menu

Phil Collins - Going Back (2010)

mijn stem
2,86 (84)
84 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Soul
Label: Atlantic

  1. Girl (Why You Wanna Make Me Blue) (2:33)
  2. (Love Is Like a) Heatwave (2:53)
  3. Uptight (Everything's Alright) (3:02)
  4. Some of Your Lovin' (3:19)
  5. Ain't Too Proud to Beg (2:41)
  6. In My Lonely Room (2:25)
  7. Take Me in Your Arms (Rock Me for a Little While) (2:58)
  8. Blame It on the Sun (3:26)
  9. Papa Was a Rolling Stone (6:43)
  10. Never Dreamed You'd Leave in Summer (2:59)
  11. Standing in the Shadows of Love (2:42)
  12. You've Been Cheatin' * (2:34)
  13. Don't Look Back * (3:06)
  14. You Really Got a Hold on Me * (3:06)
  15. Do I Love You (2:50)
  16. Jimmy Mack (2:56)
  17. Something About You (2:47)
  18. Love Is Here and Now You're Gone (2:40)
  19. Loving You Is Sweeter Than Ever (2:48)
  20. Ain't That Peculiar * (3:04)
  21. Going to a Go-Go (2:49)
  22. Nowhere to Run * (3:06)
  23. Talkin About My Baby (2:47)
  24. Dancing in the Street * (2:44)
  25. Going Back (4:37)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 59:55 (1:17:35)
zoeken in:
avatar van rkdev
3,5
Kom op zeg Hans en Beaster, ook jullie horen neem ik aan dat het met erg veelliefde en respect voor de originele uitvoeringen is gedaan. Dat Phil's stem je niet ligt vind ik geen maatstaaf voor deze lage stemmen. Kwalitatief zijn de arrangementen gewoon goed gedaan. Juist smaakvol, en niet die termen die Hans gebruikt.

avatar van Arrie
Kom op zeg rkdev, ook jij hoort neem ik aan dat het helemaal niks is.

Oftewel, dat soort opmerkingen zijn nogal loze opmerkingen.

avatar van rkdev
3,5
Okay Arrie, natuurlijk weet ik dat alles te maken heeft met smaak (en die van mij is nou eenmaal heel erg breed), en ja ik heb een zwak voor het gros van de muziek van Collins. Maar zo slecht als de heren het beschreven is het echt niet hoor, dat is toch echt zwaar overdreven.

avatar van vigil
2,5
Natuurlijk is het niet zo dramatisch voor een 0,5. Want daarvoor zit het dan nog te goed voor in elkaar. Ik vind het zelf echter ook behoorlijk zouteloos en heb ook het idee dat Phil zijn stem wat slijtage vertoond (wat natuurlijk ook gewoon kan na jaren op topniveau te hebben gezongen).

avatar van BenZet
3,5
Even aan het luisteren. Net binnen gehaald. Klinkt toch helemaal niet verkeerd?!! Ben niet zo bekent met deze muziek, en ja de stem van Phil is niet heel goed meer. Maar klinkt toch allemaal best lekker naar mijn idee.

Beslist geen afgang naar mijn idee, maar goed, ben dan niet erg bekent met de originele uitvoeringen

avatar van Rudi S
3,0
Tja Phil de zanger kwam bij mij voor het eerst binnen toen hij kant 1 van een geweldig album op een matige (matig gezongen matige ballad) manier meende te moeten afsluiten.
Hij heeft zich sindsdien wel verbeterd sterker ik ben hem nog steeds dankbaar voor die keer live dat hij van zijn drumstel afdaalde om een magische Afterglow te zingen.

Phil de solo artiest begon sterk met Face Value maar ging daarna in een rap tempo van kwaad naar erger.

Nu dan dit Motown album.
Phil heeft er zin in en doet het niet eens zo slecht.
Ja als je niet van de zanger Collins houd dan is het natuurlijk snel over .
Dit is voor mij minstens een 6je dus 3 sterren.
En nu wel het hier bij laten en niet alla Rod Steward gaan uitmelken a.u.b.

avatar van Kill_illuminati
Ik heb Phil Collins van de week nog op tv gezien op RL4. Hij zei dat hij misschien ooit nog een album zal maken alleen zit touren er niet in. De man kan door fysieke mankementen niet meer drummen en piano spelen. Geweldige vent dat wel.

avatar van okaysjon
5,0
Vandaag de deluxe uitvoering uit de platenzaak geplukt, en tjonge jonge zeg....
Dat is een HELE grote verbetering t.o.v. de gedownloade versie.
De geluidskwaliteit is bij dit album klaarblijkelijk van zeer groot belang want het stereobeeld dat Phil heeft weten neer te zetten op dit album gaat mijn grootste verbazing voorbij.
Via de mp3 hoorde je de nummers wel, maar daar hield het bij op. Nu als de CD in de speler zit hoor je echt het autenthieke geluid van vroeger en ja dan hoor je de tambourijn harder uit rechts als links komen omdat de zang weer iets meer op links is gefocust.
Zoals ik het schrijf kan je je niet voorstellen dat dat mooi kan zijn denk ik, maar het zet wat mij betreft echt dat specifieke motown geluid nog beter neer als ik gehoopt had.

Als je deze opnames (zonder de zang dan uiteraard want daar hoor je wel aan dat het niet uit de 60's komt) zogenaamd opgegraven zou hebben van de zolder van Berry Gordy dan zou je zo geloven dat ze ook echt in die tijd zijn opgenomen. Mijn 5 sterren blijven zeker staan.

De DVD is overigens ook leuk, daarop staat het album in HQ mp3 en WAV files en verder een film waarin je het hele process kan volgen hoe Phil het album heeft gemaakt.

Zo heeft hij voor bepaalde geluiden een soort kist laten maken alwaar hij samen met zijn 2 zoontjes (in voetbal schoenen) op staat te stampen in de hoop 8 stamps op rij in de juiste maat te verkrijgen.

Boekwerkje is ook mooi, alleen vind ik het wel jammer dat alleen de auteurs vermeld staan en niet de originele eerste vertolkers van de songs. Voor de bekende songs is dat uiteraard overbodig, maar voor die paar minder bekende had het heel leuk geweest

avatar van matthijs
4,0
Petje af voor het zeer mooie authentieke sixties geluid. Meestal vind ik het jammer als een cover erg op het orgineel lijkt, maar hier is het juist weer zo goed gedaan dat t een pre is.
Bovendien: ik volg Phil allang niet meer maar vind dat ie heel lekker zingt hier, geen gladde soul a la de laatste 15 jaar van J. Cocker of R. Stewart (die ik een beetje in dezelfde hoek van oude engelse rocksterren plaats).

Voor mij zijn veel van deze nummers jeugdsentiment (ik was nog niet in de sixties geboren, maar heb daar in mijn jeugd veel naar geluisterd)

Heeft hij 'Papa was a R Stone' echt zelf opgenomen?! Klinkt zo als het orgineel (tot zijn stem). En is Phil Spector bij andere nummers niet stiekum even erbij gehaald?
Met liefde gemaakt!

avatar van rkdev
3,5
matthijs schreef:
Papa was a R Stone: heeft hij dit echt zelf opgenomen?! Klinkt zo als het orgineel (tot zijn stem).
Dit heb ik met meer nummers, het is echt supergoed gedaan. Overigens is het genoemde 'Papa..' het minste nummer qua vocalen. Jammer, want zoals matthijs en okaysjon ook al zeggen is het musicaal subliem.

avatar van okaysjon
5,0
Enige wat ik eigenlijk mis is een vinyl kraakje.
Dus wellicht dat ik de vinyl toch ook maar ga aanschaffen

En Matthijs,
Koop de deluxe versie met DVD en zie met eigen ogen met hoeveel liefde de tracks gemaakt zijn. het zal je verbazen wat die Collins allemaal kan.

avatar van musician
2,5
matthijs schreef:
(...) En is Phil Spector bij andere nummers niet stiekum even erbij gehaald?

Ze hebben hem even vrijgelaten, voor dit goede doel.

Ik ga hem vanmiddag ophalen na enige andere drukte maar jullie stukken zijn weer hartverwarmend.....

avatar van Arrie
rkdev schreef:
Okay Arrie, natuurlijk weet ik dat alles te maken heeft met smaak (en die van mij is nou eenmaal heel erg breed), en ja ik heb een zwak voor het gros van de muziek van Collins. Maar zo slecht als de heren het beschreven is het echt niet hoor, dat is toch echt zwaar overdreven.

Ik heb het album ook gehoord, en ik zou het ook geen halve ster waard vinden, maar ik kan me best voorstellen dat iemand dat wel vindt. Als je alle originelen een warm hart toedraagt, en helemaal niks met Collins' stem hebt, dan vind ik dat niet zo raar. Ik vind het best beluisterbaar, maar vind het helemaal niks toevoegen tov de originelen, dat is wel een beetje jammer.

avatar van rkdev
3,5
Arrie schreef:
maar ik kan me best voorstellen dat iemand dat wel vindt. Als je alle originelen een warm hart toedraagt, en helemaal niks met Collins' stem hebt, dan vind ik dat niet zo raar. Ik vind het best beluisterbaar, maar vind het helemaal niks toevoegen tov de originelen, dat is wel een beetje jammer.
Ik heb een zwak voor Motown, maar ken lang niet alle originele versies. En van de nummers die ik wel ken vind ik Phil's versie goed geslaagd. En ik wordt er super vrolijk van. Zo'n nummer als Heatwave, krijg daar nou eens geen smile van op je gezicht .

Misschien voegt het inderdaad weinig tot niks toe aan de originele versies (zoals zoveel covers), maar het doet er zeker ook geen afbreuk aan (en daar zijn toch wél genoeg voorbeelden van te noemen)!

avatar van IntoMusic
3,5
rkdev schreef:
...En ik wordt er super vrolijk van...
...Misschien voegt het inderdaad weinig tot niks toe aan de originele versies (zoals zoveel covers), maar het doet er zeker ook geen afbreuk aan...

Je slaat met deze uitspraken de spijkers op de kop. Daaraan toevoegend dat Phil's stem hier uitermate geschikt voor is en dat het eindelijk eens covers zijn die "goed gecovered zijn" .

Ja, ik zet deze zelfs naast zijn beste solo-album Hello, I Must Be Going! Gelukkig is het wat ik ervan verwachte en niet zo'n zepert als Seal heeft uitgebracht. En al die stemmen van 0,5 of 1,0... sja, das een mening of simpelweg weer van die beroemde anti-stemmen.

avatar van Arrie
rkdev schreef:
(quote)

Misschien voegt het inderdaad weinig tot niks toe aan de originele versies (zoals zoveel covers), maar het doet er zeker ook geen afbreuk aan (en daar zijn toch wél genoeg voorbeelden van te noemen)!

Wel als je Phil Collins' stem niks vindt. En dat vind ik dus...

avatar van musician
2,5
Ik geef vooralsnog even drie sterren, met mogelijk een verhoging naar 3,5.

Ik ben in ieder geval blij dat Phil Collins weer enige vaart aan een soloalbum geeft, na jarenlange slaapverwekkende en trage episodes.

Dat is één. Verder is het geluid erg goed en wordt er ook smaakvol gemusiceerd, ook dat valt niet te ontkennen.

Vroeger hadden we de luxe te kunnen katten op You can't hurry love van het album Hello I must be going, als enige dissonant van een verder prima album.

Nu worden we helemaal omringd door de Motown soul en is het zoeken naar een spaarzaam momentje Hello, I must be going. Ik heb dat momentje overigens nog niet kunnen vinden, maar ben blij voor Phil Collins dat hij nu eindelijk zijn ding heeft kunnen doen, hij heeft er jaren naar uitgekeken.

Per slot van rekening was hij nog niet zo gek lang geleden volledig afgeschreven (doof, rugproblemen, armproblemen, kon nooit meer drummen!), had hij zijn afscheid meermalen en emotioneel aangekondigd en leek uitzicht op Huize Avondrood vanachter de geraniums het enige alternatief.

Er kan niet worden ontkend, dat ik vorig jaar bij al deze kommer en kwel al een nieuw album in het verschiet zag (en opgeschreven, zie elders op mume), leer mij Phil Collins kennen.

En inderdaad, een snelle, redelijk geslaagde wederopstanding en een Going back naar de studio: zowaar een klein wonder. Het album Going back doet mij dan ook afvragen waartoe Phil Collins uiteindelijk nog in staat is.

Geheel genezen en ontdaan van zijn eeuwige en vurige wens (een Motown soul cd) lijkt mij Phil Collins op korte termijn bereid tot een klein en intiem gesprek met Tony Banks en Michael Rutherford. Laatstgenoemden hebben inmiddels 13 jaar kunnen nadenken over nieuwe Genesis melodieën dus me dunkt: daar moet iets uit kunnen komen.

Ze zijn geen van allen nog 60, hoeven zich niets meer van de mode aan te trekken, heren, aan de slag.

Dat vind ik dan het grootste voordeel van Going back: nieuwe wide open spaces voor Phil Collins. Going back zal niet de geschiedenis ingaan als de beste cd aller tijden maar het motortje er achter is in ieder geval weer aangezwengeld.

avatar van IntoMusic
3,5
Arrie schreef:
Wel als je Phil Collins' stem niks vindt. En dat vind ik dus...

Dan is geen enkel album voor jou geschikt en dus geen luisterbeurt waard. Toch leuk dat je het hebt geprobeert, maar was al gedoemd bij de eerste noot.

musician schreef:
Per slot van rekening was hij nog niet zo gek lang geleden volledig afgeschreven (doof, rugproblemen, armproblemen, kon nooit meer drummen!), had hij zijn afscheid meermalen en emotioneel aangekondigd en leek uitzicht op Huize Avondrood vanachter de geraniums het enige alternatief.

Inderdaad musician en misschien heeft dat ook wel bijgedragen aan mijn stem, want ik beoordeel muziek ook zeker op emotie en gevoel.

avatar van Arrie
M'n ouders hadden hem opgezet, ikzelf niet.

avatar van rkdev
3,5
musician schreef:
...en is het zoeken naar een spaarzaam momentje Hello, I must be going. Ik heb dat momentje overigens nog niet kunnen vinden
Ik wel. Het is erg duidelijk dat de inspiratie voor een van mijn favorieten van dat album 'Why Can't It Wait Till Morning' afkomstig is van 'Never Dreamed You'd Leave In Summer'. In dat nummer legt Phil dezelfde 'naaktheid/kwetsbaarheid' neer. Erg mooi.

avatar van musician
2,5
Ja, daar zit inderdaad een zekere kern van waarheid in. Waarbij uiteraard wel aangetekend dat Phil Why can't it wait till morning zelf heeft geschreven en Never dreamed... een cover is.

Going back kent overigens toch nog een redelijk aantal ballads, als rustpunten tijdens de drukte van nummers als Standing in the shadows of love.

avatar van rkdev
3,5
'Standing in the Shadows of Love' kende ik nog niet, maar het is wel bijna een 1:1 kopie van 'Reach Out, I'll Be There', ook van The Four Tops (in het origineel al helemaal).
Wel een heerlijk nummer natuurlijk.

Verder raad ik de negatievelingen aan om de DVD die bij dit album is verschenen eens te bekijken. Het vakmanschap van Phil is werkelijk lovenswaardig.

beaster1256
van al die covers heeft ook ouwe Rod Stewart der een pak gecoverd door de jaren heen , luisterbvb maar eens naar ' standin' in the shadows of love ' op zijn album ' blondes have more fun ' al lang geleden , wel dat is pas een stem die iets toevoegt aan een cover !!!! en zo heeft Rod er nog honderden gemaakt zelfs ten tijde van en met The Faces , ouwe snoepers weten wat ik bedoel !!!!

avatar van rkdev
3,5
beaster1256 schreef:
wel dat is pas een stem die iets toevoegt aan een cover !
Sorry, maar ik kan werkelijk helemaal niks met Rod Stewart. Zwaar irritante man vind ik het.

beaster1256
ja , ken je zijn werk met the faces eind jaren 60 begin jaren 70 ?

avatar van rkdev
3,5
beaster1256 schreef:
ja , ken je zijn werk met the faces eind jaren 60 begin jaren 70 ?
Toevallig zojuist naar 'Stay with Me' geluisterd en dat is inderdaad wel lekker. Ik ben 34 en ken hem eigenlijk alleen maar als "die kwallebal met die zeiknummers". Zal er eens induiken en er op de betreffende pagina's op terug komen.

beaster1256
gouden tip : de box five guys walk into a bar , kippevel !!!!!, en vergeet die mainstream rod van enkele jaren geleden , de eerste soloplaten van rod zijn ook geniaal , en wat een stem !!!!

avatar van IntoMusic
3,5
He beaster, wat zal mij (hier bij dit album) boeien welke nummers jij van Stewart leuk vind? Doe dat lekker bij Rodje en niet hier, want we weten nou wel dat jij hier geen reet aanvindt.

avatar van VanDeGriend
De vergelijking was wel even relevant hier maar laten we het hier verder inderdaad over dit album hebben. Rod kan op zijn artiestenpagina of bij zijn albums besproken worden.

avatar van rkdev
3,5
beaster1256 schreef:
enorm veel slechter dan de oiginele uitvoeringen en werkelijk heel slecht , één van de slechtste platen die ik ooit gehoord heb , en dan die stem , afschuwelijk , ik vraag me af wat de bedoeling is , amai wat een afgang , phil
Ben dan toch wel benieuwd geworden wat je er zo slecht aan vindt ?
Musicaal neigt het naar perfectie (zeggen zelfs de mannen van The Funk Brothers), dus het kan alleen de aversie tegen Phils stem zijn. En alleen op basis van een stem die je niet ligt een 0,5 geven is natuurlijk ook belachelijk (want je geeft Face Value ook 3,5*).

Gast
geplaatst: vandaag om 08:42 uur

geplaatst: vandaag om 08:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.