menu

Phil Collins - No Jacket Required (1985)

mijn stem
3,31 (246)
246 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Virgin

  1. Sussudio (4:24)
  2. Only You Know and I Know (4:21)
  3. Long Long Way to Go (4:22)
  4. I Don't Wanna Know (4:15)
  5. One More Night (4:51)
  6. Don't Lose My Number (4:48)
  7. Who Said I Would (4:01)
  8. Doesn't Anybody Stay Together Anymore (4:18)
  9. Inside Out (5:15)
  10. Take Me Home (5:51)
  11. We Said Hello Goodbye * (4:21)
  12. Sussudio [Live Berlin, 1990] * (7:18)
  13. Don't Lose My Number [Live Bercy, Paris 1997] * (5:00)
  14. Who Said I Would [Live Dallas, 1985] * (4:32)
  15. Long Long Way to Go [Live Bercy, Paris 1997] * (3:56)
  16. Only You Know and I Know [Live 1994] * (4:52)
  17. Easy Lover [Live Bercy, Paris 1997] * (5:03)
  18. Inside Out [Live Berlin, 1990] * (5:31)
  19. Doesn't Anybody Stay Together Anymore [Live Berlin, 1990] * (5:56)
  20. One More Night [Live Berlin, 1990] * (5:54)
  21. Take Me Home [Live Berlin, 1990] * (8:54)
  22. Only You Know and I Know [Demo] * (3:43)
  23. One More Night [Demo] * (4:41)
  24. Take Me Home [Demo] * (5:22)
toon 14 bonustracks
totale tijdsduur: 46:26 (2:01:29)
zoeken in:
avatar van vigil
4,0
Nou ik ben er dik tevreden mee. De 12" versies van dit album zijn toch gewoon honderd jaar geleden los op cd verschenen? Phil Collins - 12"ers (1987). Dus dat heeft toch iedereen die het hebben wil al. Die cd was altijd voor weinig beschikbaar (sinds 1987 op cd) dus ik zou juist teleurgesteld zijn als die er nu als bonus bij waren geplaatst. Nu 10 live nummers (dus zeg t hele album) en 3 demo's die op dat moment nog volop in ontwikkeling waren, ook met afwijkende teksten.

buizen
Op zich zijn albums met dit soort hoezen best wel eng. Met zo'n groot hoofd pontificaal in beeld.
En vaak niet de mooiste hoofden.
Denk ook aan de laatste van Adele.

De songs weer horende waan je je in Florida, daar was destijds volop airplay voor Phil.
Sussudio geeft de gekte eigenlijk wel weer.
Alles wat Phil uitbracht aan mierzoete pop werd toch wel een commercieel succes.
3 sterren. Misschien een 3,5 uiteindelijk.

avatar van vigil
4,0
Phil bekijkt ons bezweet vanaf de hoes en wist dat het goed was. Hij werd een nog vele grotere star dan hij al was. De term megaster kon na deze plaat op hem geplakt worden. Voor het eerst dat een album van hem op 1 kwam in de grote muzieklanden (UK, VS en Duitsland) en daarnaast ook in vrijwel heel Europa. Dit alles met wat succesvolle singles en de successtory was compleet.

Het album trapt af met de knallende drumcomputer van Sussudio. Een stuwende popsong die de eerste plaats wist te bereiken in de Amerikaanse singlelijsten. Als de Genesis-fan bij het tweede lied had opgelet had het precies geweten waar het op dat moment nog niet uitgekomen album Invisible Touch naar toe was gegaan. Only You Know and I Know past perfect in de mal van Invisible Touch. Hier zie je solo en de band carriere in elkaar over vloeien. Na het vrolijke popgeweld volgt het gedragen Long Long Way to Go waar Collins weer veel meer klinkt als op zijn eerste twee solo-albums. Het plotselinge eind met Switch it off, turn it off is toch altijd wel een verrassende.

Na het openingstrio volgt I Don't Wanna Know. Weer een liedje dat een beetje richting Genesis anno Invisible Touch gaat. Het Banks/Rutherford (als gitarist) geluid zit er wel flink in. Halverwege het album komt de ietwat kwijlerige ballade One More Night. Een grote hit dus het sloeg aan bij de mensen maar mij doet het weinig. Wel een nummer dat later in zijn carriere regelmatig als voorbeeld werd ingezet voor weer een poging tot een hit. Tekstueel dan wel weer grappig waar normaal iemand aangeeft dat hij zijn hele leven wel wil wachten op de juiste vrouw geeft Phil aan dat het toch wel snel moet gebeuren want "cos I can't wait forever".

De b kant van de plaat begint een beetje het zelfde als de eerste kant. Weer de drumcomputer die overuren moet draaien. Don't Lose My Number heeft op mij altijd wel een goede aantrekkingskracht. Een krachtig nummer met dito zang. Een goede drive maken dit lied tot een fijne. Dan misschien wel de grootste hit van het album, tenminste als het op single was verschenen. Maar dat was dus niet het geval. Er verscheen wel een 12" versie (zie de 12" cd) dus wellicht was het ooit wel de bedoeling. Om de Seriously Live plaat te promoten werd in Amerika dit nummer (maar dan uiteraard in een live versie) in 1991 als nog op single uitgebracht. De stem die je in het nummer door de vocoder hoort is overigens Collins zelf.

De kant trapt dus ook af met twee uitbundige popnummers. Daarna volgt Doesn't Anybody Stay Together Anymore, een nummer wat hij misschien wel voor zichzelf schreef. Zoals bekend was/is het liefdesleven van ome Phil nogal heftig. Een fijn nummer wat een beetje een overgangsnummer is van het wat luchtige naar het werk met meer diepgang. Inside Out heeft een refrein met wat grote gebaren maar ook zeer fijne gedetailleerde muzikale gedeeltes waaronder mooie sax werk van Don Myrick. Met Take me Home hebben we een van de grootste klassiekers van Collins te pakken. Vooral live een zeer grote favoriet en volgens mij vrijwel altijd voorbijgekomen tijdens zijn liveshows. Een nummer met de perfecte opbouw een soort van epic in nog geen 6 minuten. Vroeger bij Genesis had hij daar meer minuten voor nodig maar hier lukt het hem perfect. Hij pakt zelf de hoofdrol met zijn zeer gedreven zangwerk en daarnaast prachtig drum/percussiewerk.

Dan is het album afgelopen... Ow nee er komt (op de cd dan) nog een nummer. Gelukkig heeft op de 2016 remaster We Said Hello, Goodbye (Don't Look Back) het predikaat bonustrack van zich afgeschud en staat nu als volwaardige albumafsluiter vermeld. Dat is maar goed ook want dit nummer is een van zijn absolute hoogtepunten uit zijn lange carriere. Prachtige zanglijnen en een muzikale begeleiding om je vingers bij af te likken. Enige nadeel wat ik kan bedenken is dat het wellicht net iets te snel voorbij is.

Al met al een prima vijftig minuten durend album met de nadruk op het (bezwete?) popgezicht van Phil Collins.

avatar van vigil
4,0
buizen schreef:

De songs weer horende waan je je in Florida, daar was destijds volop airplay voor Phil.

Niet voor niets (en daar doel je misschien ook wel op) werd zijn muziek veel ingezet bij de Miami Vice tv-serie.

buizen
Ik was toevallig in Florida (the Sunshine State) rond de Miami Vice gekte, en iedereen (veel 16jarigen) reed er in cabrio's, mooie vrouwen en heel veel Phil Collins op de radio, de godganse dag, vigil.

avatar van adri1982
3,5
Degelijk studioalbum van Phil Collins. Ikzelf heb deze op vinyl, en vind de B-kant toch wel heel wat beter dan de A-kant. Op de A-Kant zijn Long, Long way to Go en One More Night toch wel de beste twee liedjes voor mij zijn. De laatstgenoemde blijft na 32, 5 jaar nog steeds een mooie ballad en hoort met Don't Lose My Number, Inside Out(beste nummer van dit album!) en Take Me Home tot het kwartetje beste nummers van dit album.
Van Would Said I Would heb ik juist de indruk, dat het een tweede Sussudio is.

avatar van gaucho
3,5
vigil schreef:
Don't Lose My Number heeft op mij altijd wel een goede aantrekkingskracht. Een krachtig nummer met dito zang. Een goede drive maken dit lied tot een fijne. Dan misschien wel de grootste hit van het album, tenminste als het op single was verschenen. Maar dat was dus niet het geval. Er verscheen wel een 12" versie (zie de 12" cd) dus wellicht was het ooit wel de bedoeling.

Don't lose my number is wel op singleverschenen, hoor. Het was in de VS zelfs de tweede single van het album, dus nog voor One more night. Ook in Nederland verscheen het op 45 toeren, maar zonder succes. Gek eigenlijk, want rond deze tijd stond Phil Collins op het toppunt van zijn bekendheid, dus je zou verwachten dat elke single wel een gegarandeerde hit zou worden. Niet dus. Het nummer haalde gek genoeg zelfs de tipparade niet.

Van het Serious Hits live-album verscheen Who said I would als (tweede) single, na Do you remember. Wellicht haal je die twee door elkaar?

No jacket required toont de begaafde drummer op het toppunt van zijn commerciële kunnen: goed in het gehoor liggende, kant-en-klare hitsingles, opgedist met het voor die tijd gangbare recept van drumcomputers, synth-effecten en blazers. Je zou kunnen zeggen dat hij hier wel erg ver afgedwaald is van het spoor van Genesis en Brand X.
Aan de andere kant heeft hij zijn voorliefde voor soul nooit onder stoelen en banken gestoken. Al heeft dit natuurlijk niks met soul te maken, maar wel met goedgeschreven meezingbare nummers. In zijn soort is dit gewoon goed gemaakt, al vind ik een ballad als One more night wel op het randje qua saaiheid en voorspelbaarheid. Nou ja, zeg maar gerust: er overheen. Jammer genoeg bleek het een blauwdruk van wat komen ging. Had Phil zijn carriere voortgezet met meer uptempo-nummers, die gaandeweg een wat rauwer randje gekregen zouden hebben, dan hadden we misschien heel anders op 's mans muzikale loopbaan teruggekeken.

avatar van vigil
4,0
Ff goed nalezen

Uiteraard is Don't lose my number op single verschenen. Zit ook al jaren in de verzameling. Dat betwijfel ik ook nergens. Ik heb het met "dan" over dan het volgende nummer, dus Who Said i Would. Dat die jaren later ooit in een live versie zou verschijnen (in Amerika/Canada) doet dan niet ter zake bij de bespreking van dit album

avatar van gaucho
3,5
Duh... duidelijk een bijdrage van mijn kant die nog vóór de eerste kop koffie geschreven is....

Je hebt helemaal gelijk, het staat er goed. Ik heb er overheen gelezen. Nou ja, ik kan er hooguit nog de dooddoener aan toe voegen dat we het in elk geval eens zijn. En ach, het was voor mij een goede aanleiding om het album er na zoveel jaren weer eens bij te pakken.

avatar van vigil
4,0
gaucho schreef:
Duh... duidelijk een bijdrage van mijn kant die nog vóór de eerste kop koffie geschreven is....

Je hebt helemaal gelijk, het staat er goed. Ik heb er overheen gelezen. Nou ja, ik kan er hooguit nog de dooddoener aan toe voegen dat we het in elk geval eens zijn. En ach, het was voor mij een goede aanleiding om het album er na zoveel jaren weer eens bij te pakken.

Maar meer dan een 3 kan er nog niet vanaf?

avatar van gaucho
3,5
Neuh... Tja, ik vind dit best een genietbaar en goed gemaakt album, maar ik sla zijn eerste twee soloplaten toch een stuk hoger aan. Bovendien is het me muzikaal net iets te plastic, net teveel geprogrammeerde instrumenten. Aan de andere kant: ...But seriously krijgt bij mij ook drie sterren en deze vind ik dan toch wel weer beter. En toen ik er vanochtend weer een paar nummers van draaide, bleek de ook door jou geroemde afsluiter We said hello, goodbye toch echt wel een herontdekking.

Nou vooruit, ik doe er een halfje bij. Omdat je zo aandringt...

avatar van meneer
Ik vond het album eigenlijk een eerste signaal dat het de echte commerciële kant op zou gaan en dit trok mij wat minder. Dat begon eigenlijk met Sussudio. De clip was ook zo ‘plastic’. Maar het fenomenale ‘Take me Home’ maakte veel goed. Ook ‘We Said Hello, Goodbye’ vind ik erg mooi. Tekstueel ook. ‘One More Night’ trek ik echt niet meer. Wat ik nog wel mooi vond was de derde ‘Face Value’ hoes. Ik heb Collins nooit echt goed begrepen met zijn verder voortgaande commerciële stijl maar ik vond (en blijf) zijn stem zo mooi klinken. Dat heeft zijn zoon Simon ook geërfd. De tegenwoordige stem van Collins (moet je nagaan dat dit album alweer 33 jaar oud is) is nog een flinterdunne schaduw van de grootheid die hij ooit was. Maar zijn erfenis is geweldig. Zet een Genesis - Seconds Out (1977) op en het is, samen met de band, een waar genot.

avatar van vigil
4,0
gaucho schreef:
Neuh... Tja, ik vind dit best een genietbaar en goed gemaakt album, maar ik sla zijn eerste twee soloplaten toch een stuk hoger aan. Bovendien is het me muzikaal net iets te plastic, net teveel geprogrammeerde instrumenten. Aan de andere kant: ...But seriously krijgt bij mij ook drie sterren en deze vind ik dan toch wel weer beter. En toen ik er vanochtend weer een paar nummers van draaide, bleek de ook door jou geroemde afsluiter We said hello, goodbye toch echt wel een herontdekking.

Nou vooruit, ik doe er een halfje bij. Omdat je zo aandringt...


Nou, blij dat ik een positieve bijdrage kan leveren

avatar van vigil
4,0
meneer schreef:
De tegenwoordige stem van Collins (moet je nagaan dat dit album alweer 33 jaar oud is) is nog een flinterdunne schaduw van de grootheid die hij ooit was. .


Drank maakt meer kapot dan je lief is...

Eigenlijk bizar dat hij daar de soundtrack voor mocht leveren met het redelijk briljante Do You Know, Do You Care

avatar van Queebus
3,5
Na het artistiek zeer geslaagde Face Value en de niet mindere Hello, I Must Be Going komt Phil met de bloedcommerciële No Jacket Required waarmee het grote publiek wordt aangeboord. En dat lukt goed. Phil overstijgt met dit album de successen van Genesis met gemak en behoort tot de grote sterren van de eighties. Dit album staat bol met hits en makkelijk in het gehoor liggende nummers. Phil zingt, drumt, speelt toetsen, programmeert de Linn en verzorgt samen met Hugh Padgham de productie. Een alleskunner. Tot zover de positieve meldingen want helaas zijn niet alle nummers goed. De tweede helft van No Jacket Required vind ik een stuk minder. Onder de streep toch een ruime voldoende al behoort dit album zeker niet tot mijn favorieten van uncle Phil. Vakwerk, dat wel en daarbij mag het gitaarwerk van Daryl Stuermer niet onvermeld blijven.

avatar van meneer
Door het bericht van Queebus (leuke naam trouwens!) weer eens dit album opgezet en er komen zoveel herinneringen naar boven. Er staan hier toch wel zeer fijne nummers op. Een album uit 1985 maar toch blijkt er weinig veranderd te zijn. Uit ‘Long Long Way to Go’.

While I sit here trying to think of things to say
Someone lies bleeding in a field somewhere
So it would seem we've still got a long, long way to go
I've seen all I want to see today


Ergens rond 1985 liep ik in Praag toen het nog achter het IJzeren Gordijn lag. Later dacht ik dat alles echt goed zou komen maar het was 1 stap vooruit en nu weer 2 stappen terug.

Switch it off
Turn it off

Gast
geplaatst: vandaag om 20:16 uur

geplaatst: vandaag om 20:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.