The Roots - How I Got Over (2010)

Right on is inderdaad een heerlijk sfeervol nummer. Ik heb in najaar 2010 zowaar een kleine hiphop revival. Weliswaar met twee artiesten die me altijd al bevielen uit het genre, maar toch. Dit album van The Roots luister ik de laatste weken regelmatig. Geldt ook voor de nieuwe van Kanye. Deze plaat heeft een geweldige sfeer. De beats liggen steeds in elkaars verlengde. De melodie is erg loungy wat een soort kalme kern creeert waarop de harde (lees: kritische) raps beter verteerd kunnen worden. De gastoptredens voegen met name in de refreinen veel toe aan de nummers. Radio Daze bijvoorbeeld, maar ook Right On hebben echt hun eigen smoel door de gastoptredens in de refreinen. Andere toppers zijn Dear God en How I Got Over. De rest steekt er wellicht wat minder bovenuit, maar het geheel is meer dan de som der delen. Als plaat is dit meer dan lekker wegluisterend op de vroege avond op de fiets naar huis van het werk.

The Fire vind ik maar mwoah. Voor een nummer dat zo erg schaamteloos "Hoor ons, wij willen inspireren!" vind ik het refrein wel heel erg inspiratieloos. Fire... Desire... Hoe komt Sjon er op? Trotter laat datzelfde nummer eens horen wat er überhaupt allemaal nog meer op fire rijmt, dus had dat nou echt zo gemakzichtig gemoeten?

Zonder How I Got Over en de laatst twee nummers was het echt één perfect geheel. Niet dat die per se slecht zijn (How I Got Over zeker niet) maar die passen qua gevoel en sound niet 100% bij de rest.

Zonder de laatste 2 was hij zeer zeker hoger uitgevallen. How I Got Over vind ik geweldig, ok tussen de andere nummers.

Nee?

als de laatste 2 er niet op hadden gestaan ( vooral web 20/20 ), dan was ik op een 4.5 uitgekomen

Heel vrolijk is het allemaal niet. Nee dus idd.

Bwaah, behalve Dear God & Walk Alone vind ik het merendeel van het album echt wel positief..
Ik word er heel vrolijk van alleszins, maar ieder z'n mening hé

The Roots is een band die ik erg hoog heb zitten en ik heb begrepen dat ook de pers en het publiek terecht een speciaal plekje in hun hart hebben voor dit gezeldschap. Ik dacht te menen dat ik ergens las dat "Atonement" (van "Game Theory") een goed eerbetoon was aan "mede-experimentelen Radiohead" en dat lijkt me een prima beschrijving hoe het er voor staat met The Roots (ondanks dat ik Radiohead behoorlijk overschat vind).

Mijn enige referentiepunten zijn de relaxte, jazzhiphop van "Things Fall Apart" en de eclectische genialiteit van "Phrenology" en dan is "How I Got Over" weer heel andere koek. Op meerdere punten doet het me inderdaad aan "Phrenology" denken, maar dan eentje waarbij de experimenteerdrang ingeblikt is in dienst van het liedje. Alleen het redelijke "Web 20/20" met zijn excentrieke beat vliegt net wat uit de bocht qua gekheid. Maar laten we wel zijn, o.a. Joanna Newsom en de dames van Dirty Projectors op de gastenlijst, zie ik niet veel artiesten doen.

Laat ik heb maar even niet over John L. hebben (nee, niet de Bietel), die zingt alsof ie een blanke is die denkt dat hij een soulneger is. "Doin' It Again" komt nergens echt fijn op gang maar is op zich in orde, terwijl het zo overduidelijk inspirerend bedoelde "The Fire" een bijzonder zwak refrein heeft met zijn veel te gemakkelijke rijmelarij. Beide nummers zijn op zich voldoende, maar Sjon had dus echt niet gehoeven.

Dice Raw echter, die weet hoe het moet. Door zijn zang, die soul-, gospel-, jazzy en bluesy elementen in zich verenigt, een soort pre-soul die nooit echt soul wordt (en dat is zeker geen probleem), weet een aantal nummers toch grote hoogten te stuwen. "Radio Daze" is heerlijk relaxed met zijn funky koortjes en pianopartijen, maar ook de kruising tussen hiphop en jaren 30-jazz in "Walk Alone" mag er absoluut zijn. In "Now Or Never" vangt Dice erg fijn de tijdsgeest vol optimisme, maar vooral in het titelnummer schittert hij. De versnelling gaat net iets hoger, er komt net wat meer percussie onder en wat een refrein!

Het probleem is eigenlijk een beetje dat het beste nummer van deze plaat, en wat mij betreft van heel 2010, zo fantastisch is dat de rest dat er na komt gewoon verbleekt. "Right On" heeft gewoon een perfecte beat, met erg fijn harpspel en vooral een besmettelijk refrein van folkdame Joanna Newsom. Soms kan een nummer gewoon perfect zijn.

"Hustla" is zo slecht nog niet eigenlijk en ik kan er eigenlijk wel de humor van in zien. Ik neem daarbij overigens wel aan dat het om een parodie op gangsta rap gaat. Over de nummers met John en zijn ironische achternaam heb ik het al gehad, evenals "Web 20/20". De instrumental "Tunnel Vision" doet iets verfrissends met een enigzins liftmuziekachtig geluid, jammer dat ie niet uitgebouwd is tot een volledig nummer. Nee, vanaf het openingsnummer tot en met "Right On" is deze plaat meesterlijk en alles, daarna gewoon in orde. Desondanks een welverdiende *4,5 en mijn nominatie voor "Plaat van het Jaar".

Ik wou het daarop houden maar ik zal em toch maar verduidelijken. John is op deze plaat compleet ondergeschikt aan the roots. Zowel op the fire als op doing it again mag hij gewoon het rifje zingen... Wat the fire betreft, het refrein en de rijms zijn inderdaad vrij simpel maar die track draait om de heerlijke productie en de manier waarop black thought (zoals altijd) die track helemaal kapot ript. Ik vind het nipt het nummer van het jaar voor la petite mort, another day in the life, the day en nog een handvol andere tracks. Wij willen inspireren ? Hoe kom je daarbij man ? Voor de rest erg sterke review.

Neem die tekst nou. Je geeft niet op, omdat je het vuur in je ogen hebt. Dat soort onzin, dat zeg je niet zomaar eigenlijk. Formuleer het dan sterker. De productie is overigens zeker in orde, fijne groove en Black Thought rapt hem sterk ja. Je standpunt snap ik overigens wel.
Bedankt voor je compliment wat betreft de recensie en leuk dat je die aanhaalt terwijl net dat stuk dat je quote er niet in stond.

Het tweede album van The Roots dat ik beluister. De eerste was Illadelph Halflife. Die vond ik vrij eentonig en duurde zolang dat ik er nooit helemaal doorheen ben gekomen. 42 minuten leek mij een betere speeltijd. Er is hier ook wat meer variatie naar mijn mening. Het album begint erg sterk met Walk Alone en Dear God, mijn favoriete tracks.Daarna veer ik pas weer echt op door de hook van Joanna. Het zit allemaal goed in elkaar, maar op de één of andere manier mis ik emotie.

Edit:

Walk Alone, Dear God en Right On zijn voor mij de uitschieters. De twee tracks met Legend vind ik ook wel lekker, de laatste twee(vooral Hustla) vind ik niks en de rest aardig. 3 sterren lijkt me op zijn plaats en ik denk dat ik maar eens een schijfje ga branden met de beste nummers van The Roots.

Ruimschoots de grootste teleurstelling van 2010. In combinatie met het eveneens inspiratieloze Wake Up met John Legend begin ik te vrezen dat The Roots over datum zijn. Fletse raps van Black Thought en nog fletsere instrumentatie (Radio Daze of Now or Never: hoe dúrf je het uit te brengen!) zorgen voor een plaat waar de kwaliteit moet komen van de zwaar gekopieerde samples en gastoptredens. Beste tracks: 1, 7 en 12. En de refreinen van Right On zijn goed...

Geniale lijn:
"I never put myself in a race/I can't finish"

Mja ik was het alleen met dat nummer niet eens maar met de rest van de review 100 procent wel vandaar Na het album een paar keer beluisterd te hebben deze week (in het kader van album van het jaar award ) begrijp ik overigens jouw standpunt ook wel. Het refreintje is inderdaad erg simplistisch maar ook wel ondergeschikt aan de rest van het nummer vandaar dat ik the fire een van de betere nummers van dit jaar vind. Gewoon door BT en de productie die wel kloppen, Johns stem past ook goed op het nummer, zijn tekst is inderdaad inspiratieloos daar heb je een punt...

Heb dit album toch maar met een halve ster verlaagt. De houdbaarheid blijkt voor mij toch kort als ik het vergelijk met het eerdere werk van The Roots.

The Roots blijft Hip-Hop maken zoals ik het liefst hoor. Zeer muzikaal, en niet van die plastic beats die je vaak hoort. Wellicht vind ik dit nog wel hun beste plaat tot nu toe!

4,5*

In Walk Alone heeft hij het trouwens over 'Walking like the lost boys in Sierra Leone', kwamen de Lost Boys niet uit Sudan?

Wacht even, dat is interessant. De Sierra Leone-link snapte ik al niet, maar wat betreft Soedan zegt het me ook niets, moet ik zeggen. Ik dacht dat er verwezen werd naar de Lost Boys uit "Peter Pan".

Lekker album..4.0

Ik vind dit toch echt een prima plaat, vooral als je kijkt naar watvoor troep er op hip hop gebied de laatste jaren uit de Verenigde Staten komt.

Here we go again...

Het klinkt niet spannend,het is niet gedurfd maar het is weer een heerlijk album geworden.De laatste twee nummers vind ik wel heel erg slecht.Radio Daze en Right On zijn mijn favorieten nummers.

4,0*

Zonder het eerste en de laatste 2, had ik waarschijnlijk een 4,5* gegeven. Maar het blijft op 4 staan. Het blijft een heerlijk album

Wat heeft iedereen toch tegen "Hustla"? STS' refrein klinkt inderdaad weinig intelligent, maar biet is toch echt fantastisch, vies dikke bas en lekkere blazer er bij.

Ja ik heb ook nits tegen Hustla maar het probleem bij die song is dat de beat en het refrein totaal niet bij de andere songs passen die een soul en jazz volle beat hebben.

En toch een 5,0? Ik zelf dacht meer aan een 4,0 of 4,5.

Ja na een paar keer meer te luisteren kon ik het album toch meer als 1 geheel beschouwen en is Hustla gewoon een wat hardere song om af te sluiten.

Deze zit nu in mijn top 10 elke track vind ik nu fantastisch!
Het enigste minpunt dat ik kon vinden is dat het maar 42 minuten duurt.
Elke track is geniaal te noemen en wil je echt top refreinen horen dan zit je hier goed.
Elke track is sterk gerapt en de refreinen zijn allemaal emotioneel maar krachtig ingezongen!
Black Thought staat nu zeker in mijn top 5 Mc's,hoe hij hier over elke track flowt en zijn lyrics neerzet.

Mijn favorieten zijn:Walk Alone:alles klopt eraan het refrein is top Black Thought is ook op zijn best en de 'gastartiesten'halen ook het beste uit zich zelf.

Dear God 2.0:ook daar klopt alles weer de productie is om een traantje bij weg te pinken,het refrein is echt gevoelig en wie de raps niet goed vind moet maar naar een ander genre uitkijken of alvast een ander soort hiphop want veel beter ga je naar mijn mening niet vinden(natuurlijk wel op klassiekers als:Enter the Wu-Tang enzo)

How I Got Over:ook daar is alles weer goed de productie is weer een van de betere hierop een voor de producers.De lyrics vind ik over heel het album hier het best!
Zelfs de clip is geniaal.

Probeer deze ook eens, vind ik een stuk beter. Wellicht bevalt hij jou ook wel.

Ga ik zeker eens doen Illadelp Halflife vind ik ook al zeer goed!