Naar aanleiding van de opkomende nieuwe plaat dit jaar, heb ik besloten om deze plaat eens te beluisteren, want dit was het enige album van Interpol waar ik nog niet op gestemd had. Nou, ik vind het maar een nietszeggend, flauw, saai plaatje eigenlijk buiten een paar sterke nummers (de eerste drie nummers vind ik het sterkst, alhoewel die nu nou ook niet bepaald geniaal zijn of in m'n Interpol top 20 zouden voorkomen). Waarom Lights en Barricade hier dan ook zo bejubeld worden, heb ik het raden naar.
Interpol kan zoveel beter. Dit is niet veel vergeleken met hun vorige albums die uitstekend waren. De composities zijn hier toch wel minder inventief en Paul Banks heeft sowieso al een beetje een monotone stem en die stoorde me op dit album toch wel voor het eerst. Voor het eerst duiken er ook wat electronica elementjes/invloeden op, maar dit pakt niet zo goed uit en heeft Interpol ook helemaal niet nodig volgens mij.
De al-niet-te-geniale teksten van de band bereiken op dit album ook wel een dieptepunt, saaie teksten die niks te zeggen hebben. Neem nu het nummer 'Try It On', waar Banks zelfs een beetje durft te vloeken (dit past gewoon niet bij deze band, geef toe

):
Please explore my love's endurance
And stay, stay
Please endure my love's exhortations
No way, no fucking way, no
Dit komt zeer geforceerd over bij mij. De laatste drie nummers zijn sowieso zeer geforceerd en overbodig, de inspiratie was toch wel totaal op. Er moeten blijkbaar minstens 10 nummers op hun album staan. Interpol heeft normaal gezien altijd sterke afsluiters op hun album (Leif Erikson, The Lighthouse en in mindere mate A Time To Be So Small zijn toch wel ijzersterke nummers, en vooral Leif Erikson en The Lighthouse zijn unieke nummers binnen hun oeuvre) maar bij 'The Undoing' val ik bijna in slaap. Dat constante 'geplease' van de zanger op dit nummer stoort mij ook wel.
Gewoon een zwakke herhalingsoefening is dit. De drie eerste nummers vind ik het sterkst en de drie laatste nummers het zwakst en ertussenin zitten voor mij nog 4 aanvaardbare/middelmatige songs. Toch blijft Interpol één van de beste indierock bands ooit. Hun debuut is een geval apart (lees: classic) maar als ik zin heb in Interpol dan zet ik liever Antics of Our Love To Admire op. Maar omdat ze dus toch wel een redelijk unieke sound blijven hebben, en zoals ik daarnet zei dat ze één van de groten in hun genre zijn en waarschijnlijk wel blijven, kan ik er toch wel nog een 3* aan kwijt.