Vara's Vuurwerk draaiden ze volgens mij een paar nummers) dat ik 'm nooit gekocht heb.

Daarna was Metallica plots de grootste band ter wereld, maar ik had een band minder die ik in de gaten hoefde te houden. Wat een saaie nummers, zeg. Enter Sandman was leuk, niet meer dan dat. De rest was matig. En saai.

Ik heb nooit meer een Metallica album gekocht. Voor liefhebbers van Lightning - Puppets - Justice is dit een zware tegenvaller. Sorry, maar The Unforgiven en vooral Nothing Else Matters vind ik klotenummers van de onderste plank.

avatar van vielip
3,5
Niet mee eens wat betreft je laatste opmerking. Het zijn geweldige songs alleen.....jammer dat Metallica ze heeft uitgebracht. Tsja, ze werden mainstream met dit album. Toch weiger ik dit als 'slecht' te bestempelen.

avatar van De buurman
2,0
Misschien overdrijf ik iets, inderdaad. Maar de meeste nummers vind ik saai en langdradig. Daarbij haak ik af wanneer Hetfield daadwerkelijk probeert te zingen. Verder erger ik me nogal aan dat wah wah gekwaak van Hammett. Alsof ze het pedaal hebben vastgetaped aan zijn schoen.

avatar van Rudi S
Ah, deze is volgende week maandag aan de beurt in de "classic albums" serie op Canvas.

avatar van Edwynn
3,0
De buurman schreef:
Misschien overdrijf ik iets, inderdaad. Maar de meeste nummers vind ik saai en langdradig. Daarbij haak ik af wanneer Hetfield daadwerkelijk probeert te zingen. Verder erger ik me nogal aan dat wah wah gekwaak van Hammett. Alsof ze het pedaal hebben vastgetaped aan zijn schoen.


Ik volg die bevinding helemaal. Saai en langdradig.
Het is voor mij niet het feit dat het mainstream of commercieel is. De nummers spreken me gewoon niet aan.

Die wah wah vind ik dan wel weer tof.

En bevat die classic albumsaflevering hetzelfde materiaal als het eerste deel van A Year And A Half In The Life Of? Dat was wel erg interessant om eens te zien.

avatar van Metal-D78
4,0
Edwynn schreef:

Die wah wah vind ik dan wel weer tof.


Eventjes leuk. Maar echt gedoseerd is er niet mee omgesprongen.

Als ik zin heb om Metallica te horen laat ik dit album vaak liggen. Het is veel midtempo en de singles zijn destijds (net als die van G'nR UYI I en II zijn getrokken) helemaal platgedraaid. Dat ontneemt me vaak de lust om deze op te zetten. Al vind ik The Unforgiven wel bijzonder fraai.

avatar van Edwynn
3,0
Metal-D78 schreef:


Eventjes leuk. Maar echt gedoseerd is er niet mee omgesprongen.



Dat is eigenlijk wat ik van de plaat in zijn geheel denk.

Metal-D78 schreef:
(quote)


Eventjes leuk. Maar echt gedoseerd is er niet mee omgesprongen.

Als ik zin heb om Metallica te horen laat ik dit album vaak liggen. Het is veel midtempo en de singles zijn destijds (net als die van G'nR UYI I en II zijn getrokken) helemaal platgedraaid. Dat ontneemt me vaak de lust om deze op te zetten. Al vind ik The Unforgiven wel bijzonder fraai.


nog erger zijn bepaalde radiostations die het nummer zo knippen en plakken dat het amper 3 minuten duurt , er de eerste 20 seconde doorheen gelult wordt, en het einde een minuut vantevoren wordt weggedraait waardoor van kapotluisteren bijna niet eens meer sprake kan zijn

hufters

ennieweej....

avatar van Edwynn
3,0
Dat vind ik nooit zo erg. Altijd weer een reden om toch het album te draaien. Light My Fire is daar voor mij persoonlijk een mooi voorbeeld van. Dat middenstuk draaien ze nooit op de radio. Dat maakt de plaat thuis draaien toch weer interessant. Anders was ik het nummer al lang beu.

avatar van rkdev
4,5
Vanavond is de classic album aflevering te zien op Canvas.

avatar van rafke pafke
4,0
Toch wel een album dat voor een groot stuk mee bepaald heeft hoe harde muziek in de jaren 90 (en daarna) klonk.

De nummers die hierop staan vind ik echter niet allemaal van evenhoog niveau. Op de beste nummers slagen ze erin hun kenmerkende riffs en songstructuren te versimpelen en toch steengoede nummers neer te zetten. Enter Sandman, Sad but True, Wherever I may roam, The Unforgiven,... zijn mijn ogen stuk voor stuk klassiekers. Nothing else matters ook, maar dit heeft mij persoonlijk altijd minder aangesproken.

Naar het einde van de plaat toe zijn er naar mijn gevoel wat nummers die niet zo sterk zijn.

Hoewel veel Metallica fans dit waarschijnlijk de eerste stap bergaf vinden, denk ik dat dit toch wel een mijlpaal in de rockgeschiedenis is.

avatar van Edwynn
3,0
rafke pafke schreef:
Toch wel een album dat voor een groot stuk mee bepaald heeft hoe harde muziek in de jaren 90 (en daarna) klonk.


Dat vind ik juist niet. Het muzikale landschap veranderde ergens in de jaren 90 juist heel erg naar de signatuur van de grunge of meer een no-nonsense manier van harde rock maken en produceren.
Metallica vond ik juist qua sound en attitude meer bij de stadionrock van de jaren 80 passen.

avatar van Kronos
4,0
't Is maar hoe je 't bekijkt. Het gaat hier toch nog steeds voornamelijk over metal. En dan zou dit album qua geluid wel eens zo'n beetje het eerste kunnen zijn waarop men er echt in slaagde een heel vette productie neer te zetten met een gitaarsound die nergens schel, dun, rommelig of dof klinkt, maar je gewoon volledig omver blaast. In de jaren tachtig droomde elke metalhead daarvan. Het lijkt ook wel of al die jaren daar een zoektocht naar waren (met halfweg de mijlpaal Reign in Blood) die hier eindigde. Of tenminste, waar nu de meeste moderne metalbands met een intussen dertien-in-een-dozijn-vette-productie op voortbouwen.

avatar van De buurman
2,0
Ik heb de documentaire gezien. Onterecht wordt de band neergezet, alsof ze het voor die tijd niet gemaakt hadden en dat het succes pas kwam met dit album.

Natuurlijk ging het na deze plaat heel erg hard met hun succes, maar zeker in Europa was Metallica al de grootste metalband. Misschien dat het in Amerika anders was.

Op zich vind ik het fantastisch voor ze dat ze ook populair werden buiten de metalwereld. Maar op een paar nummers na kan het album me totaal niet boeien. Het klinkt allemaal te zwaar, te vermoeiend, te eentonig. Het sleept zich maar voort.

Matige gitarist trouwens, die Kirk Hammett. Toen ze nog wat meer speedmetal speelden viel dat niet zo op, toen kon hij zich nog uitdrukken in wat snelle toonladdertjes. Nu het tempo naar beneden is gebracht, blijkt dat hij nauwelijks een verhaal heeft te vertellen op zijn gitaar.

avatar van Edwynn
3,0
@ Kronos: Voor wat betreft productie heb je wel een punt, maar het is iets anders dan stijl. Die werd vanaf ergens in 92 of 93 volledig gedomineerd door Seattle adepten.

De buurman schreef:

Matige gitarist trouwens, die Kirk Hammett. Toen ze nog wat meer speedmetal speelden viel dat niet zo op, toen kon hij zich nog uitdrukken in wat snelle toonladdertjes. Nu het tempo naar beneden is gebracht, blijkt dat hij nauwelijks een verhaal heeft te vertellen op zijn gitaar.


Metallica is nooit de snelste band ter wereld geweest. Dus in die zin denk ik niet dat Hammett hier met nieuwe tempo's te maken kreeg.

avatar van Lonesome Crow
"Kill 'em All" was toch een van de eerste speedmetal LP's.
In de metal was dit toch wel het snelste wat je kon kopen.

Het debuut van Slayer kwam later op de markt ....

avatar van rafke pafke
4,0
Ik bedoelde in de eerste plaats inderdaad qua produktie.

Maar het was in de jaren nadien toch niet enkel grunge dat populair was hoor. Chaos AD en Roots van Sepultura bv. hadden ook hopen fans.

Trouwens was het in die tijd (allezins in de buurt waar ik woonde) zo dat veel liefhebbers van dit album ook de grunge lichting omarmden en omgekeerd. En hoewel het muzikaal misschien niet hetzelfde straatje lag heerste er bij zowel Metallica als bij de grunge bands een soort van no nonsense gevoel. En een soort van serieux en kwaadheid die bij de hairbands van de jaren 80 niet bestond.

avatar van Edwynn
3,0
Even voor de duidelijkheid. Ik bedoel naast grunge ook de no nonsense aanpak die gemeengoed werd. Het één is volgens mij wel een gevolg van het ander.

Chaos A.D. en Roots hadden toch ook een behoorlijk uitgeklede no-nonsense stijl ten opzichte van Beneath The Remains en Arise hoor. Heel anders dan het pompeuze karakter van The Black Album.

Lonesome Crow schreef:
"Kill 'em All" was toch een van de eerste speedmetal LP's.
In de metal was dit toch wel het snelste wat je kon kopen.


Tussen Kill Em All en The Black Album zitten nog drie platen die het niet louter van de snelheid moeten hebben.

avatar van De buurman
2,0
Edwynn schreef:
Tussen Kill Em All en The Black Album zitten nog drie platen die het niet louter van de snelheid moeten hebben.


Dat beweert ook niemand. Ik beweer ook niet dat het de snelste band ter wereld was (waar gaat dit over).

Ik zeg alleen dat Hammetts matige soleerkunsten extra aan de oppervlakte komen, doordat hij zich minder vaak kan verschuilen in snelle solo's dan eerder. Ontegenzeggelijk is het tempo op dit album in het algemeen omlaag gegaan ten opzichte van hun eerdere werk. Dan neemt automatisch het belang van een goede toon, emotie, een goeie melodie, etc. toe voor een sologitarist. Kirk heeft dat allemaal niet.

avatar van Edwynn
3,0
Vind jij. Het kan natuurlijk ook een kwestie van stijl zijn. Een stijl die je niet aanspreekt.
Van het hele black album vind ik de solo's nog het meest gelukt. Misschien omdat die juist wat rafeliger zijn dan het afgevlakte overige deel van de plaat.

avatar van Kronos
4,0
De buurman schreef:
Dan neemt automatisch het belang van een goede toon, emotie, een goeie melodie, etc. toe voor een sologitarist. Kirk heeft dat allemaal niet.

Wat een onzin. De solo's in Fade to Black en Master of Puppets bijvoorbeeld zijn goed van toon, prachtig van melodie en barsten van emotie.

avatar van Kronos
4,0
Edwynn schreef:
@ Kronos: Voor wat betreft productie heb je wel een punt, maar het is iets anders dan stijl. Die werd vanaf ergens in 92 of 93 volledig gedomineerd door Seattle adepten.

Maar toch is Metallica als metalband hier dan wat stijl betreft erg vooruitstrevend geweest. Nog voor metal zo goed als afgeschreven was sloegen zij een meer rockgerichte weg in, die ze op Load en Reload met succes verder konden zetten.

avatar van Edwynn
3,0
Ja, klopt ook enigszins. Metallica was richtingbepalend voor met name de Bay Area bands. De stijl van The Black Album leunt erg dicht tegen de ' hair metal' aan vind ik. Dat werd voordien verfoeid in de thrashkringen. Nu werd het overgenomen. Maar juist de stijl van van Load illustreert dat de stijl van The Black Album uit het mainstreamlandschap aan het verdwijnen was. Load vind ik in die zin veel gewaagder dan The Black Album.

Je moet het ze nageven. De band kiest nooit de gemakkelijkste weg. Ook nu weer levert de collaberatie met Lou Reed een hoop beschimpingen op. Nog voordat het ding uit komt. Hoge bomen hè?

En inderdaad. Uit de as van de jaren 80 zijn genoeg memorabele solo's van Hammett overgebleven die niet louter uit snelheidsovertredingen bestaan. Dat is wat ik bedoelde. Metallica is nooit een speedgerichte band geweest.

avatar van De buurman
2,0
Bij nummers als Master Of Puppets en Fade To Black ben ik zo aan die solo's gewend dat ik me niet meer zo stoor aan dat ronde soepgeluid, die bibberige vibrato en die constant net iets te hoge pitch (dat zal wel tussen mijn oren zitten). Maar ieder zijn ding. Nogmaals, in de snelle passages heb ik nooit zo'n moete met hem. Maar memorabele solo's... hooguit in letterlijke zin.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:00 uur

geplaatst: vandaag om 22:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.