The Roots - How I Got Over (2010)

Een nummer met Black Thought, Blu & Phonte The Day
Goed album met heerlijke producties. Jammer alleen van de laatste nummers, die hadden van mij niet gehoeven.

Ja daar dacht ik eerst ook zo over maar je moet ze nog een paar keer beluisteren,en dan merk je dat het gewoon 2 nummers zin die niet in het thema passen maar wel goede afsluiters zijn:Web 20/20 is een harde tracks waar alle Mc's op hun hardst gaan en op Hustla is de beat zo verslavend.

Hustla kan ik nog wel hebben maar dat Web 20/20... écht niet om aan te horen!

Bwa die song is ook nog goed hoor het enige minpunt is de verse van Peedi Peedi.

Van mij had de plaat mogen eindigen met 'Tunnel Vision'. Maar goed, alles wat je voor die twee laatste nummers krijgt.. Smullen hoor!

Dat heb ik ook, alles voor die laatste twee nummers is wonderschoon maar vooral Web 20/20 vind ik erg lelijk.

Eindelijk deze plaat in het bezit en nu een paar keer gehoord.
Erg mooie plaat op het eerste gehoor en wow, dat Black Thought een goede MC is wist ik al, maar op deze plaat!!! Dude sure is spittin FIRE on da mic!

Toch wel mijn favoriete Roots album, de productie is zo ongeloofelijk mooi hier

En lekker zomers! Ja, dit is een lekker plaatje, Robbie Keane, u heeft helemaal gelijk.

Boosheid, dat is het gevoel dat dit album bij mij oproept.
Want The Roots trappen in dezelfde valkuil als Rising Down: refreinen van een slecht niveau.
Het refrein van Radio Daze of Dear God 2.0 is gewoon niet te verdedigen. En alsof dat niet erg genoeg is moeten ze ook nog als een rode draad door de nummers lopen.
Terug naar de tijden van o.a. Things Fall Apart en Illadelph Halflife aub: niet muzikaal in het algemeen maar in het opzicht van vals gezongen en vaak herhaalde kut refreinen die er toen tenminste niet waren.

Alhoewel ik dit album een tijdje niet meer heb opgezet- grijp toch liever naar idd de tijden van TFA en IH - herinner ik mij wel dat ik de refreinen juist als pluspunt ervoer.

Die refreinen, op die onzin van Sjon L. na (en dan bedoel ik niet de Bietel), zijn meer dan in orde. Right On, dat refrein is briljant, en Dice Raws vocalen brengen veel nummers echt naar een hoger niveau.

Eens met de twee heren boven mij, de refreinen voegen juist erg veel toe. Dice Raw mag dat absoluut vaker doen

Hoe kun je in godsnaam de Monsters of Folk verdedigen? Moby shit is niet waarvoor ik afstem op de The Roots. En Dice Raw, laten we eerlijk blijven, zingt gewoon hartstikke vals op Now or Never, typisch gevalletje van schoenmaker blijf bij je leest (luister je, Kanye?). Dat de refreinen niet super zijn kan ik nog tolereren, maar waarom moeten ze nou als een rode draad door de nummers lopen? Elk nummer heeft om de verse een refrein en een bridge, GTFO.

Wat vinden jullie dan van de refreinen op Rising Down? Want die zijn zo mogelijk erger. Lost Desire: brr.

Moby-shite? Naar welk album heb je geluisterd? En Dice Raw zingt Now or Never prima hoor, ik begin nu echt te geloven dat jij een andere cd op hebt gezet dan ik.

Ik sluit me erbij aan dat Dice Raw dit album bijna een ster naar beneden trekt. Tenenkrommend, vooral Now or Never. Maar dat is niet het meest kwalijke aan deze plaat. Dat is namelijk de algehele gezapigheid. Hoe graag ik ook wil, ik kan geen moment enthousiast worden van dit slappe baksel. Aanvankelijk ging ik er vanuit dat - The Roots kennende - de plaat nog wel zou groeien. Integendeel, met de luisterbeurt wordt het saaier. Gemakzucht en gebrek aan inspiratie. En ja, kutrefreintjes...

Sluit me hier volledig bij aan, goed verwoord.



Misschien zit ik mis, maar dat was het eerste waar ik aan dacht aan het het begin van Dear God 2.0

Vet album zeg, ik ben meer een fan van Illadelph halflife en do you want more maar ik vind deze echt goed klinken. Die komt op plaats nummer 3 in the Roots top whatever.
Walk alone, Dear God 2.0, Now or Never, How I got over, The day zijn mijn favorieten.
Het geheel luistert lekker weg, tijdsduur is top, volgorde van nummers goed...echt mooi geheel.

Vorig jaar had ik dit voor het eerst geluisterd en toen wist het me eigenlijk niet te pakken. Na nog een luisterbeurt (net) valt het ineens prima in de smaak. Enige minpunt van dit album vind ik Hustla.

3,5* tot nu toe, zal hoogswaarschijnlijk nog stijgen na het wat vaker te hebben gehoord.

Album van The Roots pakken me niet vaak, maar deze is de enige naast Illadelph Halflife die ik in m'n collectie heb. Lekker relaxt album waar ik goeie vakantieherinneringen aan heb ook. De titeltrack vind ik erg lekker.

blijf klinken als een fris plaatje, één van de betere van The Roots
heel knap dat ze nog steeds zo goed klinken
favorieten zijn Walk Alone, The Fire, Radio Daze, Dear God 2.0... en dan had ik er nog wel een paar op kunnen noemen

Roots

Wat een geniale plaat is dit toch. Naarmate ik het kleinood meer beluister, beginnen steeds meer details op te vallen, en alles nog meer in een plooi te vallen. De naadloze overgang van 'The Day' naar 'Right On' bijvoorbeeld. Daarenboven zijn alle nummers van erg hoog niveau, dus ik zie me genoodzaakt om met een halfje te verhogen.

4,5 sterren

Die is inderdaad te heerlijk voor woorden (Right On is dat sowieso, veruit mijn favoriete track van het album) .

Walk Alone is echt mijn anthem, wat een geweldig nummer
Kan me er ook goed in verplaatsen, ben ook een echte individualist

Wat een album , nadat ik het geweldige Undun had gehoord moest ik meer recent werk van The Roots luisteren en luisteren of het het zelfde niveau haalde. Het stelt me niet teleur! Ik houd van The Roots omdat de beats altijd lekker vol klinken (veel instrumenten) dit komt omdat het een band is! Ook houd ik van veel verschillende rappers in een track en dat is bij the Roots altijd het geval! De

Beste tracks zijn duidelijk: Walk Alone, Dear God 2.0, Now Or Never, How I Got Over, The Day, Right On, The Fire.

Nu ik toch bijna alle tracks heb gehad zeg ik ook maar meteen dat Web20/20 en Hustla de slechtste tracks van het album zijn (fijn dat ze aan het einde zitten ).

Dope album! Zelfde niveau als Undun. 4,5*

Ik wou nog even zeggen wat een geweldige track Now Or Never is.

Everything is changing arround me, and I wanna change too...

Erg leuk album. Lekker kort ( ) met veel zomers gevoel. Wat me vooral aanspreekt in deze plaat is het veelvuldig gebruik van echte instrumenten (met name het pianospel). Nu ben ik absoluut niet van het "muziek MOET met echte instrumenten gedaan zijn", maar met autobeats en drumcomputers heb ik minder snel affectie met de muziek. Iets waar het bij mij vooral ontbeert bij veel hiphopalbums.
Maar bij The Roots heb ik daar geen last van. Misschien ook omdat het veel tegen andere genres aanleunt (pop, soul etc.). Heerlijk. We starten voorzichtig met een 3,5*.

Hoewel met die voorzichtige 3,5* het bij deze nu mijn hoogst beoordeelde hiphopalbum is.

Ik zou dan zeker ook Undun van The Roots beluisteren. Is bijna even goed als deze, Undun heeft een erg sterk concept ook en de muziek is weer erg sober.

Klopt, die had ik inmiddels ook al gevonden.

Vandaag samen met Undun aangeschaft! had al 4 platen van the roots maar dat was tot phrenology. van de roots na die plaat had ik nog niet 1 nummer gehoord dus ben benieuwd naar de sound van de latere platen.

Radio Daze