The Boxer Rebellion is een band die ik nooit echt heb gevolgd. De interesse was er wel, maar het kwam er nooit van. Een tijdje geleden stuurde een vriend een link door van een ouder nummer van de band (ik weet niet meer wat de titel was), en dat klonk erg goed. Nu er een nieuwe plaat van hen uit zou komen, ging ik het toch maar eens proberen. En dat is uitermate positief uitgevallen.
Opener ‘No Harm’ raakt meteen de juiste snaar. Aanvankelijk is het even wennen aan de stem van de zanger, maar eens je daarover bent, ontwaar je toch dat deze band een goed gevoel voor melodie heeft. En na verloop van tijd wordt die zang zelfs een kracht; zoals dat in het geval van Win Butler ook zo is, bij Arcade Fire. Die naam lees ik hier trouwens wel eens, als vergelijkingsmateriaal, maar daar hoor ik toch niet zoveel van terug. Dan eerder een vleugje The National. Ook dat heerlijke drumwerk.
‘Step Out Of The Car’ is een heel ander nummer, vind ik. Vinniger en gevatter. Meer herkenbaar, en toegankelijker, een ideaal popnummer, eigenlijk. Tekstueel is het niet allemaal even geweldig, maar als je goed luistert, ontdek je toch van die mooie regels. Al ligt de klemtoon toch vooral op het instrumentale, denk ik. ‘Locked In The Basement’ is het volgende nummer, en dat ligt qua zang weer wat dichter bij de opener. De zanger klinkt ijler, alsof hij van op een wolk de menigte toespreekt.
‘Cause For Alarm’ is dan weer niet zo’n memorabel nummer, maar ach, ik heb al veel slechter gehoord. Het pianospel vind ik een goede toevoeging op dit nummer, het past perfect. Het “dum-dum-dum”-stukje doet ook erg aan The National denken, de zanger lijkt daar net een Matt Berninger light. Het raakt wel, maar het is geen voltreffer. Het volgende nummer, dat is echter wel een voltreffer. Een wat meer ingetogen nummer, en daar lijken deze heren nog het beste in. Mooie melodie, de zang die er prima bij past, en drums en basgitaar die zich braafjes op de achtergrond houden, maar toch heerlijk aanwezig zijn. Als de piano dan invalt rond de 3 minuten, en het geluid een beetje aanzwelt, voel je dat er nog een bruisende finale gaat aankomen, en The Boxer Rebellion laat z’n luisteraars niet in de steek. Er wordt een verrassende gitaarlijn ingezet, de drummer heeft sein gekregen om terug wat heftiger te gaan spelen. Daarna wordt het nummer op rustige manier beëindigd.
‘Organ Song’ opent met, jawel, een orgel. Een nummer dat aangenaam in het gehoor ligt, en niet al te moeilijk is. Het is een nummer waarop ik maar moeilijk kan stil blijven zitten, vooral dankzij het stuwende drumritme. ‘Memo’ is ook zo’n erg leuk popnummer, maar weet niet helemaal te beklijven. Op zich geen verkeerd nummer, maar één van de mindere.
‘Both Sides Are Even’ vind ik nu niet meer het beste nummer, maar dankzij deze song ben ik wel blijven luisteren naar deze plaat. De eerste luisterbeurten was het voor mij soms echt harken om erdoor te raken (misschien een beetje overdreven), maar dan kwam deze song, en dan kwam het grotendeels toch nog helemaal goed. Ook afsluiter ‘Doubt’ is zo’n voortrekker; prachtig nummer, en in tegenstelling tot ‘Both Sides Are Even’ blijf ik dat een geweldig mooi nummer vinden. Erg ontroerend, terwijl ‘Both Sides Are Even’ na enige keren luisteren toch een beetje gekunsteld gaat klinken. Maar ik kan wel begrijpen dat deze song de meeste mensen kan bekoren.
‘The Runner’ is ook zo’n nummertje genre ‘Memo’; wel goed, niet geweldig. Al is de bescheiden versnelling in het nummer wel verrassend, en dat kan ik wel waarderen. Als het dit was, zou ik 3,5 sterren geven. Doch het beste nummer komt op ’t eind; ‘Doubt’ is, zoals ik al eerder heb gezegd, mijn onbetwiste favoriet. Intro met spaarzaam gitaarspel, dan komt de zang daar bij, beklijvend, zorgt voor rillingen. De zanger drijft zijn stem soms tot het uiterste, maar overschrijdt de grens van het aanvaardbare niet. Misschien een beetje cliché dat het nummer nog wat uit de voegen barst in het tweede deel, maar het luistert zo lekker weg, meneer!
Mijn eerste kennismaking met The Boxer Rebellion, uiterst aangenaam. Grootste troeven zijn het drumspel en de zang (al is die niet altijd even beklijvend). Dankzij de laatste song een sterretje extra.
4 sterren