menu

Peter Gabriel - Peter Gabriel (1977)

Alternatieve titels: 1 | Car

mijn stem
3,74 (323)
323 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Charisma

  1. Moribund the Burgermeister (4:20)
  2. Solsbury Hill (4:21)
  3. Modern Love (3:38)
  4. Excuse Me (3:20)
  5. Humdrum (3:25)
  6. Slowburn (4:36)
  7. Waiting for the Big One (7:15)
  8. Down the Dolce Vita (5:05)
  9. Here Comes the Flood (5:39)
totale tijdsduur: 41:39
zoeken in:
avatar van FisherKing
1 is afwijkend toegevoegd dan 2 en 3.

avatar van Jordy
zo ?

avatar van Zelva
't is nog niet zo makkelijk om er precies achter te komen wat 'ie bedoelt. Als je kijkt naar zijn eigen discografie staat er weer Peter Gabriel 1, Peter Gabriel 2, Peter Gabriel 3, Peter Gabriel 4 en als alternatieve titels respectievelijk Car, Scratch, Melt, Security.

avatar van FisherKing
Ja, ik kwam er zelf ook niet uit, vandaar mijn post.

beaster1256
eerste solo en o;k; maar te verschillend van stijlen, goeie nummers , maar ja

3,5
Zeer divers qua stijlen. Een beetje onsamenhangend, misschien. Het openingsnummer is een van de eeuwige 10 van Mingus.

Marcel²
Zijn eerste album na Genesis zeker met verschillende stijlen moet er even aan wennen
Moribund the Burgermeister is wel goed

avatar van Flipper
3,5
Heel mooi album, waar Peter nog zoekende lijkt te zijn. Wat hij hier doet, doet hij goed !!
Moribund - lekker bombastisch begin
Solsbury Hill - wie kent het niet
Modern Love - lijkt wel een Bowie-rocker
Excuse me - had achterwege mogen blijven, maar je zingt het wel mee
Humdrum - spannende muziek, vooral op het einde krijg je de rillingen.
Slowburn - Prog met goed gitaarwerk van Steve Hunter
Waiting ... - PG speelt blues
Down to Dolce Vita - Symfonisch orkest speelt zich uit de naad
Here comes the flood - Hoogtepunt van de CD, lekker een het einde zoals het hoort. Versie alleen met Robert Fripp is ook heel mooi.

avatar van IMPULS
2,0
De versie van het slotnummer met alleen Fripp is veeel beter, veel directer (alleen piano en zang). Op deze plaat is de versie ontbeend van elk gevoel, daar helpt ook de produktie niet aan mee.
En eigenlijk is mijn bezwaar bij de ze Peter Gabriel meteen ook het geheel: vlees noch vis, soms te bombastisch, vaak te wisselend qua stijl, geen intieme produktie, matige composities, soms zelfs flut (Excuse Me, Waiting for the Big One). Geen samenhang van te maken. Humdrum en Solsbury Hill redden nog iets.

avatar van sqounk
4,5
Moet eerlijk zeggen dat ik ook de versie van Fripp sterker vind. Maarr ook de versie op deze plaat is heel indrukwekkend.
T'is gewoon een puike plaat, niet zo toegangkelijk als zijn latere schijven. Een puike plaat dat is het.

anathema
Beetje lage score voor een topplaat. En ik vind de bombastische versie van Here Comes The Flood geweldig.
4*

EVANSHEWSON
Flipper schreef:
Heel mooi album, waar Peter nog zoekende lijkt te zijn. Wat hij hier doet, doet hij goed !!
Moribund - lekker bombastisch begin
Solsbury Hill - wie kent het niet
Modern Love - lijkt wel een Bowie-rocker
Excuse me - had achterwege mogen blijven, maar je zingt het wel mee
Humdrum - spannende muziek, vooral op het einde krijg je de rillingen.
Slowburn - Prog met goed gitaarwerk van Steve Hunter
Waiting ... - PG speelt blues
Down to Dolce Vita - Symfonisch orkest speelt zich uit de naad
Here comes the flood - Hoogtepunt van de CD, lekker een het einde zoals het hoort. Versie alleen met Robert Fripp is ook heel mooi.


Mooie bespreking, bespaart me weeral moeite.
Prachtplaat van een rasartiest;
4.5 sterren ****1/2

beaster1256
zeer sterkdebuut van pg , here comes is adembenemend ,

haveman
Goed album.De diversiteit spreekt mij juist zeer aan.

vondeich
Idd, de diversiteit spreekt mij ook erg aan! Stuk voor stuk mooie nummers. Favorieten van mij zijn Here comes the flood en toch ook Solsbury Hill.

4*

avatar van jellorum
Heb deze plaat al een tijdje in mijn bezit maar ik weet nog steeds niet wat ervan te denken, ik draai hem nu nog eens na lange tijd. Mooie muziek, maar ik heb nog geen genialiteit gevonden of gehoord. Dat komt misschien wel nog...
Je zou het niet zeggen maar ik vind dit een van de meest ongrijpbare platen van al degene die ik in huis heb.

avatar van Gerards Dream
4,5
Mijn eerste indruk van dit album was "wat is dit breed opgezet." In het begin kon ik er dan ook geen vlees nog vis van maken. Het oude Genesis kende ik nog niet toen ik dit album kocht.

Zoals ik al eerder schreef is dit album erg breed van opzet en zou daarmee prima lesmateriaal kunnen zijn voor de muziekles op scholen. Na de eerste noot heb ik het idee dat ik bezig ben met een kroegentocht. Ieder café heeft zijn eigen sfeer, maar als ik dan even buiten ben merk ik dat ik nog steeds in dezelfde stad ben. Waarmee ik wil zeggen dat ik het knap vind van dhr. Gabriel dat hij al deze muziektalenten heeft.

Hiermee is dit debut van hem zeer goed te noemen. Toch geen meesterwerk voor mij, want ik mis net dat stukje opbouw wat daarbij nodig is. Dit had wellicht wel aanwezig kunnen zijn door de tracks in een andere (opbouwende) volgorde op de plaat te zetten.

beaster1256
aartsengel gabriel heeft nog nooit iets slecht gemaakt, vanaf de vroege genesis ( trespass ) tot nu , alles goed , soms zeer vernieuwend en met altijd geniale muzikanten ( fripp en vooral de kletskop op bas, sorry kan even niet op zijn naam komen )

avatar van indana
4,0
Dat zal toch wel Tony Levin zijn

avatar van Gerards Dream
4,5
Ja, dat is inderdaad Tony Levin. Daarnaast is hij te horen op tuba en is de leider van de barbershop groep Quartet.

avatar van titan57nl
jellorum schreef:
Heb deze plaat al een tijdje in mijn bezit maar ik weet nog steeds niet wat ervan te denken, ik draai hem nu nog eens na lange tijd. Mooie muziek, maar ik heb nog geen genialiteit gevonden of gehoord. Dat komt misschien wel nog...
Je zou het niet zeggen maar ik vind dit een van de meest ongrijpbare platen van al degene die ik in huis heb.


Aan de lijve meegemaakt toen ie uitkwam (PG1)....was toch wel een lichte teleurstelling, daar waar Genesis gemotiveerd doorging met Trick of the Tail,(Collins kon eindelijk zijn ei kwijt dat hij als drummer in de band had moeten ophouden) waar Gabriel even op adem schijnt te moeten komen. (Had nog wat op de plank liggen en heeft dat bijeen geschraapt in mijn ogen)

bobbee
Tja, dat was toch wat anders dan Genesis. Een beetje rommelig debuut, met wisselende stemmingen. Op zoek naar iets anders. Ik vond The Flood ook altijd erg mooi, tot een vriendin zei dat het wel erg veel op mon amour van BZN leek. En wat bleek, het was zo, het instrumentale tussenstuk is BZN. Hoe dit kon is me nog steeds niet duidelijk. Zou Gabriel dan stiekum leentjebuur gespeeld hebben bij nota bene, de schandvlek van progressief Nederland?
Dat was schrikken. Sindsdien kon ik er ook alleen maar BZN in horen, een jammerlijk einde voor een mooi nummer. Gelukkig maakte hij later met Fripp een nog mooiere versie en was ik eindelijk bevrijd van mijn BZN fobie.

avatar van Gerards Dream
4,5
Dat BZN in 1976 al een voorsprong had op aartsengel Gabriel. Het is zowat de goden verzoeken.

mefyfrancky
BZN en enige verbondenheid met Peter Gabriel is te gek om ooit aan te denken, laat staan van dit ergens te horen !
Een muzikaal genie in vergelijking met een stom hollands groepje gaat helemaal niet op.
Enige muziekkennis is wel gevraagd als je hier enig oordeel geeft !
Ik weet niet van waar bobbee komt maar voor mijn part mag hij thuis blijven en zich bezig houden met kaasbollen !

bobbee
mefyfrancky schreef:
BZN en enige verbondenheid met Peter Gabriel is te gek om ooit aan te denken, laat staan van dit ergens te horen !
Een muzikaal genie in vergelijking met een stom hollands groepje gaat helemaal niet op.
Enige muziekkennis is wel gevraagd als je hier enig oordeel geeft !
Ik weet niet van waar bobbee komt maar voor mijn part mag hij thuis blijven en zich bezig houden met kaasbollen !


Nou nou , jij hebt praatjes. Waarom is Gabriel een genie en BZN niet? En wie ben jij om te bepalen of ik muziekkennis heb. Omdat jij frieten eet en ik liever een broodje kaas?
Jij laat je leiden door vooroordelen omdat je vind dat Gabriel tot een hogere soort behoort dan BZN. En het ergste is nog dat dat je gevoel voor humor behoorlijk dwars zit.

avatar van jellorum
Nu ruim een jaar na mijn vorige post bij dit album is mijn mening ietwat gewijzigd toch. Vannacht meermaals beluisterd en tot mijn verrassing vond ik er toch heel wat moois in terug. The Obvious One is natuurlijk Solsbury Hill, subliem nummer toch.
Vooral de nummers vanaf helft 2 vind ik toch wel sterk. Erg afwisselend allemaal. Epische afsluiter met Here Comes The Flood.

Gewoon goed zoals ik dat zeg.
Toch blijf ik Moribound.... echt een minder nummer vinden, toen ik de eerste maal de plaat afspeelde dacht ik: 'is dit het nu?' en lang kon die eerste indruk me maar niet loslaten.

Gelukkig kan men zijn mening bijstellen; bij deze dan.

avatar van emmobelix
4,0
Goede plaat, al is het niet zijn beste.
Wat 'Flipper' zei in 2006 klopt een beetje; de versie van 'Here comes the flood' is niet gewoon ook goed op Exposure van Robert Fripp, ze is gewoon nog veel beter.

avatar van wizard
4,0
Deze heb ik als 2e handsje gekocht, een jaar terug of zo. Ondanks dat de plaat qua stylen alle kanten uitvliegt, vind ik het erg mooi.
Ik heb geen idee welke nummers ik het beste vind van deze cd, de meeste ontlopen elkaar niet zoveel. Als ik echt zou moeten kiezen, zou ik voor Moribund, Sollsbury Hill, en Down the Dolce Vita gaan denk ik. Modern Love vind ik iets minder dan de rest.
Van Here Comes the Flood ken ik ook nog die versie met alleen piano die op de Best of van PG staat. Ik neem aan dat dat de versie is waaraan hierboven ook gerefereerd wordt. Beide versies hebben wel wat. Deze versie heeft wel iets, maar die veel ingetogener andere is indringender.

4*

avatar van James Douglas
Mijn voorkeur gaat ook uit naar de gestripte uitvoering van Here comes the Flood. Niet dat deze studioversie niet om aan te horen maar ik maakte eerder kennis met de sobere versie en de eerste steek is nu eenmaal het diepst. Over het onsamenhangende karakter van de plaat is het hier al vaker gegaan. Zo vroeg ik mij bij de eerste beluistering van Waiting for the Big One of ik nog wel naar dezelfde plaat zat te luisteren die ik dacht te hebben opgezet. Ik vond Gabriel bijna onherkenbaar op die track. Zo heeft dit debuut wel meer momenten die het voorhoofd doet fronsen. Excuse Me zou zo in een Genesis-stuk gepast hebben maar opzichzelf staand is het een matige song. Met Modern Love kan ik Desalniettemin, laat het horen dat Gabriel een groot muzikaal spectrum horen met aangename songs als Modern Love, Humdrum en het welbekende Solsbury Hill.

avatar van BeatHoven
3,5
Inderdaad zeer wisselend qua stijlen en sferen, een betere samenhang had gemogen, maar Gabriel toont wat hij allemaal aankan. En dat telt wel voor een solodebuut. Het wijkt af van Genesis' stijl en Gabriel mag zich terecht een wedergeboren artiest noemen. De hoogtepunten zijn hier Modern Love, Here Comes the Flood en (mijn favoriet) Solsbury Hill, met het gekke einde.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:15 uur

geplaatst: vandaag om 11:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.