ZZ Top - Eliminator (1983)

Er zijn minder synthesizers hierop te horen dan veel mensen denken trouwens! Het algehele geluid is gewoon zeer goed en uitgebalanceerd. Dat wordt al gauw gezien als glad en commercieel, iets kan blijkbaar te goed en te strak klinken... En als het dan ook nog naar de jaren 80 waarde is gefabriceerd is dat meestal ook al fout, terwijl de jaren 70 eeuwig als standaard uitgangspunt wordt gezien. Ik vind jaren 70 ook geweldig, maar hoe een aantal van die bands in de jaren 80 zijn gaan klinken is vaak ook magistraal (ook Fleetwood Mac, Yes, Heart etc). Dit album rockt als een tierelier.

Alsof dat andere spul niet geworteld is in de bluesrock..

Anyway, ZZ top valt qua plezierbeleving tussen wal en schip in hun poging om de sound te vernieuwen. De handrem zit er teveel op en dar heeft niets met de gladde sound te maken maar meer met de nummers zelf.

De muziek van ZZ Top is veel meer geworteld in de blues, dat las ik. Van die roots hoor je bij de andere vernoemde bands amper wat terug. Voor mij toch ook een reden om het album Eliminator in een ander hokje te steken. In de productie en het gebruik van keyboards is de tijdsgeest gevat en het is rockmuziek, verder houdt de vergelijking met Dokken en Ratt wel op wat mij betreft. De 'hairtrend' had trouwens ook niks maken met gezichtsbeharing.

De drummer had anders wel van die glimmende krulletjes in zijn haar.

Al is die verder amper te horen op deze plaat.
Toch zie ik ZZ top best vaak opduiken in lijstjes met Mötley Crüe en Quiet Riot. En natuurlijk zeggen lijstjes meestal njet zoveel en natuurlijk is het een hele andere band; toch heeft het wel die vibe vind ik. Zij het het gestroomlijnder en vriendelijker.

In menige hardrock-verzameling van maatjes die ik in de jaren tachtig had, stond deze inderdaad vaak te pronken naast bands als Whitesnake, Europe, Bon Jovi enzovoort. Dat klopt wel, maar ook ik stop ze gevoelsmatig toch in een ander vakje.

Eliminator bracht hen voor het eerst wereldwijd succes, maar was onder de oude fans ook niet vrij van controverse. Het album brak toch vrij nadrukkelijk met hun oude sound, zeker in een nummer als Legs.

Ik heb me altijd ook afgevraagd in hoeverre Frank Beard hier nou zelf drumt of dat het vooral drummachines zijn. Ik heb, online zoekend, geen bevredigend antwoord gevonden. Mijn indruk is dat-ie hier die elektronische drums toch voornamelijk zelf bespeelt, terwijl er op de opvolger Afterburner vrij nadrukkelijk sprake is van voorgeprogrammeerde ritmes. Kan me inderdaad wel voorstellen dat Beard op die plaat weinig te doen had. Ik denk dat dat hier op Eliminator nog wel meevalt.

Ik kwam wel twee interessante longreads tegen over het album en de band:

Sex, cars and videotape: ZZ Top look back on Eliminator | Louder - loudersound.com
ZZ Top drives 'Eliminator' home Part 2 - Goldmine Magazine - goldminemag.com

Elektronische drums bespeeld door een drummer. Zo klinkt het volgens mij ook wel.

Wat is dit toch een lekkere plaat van ZZ Top. Naast de twee geweldige tijdloze hits “Gimme All Your Lovin” en “Sharp Dressed Man” is de rest ook prima te verteren. Hoogtepunten naast de twee genoemde hits zijn voor mij “Got Me Under Presusure“, “I Need You Tonight”, “Legs” en “TV Dinners”. Allemaal gedreven door het vette gitaarspel van Gibbons. Een begrijpelijk commercieel succes deze plaat, de bijbehorende MTV clips zijn onvergetelijk. Een plaat om vrolijk van te worden.

Mijn platenverzameling staat deels in de woonkamer en boven in mijn werkkamer. Beneden de nieuw aangekochte en favoriete platen . Boven de rest. Met enige regelmaat haal ik wat platen van boven naar beneden en dan kan het gebeuren dat zo’n plaat promoveert van “boven” naar “beneden”.
Andersom trouwens ook wel eens.

Een lang intro om te vertellen dat dit zo’n plaat is. Lang niet gedraaid en nu gewoon weer lekker weggeblazen worden. En net als Geert hierboven zijn ook bij mij “ gimme all your lovin” , “sharp dressed man” , “ got me under pressure” , “I need you tonight” , “ legs” en “tv diners” favoriet. Maar ook de rest van de plaat mag er zijn hoor. If I could only flag het down ...oef wat een lekker gitaarwerk.

En ach de elektronica die hier en daar tussen is gemoffeld neem ik voor lief.

Een heerlijk wegluisterende rockplaat van deze Texanen.

Persoonlijk vind ik THUG het beste nummer vh album. En deze plaat werd hoe ze geworden is nadat ZZ de Belgische groep TELEX ontdekt had.

Door deze plaat ben ik ZZ top leren kennen, en heerlijke plaat nog steeds. Zelfs de hitjes mag ik nog graag horen. Maar ook got me under pressure, i got the six en thug behoren tot mijn favoriete als puber ook verknapt aan de video clip van legsmaar dat kwam natuurlijk niet alleen door de muziek later door die ouwe van me ook oudere werk van ze leren kennen. Zo zie je ook maar dat je niet altijd en big band naast je hoef te hebben, met en drummer , bassist en gitaar en een goede whiskey strot kom je ook en eind.

Toen ik destijds in een platenzaak in Amsterdam-Slotervaart (nee, we noemen geen namen) informeerde naar de single "Gimme All Your Lovin", kreeg ik doodleuk als antwoord dat deze band volkomen onbekend was en men er nog nooit van gehoord had. Volgens de eigenaar kon het niet veel soeps zijn. Dat was al een tikje bizar, want in de VS was deze groep al een grote meneer. Een serieuze platenzaak behoort dat toch te weten, lijkt mij.
Enfin, twee weken later was ik weer eens in die zaak en zag overal levensgrote posters en reclames hangen voor deze band. Ik overwoog nog om de eigenaar aan te spreken, maar die verdween prompt naar zijn kantoortje.
Mede dankzij de pikante videoclip via muziekzender MTV, werd het nummer een flinke hit over de hele wereld.

Later ook nog de LP aangeschaft en dat beviel eveneens goed. Ik vind de balans niet 100 procent, maar een '4' zit er toch wel in...

ZZ Top's momentum. Lekkere hits en fijne clips. Heerlijk album met dito gitaarspel van Billy Gibbons. Na al die jaren nog steeds een genot om naar te luisteren.

Ach ja, muziekboeren die hun vak niet verstaan... Ik ben ze ook tegengekomen, arrogant als wat, mij als jonge muziekliefhebber het idee gevend dat ik dom zou zijn. En dat was niet in Amsterdam.

In de zomer van '84 waren mijn ouders op vakantie, ik had een vakantiebaantje en paste op het huis. Een vriend kwam eten en de hamburgers brandden aan. Zwartgeblakerd , zoals hij me laatst nog eens fijntjes onder de neus wreef. Eliminator en Born in the USA van ome Bruce horen bij de soundtrack van die drie weken! Tijdloos lekker.




Dat zinnetje begrijp ik niet: kun je me uitleggen welke anekdote ik heb gemist?

Geweldig album , bij verschillende nummers hoor je een lekker tempo , leuke muziek voor in de auto als je (te) snel rijdt , dit album krijgt van mij de volle mep

Totdat ze hun hitsingles scoorden was ZZ Top in Nederland een bandje dat slechts bekend was bij hard- en bluesrockers. Ik kende ze van het Betonuur van Alfred Lagarde op de VARA-dinsdagmiddag, waar hij La Grange, Tush en Tube Snake Boogie draaide. In Oor las ik dat ze het Amerikaanse equivalent waren van Status Quo en AC/DC met hun in blues gedrenkte rock. De Popencyclopedie vermeldde dat ze tijdens een tournee een levende koe op het podium zetten om de Texaanse afkomst te benadrukken, iets waar ik al lezend hard om moest lachen.

In mijn herinnering is dit een zomerplaat, maar mijn geheugen bedriegt mij. Eerste hit Gimme All Your Lovin' kwam kort voor Kerst 1984 de Nationale Hitparade binnen, gesteund door die machtige videoclip bij Nederlands eerste muziekzender Sky Channel. In januari '85 piekte het liedje op #3. Met soortgelijke video's volgden Sharp Dressed Man (#8 in maart) en het wat saaiere Legs (#19 in mei). We zagen steeds naast drie baarden (twee fysieke en de naam van drummer Frank Beard, nog iets wat ik zo grappig vond) de nodige knappe dames plus woestijn, tankstation en vooral een knalrode 1933 Ford Coupe.

De plaat bleek heerlijk afwisselend: uptempo, midtempo, langzaam, variatie bij ieder liedje met overal wel een sterke hook, riff, break of zanglijn, gesteund door minieme synthesizers. Voeg daarbij de oersobere drumstijl van Beard, die weigert om ook maar één mep teveel te slaan, net als ik kende van Phil Rudd bij AC/DC.
De rauw-hese stem van gitarist Billy Gibbons en de nog iets rauwere van bassist Dusty Hill, die beide plaatkanten afsluit met respectievelijk I Got the Six en Bad Girl, maken dit alles af.
Alleen Thug stond me niet aan met z'n geslap op de basgitaar. Resteren tien nummers die ik op cassette opnam en frequent draaide, kennelijk vooral in de zomermaanden.

Zojuist toch nog iets nieuws ontdekt: na slotlied Bad Girl volgen op streaming enkele seconden stilte, waarna een stem 'Oh mercy!' zegt. Op elpee en (mijn) cd ontbreekt dit. Geintje van de heren.

Plaat waar alles samenkwam voor de baarden. Uitstekende composities , heerlijk gitaarwerk en ter ondersteuning synths zonder dat het storend werd. Ze maakten handig gebruik van MTV om zichzelf wereldwijd op de kaart te zetten. De kracht van het album is dat van de 11 tracks er 8 op single hadden gekund. De hits blijven ook nu nog overeind en dat is knap na zoveel airplay. Voor mij zijn echter Got Me Under Pressure en I Got The Six de prijsbeestjes hier. Ook Bad Girl krijgt een welverdiend vinkje. 4 en halve ster .

Een lekker rock n roll album met voldoende variatie. Tjah, wat kan ik er verder eigenlijk nog over zeggen. Het is vooral lekker genieten van deze rock nummers.