In het zeilbootje dat “Intro” heet word ik dit land binnengeloodst, om een uur te genieten, want dit album laat me gewoon mezelf in een droomland wanen, met alle aspecten van het landschap daar. Langs een rotsachtige kust in “Svefn-G-Englar”, door de besneeuwde grasvelden in “Staralfur”. Maar ook kleine dorpjes en regenbuitjes komen voorbij.Hierbij begin ik mezelf af te vragen of dit de ware essentie van IJsland zou kunnen zijn, of dat het nog verder van huis ligt.
Eigenlijk maakt het me niet veel uit waar of wanneer het is, zolang ik er maar een glimps van op kan vatten. En dit door middel van heerlijk atmosferische gitaren, rustige (en soms onrustige) drums en kalm vloeiende baslijnen . En hoe meer luisterbeurten, hoe meer ik het idee krijg dat ik begrijp wat ik zie en hoor, wat eerst vanuit de afstand een skyline van een dorpje was, begint nu duidelijk kerktorens en molens te vertonen.
En hoe beter ik het land leer kennen, hoe meer ik het idee krijg dat het perfect is, dat niet zomaar alles is zoals het klinkt maar dat alles door deze band zorgvuldig is opgebouwd, om mij maar optimaal te laten genieten van de reis door dit land

. De zang is ook als een reisbeschrijving, ik versta er helemaal niks van, maar toch beschrijft het precies wat ik zie. Langzaam begint het land aan mij voorbij te schieten, en “Viõrar Vel Til Loftárasa” en “Olsen Olsen” zijn voorbij voor ik er erg in heb.
En langzaam, even vloeiend en kalm als ik gekomen ben, voert “Avalon” me het land uit, met het onvermijdelijke gevoel “Hier wil ik terugkomen” (wat me dan vaak ook lukt tijdens de volgende Draaibeurt

)
Als ik ( ) zou moeten typeren zou het binnen Agaetis Byrjun vallen, het is de beschrijving van een klein stukje van dit land, een dorpje of een weggetje. Het beschrijft dit kleine stukje in veel meer detail, en ook daar spreekt de betovering weer vanaf. Het is minder varierend dan Agaetis Byrjun, maar de diepgang is groter.
Allebei zijn het geweldige platen, maar ik vind ( ) net een tikje beter, maar deze gaat voor mij ook naar de 5*