Dire Straits - On the Night (1993)

Tja, het lijkt me niet aan ons om al of niet te begrijpen waarom Knopfler Dire Straits opdoekte. In zijn eigen woorden: "It all got too big'. En ik kan me er best iets bij voorstellen: er komt een heleboel bij kijken om zo'n band organisatorisch op de been te houden. Het is een heel bedrijf geworden van tientallen, misschien wel honderd tot tweehonderd werknemers, waar Mark Knopfler tegen wil en dank de CEO van is geworden. Je bent verantwoordelijk voor de werkgelegenheid van een heel legertje mensen, met alle gedoe vandien. Ik snap wel dat je daar op een gegeven moment vanaf wilt en je weer op de muziek wilt concentreren.

Bovendien - zoals Film/muziekfan zelf al aangeeft: de spanningen binnen de groep maakten het leven er vast ook niet aangenamer op. Mark leeft op voet van oorlog met zijn broer David, die de band overigens al veel eerder verliet, en de verhoudingen met andere groepsleden waren ook niet altijd OK.
Dat Dire Straits niet opnieuw bij elkaar komt, ondanks de vele pogingen van met name bassist John Illsley, ligt alleen maar aan Knopfler. Die wil niet - begrijpelijk, want hij lijkt zich met zijn huidige solocarrière uitstekend op zijn gemak te voelen. En een Dire Straits-reünie zonder MK werkt nu eenmaal niet...

Dit live-album is kenmerkend voor de ontwikkeling en het naderende eind van Dire Straits. Vergelijk deze eens met de BBC sessions, of zelfs met Alchemy. Het sympathieke viermansbandje uit de beginjaren is hoorbaar een stadion-act geworden. Alleen al de foto op de achterkant toont negen muzikanten! En de muziek (vooral de klank) heeft daar hoorbaar onder te lijden: te druk, te vol. Het is een machine geworden die vanwege de inkomsten - voor een heleboel mensen die erbij betrokken zijn, daar heb je die last van de verantwoordelijkheid weer - wel moet doordraaien.

Het lijkt mij heel begrijpelijk dat je daar om al die redenen eens een keer vanaf wil en het kleinschaliger wilt aanpakken. Knopfer heeft gewoon goed gezien wanneer het tijd is om met zo'n mega-band op te houden. En dat je dan tijdens solo-concerten nummers van je oude band speelt? Tja, het zijn zijn eigen nummers, en zoveel verschil tussen DS en MK solo zit er nou ook weer niet...

Mooie analyse over het succes, het belang en het opdoeken van Dire Straits vind je hier:
Sultans Of Swing: The Untold Story Of Dire Straits | Louder - loudersound.com
https://ultimateclassicrock.com/dire-straits-break-up/

Over vorige berichten:
- Knopfler speelde mee op een later soloalbum van Illsley, dus hebben ze de ruzie vermoedelijk toch wel bijgelegd.
- Op soloconcerten speelt hij voornamelijk nummers uit zijn soloperiode. Nummers uit de periode van Dire Straits komen niet zo veel aan bod.

Het zal niet lang meer duren dat we hier het bericht gaan lezen:

"Verplaatst naar Mark Knopfler en/of Dire Straits"

Over het album zelf niets dan goed , MK speelt en werkt de setlist af als een volleerd muzikant en gitaar virtuoos, wat hij dan ook is , doch , ik kan mij niet inbeelden dat het noodzakelijk is om ceo van je groep te moeten worden , daar kunnen toch anderen voor aangesteld worden , denk aan de tourmanager , en met zijn solo bezetting was het minstens met zoveel , bekijk maar eens de dvd Mark knopfler a night in Londen uit 1996 , een gans orkest erbij , en daar valt zijn emotionele geladenheid , vermoeide indruk en deprimerend ogend nog meer op , vooral als die romeo and julliet speelt terug , krijgt hij terug die overmandheid van verdriet , en zingt hij met een krop in zijn keel en verstopt hij zelfs met een wenende trek rond zijn lippen , Let dan eens op als het lied gespeeld is , hij schaamt zich precies voor zichzelf en draait zijn rug naar het publiek , en vele hebben het ook gemerkt en kijken al applaudisserend verontrust naar elkaar , ik weet het niet , maar bekijk op you tube een concert van enkele maanden ofzo van voor on the night , toen bij deze concerten was er niets aan de hand , vanaf de on the night opname moet er precies kort daarvoor iets in zijn leven gebeurt zijn dat hem heeft aangegrepen ofzo , en van aan -slepende aard was doorheen de jaren '90 , hij is precies daarna nooit meer de oude geworden , en uiteraard van zo'n man zal je niet veel privé weten , hij is duidelijk het type die zo gesloten als een oester kan zijn , nog een vreemd feit , hij kwam niet naar zijn eigen prijsuitreiking voor Dire Straits , vorig jaar ? ?? , John Illsley en een ander bandlid moeten hem excuseren , en geven terug een erg vreemde uitleg en vragen hierbij om begrip , geen tijd dit dat , vreemd toch ?? , ik denk dat je niet gauw nog iemand wereldberoemd geworden met een groep , er zich met wat excuses zal vanaf maken om zijn prijs in ontvangst te nemen , of anders toch via satelliet zich verontschuldigt er niet bij te kunnen zijn ??? , toch ??? , enfin , ik vind de hele muzikale verhaallijn en beweegredenen van MK sinds on the night bizar en ook wel tragisch , het is alsof Dire Straits hem een trauma heeft bezorgt , zoals die zijn groep van weleer ontloopt , en het moeilijk blijft krijgen als hij bepaalde nummers terug brengt, vooral romeo and julliet , brothers in arms , hij kan deze ook zelf ontoerend mooi vinden dat hij er een krop van krijgt ?, maar dan terug , waarom dan zo moeilijk doen om zelfs te weigeren op een hoogste onderscheiding aanwezig te zijn en de prijs met de andere bandleden in ontvangst te nemen .
Wat mij tenslotte bij zijn laatste concerten opvalt is dat hij erg veroudert is , zoals hij op het podium strompelend speelt , lijkt hij 85 jaar oud , ik wens de man een mooie oude dag toe , en geef hem geen ongelijk als hij aankondigt te stoppen met touren , het heeft hem versleten gemaakt precies , het rustiger aandoen en meer tijd aan zijn gezin spenderen zal zijn gezondheid beter doen , ik denk dat er niet velen zijn die zo jaar in jaar uit blijven concert reeksen gegeven hebben de wereld rond , zodanig dat het hem gelijk getekend heeft , mijn algemene conclusie , Dire Straits had niet opgegeven hoeven te worden , ik zeggen enkele reden , de bezetting niet , het runnen niet , its too big ook niet , op alle vlakken heeft hij de roem niet meer van zich af kunnen schudden , wat wel een feit is , is dat Mark ander soort muziek is gaan brengen , wat jammer was , want ik vond dit mijn genre niet , en veelal saai , maar goed , hij beslist wat met zijn carrière te doen en hij heeft er succes mee blijven hebben , dus was het een goede keuze .

Zo, en nu even ademhalen.

Kijkt u ook eens naar alchemy , ik heb nog de vhs cassette van het concert gekocht , in 1993 , bij de intussen ter zielen gegane free record shop , ik heb echter geen slijtage klachten , en de box heeft nog steeds die speciale geur , wat het concert zelf betreft , inderdaad, Dire Straits weet op dat moment dat ze binnen zijn , en MK straalt en de groep lijkt op wolkjes te lopen .
Toen was er van enige krop in de keel en emotioneel raken van MK bij welk nr dan ook geen sprake , maar heeft tijdens dit concert echter wel te maken met ettertjes in de zaal, op de dvd werd dit weggepoetst , doch op de originele uitgave , zowel de cassette als op vhs bleef het staan , nl tijdens telegraph road , tijdens het solo piano gedeelte , slaan de ettertjes toe door jOKER FACE te roepen , duidelijk voor MK bestemd , verwijzend naar de joker spel kaart , zijn lach waarschijnlijk aan die joker kop doen denkend , MK is daarop eventjes aangeslagen , en herpakt zich dan , door zijn volgens de ettertjes joker Smile terug op te zetten en hun van hun sokken te blazen met een overweldigende gitaar uitsmijter van de song .
Op het eind van het nummer laat hij hun wel nog weten wat er scheelt , wat het probleem is en of hij aub hun aandacht kan krijgen , op de dvd werd dit overdubt met meermaals thanks you , maar zie dan de camera in de zaal zoeken naar de ettertjes die het geroepen hebben , en ja hoor , met veel genoegdoening laten ze zich opmerken , toen al was het duidelijk dat MK een gevoelige aard heeft en vlug gekwetst kan raken .
Door dit voorval werd deze anders sublieme concert registratie wel wat verziekt , ik hoop dat die ettertjes er veel spijt van hebben gekregen , hun idiote koppen staan er wel voor de eeuwigheid vastgelegd bij .

Liveplaten van Dire Straits, het is altijd wel iets om naar uit te kijken. De band is ondertussen al ettelijke jaren uit elkaar en - in tegenstelling tot andere bands - komen er geen nieuwe releases aan. Wat zonde is, want bijvoorbeeld zo'n Alchemy is en blijft toch een geweldig concert en een goed bewijs dat Dire Straits live altijd wel wisten te rocken. On the Night is van een latere periode in hun carrière en dat merk je vooral aan de setlist. Er wordt namelijk lustig uit de nummers van On Every Street geput (wat ook logisch is als je weet dat dit een registratie is van de gelijknamige tour) en in dat opzicht is dit gewoon een erg fijne release. Betekent dit dat er een aantal favoriete nummers van mij gesneuveld zijn omdat ze ruimte nodig hadden voor nummers hun meest recente (en tegelijkertijd ook laatste) studioplaat? Ja, eigenlijk wel. Het gemis weegt echter niet op tegen deze mooie versie van bijvoorbeeld You and Your Friend en laat ons eerlijk zijn: voor Once Upon a Time in the West zet ik Alchemy dan wel weer op. Verder is dit een leuk samenraapsel van de concerten in Frankrijk en in Nederland en vind ik vooral de versie van Romeo and Juliet met dat lang middenstuk een erg mooie uitvoering. Alleen jammer dat ze besloten hebben om alweer geen volledige release van het concert uit te brengen. Nummers zoals Telegraph Road werden ook gespeeld tijdens deze tour, maar zijn in geen velden te bekennen op officiële releases. Zelfs niet op dat vreemde Encores ding.

Die staat toch op Alchemy ? Of begrijp ik je niet goed wat je bedoelt...

Je begrijpt me inderdaad niet goed. Telegraph Road werd gespeeld tijdens de On Every Street tour (waar On the Night een registratie van is) maar staat niet op On the Night en ook niet op Encores.

Aha.. duidelijk nu. Telegraph Road blijft een topper...